อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 27/3 วันที่ 27 เม.ย. 57

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 27/3 วันที่ 27 เม.ย. 57

“ไม่มีเวลากำหนดกลับ” น้ำเสียงของอรทัย จริงจังบ่งบอกว่าไม่ได้กำลังพูดเล่น
“หะ? ไม่มีเวลากำหนดกลับ นี่เราจะทิ้งพี่ ทิ้งงาน ทิ้งทุกอย่างไปง่ายๆอย่างนี้เลยเหรอ”

“ก็พี่อัมมีน้องใหม่แล้วนี่คะ มีไอ้ลิงสองตัวนั้น พี่อัมจะต้องการอรไปอีกทำไม ส่วนเรื่องงานก็เห็นหมาย
มั่นปั้นมือจะส่งเสียให้มันเรียนดีๆ จบมาช่วยพี่เอื้อ หุ้นธนาคารก็ใส่พานถวายให้มันไปแล้ว ทีพี่อัมยังไม่คิดถึงจิตใจอรแล้วทำไม อรจะต้องไปคิดถึงคนอื่นด้วย”

อัมพิกาส่ายหน้า อรทัยตัดบท
“เชิญพี่อัมอยู่กับไอ้เด็กสองคนนั้นไปก็แล้วกัน อรจะไปตามทางของอร”
พูดจอรทัยบก็สะบัดหน้าจะไป อัมพิกาพูดตามหลัง
“เราจะไปก็ไปพี่ไม่ห้าม ถ้าเราไปจนเหนื่อย คิดอยากจะพัก กลับบ้านมาได้ตลอดเวลา พวกเราทุกคน
ยินดีต้อนรับเสมอ ที่นี่ยังมีพี่ มีเอื้อและมีน้องชายอีกสองคน รอเราอยู่”
อรทัยสะท้านในใจ แต่ด้วยความดื้อ ก็ยังยืนยันที่จะไป
“พี่อัมแน่ใจได้ยังไงคะ ว่าพี่เอื้อจะอยู่ที่นี่รออร เพราะตัวเขาเองก็จองตั๋วไปสวิสกับนังสุริยงสองต่อ
สอง”อัมพิกาขมวดคิ้ว แปลกใจ “และก็ไปแบบไม่มีกำหนดกลับด้วยนะคะ พี่อัมทำหน้างงแบบนี้ แสดงว่าพี่เอื้อไม่ได้
บอกใช่มั้ยคะ?”
อัมพิกาไม่ตอบ อรทัยเบ้ปาก พลางพูดต่อ
“พี่อัมกำลังโดนไอ้คนบ้านนั้นมันหลอก มันจะปอกลอกเอาทุกอย่างไปจากพี่อัม ทั้งเงินทอง หุ้น
ธนาคาร กิจการ รวมทั้งพี่เอื้อ พี่อัมจะยอมให้มันปอกลอกก็เชิญตามสบาย แต่อรไม่ยอม พวกมันจะไม่มีวันได้อะไรไป
จากอรทั้งนั้น”
อรทัยพูดจบก็เดินสะบัดหน้า ไปขึ้นรถ คนรับใช้ขนกระเป๋าตาม และรถค่อยๆแล่นออกไป อัมพิกา
คิดคาใจเรื่องเอื้อ จากนั้นก็รีบหยิบโทรศัพท์แล้วก็โทร.ไปหาเอื้อ
“เอื้อ พี่อยากรู้เรื่องที่เราจะไปสวิสกับสุริยง มันเกิดอะไรขึ้น เล่าให้หมด”
น้ำเสียงของอัมพิกา ที่ออกคำสั่ง ฟังดูน่าเกรงขาม

