อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ ตอนที่ 7 วันที่ 27 มิ.ย. 57
จุ้มจิ้มได้เงินค่าถ่ายรูปมาให้แม่ผ่าตัด เธอนั่งเฝ้าแม่ที่นอนหลับอยู่ข้างเตียง นึกภาวนาในใจ“อย่าเป็นอะไรนะแม่...เรามีกันอยู่แค่สองคนเท่านั้นนะแม่...”
ในยามนี้ จุ้มจิ้มอดคิดถึงชีวิตในอดีตไม่ได้...
เวลานั้นเธอเพิ่งอายุได้ 5 ขวบ พ่อก็จากไป แม่ร้องไห้บอกว่า “เราเหลือกันอยู่แค่สองคนแล้วนะลูก...”
“หน้าตาดีแบบนี้ระวังนะจะมีปัญหาเรื่องผู้ชาย ฉันเห็นมาหลายคนแล้วนะ มีลูกสาวหน้าตาดีแบบนี้ เผลอแป๊บเดียวมันก็ใจแตก หนังสือหนังหาไม่เรียนหรอก เอาแต่ติดผู้ชาย สุดท้ายก็เสียคน พ่อแม่ก็ช้ำใจไป เนี่ย ดูอย่างลูกนังชุ่มสิ...มันน่ะ...” ยายเมี้ยนพูดไม่ทันจบ แม่ก็รีบยื่นถุงอาหารให้จะได้หยุดพูดเสียที
เพราะปากยายเมี้ยนนี่เอง ทำให้จุ้มจิ้มทำตัวห้าวเป็นทอมเพื่อลบล้างคำสบประมาทของยายเมี้ยน แล้วยังเล่นกีฬาแบบเด็กผู้ชายซ้ำยังฝีมือดีด้วย จุ้มจิ้มเป็นนักเรียนหญิงคนเดียวในโรงเรียนที่นุ่งกระโปรงทับกางเกงขาสั้นอยู่ข้างใน
เมื่อจุ้มจิ้มอายุได้ 17 ปี แม่เคยขอให้ปล่อยผมจะได้ดูเป็นผู้หญิงหน่อย จุ้มจิ้มบอกว่าตนเป็นแบบนี้ดีแล้วจะได้ไม่ต้องมีใครมากวนใจ พอแม่รบเร้ามากเข้า จุ้มจิ้มก็สัญญากับแม่ว่า
“เอาไว้ก่อนนะแม่จ๋า ไว้ให้จุ้มเรียนจบเลี้ยงแม่ให้ได้ก่อน แล้วค่อยสวยก็ได้เนอะ”
แต่พอเรียนจบ จุ้มจิ้มก็ไม่ยอมเปลี่ยนแปลงตัวเอง พอแม่ทวงก็อ้างว่า
“โธ่...แม่จ๋า จุ้มไปทำงานแบบนี้มันต้องคล่องตัว ขืนมาแต่งเป็นผู้หญิงก็ทำงานไม่ทันเขาพอดีสิ”
“อ้างไปเรื่อยแหละเราน่ะ” แม่บ่นอย่างเอ็นดู
จนวันนี้ แม่จะผ่าตัดครั้งสำคัญ แต่จุ้มจิ้มก็ยังเหมือนเดิม เธอเฝ้าแม่อยู่ด้วยความกังวล หมอเดินมาบอกว่า
“ทุกการผ่าตัดมันก็มีความเสี่ยงเป็นธรรมดา แต่หมอจะทำให้ดีที่สุด อย่าห่วงเลยหนู ในห้องผ่าตัดน่ะหมอจะดูแลแม่หนูให้ดีที่สุด แต่หลังจากนั้นก็เป็นหน้าที่ของหนูที่จะต้องดูแลแม่ต่อแล้วล่ะ ลองกลับไปคิดดูว่ายังมีอะไรที่เรายังไม่ได้ทำให้แม่บ้าง รีบทำซะ...วันเวลาไม่เคยคอยใครนะหนู เราไม่รู้หรอกว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อไหร่”
จุ้มจิ้มน้ำตาคลอมองแม่ทั้งรักและห่วงใย...จากนั้น จุ้มจิ้มเอาพวงมาลัยไปไหว้พระที่มุมบูชาพระภาวนา...
“ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยปกป้องแม่ให้ปลอดภัยจากการผ่าตัดพรุ่งนี้ด้วยเถอะเจ้าค่ะ...จุ้มสัญญาว่าต่อไปนี้ จุ้มจะทำทุกอย่างที่แม่ต้องการ เพื่อให้แม่มีความสุขที่สุด”
ooooooo
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะพอลกำลังค้นหาของกินอยู่ที่ตู้เย็น ลูกจันก็มาเอามือพาดบ่าเขา พอเขาหันมาเห็นหน้าลูกจันก็ผวาเฮือก ถามว่าหน้าเป็นอะไร
ลูกจันบอกว่าไปร้อยไหมมาเมื่อวานไง ช้ำนิดหน่อยเท่านั้น ลูกจันถามว่าเขาทำอะไร เขาบอกว่าหิว เธอติงว่าหมู่นี้ทำไมหิวบ่อย กินก็จุอย่างกับผู้ชาย พอลก็อ้างเหตุผลไปเรื่อยเปื่อย
ลูกจันขึ้นไปแต่งตัวจะไปทำงาน พอลงมาพอลมองทึ่งถามว่าทำไมหน้าหายช้ำเร็วจัง ลูกจันพูดอย่างเหนื่อยใจว่า เขาชักจะห่างหมอมากไปแล้ว บอกว่าเมกอัพน่ะช่วยได้ เรื่องอะไรตนจะปล่อยหน้าช้ำให้ใครๆรู้ว่าไปร้อยไหมมา ยังไงก็ต้องทำให้ทุกคนคิดว่าสวยธรรมชาติไว้ก่อน แล้วรีบไปกลัวรถติด
พอลมองตามพึมพำสยอง “โห...ผู้หญิงนี่โคตรน่ากลัวเลย!!”
ooooooo
อาร์ตแอบห่วงจุ้มจิ้ม ตามไปถึงหน้าห้องผ่าตัดที่จุ้มจิ้มนั่งรอฟังข่าวแม่อยู่หน้าห้อง พอจุ้มจิ้มถามว่ามาทำอะไรก็ปดว่ามารอเพื่อน อาร์ตถามบ้างว่าเธอมาทำอะไร เห็นจุ้มจิ้มอึกอักเลยหาทางออกให้ว่า
“อ๋อ...มาสัมภาษณ์คนไปลงคอลัมน์ใช่ไหม”
จุ้มจิ้มพยักหน้าผสมโรงทันที อาร์ตยังเฝ้าสังเกตอยู่หน้าห้อง เห็นจุ้มจิ้มหลับตาเหมือนทำสมาธิภาวนาก็ไปซื้อช็อกโกแลตร้อนมาฝากปดว่าเขามีโปรโมชั่นซื้อหนึ่งแถมหนึ่งเลยเอามาแบ่งกันคนละแก้ว
อาร์ตอยู่เป็นเพื่อนจุ้มจิ้มจนผ่าตัดเสร็จ แม่ปลอดภัยดี เขายังแอบมองจนจุ้มจิ้มกุมมือแม่พาเข้าห้องพักแล้วจึงกลับไปอย่างสุขใจที่เห็นจุ้มจิ้มสบายใจ
ส่วนพอลหลังจากถ่ายปกชุดนักมวยแล้วก็ติดใจ วันนี้โทร.บอกพีทให้สบายใจได้แล้ว ให้รีบรักษาตัวให้หายเร็วๆ ไม่ต้องห่วง เพราะตนมีวิธีคลายเครียดแล้วนั่นคือ เข้าค่ายมวยซ้อมเตะต่อยกระสอบทรายระบายอารมณ์
สาโรจน์คิดจะออกหนังสือเล่มใหม่ เป็นหนังสือหัวใหม่ที่ส่งออกขายทั่วโลก แต่ยังไม่ได้ตั้งชื่อหนังสือ คอนเทนต์จะเป็นแบบเดียวกับที่วางในไทยแต่แปลเป็นหลายภาษา คนที่จะมาดูแลต้องเป็นคนที่มีเทสต์สากลไม่ใช่จะจับตลาดไทยอย่างเดียว ณัฐฟังแล้วความทะเยอทะยานฉายวาบขึ้นในดวงตาทันที
“งานนี้เป็นความฝันสูงสุดในชีวิตของผม ผมรู้ว่ามันไม่ง่าย เพราะฉะนั้นคนที่จะมาช่วยผมทำหนังสือเล่มนี้ก็จะได้ผลตอบแทนพิเศษนอกเหนือจากเงินเดือนพิเศษ” ณัฐตาวาวยิ่งขึ้น สาโรจน์กวาดตามองบอก บก.ทุกคนว่า “ผมจะให้โอกาสพวกคุณพิสูจน์ตัวเอง ใคร
