อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 12/2 วันที่ 9 เม.ย. 57
สุริยงมองหน้าเอื้อ แววตาหนักแน่น เอื้อฟังแล้วก็ได้แต่สะท้อนใจ เพราะตัวเอง ก็อยู่ในข่ายทำดีเท่าไหร่ก็ไม่หวั่นไหวเหมือนกัน“ใช่ ผมรู้ ผมรู้ว่าหนูเล็กเป็นคนยังไง แต่ผมไม่รู้ว่าเขมชาติเป็นคนยังไงกันแน่ ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรและกำลังทำอะไร ผมแค่อยากเตือนให้ระวัง ผมเป็นห่วง”
สุริยงฝืนยิ้มเหมือนไม่มีอะไร
“ขอบคุณค่ะ”
เอื้อพยักหน้ารับคำขอบคุณ ทันใดนั้นเสียงออดหน้าบ้านก็ดังขึ้น ปิ๊งป่อง!
สุริยงได้จังหวะ รีบตัดบท
“ผู้อำนวยการคงมาแล้ว ฝากคุณเอื้อส่งคุณเกนด้วยนะคะ”
“มาแล้วค่ะ แหม ใจร้อนไปได้”
เอื้อกับเขมชาติประสานสายตากัน ต่างคนต่างรู้ ว่ามีความรู้สึกบางอย่างกรุ่นๆ อยู่ข้างใน
“สวัสดีครับคุณเขม”
“สวัสดีครับ อะไรครับเนี่ย?”
“ฝอยทองค่ะ คุณแม่คุณสุทำขาย อร่อยมาก เกนเลยเหมามาหมด มีของเขมด้วยนะคะ”
เขมชาติยิ้มรับ
“น่ารักจัง ขอบคุณมากครับ” พลางหันมารับจากเอื้อ “ผมจัดการเองครับ”
เขมจะเข้าไปเยี่ยมคุณสุหน่อยมั้ยคะ?”
เอื้อรอฟัง เขมชาติชะงักคิด แล้วก็ตอบยิ้มๆ
“ไม่ดีกว่าครับ ผมมาเพื่อมารับเกน ไม่ได้มาเพื่อเยี่ยมใคร”
“พูดแบบนี้ เป็นเจ้านายที่ไม่น่ารักเลยนะคะ แต่คุณสุเขาไม่สนหรอกค่ะ เพราะเขามีพี่เอื้อคอยดูแลอย่างดี”
เอื้อยิ้มกว้างอย่างถูกใจ ในขณะที่เขมชาติสะอึก ฝืนยิ้มแห้งๆ
เกนหลงหันมาทางเอื้อ “เกนกลับก่อนนะคะ”
เอื้อยิ้มรับ เขมชาติหันมาเปิดประตูให้เกนหลงขึ้นรถไป ก่อนที่จะปิดประตู แล้วหันมาทางเอื้อ
“ขอบคุณที่ขับรถพาคุณเกนมาที่นี่ แต่คราวหน้า ผมขอเป็นคนดูแลเอง”
เอื้อชะงักกึก เขมชาติพูดต่อ
“ฝากบอกแม่เลี้ยงคุณด้วยว่า ผมให้พักจนกว่าขาจะหาย เรื่องงานผมจะให้คุณเกนดูแลเองขอบคุณครับ”
เขมชาติยิ้ม พยายามทำเหมือนไม่แคร์สุริยง แล้วก็เดินกลับไปที่รถ เอื้อมองตามคิด “ยังไงกันแน่?”
