@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 17/2 วันที่ 2 มิ.ย. 57

อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 17/2 วันที่ 2 มิ.ย. 57

ทุกคนหันขวับไปมองก็อึ้งตะลึงช็อคที่เห็นนาคินทร์ยืนเคียงคู่กับกนกรัตน์
นาคินทร์พูดกับกนกรัตน์ "ครอบครัวของผมครับ…กนก"
กนกรัตน์พนมมือไหว้ "สวัสดีค่ะ"

พ่อแม่ของนาคินทร์รับไหว้ นัครินทร์ อัครินทร์ตกตะลึง นารถนรินทร์หน้าบึ้ง ส่วนใบตองแน่นอก นาคินทร์, กับกนกรัตน์ยิ้มชื่นมื่น


นาคินทร์ตักกับข้าวให้กนกรัตน์
"คุณแม่ผมทำกับข้าวอร่อยที่สุดในโลกเลยนะครับกนก" นาคินทร์คุย
"จริงค่ะ อร่อยมากจริงๆ เคทไม่เคยทานอาหารไทยที่ไหนอร่อยเท่าฝีมือคุณแม่เลยค่ะ" กนกรัตน์ชม
สาวิตรีอดปลื้มไม่ได้ "งั้นก็ทานเยอะๆ นะจ๊ะหนู เอ่อ..หนู..หนูเคท"
นารถนรินทร์กระแทกช้อน "แต่ทำไมวันนี้นารถทานอะไรไม่ค่อยลง"
ทุกคนอึ้งๆ
"อย่าเสียมารยาท" นาคินทร์ว่า
นารถนรินทร์อึ้งเพราะนาคินทร์ไม่เคยพูดไม่ดีกับเธอแบบนี้ "พี่คิน!" นารถนรินทร์สั่งใบตอง "ไปตามพี่ตะวันมาเดี่ยวนี้!!”
กนกรัตน์ชะงัก
อัครินทร์พูดทันที "ไม่ต้อง!!! คุณตะวันพักผ่อนอยู่ อย่าไปรบกวน"
กนกรัตน์สงสัย
นาคินทร์สั่งเสียงแข็ง "ไปตามมา!”
ทุกคนหันพึ่บ กนกรัตน์มอง ใบตองมึนแต่ก็ต้องยอมเดินไปเดินมา
อัครินทร์เป็นห่วง "พี่คิน...”
นาคินทร์สวน "ตะวันเป็นคนของฉัน ฉันสั่งให้มาก็ต้องมา"
กนกรัตน์มอง ทุกคนอึ้ง
ปานตะวันพูดขึ้น "ฉันอยู่นี่แล้วค่ะ"
นาคินทร์หันไปเห็นปานตะวันยืนหน้านิ่งอยู่
"มีอะไรจะให้รับใช้คะ?” ปานตะวันถาม
นาคินทร์กับปานตะวันมองตาแบบไม่ยอมกัน
คนทั้งโต๊ะกระสับกระส่าย นารถนรินทร์ยิ้มแฉ่ง ส่วนกนกรัตน์มอง
นารถนรินทร์เสียงใส "พี่ตะวันคะ มาทานข้าวด้วยกันค่ะ มานั่งใกล้ๆ นารถหน่อย วันนี้นารถทานข้าวไม่ค่อยลง"
ทวยเทพชวน "มา..หนูตะวัน..มาทานข้าวด้วยกัน"
ปานตะวันเดินมานั่งข้างนารถนรินทร์กับอัครินทร์โดยนั่งตรงข้ามนาคินทร์กับกนกรัตน์
นัครินทร์พูดอย่างแช่มชื่น "โห..วันนี้แน่น..ครบองค์เลยนะฮะบ้านเรา"
"หนูเคทจ๊ะ นี่หนูตะวัน เป็นผู้ดูแลยัยนารถ เป็นสมาชิกอีกคนในบ้านเราจ๊ะ" สาวิตรีบอก
กนกรัตน์ยิ้มจริงใจ "ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณตะวัน"
ปานตะวันยิ้มน้อยๆ "สวัสดีค่ะ"
สองสาวมองตากัน
"คุณแม่ก็พูดให้เกียรติเกินไป" นาคินทร์พูดกับกนกรัตน์ "ที่จริงพูดง่ายๆ ผมจ้างเค้ามาดูแลยัยนารถน่ะครับ"
ปานตะวันอึ้ง
อัครินทร์ลุกขึ้นยืน "พี่คิน! มากเกินไปแล้วนะครับ!”
นาคินทร์ลุกขึ้นเสียงแข็ง "เกินไปตรงไหน?”
ทวยเทพเสียงเข้ม "นั่งลง! ทั้งคู่!!”
ทั้งสองคนจำใจทิ้งตัวลงนั่งภายใต้บรรยากาศมาคุมากๆ นาคินทร์จ้องตาปานตะวัน โดยที่กนกรัตน์มองอยู่

