อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 21/5 วันที่ 19 เม.ย. 57
“คุณสมคิดรู้หรือเปล่าว่าคุณเขมต้องการอะไร?”สมคิดชะงักกึก คิดว่า “รู้” แต่ปากกลับตอบว่า
“ผมจะไปรู้เหรอ?” พลางพยายามตัดบท “เรามาวางตัวคนถือของกันต่อดีกว่า .ถึงไหนแล้ว”
วิบูลย์กับทีมงานรีบก้มหน้าดูกระดาษที่จดไว้
“ต่อไปก็ขนมมงคล 9 อย่างครับ”
ในขณะที่สมคิด ครุ่นคิด เป็นห่วง
ในห้องทำงานเอื้อ ทนายธีระศักดิ์ที่ดูแลเรื่องมรดกให้กับไก่กับไข่ ยื่นแฟ้มเอกสารให้เอื้อ
“เอกสารการโอนหุ้นให้คุณวันจักร และ คุณแววจักร เรียบร้อยแล้วครับรอคุณสุริยงมาลงลายมือชื่อ
ทุกอย่างก็เรียบร้อย ทั้งสองคนจะมีสิทธิ์ในการถือครองหุ้นและได้รับเงินปันผลทันที”
เอื้อเปิดดูเอกสาร แล้วก็ยิ้มพอใจ
“ยินดีครับ”
ทนายธีระศักดิ์ลุกขึ้นและเดินออกไป แต่ยังไม่ทันจะถึงประตูดี ประตูห้องทำงานเอื้อก็ถูกผลักเข้ามาอย่างแรง พร้อมกับอัมพิกา และอรทัยที่เดินพรวดๆ เข้ามา
อัมพิการีบอกคำสั่ง
“เอื้อ เอกสารโอนหุ้นอยู่ที่ไหน? เอามาให้พี่เดี๋ยวนี้เลย”
ทนายธีระศักดิ์รีบเบี่ยงตัวเดินออกไปทันที
เอื้อหยิบแฟ้มมาถือไว้แน่น
“ไม่ได้ครับ ผมให้พี่อัมไม่ได้ คนที่สมควรจะได้รับเอกสารชุดนี้คือหนูเล็กไม่ใช่พี่อัม”
อัมพิกากัดฟันกรอด ก่อนจะตะเบ็งเสียงออกมาด้วยความเครียด แค้น
“ไม่ พี่ไม่ยอม เอื้อจะประเคนหุ้นของธนาคารเราให้มันไม่ได้”
อรทัยรีบสนับสนุน
“อรก็ไม่ยอม พี่เอื้อส่งเอกสารมาให้อรดีๆ อรไม่อยากใช้กำลัง” พลางปากระเป๋าลงโซฟา ตั้งใจจะเข้า
มาแย่งซองเอกสารในมือเอื้อ
“อร อย่ามาแสดงกริยาป่าเถื่อนกับพี่ ถ้าวิญญาณคุณพ่อรับรู้ว่าพี่น้องกำลังจะมาตบตี เพื่อแย่งชิง
สมบัติ คุณพ่อจะเสียใจแค่ไหน เท่าที่ท่านแบ่งให้เราสามคน มันก็มากพอจนกินไม่หมดในชาตินี้แล้ว พอสักทีเถอะ
อย่าโลภมากนักเลย”
“อรไม่ได้โลภ อรไม่อยากได้ของพวกมัน แต่อรไม่อยากให้”
อัมพิกาหน้าเชิด ปากสั่น
“ถ้าหุ้นพวกนี้เป็นของอร หรือ เป็นของเอื้อ พี่จะไม่ว่าสักคำ พี่ยินดีที่จะให้น้องแท้ สายเลือดของรัตน
ชาติไม่ใช่ไอ้ “ทายาทพันทาง พวกนั้น”
พูดพลางสาวเท้าก้าวเข้ามาหาเอื้อ
“เอาเอกสารมาให้พี่ส่งมาเดี๋ยวนะเอื้อ พี่บอกให้ส่งมา”
เอื้อไม่ตอบ หากกดโทรศัพท์เรียกเลขา “ส่งรปภ. เข้ามาด่วน”
อัมพิกากับอรทัยชักสีหน้า อัมพิกายิ่งเครียดหนัก
“มันจะมากเกินไปแล้วนะเอื้อ”
ประตูห้องเปิดเข้ามาอย่างรวดเร็ว ก่อนที่เลขา จะนำ รปภ. 3 คน เดินพรวดๆ เข้ามา
เอื้อออกคำสั่ง
“จับตัวคุณอัม กับ คุณอร ไว้ อย่าให้ตามฉันมา”
รปภ. รับคำพร้อมกัน “ครับ”
พูดจบ เอื้อก็รีบเดินออกไปเลย รปภ. รับคำสั่ง รีบเข้ามาประกบอัมพิการกับอรทัย ทั้งสองคนกรีดร้อง
ด้วยความโกรธแค้น
“เอื้อ เอื้อทำแบบนี้กับพี่ไม่ได้นะ เอื้อ”
จากนั้นก็หันมาตวาด รปภ.
