อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 26/5 วันที่ 26 เม.ย. 57

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 26/5 วันที่ 26 เม.ย. 57

เอื้อยิ้ม ทั้งภูมิใจ และดีใจ พลางยืนแอบมองเกนหลงซุ่มทำของขวัญให้ตัวเอง ด้วยแววตาที่ฉาบฉาย
ด้วยความรัก

ทันใดนั้น โทรศัพท์มือถือเอื้อก็ดังขึ้น เกนหลงตกใจ หันมามองขวับมามอง เอื้อรีบหลบวูบ เกนหลง
หันมาไม่เจอใคร ก็หันมาวาดต่อ รูปในจานเกือบจะเสร็จแล้ว
เอื้อกดรับสาย แล้วรีบเดินคุยโทรศัพท์อีกมุมหนึ่ง ด้วยความโล่งอก ที่ไม่โดนจับได้
“พี่อัม สวัสดีครับ วันนี้เป็นไงบ้างครับพี่ ทานข้าว ทานยาหรือยัง?”

อัมพิกาตอบกลับมาอย่างอารมณ์ดี
“เรียบร้อยแล้วจ้ะ กลางวันนี้ ที่บ้านโน้นเขาส่งข้าวผัดน้ำพริกลงเรือ ของโปรดมาให้ แล้วก็สละลอย
แก้ว อร่อยมาก เออ นี่ เอื้อ เย็นนี้ เอื้อมาทานข้าวเป็นเพื่อนพี่นะ ห้ามนัดกับคนอื่นเด็ดขาด ต้องมาทานข้าวกับพี่
รับปากเร็ว”
น้ำเสียงอัมพิกาจริงจัง เอื้อยิ้มอย่างรู้ทัน
“พี่อัมดูจริงจังมากเลย เย็นนี้มีอะไรหรือเปล่าครับเนี่ย”
อัมพิการีบปฎิเสธ และพยายามทำให้เป็นธรรมชาติ
“ไม่มี้ ไม่มีอะไรเลย ไม่ได้มีอะไรพิเศษ ทุกอย่างปกติ แค่กินข้าวกันธรรมด๊า ธรรมดา นะๆ มานะ แต่
ไม่ต้องรีบ ให้มาตอนหกโมงเย็น อย่ามาก่อนนะ พี่ไม่อยู่”
เอื้อกลั้นหัวเราะ แล้วก็แกล้งพูดต่อ
“ทำไมครับไปก่อนแล้วแผนเซอร์ไพรซ์วันเกิดผมจะแตกรึไงครับ พี่อัม ผมรู้ว่าพี่โกหก เย็นนี้พี่กับ
เกนเตรียมจัดเซอร์ไพรส์ปาร์ตี้ วันเกิดผมใช่มั้ย”
“แผนอะไรไม่มี้ เปล่านะๆ ไม่ได้ทำ แล้วเรารู้ได้ยังไง อุ๊ยแย่แล้ว นี่พี่เป็นคนทำแผนแตกเหรอเนี่ย”
เอื้อหัวเราะ
“ผมรู้ได้ยังไงก็ช่างเถอะครับ เอาเป็นว่า งานปาร์ตี้ยังมีอยู่ แต่ผมขอเปลี่ยนแผนนิดหน่อย”
เอื้อยิ้มเจ้าเล่ห์