มีความสามารถพอก็จะได้ดูแลหนังสือเล่มนี้ แต่ถ้าฝีมือพวกคุณไม่ถึง ผมก็คงต้องมองหาคนนอกที่มีความสามารถมากกว่า เอาล่ะ วันนี้แค่นี้ก่อน แยกย้ายกันไปทำงานของตัวเองให้เต็มที่ แล้วผมจะรอดูว่าผลงานใครจะเข้าตาผมมากที่สุด”
พูดแล้วสาโรจน์ก้มหน้าเซ็นเอกสารบนโต๊ะต่อ ณัฐเดินตาเยิ้มเข้าไปบอกว่า
“ผมยังไม่ค่อยเข้าใจเรื่องโปรเจกต์ของพี่เท่าไหร่ ขอตามไปคุยรายละเอียดเพิ่มเติมที่บ้านได้ไหมครับ”
สาโรจน์กับณัฐสบตาและยิ้มหวานอย่างรู้กัน
ooooooo
คืนนี้พอลกับอาร์ตไปพบกันที่ตลาดไฟฉายเพราะต่างก็ไปหาซื้อของเก่าที่มีความรู้สึกเหมือนกันว่าของเก่าแม้ไม่มีราคานักแต่มีประวัติ มีที่มา มีเสน่ห์และมีคุณค่าในตัว
บังเอิญทั้งสองหยิบสร้อยเก่าเส้นหนึ่งพร้อมกัน พอลเสียสละให้ อาร์ตจึงพาไปเลี้ยงตอบแทน
แต่พอพอลหิ้วของเก่าที่ซื้อจากตลาดไฟฉายกลับบ้านก็เกือบถูกลูกจันเอาไปทิ้งเพราะคิดว่าเป็นขยะ พอลบอกว่าตนเพิ่งซื้อมา ลูกจันถามว่าไปซื้อขยะพวกนี้มาทำไม พอลไม่ตอบ ตัดบทว่าช่างเถอะ แล้วถามว่าทำไมเธอยังไม่นอน คำตอบของลูกจันทำเอาพอลแอบปลื้มว่า
“ก็แกยังไม่กลับบ้านเสียที โทร.ไปมือถือก็ปิดฉันนอนไม่หลับหรอก เป็นห่วงแก”
พอลตอบเสียงอ่อยว่าแบตหมด แล้วบอกให้เธอไปนอนเสียเพราะดึกแล้ว ลูกจันเตือนว่าเขาก็อย่านอนดึกเดี๋ยวหน้าเหี่ยว แล้วเข้ากอดเอ่ย “กู๊ดไนต์นะแก” พอลกอดตอบอ่อนโยน ยืนมองลูกจันยิ้มๆไปจนลับสายตาอย่างเอ็นดู๊...เอ็นดู
ooooooo
เช้าวันต่อมาจุ้มจิ้มเอาเงินค่าแท็กซี่ที่ยืมจากอาร์ตมาคืนเขา 500 บาท เลยถูกอาร์ตทวงว่าเธอยังติดเลี้ยงข้าวเขามื้อหนึ่ง แต่พอจุ้มจิ้มให้เขาบอกมาจะกินร้านไหน อาร์ตก็ทำเป็นนึกไม่ออก บอกว่าติดไว้ก่อนคิดออกเมื่อไรจะบอก
อาร์ตที่เริ่มรู้สึกมีใจให้จุ้มจิ้มแต่ไม่กล้าแสดงออก เลยทำท่ากวนเหมือนเดิม แต่ก็อดไม่ได้ที่จะพึมพำกับตัวเอง
“ดีใจด้วยนะที่แม่ปลอดภัย” คิดแล้วปลื้ม กอดอกเอนพิงพนักเก้าอี้สุดตัวหัวเราะร่า ปรากฏว่าเสียดุลหงายผลึ่งลงไปกองเสียท่าหมดเท่เลย
หลังจากพอลไปหาซื้ออุปกรณ์เกี่ยวกับกล้องที่ตลาดไฟฉายมาแล้ว เขาก็เช็ดทำความสะอาดอย่างทะนุถนอมอยู่บนเตียง ระหว่างนั้นเขาก็ใช้สมอลทอล์กคุยโทรศัพท์อย่างมีความสุข...เขาบอกปลายสายว่า
“ได้รับเช็คแล้ว ขอบคุณมากครับ...ตอนนี้ผมอยู่ในกรุงเทพฯ...อะไรนะ...อยากได้ภาพ ‘ชีวิตในเมืองกรุง’ มุมใหม่ๆเหรอ? อืมมม...เป็นโจทย์ที่น่าสนใจ ผมจะลองดูแล้วกัน...บาย”
คุยเสร็จ พอลนิ่งคิดนิดหนึ่งแล้วหยิบกล้องจัดใส่กระเป๋าด้วยสีหน้ากระตือรือร้นมีความสุขมาก
พอลตระเวนถ่ายรูปไปในที่ต่างๆ ทั้งไปโดยรถมอเตอร์ไซค์ ตุ๊กๆ รถแท็กซี่ รถเมล์ ถ่ายตั้งแต่เช้าแดดสวยจนมืดกลายเป็นแสงไฟในยามราตรี พอลยิ้มอย่างมีความสุขกับผลงานของตนในวันนี้...