“หลบไปเลย ฉันเป็นประธานของที่นี่ พวกแกต้องฟังฉัน ฉันบอกให้หลบไป นี่ ถอยไป ถ้าไม่ถอยฉัน
จะไล่แกออก”
รปภ. ไม่ยอมถอย อรทัยโวยวายเสียงดัง
“บ้า แกอย่ามาแตะต้องตัวฉันนะ ออกไป ออกไปห่างๆฉันเลย” “พี่เอื้อ ทำไมพี่เอื้อทำแบบนี้กับอร พี่
เอื้อบ้าไปแล้ว หยุดนะพี่เอื้อ”
เอื้อไม่สนใจ เดินพุ่งออกไปที่ลิฟท์อย่างรวดเร็ว
อัมพิกาเครียดจัด จนสมองปวดจี๊ด เส้นเลือดในสมองบีบตัวอย่างเร็ว ตาเริ่มพร่า แต่ยังพยายามจะ
ตะเบ็งเสียง
“เอื้อหยุดนะเอื้อเอื้อ เอื้อ”
ทันใดนั้นอัมพิกาก็ช็อก ล้มฟุบลงไปกองกับพื้น อรทัยหันมาเห็นร้องขึ้นด้วยความตกใจ
“พี่อัม พี่อัม”
เอื้อกำลังจะเข้าลิฟท์ พอได้ยินเสียงอรทัยกรีดร้องก็ชะงัก รีบหันมาด้วยความตกใจ
อัมพิกาถูกหามส่งโรงพบาบาล และนอนให้น้ำเกลืออยู่บนเตียง ข้างๆ เห็นอรทัยยืนหน้าง้ำอยู่กับเอื้อ
ในขณะที่หมอรีบแจ้งอาการ
“คุณอัมพิกาช็อกจากอาการเครียดแบบเฉียบพลัน ช่วงนี้ควรจะให้คนไข้พักผ่อนมากๆ และหลีกเลี่ยง
การอยู่ในสภาวะตึงเครียด และไม่นำเรื่องเครียดๆมาให้รับรู้”
อรทัยเบ้หน้า “ฟังไว้นะคะพี่เอื้อ”
เอื้อรู้สึกผิดลึกๆ แต่ไม่ต่อปากต่อคำ
“พี่อัมต้องอยู่ที่โรงพยาบาลนานมั้ยครับ?”
