อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนอวสาน(1) วันที่ 28 เม.ย. 57
สุริยงสูดกลิ่นขนมปังเข้าเต็มปอด แล้วก็มองหาต้นตอที่มาของกลิ่นก่อนที่จะเดินเข้ามาในห้องรับประทานอาหาร แล้วก็ชะงักนิดๆ เมื่อมองเห็นขนมปังอบ อุ่นๆ วางอยู่ พร้อมกับผลไม้ และน้ำองุ่น
“ยังอุ่นอยู่เลย”
สุริยงมองด้วยความรู้สึกแปลกใจ นอกจากอาหารขนมปังอบ อุ่นๆ วางอยู่ พร้อมกับผลไม้ และน้ำองุ่นแล้วรอบๆบ้าน ยังมีดอกไม้ตกแต่งจัดไว้อย่างสวยงาม ดูสดชื่นมาก
“อาหาร ดอกไม้” พลางเอามือลูบไปบนโต๊ะ “ฝุ่นก็ไม่มี ใครมาทำความสะอาดให้?” หยิบขวดน้ำองุ่นมาดู
“ รู้ได้ยังไงว่าเราอยากกินน้ำองุ่น ?”
สุริยงคิดถึงคำพูดของเอื้อ
“ผมส่งคนพิเศษไปดูแลเอง หนูเล็กไม่ต้องห่วง ปลอดภัย ไว้ใจได้”
สุริยงรีบถาม
“คนพิเศษของคุณเอื้อเป็นใครคะ? ทำไมถึงได้ไว้วางใจมากถึงขนาดนั้น”
เอื้ออึกๆอักๆ
“ก็...คือ”
พลางย้อนนึกถึงหน้าของเขมชาติ ที่ตกใจสุดขีดตอนที่รู้ว่สุริยงกำลังจะเดินทางไปสวิส
“วดีกำลังจะไปสวิส แล้วไม่มีเวลากำหนดกลับ”
“ใช่ ตอนแรกผมตั้งใจว่าจะไปด้วย แต่ตอนนี้ผมเปลี่ยนใจแล้ว ผมคิดว่า ลึกๆแล้วหนูเล็กคงอยากให้คุณ
ไปมากกว่า”
เอื้อตัดสินใจพูดตามตรง เขมชาติตกใจรอบสอง
“วดี อยากให้ผมไป คุณเอื้อคิดไปเองหรือเปล่า?”
“ผมไม่ได้คิดไปเอง ผมคิดจากประสบการณ์ที่ผ่านมาที่ได้รู้จักกับหนูเล็กมานาน และผมมั่นใจว่าผมคิดไม่ผิด หนูเล็กคงตั้งใจจะไปคลอดลูก และเลี้ยงลูกอยู่ที่โน่นตามลำพัง”
เขมชาติทำตาลุกวาวแบบมีความหวัง
"ตกลงว่า วดีท้องจริงๆใช่มั้ยครับ ตกลงเขาโกหกหมอ และเขากำลังจะมีลูกกับผมจริงๆใช่มั้ย”
เอื้อพยักหน้า “ผมคิดว่าใช่นะ”
“แล้ว แล้วเขาจะไปอยู่ที่นั้นคนเดียวได้ยังไงกัน แล้วใครจะเป็นคนพาเธอไปหาหมอ คอยทำกับข้าว ซักผ้า ถูบ้าน แล้วถ้าลูกคลอด ใครจะช่วยเลี้ยง ไปอยู่ไกลบ้านแบบนั้น มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยนะครับ ไม่มีทาง วดีไม่มีทางที่จะอยู่คนเดียวได้”
“ถ้าคุณอยากจะตามไปช่วย ผมจะบอกว่าหนูเล็กไปอยู่ที่ไหน?”
