อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 24/6 วันที่ 23 เม.ย. 57
สุริยงเดินเข้าบ้านไปเลยแบบไม่สนใจใยดี เขมชาติถึงกับเข่าอ่อน จากคุกเข่าเป็นทรุดลงไปนั่งกับพื้น อาทิตย์มองเขมชาติที่ยังทรุดอยู่ ทั้งสงสาร และ เห็นอกเห็นใจทันนั้นเอง เสียงกริ่งที่หน้าบ้านก็ดังขึ้น อาทิตย์รีบหันไปมองที่ประตู สุริยงเหยียบเบรกสุดแรง เอี๊ยดดดดด!!!!!
เขมชาติหลับตาปี๋ แล้วลืมตาขึ้นมามองเห็นรถมาจอดอยู่ตรงหน้าห่างแค่ประมาณแค่ไม่กี่คืบ
อาทิตย์ รีบหันมาบอกกับชื่น
“ค่ะๆ” ชื่นรับคำแล้วรีบวิ่งไปออกไปดู ในขณะที่สุริยงกำลังลงจากรถ เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขมชาติ
“นี่แค่เตือนนะ ฉันถือว่าสิ่งที่คุณทำคือการบุกรุก และฉันก็ทำเพื่อป้องกันตัว ถ้าคุณยังดื้อด้านมาสร้าง
ความรำคาญใจให้กับฉันอีก ครั้งต่อไป ฉันจะไม่เบรกแน่”
จากนั้นสุริยงเดินเข้าบ้านไปแบบไม่สนใจใยดีเลย เขมชาติถึงกับเข่าอ่อน ทรุดลงไปนั่งกับพื้น อาทิตย์มองเขมชาติ ด้วยความสงสาร และ เห็นใจ
“เดี๋ยวพ่อไปเอาผ้าเช็ดตัวมาให้นะ”
“ขอบคุณมากครับ”
เขมชาติยังคงนั่งอยู่ที่เดิม พลางมองไปที่รถแล้วก็ถอนใจอีกครั้ง พร้อมๆกับที่ชื่นเดินนำชนะ กับฮันนี่เข้ามาในบ้าน ชนะมองด้วยความงุนงง
“ชื่น คุณเขมมาทำไม? แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น?”
ชื่นอึกอักๆ ตอบไม่ถูกไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ก็แค่คนสติไม่ดี มาเรียกร้องความสนใจ”
สุริยงตอบหน้านิ่งๆ แต่เสียงแอบเหวี่ยง ชนะฟังแล้วก็ยิ่งงงเข้าไปใหญ่
”คนสติไม่ดี ? คุณเขมหน่ะเหรอครับ? แล้วทำไมเขาต้องมาเรียกร้องความสนใจจากคุณสุด้วยล่ะ?”
“เอ่อ สุก็ไม่รู้เหมือนกัน เอาเป็นว่า อย่าไปสนใจคนแบบนี้เลยค่ะ ไร้สาระ เสียเวลา คุณชนะจะมาชวนสุกับเด็กๆออกไปข้างนอกใช่มั้ยคะ ? เรารีบไปกันเถอะค่ะ เออ แล้วนี่น้องฮันนี่หายไปไหนคะ?”
สุริยงมองไปรอบๆด้วยความแปลกใจ
ในขณะที่คนที่ถูกถามถึง ยืนมองเขมชาติด้วยความรู้สึกแปลกใจ กับสภาพที่เห็น
“คุณน้าหน้ายักษ์ไปเล่นสงกรานต์มาเหรอคะ? ตัวเปียกเป็นลูกนกตกน้ำเลย”
เขมชาติปรายตามองแต่ไม่ตอบอะไร ทันใดนั้นฮันนี่ก็เหลือบไปเห็นภาพถ่ายเก่าๆของสุริยงและเขมชาติที่ตกเกลื่อนอยู่ที่พื้น ฮันนี่หยิบขึ้นมาดูด้วยความสงสัย
“ทำไมคุณน้า กับ น้าสุ ถึงถ่ายรูปคู่กัน ทำยังกะเป็นแฟนกันเลย”
เขมชาติหันมาจ้องมองหน้าฮันนี่ แล้วก็เริ่มคิดแผนอะไรบางอย่างขึ้นมา
“หน้าก็เด็กจัง ไม่เห็นเหมือนตอนนี้เลยไปถ่ายมาด้วยกันตั้งแต่เมื่อไหร่คะ?”
เขมชาติมองแบบเคืองๆ แต่ก็ได้ความคิดอะไรบางอย่าง
“น้องฮันนี่คะ อยากรู้ความจริงใช่มั้ยคะ? ง่ายมากเลย เก็บรูปนี้ไว้นะ แล้วก็เอาให้คุณพ่อดู แต่ต้อง
ให้ดูตอนที่น้าสุไม่เห็นนะคะ พอคุณพ่อเห็นรูปคุณพ่อก็จะรู้ความจริง เอ่อ คือ จะบอกได้ว่ารูปนี้ถ่ายตั้งแต่เมื่อไหร่?”
