อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 19/4 วันที่ 17 เม.ย. 57

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 19/4 วันที่ 17 เม.ย. 57

“คุณสุจะให้เกียรติมาทำงานกับผมได้มั้ยครับ ผมอยากได้ผู้จัดการรีสอร์ท ของผมอยู่พอดี หามานานแล้วครับ จนมาเจอคุณนี่แหละ ที่ผมคิดว่าใช่”
“สุเคยทำแต่งานเลขา ทำไมคุณชนะถึงคิดว่าสุจะทำงานนี้ได้ล่ะคะ”
สุริยงย้อนถาม ชนะตอบด้วยความมั่นใจ

“ตอนเราไปถ่ายแบบด้วยกัน ผมเห็นวิธีการทำงานของคุณ ที่ทั้งละเอียด เฉียบขาด แล้วยังดีลกับทุกคน
ทั้งเรื่องงาน และเรื่องอื่นที่ไม่ใช่เรื่องงานได้ดี ผมมั่นใจว่าคุณทำได้”
สุริยงยิ้มน้อยๆรับคำชมของชนะอย่างมีมารยาท
“ส่วนเรื่องค่าตอบแทน ไม่ต้องเป็นห่วงผมสู้เต็มที่”
สุริยงมองชนะ อย่างเกรงใจ “ขอบคุณมากนะคะ ที่ให้โอกาสสุ แต่สุคงต้องขอคิดดูก่อน”
“ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจ ผมรอได้ ถ้าตัดสินใจได้เมื่อไหร่บอกผมได้ทันทีนะครับ”

สุริยงยิ้มตอบให้กับน้ำใจของชนะ พลางแอบฉุกคิด ว่าจะตัดสินใจอย่างไรดี
เอื้อกับเกนหลงนั่งคุยกันเรื่องงานโรงแรมแห่งใหม่อยู่ภายในบริเวณโรงแรมของเกนหลง เอื้อหันมาถามด้วยความสงสัย
“นี่เรายังไม่ได้เริ่มเตรียมงานหมั้นอีกหรอ?”
“ก็เกนไม่รู้จะเริ่มยังไงนี่คะ ตั้งแต่เขมมาคุยกับคุณพ่อวันก่อน แล้วก็นี่ก็หายไปเลย เกนก็งงอยู่
เหมือนกัน โทรไปก็ไม่รับ ตั้งนานกว่าจะโทร.กลับ จะนัดเจอกันก็ติดงาน สงสัยพอรับหมั้นก็เลยกลายเป็นของตาย
ไม่ได้รับความสนใจ”
เอื้อมองเกนหลงด้วยความสงสาร
“มันไม่ถูกต้อง การที่คุณจะตัดสินใจแต่งงาน หรือ สร้างครอบครัวกับใครสักคน คือ คุณจะต้องยิ่งรัก
และสนใจคนคนนั้นมากขึ้นกว่าตอนเป็นแฟน เพราะคุณกำลังจะเริ่มต้นใช้ชีวิตกันอย่างจริงจัง ไม่ใช่เห็นเป็นของตาย
แล้วไม่ใส่ใจแบบนี้”
เกนหลงมองเอื้อด้วยความชื่นชม แล้วพูดออกมาอย่างจริงใจ
“ใครได้พี่เอื้อไปเป็นสามีนี่ถือว่าโชคดีมากเลยนะคะ”
เอื้อชะงักกึก หันมาเห็นแววตาเกนหลงที่มองด้วยความชื่นชม แววตาและรอยยิ้มของเกนหลงดูมี
เสน่ห์ จนทำให้เอื้อเกิดอาการเขินขึ้นมาซะงั้นเลย
“เอ่อ ถ้าผู้หญิงคนอื่นเขาคิดเหมือนเกนก็คงดี”
“แปลกนะคะ เกนยังหาเหตุผลให้คุณสุไม่ได้เลย ว่าทำไมคุณสุถึงไม่ชอบพี่เอื้อที่แสนดีของ
เกน”
เกนหลงเอนศีรษะมาซบที่ไหล่เอื้อ หมือนน้องสาวกำลังอ้อนพี่ชาย
“พี่ชายเกนออกจะอบอุ่น แสนดี ไม่มีที่ติ”
เอื้อปรายตามามองๆเกนหลงที่ทิ้งหัวซบไหล่ เกนหลงก็เอามือมาโอบไหล่เอื้อเหมือนปลอบใจ
“ถ้าเกนเป็นคุณสุนะ เกนไม่คิดมากเลย ตีหัวลากเข้าถ้ำไปนานแล้ว”
เอื้อหัวเราะ “นี่คุณหนูเกนหลงพูดอะไรแบบนี้เป็นด้วยเหรอเนี่ย?”
“พี่เอื้อเห็นคุณหนูเกนหลงแบบไร้สติมาแล้ว แค่นี้รับได้สบายมาก”
เอื้อคลอนศีรษะเกนหลงด้วยความเอ็นดู และความรักที่มากขึ้นโดยไม่รู้ตัว
“ถ้าพี่เป็นเขมชาติ พี่ก็จะไม่คิดมาก และไม่ทำงานอะไรทั้งสิ้นในตอนนี้ จะอยู่ข้างๆเรา คอยช่วยเรา
จัดงานหมั้นให้ดีที่สุด”
เกนหลงถอนใจออกมาเบาๆ เอื้อก้มลงมามองด้วยความสงสาร พลางโอบไหล่อีกข้างไว้อย่างอบอุ่น