เขมชาติเปลี่ยนชุดเรียบร้อย หันไปมองถาดของที่เตรียมให้สุริยงกินแล้วก็ถอนหายใจ
”เฮ่อ ทำยังไงต่อไปดี”
ทันใดนั้นก็มีเสียงของหล่นกระทบพื้น ตามมาด้วยเสียงของสุริยง
“ว้าย”
เขมชาติตกใจรีบหันขวับไป “วดี” จากนั้นก็รีบวิ่งไปที่ประตู แต่ประตูปิดอยู่ ได้ยินแต่เสียงลอดมา
จากด้านใน
“โอ๊ย”
เขมชาติใจเสีย พยายามดันกระแทก จนประตูเปิดออก และรีบวิ่งเข้าไป
“วดี”
เขมชาติรีบวิ่งเข้าไปในบ้าน เห็นสุริยงยืนอยู่ในครัว ที่พื้นครัวมีหม้อต้มพาสต้าร่วงอยู่ เส้นพาสต้าและ
น้ำร้อนกระจายไปทั้งพื้น เตายังมีไฟเปิดอยู่ สุริยงยืนจับมือ ทำทีเหมือนโดนน้ำร้อนลวก กำลังทายา พร้อมกับร้องด้วย
ความเจ็บแสบ
“โอ๊ย”
เขมชาติวิ่งพรวดเข้ามา “วดี วดีเป็นอะไร ?”
สุริยงรีบบอก “ฉันไม่เป็นอะไร”
เขมชาติมองสภาพของที่ตกอยู่เกลื่อนพื้น
“ไม่เป็นอะไรได้ยังไง โดนน้ำร้อนลวกใช่มั้ย ? เฮ่อคุณน่ะดื้อไม่เข้าท่า นี่ดีนะที่โดนลวกแค่มือ ผมดูสิ
เป็นยังไงบ้าง?”
สุริยงรีบดึงมือหลบ
“ฉันดูแลตัวเอง ไม่ต้องมายุ่ง ออกไปเลย ฉันจะทำความสะอาด”
สุริยงทำเป็นจะก้มไปเก็บเช็ด เก็บพื้น เขมชาติรีบห้าม
“ไม่ต้องๆ ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น เดี๋ยวผมจัดการเอง ดูสิ พื้นก็ลื่น น้ำก็ร้อน คุณออกไปข้างนอกเลย
ดีกว่า เดินไปเดินมาในนี้ เดี๋ยวก็ลื่นกันพอดี ผมจัดการเอง”
เขมชาติพูดจบก็หันไปปิดเตาไฟ และเก็บของที่พื้น เอาผ้ามาเช็ด เก็บพาสต้าที่หล่นเกลื่อนกลาด