“ตกลงเขมชาติคิดยังไงกับนังสุริยงกันแน่”
อัมพิกาพูดด้วยความสงสัย
“พูดกับเราอีกอย่าง แต่ลับหลังทำอีกอย่าง ตกลงจะกิ๊กหรือจะเกลียดกันแน่”
อรทัยรีบตั้งข้อสังเกต
“ตอนแรกอาจจะเกลียด แต่พอเจอมารยาก็เลยเปลี่ยนใจอยากจะกิ๊กก็ได้นะคะ พี่เอื้อก็เคยเป็นมาแล้ว เมื่อก่อนเกลียดยังกะอะไรดี ดูตอนนี้สิคะ เฝ้าเช้าเฝ้าเย็น”
อัมพิกาพยักหน้าเห็นด้วย
“มันก็เป็นไปได้ถ้าเขมชาติเกิดตกหลุมนังสุริยงจริงๆ เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ เราจะต้องทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ และมันจะต้องใหญ่พอที่จะทำให้ความรักของเขมชาติ และเกนหลงต้องสะเทือน”
อัมพิกายิ้มร้ายอย่างมั่นใจ
เกนหลงกำลังตัดเป็นชิ้นเล็กใส่จาน เขมชาติยืนมองด้วยความชื่นชม
“น่าทานมากๆเลยครับ นี่คุณเกนตื่นมาอบขนมเค้กตั้งแต่กี่โมงครับเนี่ย”
“ตี 5 ค่ะ”
เขมชาติตาโต “โอ้ว จะเช้าไปไหน”
เกนหลงใช้ช้อนตักเค้กชิ้นเล็กที่อยู่ตรงหน้าแล้วก็ยื่นมาตรงหน้าเขมชาติ
“ลองชิมก่อน แล้วบอกสิคะ ว่าคุ้มหรือเปล่า ”
เขมชาติตักเค้กตรงหน้าเข้าปาก จากนั้นก็ชูนิ้วโป้งสองนิ้วให้เกนหลง เกนหลงยิ้มปลื้ม
“ถ้าชอบ ก้อนนี้ของคุณค่ะ ส่วนในกล่องนี่ก็ของคุณสมคิด กับคุณวิบูลย์ แล้วก็คุณมาลัย วันนี้วันหยุดเขมช่วยให้คนไปส่งให้ที่บ้านทีนะคะ จะได้ทานกับครอบครัว”
เขมชาติมองเกนหลงแจกจ่ายขนมอย่างมีความสุข ความเป็นคนมีน้ำใจที่ทำให้เกนหลงยิ่งน่ารัก
“ส่วนอันนี้ของครอบครัวคุณสุ”
เขมชาติหุบยิ้ม จากนั้นก็เลียบๆเคียงๆถาม
“ผมก็ลืมถาม ไปเยี่ยมแม่เลี้ยงคุณเอื้อมาเป็นยังไงบ้าง? ตอนผมโทร.ไปได้ยินเสียงหัวเราะกันสนุกสนานเลย”
“สนุกมากค่ะพ่อแม่คุณสุน่ารักมากไก่กับไข่ก็น่ารักยิ่งตอนอยู่กับพี่เอื้อยิ่งน่ารัก พากันเล่นเหมือนเด็กๆเลยค่ะ คุณสุรักลูกมาก เธอคงอยากได้ผู้ชายที่เข้ากับลูกได้ดี เกนยังนึกไม่ออกเลยนะคะ จะมีใครเข้ากับเด็กสองคนนั้นได้ดีกว่าพี่เอื้อ”
เกนหลงพูดแล้วก็สงสารเอื้อ ตรงกันข้ามกับเขมชาติ ที่ฟังแล้วอิจฉา
ส่วนสุริยง ที่อาการเริ่มดีขึ้น ก็คลายผ้าอีลาสติกออกจากข้อเท้า พลางขยับไปมา ก่อนที่จะลุกจากเตียงเดินเกือบปกติออกจากห้อง ลงมาที่ห้องนั่งเล่น เห็นอาทิตย์ นภา นั่งกินเค้กฝอยทองของเกนหลงอย่างเอร็ดอร่อย
“เค้กฝอยทองจากไหนคะเนี่ย? น่าทานจัง”
นภายังเคี้ยวตุ้ย พูดด้วยความตื่นเต้น
“เค้กฝอยทองของคุณเกน อร่อยมากเลยหนูเล็ก ชื่นตักให้คุณหนูเล็กเร็ว”
“ค่ะๆ” ชื่นรีบกุลีกุจอรีบตักให้ สุริยงยิ้ม ๆ เดินมาสมทบ
