อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 20/5 วันที่ 6 มิ.ย. 57
ประกายเดือนทำหน้าแหยๆ "เดือนจดทะเบียนสมรสกับคุณนัครินทร์แล้ว"แพรวพรรณรายอึ้ง "เดือน..ตะวันล่ะ?”
ประกายเดือนอึ้งและไม่ตอบ
แพรวพรรณรายรู้ทันที "แย่แล้ว..นี่" แพรวพรรณรายทำหน้าสยอง "เธอก็รู้นี่เดือน..ว่าเวลา “ตะวันเดือด” น่ะ มันเดือดขนาดไหน?”
ประกายเดือนกลืนน้ำลายเอื้อก
"พี่ไม่บอก แล้วถ้าคนอื่นบอกล่ะ??”
ประกายเดือนอึ้ง "เดือนก็บอกคุณนัคแล้วว่า..อย่าเพิ่งบอกให้ใครรู้"
แพรวพรรณรายไม่เชื่อ "แน่ใจ๊!! ว่าจะไม่มีใครรู้" แพรวพรรณรายส่ายหน้า "ยัยเดือนนะยัยเดือนเตรียมตัวไว้ให้ดีละกัน แค่นี้นะ" แพรวพรรณรายวางหู
ประกายเดือนถอนหายใจเฮือกและมีสีหน้าหวาดหวั่น
ทันใดนั้นนัครินทร์ก็กระโดดตูมทิ้งตัวลงบนเตียงนอนแอ้งแม้งข้างประกายเดือนที่สะดุ้งเฮือก
"ว้าย!" ประกายเดือนมองนัครินทร์ที่ไม่ใส่เสื้อนุ่งแต่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวแล้วก็ทำตาโต เธอตีนัครินทร์รัวๆ "ว้ายๆ อีตาบ้าๆๆ"
นัครินทร์ปัดป้องเป็นพัลวัน "เฮ้ยๆๆ เจ็บนะ หยุดๆๆ"
ประกายเดือนหอบแฮ่กๆ "อีตาบ้า!!จะทำอะไรเนี่ย?? มานอนตรงนี้ได้ยังไง ? เสื้อผ้าก็ไม่ใส่!! ลามกๆๆ" ประกายเดือนตีรัวๆ
"เดี๋ยวๆๆ" นัครินทร์คว้าข้อมือประกายเดือนเอาไว้ได้ "ฟังก่อน!! ฟังก่อนสิจ๊ะ ?" นัครินทร์ยิ้ม "ก็เราสองคนจดทะเบียนสมรสถูกต้องตามกฏหมายแล้ว เอาจริงๆ พูดง่ายๆสั้นๆ" นัครินทร์ทำตาวาวแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ "เรา 2 คนเป็นผัวเมียกันแล้ว..ไม่ให้ผัวนอนกะเมียแล้วจะให้ไปนอนกะแมวที่ไหนล่ะจ๊ะ?”
"อึ๋ย" ประกายเดือนจับหมอนอัดเข้าเต็มๆหน้านัครินทร์จนหงายเงิบตกเตียง "นี่แน่ะ! อีตาบ้า!! แค่ จดทะเบียน! ยังไม่ได้เป็น ผ..เอ่อ!...ยังไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อย"
นัครินทร์ตะกายแล้วโผล่หน้าขึ้นมาเกาะเตียงพูด "โถ…เมียจ๋า…เดี๋ยวก็เป็นจ้ะ"
ประกายเดือนเงื้อหมอนขึ้นอีก "อะไรนะ?”
"โอ๊ะๆๆ…โห!!คุณอ่ะ…จะโหดไปถึงไหนฮะ?? ผมแสดงความจริงใจให้คุณขนาดนี้แล้วนะฮะ" นัครินทร์ว่า
"ก็อีแค่จดทะเบียน ไม่ได้แปลว่าคุณจะจริงใจกับฉันตลอดไป ไม่เห็นหรอ? จดได้ก็หย่าได้กันโครมๆ"
นัครินทร์ถอนหายใจเฮือก "งั้นผมต้องทำอะไรอีกฮะ? คุณถึงจะเชื่อว่าผมจริงใจ"
"ก็.." ประกายเดือนนึก "ก็ไม่รู้สินะ"
"เอ๊าา?”