เช่นเดียวกับที่บ้านของสุริยง ก็ตกใจกับการตัดสินใจครั้งนี้ไม่แพ้กัน
“จะไปอยู่สวิส ไม่มีกำหนดกลับ ไม่ได้นะ แม่ไม่ให้ไป ผู้หญิงตัวคนเดียวจะไปอยู่ได้ยังไง ไม่ได้นะ
แม่ไม่ยอม”
นภา กับอาทิตย์ นั่งคุยกับสุริยง หน้าเครียด
“แม่คะ ที่ผ่านมาหนูเล็กไม่เคยขัดใจ หรือขัดคำสั่งพ่อกับแม่เลยแม้แต่อย่างเดียว ขอให้ทำอะไร หนู
เล็กก็ทำให้ทุกอย่าง ตอนนี้เรื่องไก่กับไข่ก็ไม่มีอะไรต้องห่วง หนูเล็กขอทำตามใจตัวเองบ้างนะคะ หนูเล็กอยากจะไป
พักจริงๆ ให้หนูเล็กไปเถอะนะคะ”
นภาจะไม่ยอม อาทิตย์จับมือห้าม และหันมาตอบแทน
“ไปเถอะลูก ถ้าอยากไปก็ไป พ่อกับแม่อนุญาต”
นภาหันมามองหน้า อาทิตย์พูดต่อ
“แต่ไปแล้วก็ดูแลตัวเองดีๆ ไปพักจนพอใจเมื่อไหร่ก็กลับมา”
สุริยงยิ้มโล่งอก “ขอบคุณค่ะพ่อ”

อาทิตย์พยักหน้าอย่างเข้าใจ ในขณะที่นภายังไม่คลายความกังวลใจ แต่ก็ต้องจำยอม
เมื่ออยู่ตามลำพัง เกนหลงก็ได้แต่นั่งซึม คำพูดของเขมชาติดังก้องอยู่ในหู
“ผมยอมที่จะเดินออกไปจากชีวิตเขาเพื่อให้เขาได้ก้าวเดินไปข้างหน้าบางทีเขาอาจจะได้เจอผู้ชายที่
ดีกว่าผม ผู้ชายที่คอยดูแล เป็นห่วง และจริงใจกับเขาอย่างคุณเอื้อ คุณเอื้อเป็นห่วงและดูแลวดีด้วยความจริงใจมา
ตลอด แต่เพราะผมเข้ามา เขาถึงยอมถอย แต่ตอนนี้ผมยอมที่จะถอย เพื่อให้เขาเข้ามาได้อย่างเต็มตัว คุณเอื้อคือคน
ที่เหมาะสมที่จะอยู่เคียงข้างกับวดีมากกว่าผม”
เกนหลงนั่งคิดถึงภาพเหตุการณ์ตอนที่เกือบจะจูบกันในงานวันเกิด แต่แล้วเอื้อเองกลับเป็นฝ่าย
ชะงักคิดแล้วเกนหลงก็ใจหายวาบ หรือว่าเขมชาติจะพูดจริง
ในขณะเดียวกัน เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เกนหลงรับสาย
“สวัสดีค่ะพี่อัม”