“คุณเกนทำเอง แล้วก็ให้เด็กเอามาส่งให้เมื่อกี๊นี้เอง”
อาทิตย์รีบเสริม
“ทำให้ฝอยทองของเราอร่อยขึ้นอีกเยอะเลย ผมก็ยังคิดอยู่ คุณเขาซื้อไปตั้งเยอะ จะเอาไปทำอะไร ที่แท้ก็เอาไปทำเค้ก แล้วยังมีน้ำใจส่งมาให้เราอีก”
สุริยงรับขนมเค้กจากชื่นมาชิม แล้วก็ยิ้ม
“อร่อยมากจริงๆ ไก่ กับ ไข่ ต้องชอบมากๆแน่ แล้วนี่..หายไปไหนกันคะเนี่ย? เงียบเลย”
ชื่นรีบตอบ
“คุณไก่ กับ คุณไข่ ไปว่ายน้ำที่บ้านคุณเขมชาติค่ะ”
สุริยงพยักหน้าแล้วก็ชะงักกึก
“ หะ? ไก่กับไข่ ไปไหนนะ”
สุริยงถามด้วยความตกใจอย่างแรง
ไก่ ไข่ ยืนหน้าประหม่าๆ นิดๆ ในขณะที่วิบูลย์ยืนอยู่ตรงกลาง กอดคอคู่แฝดไว้ ที่พื้นมีกระเป๋า แผ่นโฟม อุปกรณ์ว่ายน้ำของเด็กวางอยู่ เขมชาติยืนอยู่ตรงข้าม ท่าทางยังไว้ตัวนิดๆ
“มาแล้วครับ คุณไก่ กับ คุณไข่ มาพร้อมชุดว่ายน้ำตามคำสั่ง”
เขมชาติมองไก่ กับ ไข่ คู่แฝดมองตอบเขมชาติหันหน้าหนี
“แล้วที่บ้านเขาไม่ว่าอะไรเหรอ? อยู่ๆก็เอาลูกเขามาแบบนี้”
“อ้าว ผมก็บอกไปตามที่คุณเขมสั่งว่า คุณเกนหลงให้มารับเด็กๆ ไปเล่นน้ำที่บ้านคุณเขมเด็กๆก็ดีใจกันใหญ่ พอดีคุณสุทานยาแก้ปวด แล้วก็หลับอยู่ พ่อแม่คุณสุก็เลยเป็นคนตัดสินใจให้มาแทน”
“แล้วเรื่องให้มารับ”
“อ๋อไม่ลืมครับ ผมฝากบอกให้คุณสุมารับ แล้วก็ทิ้งแผนที่บ้านคุณเขมไว้แล้ว” เขมชาติแอบยิ้มสะใจ “ขอบใจมาก หมดธุระแล้ว กลับไปได้”
วิบูลย์รับคำ พลางเหมือนจะเพิ่งนึกขึ้นได้ “เออ แล้วคุณเกนหลงหล่ะครับ?”
เขมชาติชะงักกึก “เอ่อ เดี๋ยวตามมา มีอะไร?”
“อ๋อ เปล่าครับ ผมแค่จะขอบคุณเรื่องขนมเค้กฝอยทอง อร่อยมาก กินกันทั้งบ้านเลยครับ ผมฝาก
บอกคุณเกนด้วยนะครับ”
เขมชาติพยักหน้า วิบูลย์หันมาทางเด็กๆ
“เล่นน้ำให้สนุกนะเด็กๆ”
ไก่ กับไข่ยกมือไหว้ “สวัสดีครับ”
วิบูลย์จับหัวคู่แฝดโยกไปมาด้วยความเอ็นดู แล้วเดินออกไป แต่ก็ม่าวายหยุดมองเกลับไป แอบหวั่นใจเล้กน้อย
“คุณเกนหลงก็ยังไม่มา ปล่อยคุณเขมอยู่เด็กตามลำพัง จะรอดมั้ยเนี่ย รายนี้เกลียดเด็กยังกะอะไรดี”
วิบูลย์ส่ายหน้าด้วยความเป็นห่วง แต่ก็ต้องตัดใจ
“โชคดีนะเด็กๆ”
ไก่ กับ ไข่ หันมาซุบซิบกัน เขมชาติหันมาเห็น เผลอตัวส่งเสียงดุ
“ซุบซิบอะไรกัน”
คู่แฝดถึงกับสะดุ้ง เขมชาติรู้ตัว รีบฝืนทำใจดี
“ซุบซิบอะไรกันเหรอครับ บอกพี่เขมได้มั้ย”
ไก่กับไข่ มองหน้ากัน ไข่พยักหน้า ไก่ หันมาพูด
“ไก่ อยากว่ายน้ำครับ”
ไข่รีบเสริม “สระน้ำอยู่ไหนครับ”
เขมชาติเผลอตัว พูดกวนๆ ออกไป “อยู่แถวนี้แหละ กลัวจะไม่ได้ว่ายหรือไงหะ?”
