อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 26/2 วันที่ 25 เม.ย. 57

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 26/2 วันที่ 25 เม.ย. 57

“ได้สิคะ ได้อย่างดีเยี่ยมเลยค่ะ ถ้าได้คู่กับพี่เอื้อต้องผ่านแน่ๆ ขอบคุณค่ะ”
เกนหลงเผลอตัวโผเข้ามากอดเอื้ออย่างแน่นด้วยความดีใจ เอื้อชะงักนิดๆ รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาแว่บ
หนึ่ง พลางค่อยๆกอดตอบอย่างนุ่มนวล

เกนหลงเอง ก็เริ่มรู้สึกอบอุ่นใจ จนใจเต้นแรง ก่อนจะค่อยๆ คลายกอดออกมาด้วยความเขินๆ
“เกนไปเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ”
พูดจบก็รีบเดินออกไปเลย เอื้อมองตามแล้วก็ยิ้มๆ

ในขณะที่คล้อยหลังเอื้อ เกนหลง ก็แอบยิ้มออกมาอย่างมีความสุข เมื่อค้นพบว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นในใจ ที่ต่างไปเดิม
ทางด้านสุริยง เมื่อเปิดประตูออกมา และกวาดสายตาไปรอบๆ เมื่อเห็นว่าไม่มีใคร ก็เบ้หน้า
“ไปซะได้ก็ดี”
ทันใดนั้นก็มีเสียงรถแล่นเข้ามา สุริยงหันขวับไป เห็นรถเขมชาติแล่นมา โดยมีรถตู้ตามมา สุริยง
เขม่นตามองด้วยความแปลกใจ
“ยังจะมาอีก แล้วรถตู้ใคร?”