เขมชาติอึกอัก
“แต่ผมรับปากวดีไว้แล้ว ว่าจะไม่ไปให้เขาเห็นหน้าอีก ผมไม่อยากเป็นคนหลอกลวงในสายตาเขา ผม
ผิดคำพูดกับเขามามากเกินไปแล้ว”
“ถ้าคุณอยากจะตามไปดูแลเขาจริงๆ ก็ไม่เห็นจำเป็นต้องให้เขาเห็นหน้าก็ได้นี่ มันก็มีตั้งหลายวิธีที่
จะทำสิ่งดีๆให้คนอื่น โดยที่ไม่ต้องออกหน้า ไม่เห็นจะยากเลย”
เอื้อยิ้มเจ้าเล่ห์ เขมชาติยิ้มออก
“จริงๆด้วย ทำให้โดยไม่ต้องให้เห็นหน้า ก็เท่ากับไม่เห็นกัน ก็ไม่ผิดสัญญา ขอบคุณมากครับคุณเอื้อ
ขอบคุณมากๆ”
เอื้อยิ้มๆ..แล้วก็หยิบกระดาษออกจากกระเป๋า ส่งให้เขมชาติ
“นี่เป็นรายละเอียดเที่ยวบินของหนูเล็ก”
“โอเคเครับ เดี๋ยวผมรีบไปเตรียมตัวก่อนนะครับ ขอบคุณอีกครั้งนะครับ”
สุริยงยังไม่หายระแวง
“ตกลงคุณเอื้อส่งใครมา?”
พลางเดินไป คุยไป สำรวจบ้านไปด้วย “เป็นคนไทย หรือ ฝรั่ง หรือ เวียต หรือ ละติน ? ผู้หญิง หรือ
ผู้ชาย ?”
เอื้อหัวเราะ
“เอาน่า เดี๋ยวก็ได้เจอเอง พักผ่อนให้สบายใจ ไม่ต้องคิดมาก เขาไม่ทำร้ายหนูเล็กหรอก ไม่ว่าจะทาง
ร่างกาย หรือ จิตใจ” แล้วก็ทำเสียงเบาลง “คงไม่กล้าแล้ว”
สุริยงขมวดคิ้ว กำลังเปิดตู้เย็น เห็นว่าในตู้มีอาหารเต็มไปหมด
“หือ? ว่าไงนะคะ”
เอื้อตัดบท
“หนูเล็ก ผมต้องไปแล้ว คืนนี้พี่อัมให้ผมพาไก่ ไข่ ออกงานสังคมครั้งแรก ในฐานะทายาทของรัตน
ชาติ เปิดตัวกันเลยทีเดียว รับรองว่าได้ฮือฮาแน่”
อีกด้านหนึ่งเกนหลงเดินมาในชุดราตรีสวย สง่า จูงมือคู่แฝด ที่ ใส่ชุดสูทอย่างเท่ เอื้อมองตาค้า แล้ว
ก็ยิ้ม พูดโทรศัพท์ต่อ
“และที่สำคัญ ผมชวนเกนไปด้วย ไหนๆจะเปิดตัวน้องชายแล้ว ก็เปิดตัวแฟนไปด้วยเลย”
เกนหลงเลิกคิ้ว เอื้อยิ้มแอบเจ้าเล่ห์นิดๆ
สุริยงยิ้มยินดี
“ยินดีด้วยนะคะคุณเอื้อ ฝากนายสองแสบด้วยนะคะ”
เอื้อหันมาส่งโทรศัพท์ให้ไก่ ไข่
“ไก่ ไข่ ทักทายแม่หนูเล็กหน่อยครับ”
คู่แฝดแย่งกันพูดจนฟังไม่ได้ศัพท์
“แม่หนูเล็กสวัสดีครับ / คิดถึงแม่หนูเล็กที่สุดเลย รักแม่หนูเล็กที่สุดๆ จุ๊บ ๆ ครับ”
สุริยงหัวเราะ
“ครับๆ แม่หนูเล็กก็คิดถึงไก่ ไข่ นะลูก เป็นเด็กดีนะครับ”
คู่แฝดรับคำ สุริยงวางสายไปแล้วก็ยิ้มยินดี ก่อนจะมองไปรอบๆบ้านอีกครั้ง เบาใจขึ้น
ประตูรถตู้เปิดออก ไก่ ไข่ ขึ้นรถไปนั่งหลัง เหลือเอื้อกับเกนหลง ที่หยุดยืนคุยกันอยู่
“คุณสุเป็นยังไงบ้างคะ? พอจะมีข่าวดีหรือยัง?”