ส่วนพีทยังอยู่ในอารมณ์เศร้า นั่งจ้องมือถือที่หน้าจอโชว์ “Darling” แต่ยังจดๆจ้องๆ ไม่กดโทร.ออก นั่งคิด...เครียด แล้วในที่สุดก็ตัดสินใจกดทิ้ง ทั้งที่เจ็บปวดจนน้ำตาคลอ...
วันเดียวกันนี้ เมื่อลูกจันเข้ามาในเซเลบ อาร์ตยิ้มกว้างขยับจะเข้าไปหา พลันก็ชะงักเมื่อถูกจุ้มจิ้มตัดหน้าเข้าไปกระซิบกระซาบอะไรกับลูกจันท่าทางเขินๆ อึดใจเดียวก็พากันออกไป อาร์ตมองเหวอกับท่าทีแปลกๆของทั้งสอง
อาร์ตรออยู่ที่เซเลบอย่างกระวนกระวายจนเกือบ 3 ทุ่มก็ยังไม่กลับ อุ่นเรือนถามว่ารอใคร อาร์ตอึกอักอ้างว่ารอลูกจันเห็นออกไปตั้งแต่กลางวันยังไม่กลับมาเลย อุ่นเรือนบอกว่าลูกจันโทร.มาบอกว่าวันนี้ไม่เข้ามาแล้ว ฉุกคิดได้บอกว่า
“เอ๊ะ...รึว่าจะพาจุ้มไปเลือกของขวัญ เพราะพรุ่งนี้วันเกิดจุ้ม” แต่พอดูนาฬิกาแล้วตกใจบอกว่าต้องรีบกลับแล้ว
อาร์ตทำเป็นไม่สนใจที่อุ่นเรือนบอกว่าพรุ่งนี้เป็นวันเกิดจุ้มจิ้ม แต่ใจเต้นตึ้กตั้กคิดว่าจะหาของขวัญอะไรให้ดี?
พอกลับถึงบ้าน อาร์ตเอาสร้อยเส้นที่ซื้อจากตลาดไฟฉายในวันที่เจอพอลออกมาดูแล้วดูอีก ตัดใจเอาใส่กล่องจะมอบให้เป็นของขวัญจุ้มจิ้ม แล้วก็หยิบออกมาด้วยความเสียดาย แต่ในที่สุดก็ทำใจได้เอาใส่กล่องมอบเป็นของขวัญให้จุ้มจิ้ม
ooooooo
จุ้มจิ้มหายไปกับลูกจันทั้งวัน จนรุ่งเช้าแม่ลืมตาตื่นขึ้นมาเห็นหญิงสาวสวยนั่งอยู่ตรงหน้า แม่กะพริบตามองสิ่งมหัศจรรย์ตรงหน้า จุ้มจิ้มในลุคใหม่ยิ้มให้แม่อย่างอ่อนหวานดีใจที่วันนี้ได้ทำตามคำขอร้องของแม่แล้ว...
จุ้มจิ้มใส่รองเท้าส้นสูง แต่งตัวทันสมัยเดินเข้าเซเลบราวกับนางแบบ ทุกคนในเซเลบมองกันตาค้างก๊องถึงกับเพ้อว่า
“โห...ไม่คิดเลยว่าไอ้...เอ๊ย...น้องจุ้มจะน่ารักได้ขนาดนี้ รู้งี้จีบไปนานแล้ว” พอเห็นสายตาของอาร์ตก็ถามเหนียมๆว่า “อาร์ต...ไม่ได้โกรธอะไรพี่ใช่ไหม” อาร์ตทำไขสือถามว่าตนจะโกรธเรื่องอะไร ทั้งที่ใจร้อนผ่าวๆ พอจุ้มจิ้มเดินผ่านก็บ่น
“ทำไมต้องสวยให้คนอื่นเห็นด้วยวะ!!”