ไก่กับไข่พยักหน้ายอมรับ เขมชาติยิ้ม แล้วก็ย่อตัวลง พยายามจะทำญาติดีด้วย
“ก่อนจะไปว่ายน้ำ พี่เขมว่า เรามาทำความรู้จักกันก่อนดีกว่า คนไหนไก่”
ไก่ชี้หน้าไข่ ไข่ชี้หน้าไก่ แล้วก็หัวเราะกันคิกคัก เขมชาติชักสีหน้านิดๆ แต่พยายามข่มไว้
“แล้วคนไหน ไข่”
ทั้งสองคนยกมือขึ้นพร้อมกัน แล้วก็หัวเราะคิกคัก เขมชาติกัดฟันกรอด จากนั้นก็ลุกขึ้นพรวดแล้วก็กอดอกทำเข้ม
“ถ้าไม่บอกดีๆ ก็ไม่ต้องว่ายน้ำ เดี๋ยวให้คนไปส่ง กลับบ้านไปเลย”
ไก่กับไข่สะดุ้งสุดตัว เขมชาติสะใจ หันหลังให้ทำท่าจะเดินไป แล้วก็ชะงักขยับขาไม่ออก พลางก้มลงมองที่ขาตัวเอง เห็นไก่กับไข่เกาะขาอยู่
“เฮ้ย”
ไก่รีบบอก “ผมชื่อไก่ครับ”
ไข่เอาบ้าง “ผมชื่อไข่ครับ”
“พี่เขมให้เราว่ายน้ำนะครับ”
ไก่กับไข่ยิ้มประจบ ทั้งน่ารัก ทั้งน่าสงสาร จนเขมชาติอดยิ้มไม่ได้ แล้วก็ต้องรีบเก๊ก ทำขรึม
“ตามมา”
ไก่กับไข่ดีใจรีบปล่อยขา หัวเราะคิกคัก รีบวิ่งไปหยิบอุปกรณ์ว่ายน้ำ เขมชาติเดินนำไป ไก่กับไข่วิ่งมาหยิบของ แต่หยิบอันโน้น อันนี้ก็หล่น หยิบอันนั้น อันนี้ก็หล่น วิ่งไปของก็หล่นเรี่ยราดไป เขมชาติหันมามองก็ส่ายหน้า แล้วก็ต้องเดินย้อนกลับมาช่วยเด็กๆถือของที่ตกตามพื้น แล้วก็รีบเดินไป
เขมชาติมองแล้วก็ยิ้มๆ ไก่กับไข่หันมายิ้มตอบ บรรยากาศแห่งมิตรภาพงอกงามโดยฃเขมชาติไม่รู้ตัว
ในขณะเดียวกัน สุริยงก็กำลังขับรถมาบ้านเขมชาติ พลางมองดูแผนที่ และมองหาบ้านไปด้วยความร้อนใจ
ส่วนไก่ กับไข่ ยืนอยู่หน้าสระว่ายน้ำน้ำบ้านเขมชาติ คู่แฝดตะโกนร้องออกมาด้วยความตื่นเต้น
“ว้าว สวยจัง”
เขมชาติเห็นท่าทางของเด็กๆ แล้วก็ลืมตัว หลุดขำออกมา ไข่หันมาทางเขมชาติ แล้วถามประสาซื่อ
“ไข่โดดน้ำได้มั้ยครับ”
เขมชาติแกล้งทำเสียงดุ “ไม่ได้”
เด็กแฝดหน้าจ๋อย เขมชาติรีบพูดต่อ
“ต้องให้พี่เขมโดดด้วย ถึงจะโดดได้”
ไก่ กับไข่ ร้องออกมาพร้อมกัน “เย้”
จากนั้น 1 หนุ่มใหญ่ และ 2 หนุ่มน้อย ก็กระโดดลงสระพร้อมกัน ตูม! เสียงน้ำและเสียงหัวเราะดังลั่นสระ
อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 12/2 วันที่ 9 เม.ย. 57
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตีละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3