“ก็น่าจะอยู่จนกว่าคนไข้จะอยู่ในสภาวะจิตใจที่ปกติ เพราะถ้าเกิดอาการช็อกแบบนี้อีก จะเป็น
อันตรายมากกว่านี้”
เอื้อรับคำ “ขอบคุณครับ”
หมอพยักหน้ารับ แล้วก็เดินออกไป พอคล้อยหลังปุ๊บ อรทัยก็เข้ามาจิกเอื้อทันที
“นี่ขนาดมันยังไม่ได้เซ็นรับหุ้น พี่อัมยังช็กแบบนี้ ถ้าพี่เอื้อยังดันทุรังโอนสมบัติของครอบครัวเรา
ให้นังนั่น และพี่อัมเป็นอะไรไปมากกว่านี้ อรจะไม่ให้อภัยพี่เอื้อกับนังสุริยงไปตลอดชีวิต”
อรทัยพูดจบสะบัดหน้าใส่ เดินออกไปจากห้องด้วยความหงุดหงิด เอื้อมองหน้าอัมพิกา ที่นอนหลับ
ไม่ได้สติอยู่บนเตียง พลางเอื้อมมือมาจับมืออัมพิกาไว้ด้วยความเป็นห่วง พลางครุ่นคิดจะทำอย่างไรต่อไปดี
ชนะขับรถมาส่งสุริยงที่หน้าบ้าน สุริยงลงจากรถ ชนะเปิดประตูออกมา ยืนร่ำลา
“คืนนี้ผมค้างที่คอนโดในกรุงเทพ ไม่ได้กลับต่างจังหวัด พรุ่งนี้ผมจะไปรับฮันนี่ที่บ้านคุณพ่อคุณแม่
พามาลองชุดไทยที่ใส่ทำหน้าที่เป็นเด็กรับขันหมาก ก่อนไปลองชุดผมจะมารับไก่ ไข่ แล้วก็คุณสุไปพร้อมกันเลยนะ
ครับ”
ชนะแจกแจงตารางเวลาเป็นชุดอย่างคล่องแคล่ว
สุริยงหัวเราะเบาๆ “คุณชนะจัดคิวเป๊ะกว่าเลขาอีกนะคะ”
ชนะเพิ่งรู้ตัว หัวเราะตาม
“เออนั่นสิ นี่ผมคงจะอินกับการจัดงานมากไป แต่ได้เป็นคนจัดคิว เป็นคนดูแลคุณสุแบบนี้ เป็น
มากกว่าเลขา ผมก็ยอมนะครับ”
ชนะยิ้มหยอด อายๆ สุริยงยิ้มรับ ไม่ทันสังเกตว่า รถยนต์ของเขมชาติจอดซุ่มห่างๆ และเจ้าของรถ
กำลังจับจ้องมองภาพข้างหน้าที่ตำตา ตำใจ พลางกัดฟันกรอด ด้วยความหวง
สุริยงตัดบท และยิ้มอย่างระวังตัว
“ขอบคุณค่ะ อ้อ ส่วนเรื่องพรุ่งนี้ไม่ต้องมารับนะคะ เดี๋ยวสุขับรถพาไก่ กับ ไข่ไปเอง เจอกันที่ร้าน
เลยค่ะ ขับรถดีๆนะคะ พรุ่งนี้เจอกันค่ะ”
ชนะยิ้มรับ “ครับ พรุ่งนี้เจอกันครับ”
ชนะยิ้มอย่างมีความสุข แล้วก็ขึ้นรถไป สุริยงมองส่งจนรถลับตา กำลังจะหันหลังเข้าบ้าน แต่ก็ไม่
ก่อนที่รถเขมชาติก็ปาดเข้ามาจอดเทียบทันที สุริยงชะงัก หยุดเดินแทบไม่ทัน
เขมชาติ เเดินหน้าเข้ม ลงมาจากรถ ไม่พูดพล่ามคว้าข้อมือสุริยง แล้วออกคำสั่ง
“ขึ้นรถ”
สุริยงสะบัดมือออกอย่างแรง “ไม่”
เขมชาติหันมาทำเสียงดุ
“ถ้าไม่ขึ้นรถ ผมจะไปบอกลูกเลี้ยงของคุณ กับไอ้พ่อหม้ายหน้ามืดว่าคุณกับผม เป็นอะไรกัน ผมจะ
บอกให้หมดเลย ทั้งความสัมพันธ์ในอดีต แล้วก็ความสัมพันธ์ที่เพิ่งจะเกิดขึ้นสดๆร้อนๆ ที่สวิส”
สุริยงอึ้งใจสั่นด้วยความโกรธ เขมชาติใส่ต่อ ด้วยอารมณ์ที่กรุ่นมาตั้งแต่เช้า
“อยากจะรู้นักพวกนั้นยังจะมาตามตื๊อ ล้อมหน้าล้อมหลัง อยู่อีกหรือเปล่า เงียบ ไม่กล้าหล่ะสิ ถ้าไม่
อยากให้ผู้ชายรู้ธาตุแท้ก็ขึ้นรถ”
สุริยงสะบัดมืออีกที แล้วพูดสวนออกไปทันที
“เชิญคุณบอกสองคนนั้นได้เลย เขารับได้อยู่แล้ว เพราะเขารู้ดีว่าฉันเคยผ่านผู้ชายมาแล้วผ่านเพิ่ม
อีกสักคนจะเป็นไรไป”
เขมชาติมองหน้าสุริยง พลางขบกรามแน่น
“ฉันไม่กลัวธาตุแท้ของตัวเอง เชิญคุณไปบอกได้เลย เพราะฉันเองก็จะไปบอกคุณเกนเหมือนกัน
บางทีเธออาจจะอยากรู้จักธาตุแท้ของคุณก็ได้”
เขมชาติสะอึก นึกไม่ถึงว่าสุริยงจะมาไม้นี้
“นี่คุณคิดว่า คุณถือไพ่เหนือผมอยู่ใช่มั้ย?”