ข้างฝ่ายมินตรากับปีโป้ที่เป็นไม้เบื่อไม้เมากับเซเลบ เห็นจุ้มจิ้มลุกขึ้นมาเปลี่ยนแปลงตัวเองก็ซุบซิบกัน
“เฮอะ...นังทอมแผนสูง” มินตราเหยียดยิ้ม นินทาว่าจุ้มจิ้มเปลี่ยนแปลงตัวเองเป็นหญิงจะได้ตีสนิทใกล้ชิดกับลูกจันได้ง่ายเพื่อจะได้เบียดอาร์ตให้พ้นทาง อาร์ตได้ยินถึงกับกำแก้วกาแฟแน่น แต่คราวนี้ไม่ได้หึงลูกจัน แต่หวงจุ้มจิ้มแทน
วันนี้จุ้มจิ้มใส่สร้อยเก๋จนแซนดี้ขอดู อุ่นเรือน
ก็ชมว่าเหมาะกับจุ้มจิ้มมากเลย ต๋อยแซวว่าหนุ่มที่ไหนส่งมาให้นะ??
“ไม่รู้เหมือนกันฮะ เอ๊ย...ค่ะ เห็น รปภ.บอกว่ามีมอเตอร์ไซค์เอามาฝากไว้ตั้งแต่ตอนดึกเมื่อคืน...เอ่อ...บอกว่ามีผู้ชายจ้างให้เอามาส่ง...รึว่าเขาจะส่งผิด” จุ้มจิ้ม
บอกเขินๆ ต๋อยเชื่อว่าเขาคงอยากให้เป็นของขวัญวันเกิดจุ้มจิ้มมากกว่า
“เห็นไหม พอสวยปุ๊บ มีหนุ่มส่งของขวัญมาปั๊บเลย มัวแต่ทำตัวแมนอยู่ตั้งนาน” แซนดี้แซว แต่ลูกจันติงว่า
“พี่ว่าไม่ใช่นะ จุ้มเพิ่งเปิดตัวว่าเป็นหญิงเมื่อเช้า แต่ของขวัญมารออยู่ตั้งแต่เมื่อคืน แสดงว่าคนที่ส่งมาให้ เขาต้องรู้สึกดีกับจุ้มมาก่อนแล้ว นี่ขนาดจุ้มทำห้าวแบบนั้นเขาก็ยังอุตส่าห์เห็นความน่ารักที่ซ่อนอยู่ได้ เอ๊...ใครนะ...ตาถึงจริงๆ”
ลูกจันโอบจุ้มจิ้มอย่างสนิทสนม จุ้มจิ้มถูกแซวเขินจนหน้าแดง อาร์ตที่ฟังอยู่มองลูกจันอย่างระแวง...
ooooooo
บ่ายนี้ ทีวีถ่ายทอดสดรายการ “รวมใจคนบันเทิงเพื่อสร้างบุญบารมี”
เป็นการวาดรูปประมูลเอาเงินเข้าองค์กรการกุศล งานนี้กองถ่ายละครเรื่อง “เกมร้ายเกมรัก” ทั้งพระเอกคือพีท นางเอกคือน้องกวาง และพี่แมนผู้กำกับ มาร่วมวาดรูปด้วย
พอวาดเสร็จปรากฏว่าของน้องกวางสวยกว่าเพื่อน ของพี่แมนวาดรูปหน้าเหมือนตัวเอง ส่วนของพีทซึ่งไม่ถนัดเรื่องวาดรูป ปรากฏว่าไม่มีใครประมูลเลยเขาเอารูปที่วาดไปโยนใส่ท้ายรถพูดปลอบใจตัวเองว่า
“แน่จริงให้ถ่ายรูปแข่งกันสิวะ” พอดีได้รับโทรศัพท์ฟังแล้วบอก “เสร็จแล้ว...เออ...ได้...ร้านเดิมใช่ไหม โอเค”
เป็นสายจากลูกจันโทร.ตามพอลให้ไปงานวันเกิดของจุ้มจิ้ม พอลขับรถไปที่คาราโอเกะร้านเดิมทันที
ที่คาราโอเกะนี่เอง พอลเห็นจุ้มจิ้มใส่สร้อยเส้นที่อาร์ตซื้อจากตลาดไฟฉายในวันที่ไปเจอกัน พอลชมว่าสวยดีขอดูใกล้ๆหน่อยได้ไหม จุ้มจิ้มถอดให้ดู
พอลจำได้ว่าเป็นสร้อยเส้นนั้น เขาดูอยู่นานจนลูกจันเตือนว่า
“รีบดูแล้วรีบคืนจุ้มไปนะ นี่มันของพิเศษของจุ้มเขา” พอลถามว่าใครให้หรือ จุ้มจิ้มเขินหน้าแดง ตอบอ้อมแอ้มว่า
“ก็...ไม่รู้เหมือนกันค่ะ เขาฝากไว้ที่ รปภ.”