ฮันนี่ฟังด้วยความสนอกสนใจ เขมชาติยิ้มเห็นว่าหลอกเด็กได้สำเร็จ พูดแล้วก็รีบหยิบรูปอื่นๆส่งให้อีก
“เอารูปนี้ไปด้วย รูปนี้อีก อย่าลืมให้คุณพ่อดูนะคะ”
ทันใดนั้นเสียงไก่ กับไข่ ก็ดังขึ้น
“พี่ฮันนี่”
ฮันนี่ตกใจสะดุ้งรีบเก็บรูปใส่กระเป๋าทันที ทำตัวเป็นปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขมชาติก็รีบปั้นหน้าให้น่าสงสาร
ไก่ กับไข่ รีบวิ่งมาหาฮันนี่ ชนะและสุริยงเดินตามมา ชนะมองเขมชาติด้วยความค้างคาใจตลอดเวลา
“พี่ฮันนี่พร้อมหรือยัง? ไปเที่ยวกัน”
ฮันนี่พยักหน้ารับ
“พี่เขมไปด้วยกันมั้ยครับ?”
เขมชาติกำลังอ้าปากจะตอบ แต่สุริยงพูดดักคอ
“ไม่ได้หรอกครับ” ชนะหันมามองหน้าสุริยง “ รถเต็มแล้ว และพี่เขมกำลังจะกลับบ้าน เรารีบไปกัน
เถอะครับ ก่อนที่สนามเด็กเล่นจะปิด จะอดเล่นนะครับ”
ไข่ รีบหันมาตอบทันที
“โอเคครับ บ๊ายบายครับพี่เขม”
ไก่ พูดบ้าง “ไปก่อนนะครับพี่เขม”
สุริยงเดินมาและควงแขนชนะ ชนะมัวแต่แปลกใจกับท่าทีของสุริยง จนไม่ทันสังเกตรูปที่พื้น
“เรารีบไปกันเถอะค่ะ”
พูดจบ สุริยงก็ควงชนะเดินออกไป เขมชาติได้แต่มองตาละห้อย แล้วก็คิดแผนร้ายก่อนจะตะโกน
ออกมา
“วดี วดี วดี คุณจะออกไปกับผู้ชายคนไหนก็ได้ แต่กลับมาคุณก็ยังเจอผมคุกเข่าอยู่ตรงนี้ จนกว่าคุณ
จะยกโทษให้ผม”
ชนะถึงกับหันหน้าขวับมามองเขมชาติ สุริยงรีบดึงตัวออกไปทันที
“อย่าไปฟังเลยค่ะ ไร้สาระ”
จากนั้นสุริยง ก็เดินต่อไปแบบไม่สนใจใยดี ชนะหันมามองเขมชาติและหันมามองสุริยง ก่อนที่จะปรายตามามองมือ
สุริยงที่ควงอยู่
ในขณะที่เขมชาติหันมาส่งสัญญาณทำท่าทำทาง เตือนฮันนี่ว่าอย่าลืมเอารูปให้พ่อดูรูป ฮันนี่พยักหน้ารับ ว่ารับทราบแล้วก็ค่อยๆ
หยิบรูปในกระเป๋ามาแง้มๆดู ตามประสาเด็กอยากรู้อยากเห็น
เขมชาติค่อยๆหย่อนก้นลงนั่งที่เก้าอี้สนามที่ชื่นยกมาให้
“อ๊าก เพิ่งรู้ว่าแค่คุกเข่ามันจะทรมานขนาดนี้”
เขมชาติร้องเสียงหลง พลางบ่นอุบ อาทิตย์ส่งผ้าเช็ดตัวให้เขมชาติ นภา กับชื่นยืนอยู่ใกล้ๆ ให้
กำลังใจ
“เช็ดซะ ปล่อยไว้ เดี๋ยวจะไม่สบาย”
“ขอบคุณมากครับ”
นภามองรูปที่เหลือที่ตกเกลื่อนที่พื้น แล้วหันมาถามเขมชาติ “นี่มันคืออะไร?”