สุริยงเชิดหน้า
“เปล่า ฉันแค่ไม่ได้คิดว่ากำลังตกเป็นเบี้ยล่างของคุณก็เท่านั้น ฉันเสียตัวให้คุณแค่ครั้งเดียว ไม่ได้
แปลว่า ฉันจะต้องเป็นทาสคุณไปตลอดชีวิต”
สุริยงตอกกลับด้วยแววตาแข็งกร้าว เกลียดชัง เขมชาติเห็นแล้วถึงกับอึ้ง เจ็บปวดอย่างสุดจะทน
“ที่ฉันยอมกลับมาจัดงานให้ ไม่ใช่เพราะคุณ แต่เป็นเพราะความดีของคุณเกน ไม่อย่างนั้น อย่าหวัง
ว่าฉันจะเดินกลับเข้ามาในชีวิตของคุณอีก”
เขมชาติมองสุริยงด้วยความเจ็บปวด
“คุณทำเหมือน คืนนั้นมันไม่มีความหมายกับคุณเลย”
สุริยงยิ้มเยือกเย็น
“มี มันหมายถึง ฉันได้ชดใช้หนี้ให้กับคุณไปจนหมดแล้ว สิ่งที่ฉันเคยทำกับคุณในอดีตได้ถูกชดใช้
อย่างสาสม นับจากนี้ไป เราไม่มีอะไรติดค้างกันอีก”
เขมชาติมองสุริยงด้วยแววตาที่บ่งบอกถึงความอ่อนแอที่ซ่อนอยู่ลึกๆ
“วดี” พลางขยับตัวเข้าใกล้สุริยง
“อย่าเข้ามานะ ถ้ายังอยากให้งานหมั้นระหว่างคุณกับคุณเกนดำเนินต่อไป อยู่ห่างจากฉันให้มาก
ที่สุด เพราะฉันไม่ได้อยากอยู่ใกล้คุณ”
สุริยงพูดทิ้งท้ายด้วยความเกลียดชัง โกรธแค้นอย่างเต็มที่ เขมชาติเห็นแววตา และรับรู้ได้จาก
น้ำเสียง จากนั้นสุริยงก็หันหลังและเดินเข้าบ้านไปอย่างไม่ใยดี
เขมชาติ ทั้งจุก และเจ็บ อย่างที่ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะเป็น ได้มากขนาดนี้
เขมชาติขับรถไกลอกจากบ้านของสุริยง ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด สิ่งที่คิดไว้ ผิดพลาด
หมดสิ้นเขมชาติคิดไม่ถึงเลยว่าเมื่อทุกอย่างสำเร็จตามแผนที่คิดไว้แล้ว สุริยงจะเปลี่ยนไปแบบนี้ และคนที่ต้อง
เจ็บปวดคือตัวเอง
เขมชาติยิ่งคิด ยิ่งเจ็บปวด
สุริยงเลื่อนเอกสารโอนหุ้นคืนเอื้อ ที่หยิบมาดู แล้วขมวดคิ้ว
“หนูเล็กยังไม่ได้เซ็นเลย”
สุริยงคิด ก่อนจะตอบ
“หนูเล็กขอเซ็นรับหลังจากที่คุณอัมออกจากโรงพยาบาลนะคะ”
เอื้อเลิกคิ้ว ด้วยความสงสัย “ทำไม?”
อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 21/5 วันที่ 19 เม.ย. 57
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตีละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3