สุริยงสวมถุงมือ แต่งตัวทะมัดทะแมง กำลังใช้ที่ตักดิน ถอนต้นฟอร์เก็ตมีน็อตออกมาได้แล้วจำนวนหนึ่ง ยังไม่ทันจะเสร็จ ชื่นเดินเข้ามาบอก
“คุณหนูเล็กคะ มีแขกมาหาค่ะ”
สุริยงหันไป เห็นชื่นยืนอยู่ เอื้อ และเกนหลง เดินตามมา
“เดี๋ยวชื่นไปเตรียมเครื่องดื่มกับของว่างให้นะคะ”
ชื่นบอก พลางรีบเดินเข้าบ้านไป
“สวัสดีค่ะคุณเอื้อคุณเกน มากันพร้อมหน้ามีอะไรหรือเปล่าคะ?”
สุริยงพยายามทำเสียงให้เป็นปกติ ทั้งที่ในใจแอบกังวล
เกนหลง แกล้งทำเสียงเข้ม
“มีค่ะ” สุริยงหน้าเสีย “เกนจะมาขอบคุณคุณสุน่ะค่ะ”
สุริยงงง
“ขอบคุณเรื่องที่คุณสุช่วยเขมจัดเซอร์ไพร์สขอแต่งงานให้ น่ารักมาก เกนชอบมากๆเลยค่ะ”
พลางเข้ามาบีบแขนสุริยงอย่างปลื้มใจ
“ขอบคุณคุณสุมากนะคะ”
สุริยงฝืนยิ้มเจื่อนๆ กับคำขอบคุณที่จริงใจนั้น แต่ลึกลงไป คือความเจ็บปวดที่โดนเขมชาติหักหลัง
“ไม่ต้องขอบคุณสุหรอกค่ะ คุณเกนคู่ควรที่จะได้รับ สุยินดีด้วยนะคะ”
สุริยงแสดงความยินดีด้วยความจริงใจ เอื้อรีบพูดต่อ
“เกนเขาอยากจะชวนสุไปทานข้าวนอกบ้านเป็นการขอบคุณ จะชวนเขมชาติมาด้วย” สุริยงสะอึก “ แต่พี่บอกว่าหนูเล็กคงอยากอยู่บ้านมากกว่า พี่ก็เลยชวนมาขอบคุณที่บ้าน”
สุริยงรีบบอก
“ดีค่ะ ไม่ชอบทานข้าวนอกบ้านค่ะ แล้วเรื่องขอบคุณไม่ต้องเลี้ยงตอบแทนหรอกค่ะ สุก็แค่ทำไปตามหน้าที่”
“เห็นมั้ย พี่บอกแล้วชวนออกไม่มีทางไป”
“สุว่าเราเข้าไปข้างในบ้านดีกว่าค่ะ รอแป๊บนะคะ ขอเคลียร์ตรงนี้ก่อน”
เกนหลงเพิ่งสังเกต
“ดอกฟอร์เก็ตมีน็อต คุณสุถอนทำไมคะ”
สุริยงยิ้มแกนๆ “สุอยากเปลี่ยนค่ะ”
“ถ้ายังงั้น เกนขอได้มั้ยคะ”
เอื้อหันมาถามอย่างสงสัย “เกนจะเอาไปทำอะไร?”
เกนหลงยิ้ม ท่าทางกระตือรือร้น