เกนหลงกับอัมพิกา นัง่คุยกันในร้านกาแฟแห่งหนึ่ง สีหน้าอัมพิกายามนี้เคร่งเครียด เกนหลงก็ตกใจ
กับสิ่งที่ได้ยิน
“เกนไม่รู้เรื่องนี้เลย ไม่รู้เลยว่าพี่เอื้อกำลังจะไปสวิสกับคุณสุแบบไม่มีกำหนดกลับ”
อัมพิกาแปลกใจ
“อ้าว พี่คิดว่าเอื้อจะปรึกษาเกนซะอีก ตกลงมันเกิดอะไรขึ้น ทำไมจู่ๆเอื้อถึงได้ ทิ้งงาน ทิ้ง...”
อัมพิกายั้งคำว่าเกนหลงได้ทันท่วงที
“ครอบครัวไปกับสุริยงแค่สองคนแบบนี้ดูสิ ยัยอรก็เพิ่งไปเมกา เอื้อก็จะไปสวิส ทำไมทำไมทุกคนถึง
พร้อมใจกันไปจากพี่ ทำไม”
เกนหลงเห็นอัมพิกาเครียด ก็จับมือ ปลอบใจทั้งที่ในใจตัวเองก็แทบจะสลาย ในหัวเต็มไปด้วย
คำถามมากมาย
“พี่อัมอย่าเพิ่งคิดมากเลยนะคะ”
พูดปลอบใจอัมพิกาและปลอบใจตัวเองไปด้วย
“พี่เอื้อเป็นคนรอบคอบ มีเหตุผล ถ้าเขาตัดสินใจเลือกแล้ว แสดงว่าสิ่งนั้นคือสิ่งที่ดีที่สุด และคุณสุ ก็
เป็นคนดีมาก พี่เอื้อคงจะคิดอย่างรอบคอบแล้ว”
เกนหลงยิ้มเศร้า
“โอเค พี่ยอมรับ สุริยงก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอย่างที่พี่เคยคิด แต่พี่ว่าเอื้อกำลังเข้าใจผิด บางทีสิ่งดีๆมัน
อาจจะเปลี่ยนไปแล้ว มันอาจจะไม่ใช่สุริยงก็ได้”
พลางมองเหมือนจะบอกว่า คนที่ดีคือเกนหลง
“เกน ถือว่าพี่ขอร้องหล่ะ ช่วยไปพูดกับเอื้อให้พี่หน่อย ช่วยพูดให้เอื้อเปลี่ยนใจ ยกเลิกการเดินทางไป
สวิส ถ้าเขามีปัญหาอะไรในใจ เรามาช่วยกันคิดหาทางออกอื่น ที่ไม่ใช่ไปสวิสแบบไม่มีกำหนดกลับแบบนี้ ถ้าพี่พูด
เขาไม่เชื่อแน่ๆ แต่ถ้าเป็นเกน พี่ว่าเอื้อต้องฟัง”
เกนหลงส่ายหน้าเศร้าๆ
“ไม่หรอกค่ะ เกนไม่ใช่คนสำคัญสำหรับพี่เอื้อ ขนาดเขาจะไป ยังไม่บอกสักคำ ต่อให้เกนไปพูด พี่
เอื้อคงไม่สนใจฟัง”
“แต่...” อัมพิกาพยายามจะอ้อนวอน แต่เกนหลงยืนยัน
“พี่อัมคะ เกนคงจะเปลี่ยนใจพี่เอื้อไม่ได้จริงๆ แต่เกนจะทำในสิ่งที่เกนพอจะทำได้ก็แล้วกันนะคะ”
“เกนจะทำอะไร?”
เกนหลงไม่ตอบ แต่คิดถึงสุริยงขึ้นมาจับใจ