“รูปตอนที่เรียนอยู่มหาวิทยาลัย วดีเก็บมันไว้อย่างดี เพิ่งจะเอามาทิ้งคืนก่อนวันหมั้น ผมเก็บได้โดยบังเอิญ ก็เลย
ต่อมันกลับมาใหม่วันนี้ผมเอากลับมาให้วดี เพราะอยากแสดงความจริงใจ อยากให้เขารู้ว่า ผมยอมทำทุกอย่างเพื่อให้
ความรู้สึกดีๆของเรากลับมาเหมือนเดิม”
นภา กับ อาทิตย์มองแล้วก็เริ่มจะเข้าใจว่าลูกสาวของเราก็ยังคงไม่ลืมเขมชาติ พร้อมกับที่รู้ชัดว่าเขมชาติต้องการอะไร
“วันนี้เราก็เห็นความตั้งใจจริงของคุณอยู่ แต่พ่อว่าวิธีนี้มันค่อนข้างจะเสี่ยง หมู่นี้อารมณ์หนูเล็กไม่รู้
เป็นอะไร ฉุนเฉียวจนผิดปกติ อะไรที่ไม่เคยทำก็ทำ ไม่น่าทำก็ทำ”
อาทิตย์เตือนเชมชาติด้วยความแป็นห่วง นภารีบเสริม
“อย่างเมื่อกี๊ ไม่ใช่หนูเล็กเลยนะที่จะทำอะไรห่ามๆ ห้าวๆ แบบนั้น แม่ว่า ทางที่ดีกลับไปตั้งหลักก่อน
ดีกว่า ต่อให้คุกเข่าข้ามวัน ข้ามคืน ก็ไม่มีประโยชน์”
“รอให้หนูเล็กอารมณ์ลดลงสักหน่อย แล้วค่อยกลับมาคุยกันใหม่ พ่อว่าจะดีกว่านะ”
เขมชาติมองหน้านภา อาทิตย์ ด้วยความซึ้งใจและเกรงใจ ก่อนจะตัดสินใจ พยักหน้ารับ แต่ยังขอ
ต่อรอง
“ได้ครับ ผมจะกลับไปก่อน แต่ก่อนไปผมขอทำอะไรบางอย่างให้วดีได้มั้ยครับ?”
นภา กับ อาทิตย์ หันมามองหน้าเขมชาติด้วยความสงสัย เหมือนจะตั้งคำถามว่า “ทำอะไร?”
ระหว่างที่อยู่ด้วยกันที่สนามเด็กเล่น ฮันนี่อาศัยช่วงที่สุริยงเผลอ รีบดึงชนะมาหลบ พลางทำท่าน่า
สงสัย มองซ้ายมองขวา อย่างระมัดระวัง จนชนะก็ยังรู้สึกแปลกใจ
“ฮันนี่ มีอะไรลูก? ทำเหมือนกลัวใครจะเห็น”
ฮันนี่ป้องปากกระซิบเบาๆ
“ใช่ค่ะ ฮันนี่มีของสำคัญมาก จะให้คุณพ่อดู แต่ต้องไม่ให้น้าสุเห็นค่ะ”
ชนะเริ่มชักจะสนใจ ฮันนี่หยิบรูปขึ้นมาแล้วส่งให้
“ นี่ค่ะ คุณน้าหน้ายักษ์บอกว่า ให้คุณพ่อดู แล้วคุณพ่อจะรู้ความจริงเองค่ะ”
ชนะรับรูปมากจากฮันนี่ เป็นรูปเขมชาติและสุริยงตอนเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัย ชนะเห็นแล้วถึงกับอึ้ง
“คุณสุ กับคุณเขม นี่มัน น่าจะตอนที่เรียนอยู่มหาวิทยาลัย”
ฮันนี่มองแล้วคิดตาม
“มหาวิทยาลัย นี่มัน นานหรือยังคะ แล้วทำไมในรูปน้าสุดูสนิทกับน้าหน้ายักษ์จังคะ ยังกะเป็น
แฟนแน่ะ เขาสองคน เป็นแฟนกันเหรอคะ”
คำถามของฮันนี่ จี้ใจดำชนะอย่างแรง
“คุณพ่อก็ไม่ทราบครับ แค่รูปพวกนี้ บอกอะไรไม่ได้หรอกครับ”
ฮันนี่หน้าง้ำ “แต่ฮันนี่อยากรู้นี่คะ คุณพ่อไปถามน้าสุได้มั้ยคะ?”
ชนะนั่งลงข้างๆฮันนี่ พลางพยายามที่จะอธิบายให้ฮันนี่เข้าใจ
“ฮันนี่ครับ ฮันนี่เคยมีเรื่องอะไรที่อยากเก็บไว้เป็นความลับ ไม่บอกให้คุณพ่อรู้บ้างหรือเปล่า? เช่น
เรื่องแอบทานช็อคโกแลตตอนคุณพ่อไม่เห็น หรือทานขนมในห้องนอน”
ฮันนี่ พยักหน้าอายๆ “ มีค่ะ”
ชนะพูดต่อ
“ฮันนี่มีเรื่องที่ไม่อยากบอกคนอื่น น้าสุเองเขาก็มีเรื่องที่ไม่อยากบอกคนอื่นเหมือนกัน เอาไว้ถ้าน้าสุ
เขาอยากบอกให้เรารู้ เขาก็จะบอกเราเอง แต่ถ้าตอนนี้เขาไม่อยากบอก เราก็ไม่ควรจะเสียมารยาทถาม เข้าใจนะครับ”
อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 24/6 วันที่ 23 เม.ย. 57
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตีละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3