ประกายเดือนเปลี่ยนเรื่อง "กลับบ้านไปได้แล้ว ดึกแล้ว"
"โห…ก็ดึกแล้วสิฮะ จะให้กลับได้ไง ใจร้ายอ่ะดึกๆ ดื่นๆ แบบนี้เกิดโดนโจรผู้ร้ายทุบหัวผมขึ้นมา…ไม่เป็นห่วงกันมั่งรึไงฮะ เพิ่งเป็นผัวเมียกันได้วันเดียว อยากเป็นม่ายแล้วงิ?”
ประกายเดือนโกรธก็โกรธ ห่วงก็ห่วง "อีตาบ้า"
นัครินทร์อมยิ้ม "คำก็บ้า สองคำก็บ้า" นัครินทร์ปีนขึ้นมานั่งบนเตียง "คืนนี้ขอนอนด้วยนะ"
ประกายเดือนหันขวับจะวี๊ด แต่นัครินทร์รีบปิดปากเธอแล้วรวบตัวไว้
"ไม่ต้องด่า!! อ่ะ!! สัญญา…จะนอนเฉยๆ…ไม่ได้ทำอะไร"
ประกายเดือนอึ้งแล้วดึงมือที่ปิดปากออก "จริงอ่ะ?”
""จริง!! ก็ถ้ามันจะทำให้คุณเชื่อผมขึ้นมาบ้าง
ประกายเดือนอึ้ง เธอมองหน้าเขาอย่างจะไว้ใจได้มั้ยวะ ก่อนจะมองสารรูปนัครินทร์ที่นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวอยู่ "แล้วทำไมไม่ใส่เสื้อผ้า?”
นัครินทร์อ่อนใจ "จะให้ใส่อะไรล่ะฮะ เสื้อผ้าที่ใส่มาก็เหม็นหึ่งแล้วนี่ฮะ??ไม่ให้ใส่อย่างนี้ แล้วจะให้ใส่ยังไงล่ะฮะ?”
ประกายเดือนมอง
นัครินทร์ที่สวมชุดนอนของประกายเดือนโดยเป็นกางเกงวอร์มขาเต่อและจั๊มเปอร์ลายการ์ตูนหวานแหววยืนทำสีหน้าอยากตายมาก
ประกายเดือนยิ้มพอใจก่อนจะขำก๊าก
นัครินทร์มองประกายเดือนคล้ายจะบอกว่ากูอยากจะฆ่ามึง "ขำ? พอใจ?...ไม่รักไม่ยอมน่ะเนี่ย" นัครินทร์ถามเสียงเข้ม "นอนได้ยัง?”
ประกายเดือนยักไหล่แล้วทิ้งตัวลงนอนหันหลังให้ นัครินทร์กระโดดตูมลงไปนอนข้างๆ แล้วก็จับประกายเดือนให้หันมา
ประกายเดือนโวย "เฮ้ย…ไหนว่านอนเฉยๆ"
"ก็นอนเฉยๆไง ก็ขอนอนมองหน้าไม่ได้เหรอฮะ"
ประกายเดือนอึ้งไปแล้วก็ยอมสงบ นัครินทร์นอนมองหน้าประกายเดือน ทั้งสองนอนมองหน้ากันจริงๆ
มอลลี่กำลังนั่งส่อง IG คนดังอยู่อย่างเคร่งเครียด
"อยากรู้เรื่องใคร ส่อง IG ดูสิคะ - รู้ได้หมด!! นี่ๆ ณเดชน์เพิ่งกินข้าวผัดแหนมก่อนไปถ่ายละคร แอร้ย!! หมาก-ปริญบ่นคิดถึงใครก็ไม่รู้ -- อึ๊ย!! คิดถึงมอลลี่ละป่าวว?”
ลูกกอล์ฟสวน "ถุ้ย!!”
มอลลี่แว้ด "เป็นไรไอ้ลูกกอล์ฟ?”