พอดีอาร์ตไปห้องน้ำกลับมาเห็นพีทดูสร้อยเส้นนั้นอยู่ อาร์ตตกใจร้องเรียกพีทเสียงดัง พอลเลยแกล้งพูดเสียงดังกว่าอย่างจงใจให้อาร์ตได้ยินว่า
“อ๋อ...สร้อยจากหนุ่มนิรนาม” พูดแล้วเหล่แซวอาร์ตทำนองว่าจับได้แล้วว่าแอบชอบทอม อาร์ตทำหน้าปุเลี่ยนๆ ส่งสายตาวิงวอนพอลอย่าแซวอะไรมากกว่านี้เลย
ลูกจันให้จุ้มจิ้มอธิษฐานก่อนเป่าเค้ก แซนดี้เสนอให้อธิษฐานว่า เป็นสาวแล้วก็ขอให้เจอเนื้อคู่เถอะ จุ้มจิ้มอมยิ้มแอบอธิษฐานขอให้เจอเนื้อคู่ตามคำแนะนำ พอเงยหน้าก็เห็นอาร์ตมองตาแป๋วอยู่พอดี๊...พอดี!
หลังงานฉลอง พอลจัดแจงจัดการให้อาร์ตไปส่งจุ้มจิ้มเพราะบ้านไปทางเดียวกัน อาร์ตทำฟอร์มยืนนิ่งๆ แต่ในใจลุ้นให้ลูกจันโอเค ลูกจันจึงตัดสินให้อาร์ตไปส่ง เธอเดินไปกอดจุ้มจิ้มอวยพรให้มีความสุขมากๆ
พอลยืนมองจุ้มจิ้มขึ้นซ้อนฮาร์เลย์จิ๋วของอาร์ตยิ้มอย่างสมใจที่ลูกลุ้นของตนสำเร็จ
“ขอบคุณมากเลยพี่” อาร์ตเอ่ยอย่างรู้กัน
“ไม่มีปัญหาน้อง” พอลยักคิ้วแผล็บ ยิ้มดีใจที่ได้มีส่วนช่วยอาร์ต ลูกจันหันมาเห็นถามเสียงเขียวว่ายิ้มอะไร อย่าบอกนะว่าชอบอาร์ต แต่เชื่อว่าอาร์ตไม่ใช่สเปกของเขา คาดคั้นถามว่าแล้วยิ้มอะไร พอลเฉไฉว่าก็คืนนี้มันสนุกดี มีความสุขก็ยิ้ม
“เออ...ฉันก็ว่าคืนนี้หนุกดี วันหลังหาเรื่องมากันอีกบ่อยๆเนอะ เออ...ว่าแต่แกรู้ได้ไงว่าอาร์ตกับจุ้มบ้านอยู่ทางเดียวกัน” พอลบอกว่าเดาเอา แล้วรีบเดินนำไปขึ้นรถนึกบ่นในใจว่าจะสงสัยอะไรกันนักหนา ส่วนลูกจันก็พึมพำงงๆ...
“เดาแม่นเกิ๊น...”
อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ ตอนที่ 7 วันที่ 27 มิ.ย. 57
อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ แนว:โรแมนติก-คอมเมดีละคร รักนี้เจ้จัดให้บทประพันธ์โดย จากเค้าโครงเรื่องของ อิสย่าห์-พิมพิสุธญ์
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ บทโทรทัศน์โดย จอมยุทธ เคน-นายนุกูล
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ กำกับการแสดงโดย เสกวสุ, สิปปกร ภควัชร
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ ผลิตโดย บริษัท พุด-เดิ้น จำกัด โดยผู้จัด : ปาจรีย์ ณ นคร
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ ออกอากาศ ทุกวันศุกร์–อาทิตย์ เวลา 20.15 น. เริ่ม 15 มิถุนายน 2557
ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