เกนหลง กำลังยืนควบคุมคนงาน ที่กำลังลงดอกฟอร์เก็ตมีน็อตจัดใส่กระถางวางไว้ตามมุมต่างๆ ภายในบ้านของเขมชาติ พลางหันมาอธิบายให้เจ้าของบ้าน ที่ยืนอยู่ข้างๆ ฟัง
“ขอโทษนะคะที่ไม่ได้บอกก่อน เกนแอบคิดไว้ตั้งนานแล้ว ว่าอยากปลูกดอกไม้เพิ่มที่บ้านนี้ ตอนที่คุณเซอร์ไพร์สเกนที่สวิสเห็นมีดอกไม้ เลยคิดว่าคุณคงไม่เกลียดดอกไม้แล้ว”
เขมชาติขบกรามแน่น ขณะที่เกนหลง พูดไปยิ้มไป พลางปรายมองดอกไม้อย่างชื่นชม
“เขมไม่ว่าใช่มั้ยคะ”
เกนหลงหันมายิ้มใสซื่อ เขมชาติเห็นรอยยิ้มเกนหลง ก็เริ่มรู้สึกตัว พยายามไม่แสดงออกว่าเครียด
“เพราะอะไรคุณถึง เลือก ดอก เอ่อ ดอกฟอร์เก็ตมีน็อต”
“เขมรู้จักด้วยเหรอคะ แสดงว่าเกนเลือกถูก ไม่ใช่สิต้องบอกว่าคุณสุเลือกถูก” เขมชาติชะงัก “เพราะคุณสุเป็นคนให้เกนมาค่ะ”
เกนหลงยิ้ม ในขณะที่เขมชาติ อึ้ง พลางหันมาถามย้ำ

“ใครเป็นคนให้มานะ”
สุริยงเปิดประตูรั้วเอาซากต้นไม้ออกมาทิ้งนอกบ้าน และกำลังจะเดินเข้าบ้าน ในจังหวะเดียวกับที่รถของเขมชาติพุ่งเข้ามาอย่างแรง จนเกือบจะเสยขึ้นมาหน้าสุริยง สุริยงผงะ จำได้ว่าเป็นรถเขมชาติ ก็ชักสีหน้าไม่พอใจ หันหลังรีบเดินเข้าบ้าน
เขมชาติรีบพุ่งลงมาจากรถ
“เดี๋ยวอย่าเพิ่งไป”
สุริยงไม่สน เปิดประตูรั้วและเดินพรวดเข้าไป และพยายามจะรีบปิด แต่ไม่ทัน เขมชาติเอามือดันไว้
“หยุดคุยกันก่อน โอ๊ย”
เขมชาติร้องเสียงหลง เมื่อโดนประตูหนีบอย่างแรง สุริยงไม่สนใจ เมื่อปิดประตูไม่ได้ ก็สะบัดหน้าใส่รีบเดินจ้ำอ้าวจะเข้าบ้าน เขมชาติรีบเดินตามไป พลางยื้อมือสุริยงไว้
“ผมบอกให้หยุด”
สุริยงหันมาหน้าดุ
“ปล่อย”
“ผมไม่ปล่อย เพราะคุณไม่ได้อยากให้ผมปล่อยจริงๆ บางทีคุณอาจจะอยากให้ผมทำมากกว่าจับมือ
ด้วยซ้ำ”
สุริยงชักสีหน้า แววตาโกรธ พุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ
เขมชาติพูดต่อ
“ไม่อย่างนั้น คงไม่ให้คุณเกนเอาดอกไม้พวกนั้นไปปลูกถึงในบ้านผม”
สุริยงสะบัดมือออกอย่างแรง “ดอกไม้อะไรฉันไม่รู้เรื่อง”
เขมชาติสวนทันที
“ไม่ต้องมาทำหน้าซื่อ แสนดีเป็นกุลสตรีตัวอย่าง ผมไม่เชื่อ คุณหลอกใช้คุณเกนกับดอกฟอร์เก็ตมีน็อตเป็นสะพานทอดมาหาผม”
สุริยงสวนกลับอย่างไท่ไยดี
“อย่าเอามาตรฐานของตัวเองมาวัดคนอื่น ฉันไม่ใช่คนที่ชอบสร้างเรื่อง บีบน้ำตา พูดจาโกหก หลอก
ใช้คนอื่นเหมือนคุณ”
เขมชาติสะอึกนิดๆ
“และไม่มีความจำเป็นที่ฉันจะต้องทอดสะพานเพื่อเดินลงไปในนรก”
เขมชาติเจ็บจี๊ด ก่อนที่สวนกลับด้วยโทสะ
“แต่นรกขุมนี้ ก็เคยพาคุณขึ้นสวรรค์มาแล้ว”
สุริยงแทบกรี๊ด ที่โดนจี้ใจดำ ก่อนที่จะฟาดฝ่ามือลงบนใบหน้าของเขมชาติอย่างแรง เขมชาติหน้าหัน
ตามแรงตบ บรรยากาศตึงเครียดสุดๆ