ลูกกอล์ฟสะดุ้งก่อนจะแถด้วยการคว้ามะม่วงมาเคี้ยวตุ้ย "เปรี้ยว!! มะม่วงมันเปรี้ยว..ถุ้ยๆๆ"
มอลลี่ชี้หน้าคล้ายจะบอกให้จำไว้
จามจุรีหอบแฟ้มเดินเข้ามา "อ่ะ!! วันๆ เอาแต่อยากรู้เรื่องชาวบ้านเค้า เอางานเราไปทำให้เสร็จก่อนมั้ยสมรศรี"
"มอลลี่ค่ะ!! แหม..ต้องให้เตือนตลอด" มอลลี่ขายของควักซองขึ้นมาทันที "สนใจแป๊ะก๊วยผงชงน้ำร้อน-เย็นดื่มได้ทันทีมีสรรพคุณช่วยกระตุ้นความจำมั่งมั้ยคะ ช่วงนี้มีโปรโมชั่นซื้อ 3 แถม1ด้วยนะคะ"
จามจุรีตีแขนดังเพียะ "แน่ะ!! ยังจะมาขายของ ฉันไม่ได้ความจำเสื่อมย่ะ แล้วก็จำแม่นด้วยว่าเธอน่ะชื่อสมรศรี แต่กระแดะเปลี่ยนเป็นมอลลี่" จามจุรีพูดแบบอาจารย์แม่
มอลลี่กับลูกกอล์ฟว่า "ว้าย!! แรงส์"
จามจุรีบ่น "คนเราสมัยนี้ไม่รู้เป็นอะไร ขยันเปลี่ยนกันจริงๆ เปลี่ยนชื่อไม่พอ บางคนเปลี่ยนมันทั้งชื่อทั้งนามสกุล"
"จริงครับ!! เปลี่ยนชื่อเปลี่ยนนามสกุลไม่พอ เปลี่ยนหน้าซะจนพ่อแม่ยังจำไม่ได้ 555” ลูกกอล์ฟว่า
ปาริฉัตรเงยหน้าขึ้นมาฟัง
"แกว่าใครไอ้ลูกกอล์ฟ?”
"จะว่าใคร?" ลูกกอล์ฟทำหน้าแหย "ก็ว่าคนอื่นน่ะสิ..โหย!! เยอะแยะไป เดี๋ยวนี้ไฮโซยันโลโซขยันทุบหน้ากันซะยิ่งกว่าทุบถนน"
"อ่ะๆๆ..เลิกไร้สาระ" จามจุรียื่นแฟ้มให้ "เอาแฟ้มงานไปส่งต่อ"
"มอลลี่เพิ่งไปมาตะกี้นะคะ" มอลลี่มองลูกกอล์ฟ "ไอ้ลูกกอล์ฟ!”
ลูกกอล์ฟหงุดหงิดเล็กๆ "เออ..ก็ได้!!”
ลูกกอล์ฟคว้าแฟ้มเดินออกไป จามจุรีส่ายหน้าก่อนจะหันมาจะต่อว่าแต่มอลลี่ชิ่งไปหาปาริฉัตรแล้ว จามจุรีจึงถอนใจแล้วเดินออกไป
"น้องฉัตรไม่สนใจจะส่อง IG มั่งเหรอคะ? วันๆ ส่องแต่ท่านประธานไม่เบื่อมั่งรึไง?” มอลลี่ว่า
ปาริฉัตร ตอบแบบไม่มองหน้า "มีงานต้องทำเยอะ ไม่ว่างค่ะ!!”
มอลลี่ชะงัก "อึ๋ย!! ตามใจ เชิญทำงานให้สนุกเถอะนะคะ" มอลลี่มอง IG แล้วกรี๊ด "ว้าย!! คุณกนกรัตน์!" มอลลี่เหล่ปาริฉัตร
ปาริฉัตรชะงัก
มอลลี่ดู IG "สวยจังเลยอ่ะ" มอลลี่ดูอีกรูป "แอร้ย!! กินกัน เอ๊ย! กินข้าวกลางวันกะท่านประธานด้วยอ่ะ!" มอลลี่เชิดๆ แล้วเดินสะบัดออกไป "น่าอิจฉาจุงเบย”
ปาริฉัตรมองตามอย่างเคืองๆ ก่อนจะชะงักเพราะคิดอะไรขึ้นมาได้
ปาริฉัตรนั่งซุ่มเหลียวซ้ายแลขวา เธอควักมือถือขึ้นมากด IG ก่อนจะนึกแล้วกด“KANOKRAT” แล้วเสิร์ทแต่ก็ไม่เจอ ปาริฉัตรอารมณ์เสียก่อนจะกดใหม่ ‘KANOK’ แล้วเสิร์ทแต่ก็ไม่เจอก็อารมณ์เสีย เธอนึกแล้วพูด‘เคท’ ก่อนจะกดใหม่ว่า ‘KATE’ แล้วก็เสิร์ทก่อนจะไล่ดูเมื่อเห็นว่ามียาวเหยียด ปาริฉัตรตาโตที่เจอ ‘KATEKATE’ ที่มีรูปกนกรัตน์ ปาริฉัตรตาวาวแล้วยิ้มเหยียดก่อนจะกดเข้าไปดู ภาพทั้งหมดขึ้นพรึ่บ ทั้งภาพส่วนตัว ภาพถ่ายแฟชั่น ภาพงานเครื่องเพชร และภาพล่าสุดคือภาพขณะกินข้าวกับนาคินทร์ ปาริฉัตรหึง
"ชิ!! นังขี้อวด!!”