อัครินทร์เดินคุยมากับปานตะวัน
"คุณไม่เป็นไรนะครับ?”
ปานตะวันยิ้มเยาะตัวเอง "ถ้าฉันอ่อนแอขนาดนั้น..ป่านนี้ฉันคงตายไปนานแล้วล่ะค่ะ"
"ผมไม่เข้าใจพี่คินเลยจริงๆ"
"แต่ฉันเข้าใจค่ะ เข้าใจเค้าที่สุด" ปานตะวันหยุดเดินแล้วมองหน้าอัครินทร์
อัครินทร์มองปานตะวัน "นี่ยิ่งทำให้ผมไม่เข้าใจพี่คิน คุณเป็นคนดีขนาดนี้ ทำไมพี่คินถึงทำอะไรบ้าๆ "ฉันไม่ได้ดีอย่างที่คุณคิดหรอกค่ะ ฉันแค่รู้เท่าทันเค้าต่างหาก ฉันรู้ว่าที่เค้าทำอะไรบ้าๆ ก็เพราะว่าเค้าโกรธแค้นฉันมาก"
"จะโกรธแค้นอะไรกันนักหนา เรื่องพี่กนกมันไม่ใช่ความผิดของคุณ แล้วมันก็ผ่านไปตั้งนานแล้ว"
"แต่คุณนาคินทร์ยังไม่ยอมปล่อยให้มันผ่านไปไงคะ เค้ายังยึดติดอยู่กับอดีต เค้ายังตกเป็นทาสของอารมณ์ เป็นทาสของความรักที่เค้ามีต่อคุณกนกวลี"
อัครินทร์พูดแบบผู้ชายๆ "ก็ต้องพอแล้วล่ะ ต้องพอซะที ผมจะบอกพี่คินเรื่องคุณกับลูก"
ปานตะวันตกใจ "ไม่นะคะคุณอัค! มันอาจจะยิ่งทำให้ฉันแย่ไปกว่านี้..ถ้าคุณนาคินทร์เค้าไม่ได้รักฉัน..อย่างที่คุณคิด"
อัครินทร์อึ้ง พอคิดแล้วก็เซ็ง
ปานตะวันยิ้มเศร้าๆ "ดีซะอีก การที่มีคุณกนกรัตน์เข้ามาอาจทำให้คุณนาคินทร์ปล่อยฉันไปเร็วขึ้นก็ได้"
อัครินทร์ใจหายวูบ
ปานตะวันทำใจ
นาคินทร์ขับรถซิ่งมาบนถนน กนกรัตน์ลอบมองนาคินทร์ที่ดูฉุนๆ
"คุณคินโอเค.มั้ยคะ?” กนกนรัตน์ถาม
นาคินทร์รู้สึกตัว "เอ่อ..ผมต้องขอโทษด้วย..เรื่องบนโต๊ะอาหาร"ฃ
กนกรัตน์ยิ้มอย่างเข้าใจก่อนจะส่ายหน้า
"เคทเข้าใจค่ะ..ไม่มีอะไรต้องขอโทษเลยนี่คะ"
กนกรัตน์เอื้อมมือไปกุมมือนาคินทร์
"แค่พี่น้องเถียงกันนิดๆหน่อยๆ เรื่องคุณตะวัน"
นาคินทร์อึ้งแล้วก็หลบสายตาไป กนกรัตน์มีแววตาที่เปลี่ยนเป็นเยือกเย็น

ปานตะวันที่อาบน้ำเสร็จสวมชุดนอนเดินออกมา เธอชะงักเมื่อเห็นนาคินทร์นั่งรออยู่ ปานตะวันจะรีบวิ่งออกจากห้อง แต่นาคินทร์ปราดมาขวางแล้วรวบตัวเธอไว้
"ปล่อย!!ปล่อยนะ!!”
"ไม่ปล่อย!”
"ปล่อยฉันได้แล้ว! ในเมื่อคุณมีกนกรัตน์แล้วก็ปล่อยฉันไปซะที"
"ไม่มีทาง คุณทำให้ผมต้องเสียกนกวลีไป มันไม่เกี่ยวกับการที่ผมจะมีกนกรัตน์"
ปานตะวัน อึ้ง "คุณนาคินทร์!" ปานตะวันอยากจะร้องไห้
"ทำไม นึกว่าจะมีโอกาสไปหลอกผู้ชายไถเงินผู้ชายโง่ๆ ต่อได้อีกเหรอ ใครล่ะ นายอัค? หรือไอ้เด็กเมื่อวานซืนนั่น ..ฝันไปเถอะ"
ปานตะวันจ้องหน้า "คุณนี่มันน่าสงสาร เป็นคนที่ไม่มีความสุขเอาซะเลย มีแต่ความทุกข์ก็เลยพยายามหาความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น"
"ปากดีนักนะ ถ้างั้นก็ช่วยเป็นที่ระบายความทุกข์ให้ผมซะทีนึงก็แล้วกัน" นาคินทร์ว่า
นาคินทร์ลากปานตะวันมาเหวี่ยงลงเตียงแล้วจูบทันที ปานตะวันพยายามผลักไสเพราะเป็นห่วงลูกในท้อง
"อย่า! อย่านะคะ! อย่า!!ตะวันขอร้อง"
ปานตะวันยกมือขึ้นพนม นาคินทร์ชะงักกึกเมื่อเห็นน้ำตาของปานตะวันที่คลอก็ใจอ่อนวูบแล้วลุกพรวด
"ต่อไปนี้อย่าปากดีอีก! แล้วก็อย่าคิดไปยุ่งวุ่นวายกับผู้ชายหน้าไหน!!อ้อ! ผมไม่ได้หึงไม่ได้หวงหรอกนะ แต่แค่ไม่ชอบ!”
นาคินทร์พูดจบก็เดินออกไปทิ้งให้ปานตะวันชอกช้ำใจ