นภา อาทิตย์ กับชื่น ที่กำลังทำขนมกันอยู่ได้ยินเสียงเหมือนคนคุยกันอยู่หน้าบ้าน นภาเงี่ยหูฟัง
“เอ๊ะ เหมือนได้ยินเสียงใครดังมาจากหน้าบ้าน หนูเล็กหรือเปล่า?”
“เดี๋ยวชื่นห่อชุดนี้เสร็จแล้ว ออกไปดูให้ค่ะ”
ชื่นรีบห่อขนมตรงหน้า นภามองๆไปหน้าบ้านด้วยความแปลกใจ

เขมชาติค่อยๆหันหน้ากลับมาด้วยความเจ็บ และชา สุริยงยืนกำมือแน่น อย่างโกรธจัด
“ต่ำ สกปรกที่สุด อย่ามาพูดแบบนี้ในบ้านของฉัน ออกไปได้แล้ว และอย่ามายุ่งกับฉันอีก ฉันไม่เคย
คิดจะเดินกลับเข้าไปในชีวิตคุณ เพราะฉันเกลียดคุณ”
เขมชาติจุก จนพูดไม่ออก
“และคุณเองก็คงจะเกลียดฉันไม่น้อยไปกว่ากัน ในเมื่อเราเกลียดกัน ก็ควรจะแยกย้ายกันไปใช้ชีวิตของตัวเอง อย่ามาสร้างเวรสร้างกรรมให้กันอีกเลย ถ้าสิ่งที่คุณได้ไปมันยังไม่พอ ฉันจะทำสังฆทานเพิ่มไปให้ ขอจบกันในชาตินี้ ชาติหน้าอย่ามาเจอกันอีก”
เขมชาติแววตาอ่อนลง “วดี”
สุริยงรีบสวน
“สุริยาวดีได้ตายจากโลกนี้นับตั้งแต่อ่านจดหมายฉบับนั้น คุณฆ่า และ ฝังเธอไปเรียบร้อยแล้ว อย่าขุดซากของเธอขึ้นมาอีกเลย ออกไป และอย่ากลับมาอีก”
“ไม่จริง คุณอยากเจอผม ผมจะไม่ไปไหน จนกว่าคุณจะยอมรับความจริง”
สุริยงส่ายหน้า
“ฉันไม่ต้องการเจอ หรืออยู่ใกล้คุณ ไม่ว่าจะอยู่ในฐานะอะไรก็ตาม คุณนั่นแหละที่ต้องยอมรับความ

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 19/4 วันที่ 17 เม.ย. 57

ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตี
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3