ทันใดนั้น คอมเม้นท์ ‘MILKYY’ ก็ขึ้นมาว่า ‘อีเคท! ลบเม้นท์กูมัยวะ?!!’
ปาริฉัตร อ่าน "อีเคท..ลบเม้นท์กูมัยวะ" ปาริฉัตรมองชื่ออีกที “MILKYY?”
ทันใดนั้น คอมเม้นท์ ‘MILKYY’ ก็โดนลบไป ปาริฉัตรจ้องมองก่อนจะคิด
“MILKYY?”
ปาริฉัตรเสิร์ทหาชื่อ ‘MILKYY’ พอเจอก็ไล่ดูยาวเหยียดจนสุดท้ายก็เจอ ‘MILKYY’ เธอเข้าไปดูรูป
ปาริฉัตร ตาโต "นี่มันพี่มิลค์นี่?”
ปาริฉัตรรีบไล่ดูรูปไปเรื่อยๆ แล้วก็ชะงักกึกที่เห็นรูปคู่ล่าสุดกับกนกรัตน์ในวันที่ไปกินกาแฟ โดยกนกรัตน์ทำหน้าไม่เต็มใจเท่าไหร่
ปาริฉัตร อ่านคำบรรยาย "หมอไหนทำหน้าให้อีกเคทเนี่ย?? ทำหน้ายักษ์ 555”
ปาริฉัตรงงก่อนสุดท้ายจะทำตาวาว
ปาริฉัตร พึมพำ "พี่มิลค์?? อีเคท??”
ทันใดนั้นก็มีมือใครไม่รู้มาคว้ามือถือจากมือปาริฉัตรไปทันที ปาริฉัตรสะดุ้งสุดตัวพอหันไปมองก็ตาเหลือก ด้วยความตกใจมากที่เห็น “จามจุรี” ยืนตีหน้ายักษ์อยู่
"นี่ก็อีกคน!! เอากะเค้าเหมือนกันเหรอ งานการไม่ทำ มัวแต่ทำอะไรเนี่ย" จามจุรีจะดูมือถือ
ปาริฉัตร รีบตะปบเอากลับมา "อย่าค่ะ!! ฉัตรจะรีบไปทำงานแล้วค่ะ"
"อ่ะ! ก็รีบไปสิคะ?? อย่าไปเอาอย่างยัยมอลลี่ เข้าใจมั้ย?”
"เข้าใจค่ะ"
จามจุรีส่ายหน้าแล้วเดินออกไป ปาริฉัตรมองมือถือแล้วยิ้ม
กนกรัตน์ที่แต่งตัวเสร็จหลังจากเล่นโยคะแล้วเดินมาเปิดล็อคเกอร์เพื่อหยิบของเสร็จแล้วก็ปิดประตูแล้วเธอก็ตกใจจนสะดุ้งเมื่อเห็น ‘มิลค์’ ยืนอยู่
"ตกใจอะไร? ตกใจทำไม?” มิลค์ว่า
กนกรัตน์ทำตาซื่อ "ก็..ไม่ได้ตกใจอะไรนี่"
มิลค์ยิงตรงทันที "ลบเม้นท์ฉันทำไม? แล้วยังบล็อคไอจีฉันอีก? แกหมายความว่าไง อีเคท!!”
กนกรัตน์มองหน้า "เลิกเรียกฉันว่า ‘อี’ ได้แล้ว"
มิลค์งง "ทำไม? ทำไมจะเรียกไม่ได้ เมื่อก่อนตอนอยู่อเมริกา ฉันก็เรียกแกอย่างนี้" มิลค์พูดใส่หน้า "อีเคทๆๆ อร้าย!!”
มิลค์ตกใจที่กนกรัตน์บีบปากเธอแน่น กนกรัตน์ดันมิลค์ไปจนหลังติดล็อคเกอร์ มิลค์ตกใจพยายามจะร้อง แต่กนกรัตน์ออกแรงมือยังกะคีมเหล็กบีบไว้จนมิลค์ขยับปากไม่ได้ ได้แต่มิลค์ก็พยายามร้องและดิ้น
"ในเมื่อพูดกันดีๆ ไม่เชื่อ ฉันก็ต้องทำแบบนี้" กนกรัตน์บีบหนักจนมิลค์ตกใจมาก "ต่อไปนี้อย่ามายุ่งกับฉันอีก เราไม่เคยรู้จักกัน" กนกรัตน์พูดลอดไรฟัน "เข้าใจมั้ย?”