สุริยงมองเขมชาติ แล้วก็ค่อยๆ ถอยฉากออกมา ก่อนที่จะรีบเดินออกจากห้องครัวไปทันที มือที่ทำทีเป็นเจ็บก็หายเป็น
ปลิดทิ้ง ในขณะที่เขมชาติไม่รู้เรื่อง ยังก้มหน้าทำความสะอาดพื้นต่อไป
สุริยงรีบเดินออกมาจากห้องครัว และเดินปรี่ไปที่ประตู ที่มีกระเป๋าเสื้อผ้าวางแอบอยู่ พลางรีบคว้า
กระเป๋าสะพาย กระเป๋าเสื้อผ้า กุญแจรถ และรีบเปิดประตูเดินออกไป
เขมชาติเก็บที่พื้นเสร็จแล้ว หันมาทางเรียกสุริยง
“วดี ผมทำความสะอาดเสร็จแล้ว คุณจะให้ผมต้มเส้นพาสต้าให้ใหม่หรือเปล่า ? วดี”
หากไม่มีเสียงตอบรับจากสุริยง เขมชาติรีบเดินออกมาจากครัว
“วดี”
ในขณะที่สุริยงเดินมาถึงรถ รีบเปิดรถ และโยนกระเป๋าไว้ด้านหลัง และเข้าไปนั่งประจำที่คนขับ
เขมชาติเดินหาสุริยงในบ้าน
“วดี วดี”
เขมชาติเริ่มแปลกใจที่ไม่มีเสียงตอบ
สุริยงสตาร์ทรถ ไม่ติด สตาร์ทอีกที ไม่ติด
เขมชาติเดินผ่านหน้าต่าง พลันหางตาเหลือบไปเห็นสุริยงอยู่ในรถ ก็ตกใจ
“วดี”
เขมชาติรีบวิ่งพรวดออกไปทันที ในขณะที่สุริย พยายามสตาร์ทรถอีก
“ติดสิ ติด ติดเร็วๆ”
สุริยงสตาร์ทถี่ๆ แต่รถก็ยังไม่ติดอยู่ดี ทางด้านเขมชาติก็วิ่งออกจากบ้าน แล้วก็วิ่งตรงมาที่รถ ทันใด
นั้น ก็มีมือของเขมชาติมาแปะที่กระจกข้างสุริยง
สุริยงสะดุ้งตกใจ “ว้าย”
“สตาร์ทยังไงก็ไม่ติดหรอก รถคุณมันไม่มีแบตเตอรี่”
สุริยงหันขวับ “ไม่จริง มันจะไม่มีได้ยังไง”
เขมชาติยักไหล่
“ก็ผมถอดมันออกมาเอง ผมกลัวคุณหนี ก็เลยถอดไปวางไว้ทางโน้น”
สุริยงหันไปเห็นแบตเตอรี่รถยนต์วางตระหง่านอยู่ข่างเต๊นท์ พลางกัดเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความแค้น
“บ้าที่สุด”
จากนั้นก็ปิดประตูรถออกมากระแทกหน้าเขมชาติอย่างแรง
“โอ้ย”
“เอาแบตรถฉันคืนมาเดี๋ยวนี้”
“ไม่ ถ้าคุณได้ คุณก็หนีผมอีกสิ แสดงว่าเมื่อกี๊ สิ่งที่เกิดขึ้นในครัวเป็นแผนของคุณเหรอเนี่ย ?”
สุริยงเชิดหน้าตอบ
“ใช่ ทีคุณยังวางแผนมากมาย หลอกฉันได้ ฉันก็ต้องหัดวางแผนไว้หลอกคุณบ้างสิ แค่นี้ยังน้อย เอา
แบตเตอรี่รถฉันคืนมาเดี๋ยวนี้”
“ไม่ ผมไม่ให้คุณหนีไปไหนทั้งนั้น วดี คุณเลิกดื้อเถอะนะ รีบไปหาหมอ และตรวจให้มันรู้เรื่องรู้ราว
ถ้ามีอะไรผิดปกติจะได้รีบแก้ไข ขืนคุณดื้อแบบนี้ต่อไป ลูกเราจะเป็นอันตรายได้นะ”
สุริยงสวน กลับด้วยความแค้น
“ในตัวฉันไม่มีลูกของคุณ เลิกมายุ่งกับฉันได้แล้ว หลีกไป”
สุริยงผลักเขมชาติอย่างแรง แล้วตัวเองก็เดินไป แต่ด้วยความโกรธและพื้นที่ดินขรุขระ ก็เลยขาพลิก เสียหลัก หกล้มตัวกระแทกที่พื้นอย่างแรง เขมชาติตกใจสุดขีด
“วดี”
สุริยงที่ตกใจไม่แพ้กัน รีบเอามือกุมท้องไว้ ช็อก ใจสั่น เป็นห่วงลูกสุดหัวใจ เขมชาติรีบพุ่งตัวเข้ามาด้วยความเป็นห่วงอย่างที่สุด
“วดี”
เขมชาตินั่งลงที่พื้นกอดสุริยงไว้จากด้านหลัง มือประคองไว้ที่ท้อง ทั้งสองคนตอนนี้มีจุดรวมที่เดียว...
คือลูก
“วดีเป็นยังไงบ้าง เจ็บตรงไหนหรือเปล่า รู้สึกเหมือนมีเลือดไหลออกมามั้ย?”
เขมชาติกอดสุริยงด้วยความเป็นห่วง ห่วงทั้งแม่ ทั้งลูก น้ำตาซึมๆ
“วดี ผมขอร้อง คุณอย่าทำแบบนี้อีกเลยนะ ผมรู้ผมทำผิด ผมมันเลว ทำทุกอย่างด้วยอารมณ์
ต้องการจะเอาชนะแบบโง่ๆ ทำให้คุณเสียใจ เสียความรู้สึก”
กอดสุริยง มือกุมไว้ที่ท้อง น้ำตาร่วง
“ผมยอมรับทุกอย่าง คุณจะลงโทษผมยังไงก็ได้ แต่อย่าทำแบบนี้ อย่าลงโทษผมด้วยการหนี จน
ตัวเองต้องเป็นอันตรายแบบนี้ อย่าทำแบบนี้อีกเลยนะวดี ผมขอร้อง”
ในวินาทีนั้นเอง สุริยงเริ่มตระหนักถึงอันตรายที่จะมาถึงลูก จึงตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว
“ถ้าฉันไปหาหมอ และหมอบอกว่าไม่ท้อง คุณจะออกไปจากชีวิตฉันหรือเปล่า”

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 26/5 วันที่ 26 เม.ย. 57

ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตี
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3