“พูดยาก ต้องลองลุ้นดู”
เอื้อจะหันไปขึ้นรถ เกนหลงเรียกไว้อีกรอบ
“เดี๋ยวค่ะพี่เอื้อ เมื่อกี๊บอกคุณสุว่านอกจากจะเปิดตัวน้องชายแล้ว จะเปิดตัวใครนะคะ?”
เอื้อยิ้ม
“เปิดตัวแฟน ไม่รู้ตัวหล่ะสิ นี่เราเป็นแฟนกันแล้วนะ”
เกนหลงแสร้งค้อน “แหม เนียนนะคะ คิดจะปรึกษากันก่อนมั้ยคะเนี่ย”
“อ้าว เรื่องแบบนี้พี่นึกว่า ไม่ต้องพูดก็รู้กันเอง โอเค งั้นเดี๋ยวพี่ให้เลขาทำจดหมายชี้แจงย้อนหลังให้
จะต้องทำจดหมายเวียนตามแผนกอื่นด้วยมั้ย ? จะได้ทำทีเดียว”
“ดีค่ะ ขอเป็นหนังสือชี้แจงแบบละเอียดนะคะ แจ้งด้วยว่าเกิดขึ้นเมื่อไหร่ และทำไมเราถึงเป็นแฟน
กัน ส่งให้คุณพ่อในฐานะประธานกรรมการ และรอว่าท่านจะอนุมัติหรือเปล่า”
“โอ้ว เล่นของสูงเลยนะเนี่ย”
เอื้อกับเกนหลงหัวเราะกันสนุกสนาน คู่แฝดโผล่หน้าออกมา
“จะจีบกันอีกนานมั้ยครับ?”
“ไข่หิวแล้ว”
เกนหลง กับ เอื้อ หัวเราะออกมาพร้อมกัน
“โอเคๆ จีบกันเรียบร้อยแล้วครับ ไปแล้วค้าบคุณน้องชาย”
คู่แฝด ยิ้มรับ เอื้อกับเกนหลงหันมามองหน้ากันอย่างมีความสุข เอื้อหันมาตั้งแขนขึ้น เกนหลงควง
แขน แล้วก็เดินมาขึ้นรถพร้อมกัน ไก่ ไข่ มองแล้วก็ยิ้ม บรรยากาศอบอวลไปด้วยความรัก
ทางด้านสุริยง ที่เพิ่งเดินออกจากห้องน้ำ พร้อมใส่ชุดนอนเรียบร้อย พลางใส่เสื้อผ้าใช้แล้วลงตะกร้า
สำหรับซัก แล้วเดินมาที่ห้องนอน กำลังจะเดินไปที่หน้ากระจก แต่ก็ต้องชะงักกึก หันมาที่เตียง เห็นเตียงนอนเปิดผ้า
คลุมออกแล้ว หมอน ผ้าห่มถูกวางไว้อย่างน่านอน
“ใครมาเปิดผ้าคลุมเตียง”
สุริยงเดินมาข้างเตียง ที่หัวเตียงมีหนังสือเกี่ยวกับแม่และเด็กวางไว้ 4-5 เล่ม สุริยงหยิบมาดูยิ่งสงสัย
“หนังสือพวกนี้มาได้ยังไง?”