มิลค์เจ็บปวดจนจำต้องยอมพยักหน้า กนกรัตน์ผลักมิลค์กระเด็นไปแล้วเดินออกไปหน้าสวยๆ มิลค์ยังตกใจไม่หาย สุดท้ายมิลค์ก็โกรธตะโกนไล่หลัง
"อี..อีเคท! จำไว้ แกจำไว้เลย!”
หุ่นใส่ชุดวิวาห์เรียงรายสวยงาม นาคินทร์เข็นนารถนรินทร์เข้ามาในร้าน โดยมีปานตะวันเดินมาด้วย นารถนรินทร์ยิ้มหน้าบานผิดกับนาคินทร์กับปานตะวันที่ทำหน้าตึง
"ขอบคุณพี่คินมากเลยนะคะที่อุตสาห์พาน้องมา" นารถนรินทร์บอก
นาคินทร์มองปานตะวัน "ถ้าคุณแม่ไม่ขอร้อง พี่ก็คงไม่มาหรอก"
ปานตะวันมอง?
"โห..ใจร้าย!! เดี๋ยวนี้ไม่รักน้องแล้วใช่มั้ย?" นารถนรินทร์นึกถึงกนกรัตน์ก็หน้าตึง "รู้แล้ว..ว่าใครเป็นต้นเหตุ!”
นาคินทร์จะดุ "นี่!! ยัยนารถ..”
เจ้าของร้านเดินมาพอดี
"สวัสดีค่ะคุณนารถนรินทร์" เจ้าของร้านเห็นนาคินทร์ก็ตกใจโอเว่อร์ "คุณนาคินทร์!!! ต๊าย! คุณนาคินทร์จริงๆ ด้วย ตื่นเต้นจังค่ะ คุณนาคินทร์มาเองเลยเชิญค่ะ..เชิญมาชมชุดของคุณนารถ...”
นารถนรินทร์รีบพูดแทรก "ไม่ได้ค่ะ!! ให้พี่คินเห็นไม่ได้ให้ใครเห็นก็ไม่ได้ทั้งนั้น ยกเว้นนารถกับพี่ตะวัน"
นาคินทร์เซ็ง
เจ้าของร้านจ๋อย ก่อนจะพูดจ๊ะจ๋า " Oops!!!" เจ้าของร้านทำท่าปิดปาก "เข้าใจค่ะ!! Oops!!!อุ๊บส์!! เก็บไว้เป็นเซอร์ไพรส์ หืมม์..น่ารักอ่ะค่ะ รับรองเลยค่ะว่าสวย & เซอร์ไพรส์กันทั้งงานแน่ๆ ค่ะ"
"ไปดูกันเถอะค่ะพี่ตะวัน" นารถนรินทร์พูดกับนาคินทร์ "พี่คินรออยู่นี่นะคะ"
ปานตะวันเข็นรถให้นารถนรินทร์ไป นาคินทร์ทิ้งตัวลงนั่งอย่างเซ็งๆ
ปานตะวันรูดซิปขึ้นให้นารถนรินทร์ที่ลองใส่ชุดแต่งงานสวยงามและกำลังยืนส่องตัวเองอยู่หน้ากระจก
ปานตะวันปลื้ม "น้องนารถ..น้องนารถสวยมากๆ เลยค่ะ"
"จริงเหรอคะพี่ตะวัน พี่ตะวันว่าพี่วิทย์จะชอบมั้ยคะ"
"ชอบสิคะ คุณวิทย์ต้องชอบแน่ๆ"
เจ้าของร้านเงี่ยหูอย่างอยากรู้อยากเห็นอยู่หน้าห้องลอง
"ฮาโหล! ฮาโหล้!! เป็นไงกันมั่งแล้วคะ ใส่พอดีมั้ยคะ" เจ้าของร้านทำหน้าย่น "ให้พี่เข้าไปได้รึยังคะ?”
อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 20/5 วันที่ 6 มิ.ย. 57
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shaynaละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น...เริ่มออกอากาศตอนแรก 21 พ.ค.57 ต่อจากละครเรื่อง อย่าลืมฉัน
ที่มา ไทยรัฐ