สุริยงลากกระเป๋าที่จัดของไว้เรียบร้อยเตรียมพร้อมที่จตเดินทาง และเดินมาดื่มกาแฟที่วางอยู่ พอ
ดื่มปุ๊บก็ชะงักกึก เห็นมะนาวฝานที่ลอยอยู่ในแก้ว แล้วก็คิดถึงเขมชาติแว่บเข้ามา
ทันใดนั้นชื่นก็เดินมาหา
“คุณหนูเล็กคะ มีแขกมาขอพบค่ะ”
สุริยงชะงักกึก ในใจแอบคิดว่าเป็นเขมชาติ หากแท้จริงแล้วเป็นเกนหลงยืนอยู่ที่หน้าบ้าน แววตา
ครุ่นคิด
“คุณเกนคะ”
เกนหลงหันมา มองสุริยง แล้วพูดตรงๆ
“คุณสุจะเดินทางไปสวิสกับพี่เอื้อวันพรุ่งนี้ใช่มั้ยคะ?”
“ใช่ค่ะ”
“คุณสุให้พี่เอื้อไปในฐานะอะไรคะ ? ตัวจริง ตัวสำรอง หรือว่า ตัวแทนเขม”
สุริยงอึ้ง พลางรีบอธิบาย
“คุณเกนกำลังเข้าใจผิดนะคะ สุไม่คิดจะให้คุณเอื้อมาอยู่ในฐานะอะไรทั้งนั้น”
“ไม่ได้คิด ก็ควรคิดได้แล้วนะคะ พี่เอื้อรอคำตอบจากคุณมานานแล้ว ถ้าคุณลืมเขมได้จริงๆ และ
ต้องการจะเริ่มต้นใหม่กับพี่เอื้อ คุณก็ควรจะคิดว่าเขาคือตัวจริงไม่ได้มาเพื่อแทนใคร”
พูดทั้งที่ในใจแอบเจ็บ “พี่เอื้อเป็นคนดี ควรจะได้สิ่งดีๆตอบแทน”
“สุทราบค่ะ คุณเอื้อเป็นคนดี ดีมากๆ ดีกับสุมาตลอดไม่เคยเปลี่ยนแปลง ถ้ามีโอกาสสุก็อยากจะ
ตอบแทนคุณเอื้อ”
สุริยงพูดด้วยความจริงใจ เกนหลงสัมผัสได้ถึงความจริงใจนั้น เกนหลงใจหายวาบ คิดแล้วตัดสินใจ
พูด
“หัวใจของคุณสุคือสิ่งตอบแทนที่ดีที่สุดสำหรับพี่เอื้อ พี่เอื้อรักคุณนะคะ รักมาตลอด เกนไม่อยากให้พี่เอื้อผิดหวังกับการรอคอยที่ไม่มีวันสิ้นสุด”
สุริยงชะงักแปลกใจ เกนหลงพูดต่อ
“ถึงเวลาที่พี่เอื้อควรจะมีความสุข และได้อยู่กับคนที่รักเขาอย่างจริงใจ ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ คนๆ
นั้นจะคอยดูแล อยู่เคียงข้างเขาไปตลอดชีวิต เกนอยากให้พี่เอื้อมีความสุข มีรอยยิ้ม และไม่เจ็บปวดอีกต่อไป”
สุริยงมองเกนหลงที่ตอนนี้มีน้ำตาเอ่ออยู่ที่ดวงตา
“สัญญากับเกนได้มั้ยคะว่าคุณสุจะไม่ทำให้พี่เอื้อเสียใจ”
สุริยงไม่ตอบ หากย้อนถาม “คุณเกนรักคุณเอื้อใช่มั้ยคะ?”
เกนหลงอึ้ง ก่อนจะหันมาตอบนิ่งๆ
“มันไม่สำคัญหรอกค่ะ ว่าเกนคิดยังไง เพราะในใจของพี่เอื้อ มีแต่คุณสุ” เกนหลงจับมือสุริยง
“คุณฃสุคือคนที่จะทำให้พี่เอื้อมีความสุขที่สุด ดูแลเขาให้ดีนะคะ เกนขอร้อง”
เกนหลงฝากอย่างหนักแน่น จริงจัง แล้วก็ปล่อยมือสุริยง ก่อนจะเดินกลับออกไป เหมือนได้ทำในสิ่ง
ที่ต้องการแล้ว. แม้จะเศร้า แต่ก็หมดห่วง สุริยงมองตาม พลางคิดถึงความสัมพันธ์ระหว่างเอื้อกับเกนหลง
ในขณะที่เกนหลง ก็กลับมาที่บ้าน นอนซึม พลางมองชุดเต้นรำที่แขวนอยู่ในห้องนอน มีเสียงสายเข้า
เกนหลงหันไปดูหน้าจอเห็นชื่อเอื้อ เกนหลงเบือนหน้าหนี ปล่อยให้เสียงดังจนสัญญาณตัดไปเอง เหมือนคนพยายาม
จะตัดใจ
เอื้อวางสายลงอย่างงงๆ
“เกนเป็นอะไร ? โทร.หาทั้งวัน ไม่ยอมรับสาย”

พลางเริ่มสังหรณ์ใจบางอย่าง
ทางด้านเอื้อ ก็มาหาสุริยงที่บ้าน และส่งตั๋วเครื่องบินให้
“นี่ตั๋วเครื่องบินของหนูเล็ก เครื่องออกตอนเที่ยงคืน เดี๋ยวผมมารับไปพร้อมกัน”
สุริยงรับตั๋วมา แล้วตัดสินใจพูด
“คุณเอื้อไม่ต้องไปสวิสกับหนูเล็กหรอกค่ะ คุณเอื้อไม่จำเป็นต้องเสียสละมารับผิดชอบอะไรทั้งนั้น

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 27/3 วันที่ 27 เม.ย. 57

ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตี
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3