คิดๆ แล้วก็รีบเดินออกไปที่หน้าห้อง มองไปรอบๆ บ้าน แต่ไม่มีใคร สุริยงนึกถึงคำพูดของเอื้อ
“ผมส่งคนพิเศษไปดูแลเอง หนูเล็กไม่ต้องห่วง ปลอดภัย ไว้ใจได้”
สุริยงพยายามจะไม่คิดมาก แล้วก็เดินกลับเข้าไปในห้องนอน ก่อนที่จะหยิบหนังสือมานอนอ่านด้วย
ความสนใจ กระทั่งหลับไปคาหนังสือ ไม่ได้ห่มผ้า และยังไม่ปิดไฟ
ในขณะที่อีกมึมหนึ่งของบ้าน มีเสียงกุกกักๆ พร้อมกับร่างของเขมชาติ ที่โผล่เข้ามาในบ้าน พร้อม
กับช่อดอกไม้หนึ่งช่อใหญ่ พลางมองไปรอบๆอย่างระมัดระวัง ก่อนที่จะย่องเข้ามาในบ้านอย่างแผ่วเบา และรีบย่อง
ขึ้นไปที่ห้องนอนทันที
เขมชาติค่อยๆเปิดประตูเข้ามา เอาหนังสือเก็บ ห่มผ้า และดับไฟ พร้อมกับเอาเสื้อผ้าที่สุริยงใส่แล้ว
ใส่เครื่องซักผ้า ล้างจาน เก็บจาน เก็บกวาด ทำความสะอาดบ้าน และพับผ้าอย่างเรียบร้อย ไม่เว้นแม้แต่เตรียม
ผ้าเช็ดตัวใหม่ในห้องน้ำ บีบยาสีฟันใส่แปรงแล้ววางไว้ พร้อมทั้งเปลี่ยนดอกไม้ในแจกัน และเตรียมอาหารเช้ารอท่า
ไว้
สุริยงรู้สึกตัวตื่นเมื่อนาฬิกาบอกเวลา 6 โมงเช้า เขมชาติรีบหลบออกไปทันที
สุริยงลงจากเตียง แล้วก็ชะงักกึก พลางมองไปรอบๆ เห็นหนังสือที่อ่านค้างวางไว้หัวเตียง ผ้าห่มที่ถูก
ดึงมาห่มตัวเอง ไฟในห้องดับ
“เมื่อคืน เราไม่ได้อยู่แบบนี้นี่”
สุริยงเอะใจ แล้วรีบเดินออกไปทันที เห็นสิ่งที่เขมชาติทำไว้เมื่อคืนด้วยความประหลาดใจ ดอกไม้ชุดใหม่ถูกวางไว้ ที่โต๊ะอาหารมีอาหารเช้ารออยู่ มีน้ำผลไม้ น้ำองุ่น นม ขนมปัง ผลไม้ วางไว้อย่างสวยงาม
“มาจัดตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?”
สุริยงส่ายหน้าคาใจมาก แล้วก็เดินไปห้องน้ำ ผ่านตะกร้าผ้าก็ชะงัก เพราะเห็นว่าตะกร้าผ้าว่างเปล่า
พอมองไปที่โต๊ะข้างๆ เห็นว่าผ้ามีการซักและพับไว้แล้วอย่างสวยงาม สุริยงแปลกใจ
จากนั้นก็เดินเข้ามาในห้องน้ำ เห็นผ้าเช็ดตัว และแปรงสีฟันพร้อมยาสีฟันวางอยู่ สุริยงขมวดคิ้ว
“ แม่บ้านธรรมดาๆไม่ทำถึงขนาดนี้แน่ๆ”
สุริยงเริ่มสังหรณ์ใจบางอย่าง “คุณเอื้อ”
เอื้อรับโทรศัพท์ทางไกลจากสุริยง แล้วก็ระล่ำระลักรีบบอก
“ผมไม่มีอะไรปิดบังหนูเล็กจริงๆ แค่บอกไม่ได้”
ในขณะที่สุริยงคุยโทรศัพท์ที่หน้าชาโตว์ เดินคุยไปก็มองสำรวจรอบๆบ้าน ด้วยความสงสัย
“อะไรนะคะ?”
“เปล่าๆ ไม่มีอะไร ก็นั่นแหละ ไม่ต้องห่วงครับ คนดูแลที่ผมส่งไป เขาไม่ใช่มิจฉาชีพ หรือ ฆาตกร
โรคจิต แล้วผมก็ให้กุญแจเขาไว้ เขาเลยเข้าบ้านได้ และที่เขาไม่อยากเข้าไปทำบ้านตอนคุณตื่น เพราะไม่อยากรบกวน
ก็แค่นั้น”
“แต่ออกมาให้เห็นหน้าหน่อยก็ยังดี ไม่ใช่ทำเป็นโสนน้อยเรือนงาม แอบมาทำความสะอาด ปัด
กวาดเช็ดถูตอนเจ้าของบ้านไม่รู้ตัว”
เอื้อหัวเราะ
“แต่อย่างน้อยโสนน้อยเรือนงามก็ไม่คิดทำร้ายใคร ทำให้เพราะความรัก ผมว่าก็โอเคนะ”
อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนอวสาน(1) วันที่ 28 เม.ย. 57
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตีละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3