รปภ.ยิ้ม ช่วยเปิดประตูให้ปาริฉัตรที่หอบแฟ้มมาทำงานด้วย เขาเข้ามาช่วยถือแฟ้มมาวางบนโต๊ะ
"โห..หอบงานกลับไปทำงานที่บ้านเยอะแยะเลยนะครับผม" ยิ้มบอก
"ขอบคุณค่ะลุงยิ้ม ยังไม่มีใครมาใช่มั้ยคะ?" ปาริฉัตรเดินไปเปิดสวิทซ์ต่างๆ
"ครับพ้ม!! เหมือนเดิมครับพ้ม!!”
ทั้งสองยิ้มขำๆ ให้กันอย่างรู้กันดี ยิ้มเดินออกไป ปาริฉัตรนั่งลงจะทำงานแล้วได้ยินเสียงกุกกักในห้องทำงานนาคินทร์ เธอชะงักแล้วค่อยๆ ลุกเดินไปที่ประตูก่อนจะตัดสินใจเปิดประตูเข้าไป
ปาริฉัตรอึ้งตะลึงกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า
"นี่มันอะไรกันเนี่ย?”
ปาริฉัตรเห็นห้องทำงานนาคินทร์ที่เคยโล่งว่างถูกตกแต่งจัดวางประดับผิดตาแต่ดูดี ปาริฉัตรงงๆ ก่อนจะค่อยๆ เดินกวาดสายตามองไปเรื่อยๆ
ปาริฉัตร พึมพำอย่างไม่พอใจ "ใคร? นี่มันฝีมือใคร"
ปาริฉัตรหันหลังกลับมาแล้วก็ชะงักเพราะตกใจมาก "ว้าย!!”
กนกรัตน์ยืนอยู่ชิดจนน่าตกใจ
"คุณ!! คุณเข้ามาได้ยังไง เข้ามาทำอะไร?”
กนกรัตน์ยิ้มหวานให้ "เคทก็อยากมาทำเซอร์ไพรส์ให้คุณนาคินทร์น่ะค่ะ"
ปาริฉัตรตั้งสติได้ก็คอแข็งทันที "เก็บของๆ คุณออกไปให้หมด!! ถ้าไม่เก็บ ฉันจะเรียกแม่บ้านมาเอาไปโยนทิ้ง"
กนกรัตน์พูดอย่างใจเย็น "เคทตั้งใจทำให้คุณนาคินทร์จริงๆ นะคะ"
"ท่านประธานไม่ชอบ" ปาริฉัตรบอก
"ลองดูก่อน..” กนกรัตน์ว่า
ปาริฉัตร สวนทันที "ไม่มีใครรู้ใจท่านประธานเท่าฉัน!! เอาออกไป" ปาริฉัตรเอามือกวาดของบางอย่างลงจากชั้น
นาคินทร์เปิดประตูเข้ามาพอดี
"เกิดอะไรขึ้นคุณฉัตร?” นาคินทร์ถาม
ปาริฉัตรตกใจ กนกรัตน์หันมา
นาคินทร์งง "กนก?”
กนกรัตน์ยิ้มหวานให้ นาคินทร์งง ปาริฉัตรสะใจแล้วคิดในใจว่ากนกรัตน์โดนแน่

นาคินทร์หันขวับไปมอง
"ต่อไปนี้ ขอให้รักษามารยาทกับคุณกนกด้วย" นาคินทร์บอก
ปาริฉัตรแทบช็อค กนกรัตน์มีสายตาสะใจแวบนึง
"แต่..ท่านประธานคะ.." ปาริฉัตรพูดไม่ออก เธอน้ำตาจะไหล
"ที่ผ่านมา..ไม่เป็นไร..เพราะคุณไม่ทราบ แต่ตอนนี้คุณทราบแล้ว ก็ขอให้ระมัดระวังด้วยนะครับคุณฉัตร"

อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 17/2 วันที่ 2 มิ.ย. 57

ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shayna
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น...เริ่มออกอากาศตอนแรก 21 พ.ค.57ต่อจากละครเรื่อง อย่าลืมฉัน
ที่มา ไทยรัฐ