“ผมเป็นหมอครับ”
ชายแปลกหน้าที่ลงจากรถตู้แนะนำตัวกับสุริยง ห่างออกไป เขมชาติยืนยิ้มอยู่
“หมอ ? แล้วมาทำอะไรที่นี่ ? ที่นี่ไม่มีใครต้องการหมอ”
“แต่สามีคุณ”
สุริยงชะงักกึก หันมาทางเขมชาติ หมอพูดต่อ
“ไปรับหมอมาจากคลินิก ขอร้องขอให้หมอมาตรวจสุขภาพของคุณที่นี่ เพราะว่าคุณไม่ยอมไปตรวจ
ที่โรงพยาบาล”
สุริยงรีบอกตัว
“เดี๋ยวก่อนนะคะคุณหมอ ก่อนอื่นดิฉันขอชี้แจง ผู้ชายคนนั้น ไม่ใช่สามีฉัน”
หมอกับเขมชาติร้องขึ้นพร้อมกัน “อ้าว”!
“และดิฉันสบายดี ไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้น เชิญคุณหมอกลับไปได้แล้ว”
เขมชาติรีบเดินเข้ามาทันที
“อย่าเพิ่งกลับครับหมอ ภรรยาผมเขามีอาการเหมือนคนท้อง หมอต้องตรวจก่อนนะครับ”
“ ฉันไม่ได้เป็นภรรยาคุณ”
สุริยงเถียง ในขณะที่เขมชาติโพล่งออกมา
“ก็เรามีอะไรกันแล้ว ถ้าไม่ใช่สามีภรรยาแล้วจะเรียกว่าอะไร”
สุริยงหันไปคว้าตุ๊กตาดินเผาแถวนั้นมาปาใส่เขมชาติ
“หุบปากไปเลยนะ ปากเสีย พูดจาไม่ได้เกียรติผู้หญิง ไอ้คนเฮงซวย ออกไปเลยนะ ไป”
เขมชาติตกใจ กระโดดหลบ
“เอ้ย วดีๆ ใจเย็นๆ หมอครับ หมอเตือนเขาหน่อยสิครับ คนกำลังท้องกำลังไส้ ทำแบบนี้ไม่ดีกับเด็ก
นะครับ”
“คุณครับใจเย็นๆครับ อารมณ์ของแม่มีผลต่อเด็กในท้องนะครับ โดยเฉพาะท้องอ่อนๆไม่ควรทำอะไร
รุนแรง ไข่อาจจะหลุดได้นะครับ”
หมอพยายามอิบายตามหลักการแพทย์ สุริยงรีบสวน
“หมออย่าไปเชื่อนะคะ ฉันไม่ได้ท้อง ผู้ชายคนนี้เป็นพวกชอบโกหก คำพูดของเขาเชื่อไม่ได้ เขา
หลอกให้หมอเสียเวลาเปล่า กลับไปเถอะค่ะ ฉันไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้”
หมอเริ่มทำตัวไม่ถูก เขมชาติยังตื๊อ
“คุณหมอครับ อยู่ตรวจก่อนนะครับ”
หมอส่ายหน้า “ผมทำไม่ได้ครับ คุณผู้หญิงเขาไม่ยอมตรวจ ผมก็คงจะตรวจไม่ได้”
หมอเดินกลับมาที่รถ เขมชาติจ๋อยแต่ยังไม่เลิกพยายาม
“เอ่อ หมอครับ อย่าเพิ่งไปครับ หมอครับ”
หมอไม่ฟัง เดินขึ้นรถไปเลย เขมชาติมองรถหมอที่แล่นออกไปด้วยสีหน้าเครียด พลางหันขวับมาทาง
สุริยง แล้วก็ต้องผงะ เพราะมีด้ามไม้กวาดอันเบ้อเร่อชี้มาที่หน้า
“ฉันบอกแล้วไงว่าอย่ามายุ่งกับชีวิตฉัน ถ้ายังไม่หยุดพยายามทำอะไรแบบเมื่อกี๊อีก อย่าหวังว่า
คราวหน้าจะหาฉันเจอ”
สุริยงปาไม้กวาดไว้ที่พื้น อย่างแรง ด้วยความแค้น แล้วก็เดินเข้าบ้านไป เขมชาติคิด..ทำไงดี ?
สุริยงเดินหงุดหงิดเข้ามาในบ้าน คำพูดหมอดังเข้ามา
“คุณครับ ใจเย็นๆครับ อารมณ์ของแม่มีผลต่อเด็กในท้องนะครับ โดยเฉพาะท้องอ่อนๆไม่ควรทำ
อะไรรุนแรง ไข่อาจจะหลุดได้นะครับ”
สุริยงเอามือลูบท้อง ในใจเริ่มเป็นห่วงลูก ทันใดนั้นเสียงเคาะประตูดังขึ้น สุริยงพยายามไม่สนใจ
แต่เสียงเคาะก็ดังไม่หยุด จนสุริยงต้องหันมาเปิดประตู
“ฉันบอกแล้วไงว่าอย่ามายุ่งกับฉัน”
เขมชาติส่งโทรศัพท์ให้
“คุณพ่อ คุณแม่ อยากคุยด้วย”
สุริยงมองหน้าเขมชาติอย่างไม่ไว้ใจ “อะไรของคุณ?”
“คุณพ่อคุณแม่คุณท่านเป็นห่วง อยากคุยกับคุณ”
เสียงนภาดังแว่วออกมาจากโทรศัพท์
“หนูเล็ก ได้ยินแม่มั้ยลูก หนูเล็ก หนูเล็ก คุยกับแม่หน่อยลูก”
สุริยงคว้าโทรศัพท์มา แล้วก็ปิดประตูใส่หน้าเขมชาติอย่างแรง ก่อนที่จะเดินเข้ามาคุยโทรศัพท์ใน
บ้าน
“สวัสดีค่ะแม่”
นภาดีใจรีบถามด้วยความเป็นห่วง
“หนูเล็กเป็นยังไงบ้างลูก? ยังแพ้ ...”
สุริยงชะงักกึก นภารีบพูดเลี่ยง
“ยังไม่สบายอยู่หรือเปล่า ? ยังปวดหัว อาเจียน วิงเวียนมั้ยลูก?”
สุริยงพยายามตอบปกติ แต่ยิ่งตอบอารมณ์ยิ่งขึ้น
“ไม่แล้วค่ะ ตอนนี้หนูเล็กปกติดีทุกอย่าง ไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้น ไม่ว่าผู้ชายคนนั้นจะพูดอะไรคุณแม่
ไม่ต้องไปเชื่อนะคะ หนูเล็กไม่ได้ท้อง ผู้ชายคนนั้นเขาสร้างเรื่องหลอกทุกคน เขาเคยหลอกหนูเล็กมาแล้ว คุณแม่ต้อง
เข้มแข็งอย่าไปเชื่อเขานะคะ”
นภาต้องเอาหูโทรศัพท์ออกจากหูตัวเอง อาทิตย์พยักหน้าขอคุย นภารีบส่งให้
“พ่อเองนะหนูเล็ก”
สุริยงกำลังจะอ้าปากโวยวายต่อ หากความนิ่งของพ่อ ทำให้สุริยงช้าลง
“เอ่อ สวัสดีค่ะพ่อ”
อาทิตย์พูดด้วยน้ำเสียงนิ่ง สงบ จริงจัง
“เราทุกคนไม่ได้หูเบา เชื่อใครง่ายๆ แต่พ่อกับแม่เชื่อในสิ่งที่เห็น และอาการที่เราเห็นมันก็บ่งบอกว่า
หนูเล็ก อาจจะตั้งท้อง”
สุริยงทั้งจุก ทั้งเครียด จนพูดอะไรไม่ออก พลางมองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นเขมชาติชะเง้อชะแง้
ด้วยความอยากรู้ สุริยงยิ่งหมั่นไส้ รูดผ้าม่านปิดทันที
เขมชาติยืนลุ้นอยู่ที่เดิม พ่อ แม่จะพูดสำเร็จมั้ยนะ
ทางด้านอาทิตย์ ก็พูดต่อ

“ถึงเขมชาติไม่บอก เราก็สงสัยอยู่แล้วยิ่งอยู่ๆหนูเล็กมาหายตัวไป ให้ไปหาหมอก็ไม่ไป พ่อกับแม่ก็ยิ่งเป็นห่วงนะลูก ถ้าหนูเล็กไม่อยากหาหมอ ก็กลับมาบ้านเรา อย่าไปอยู่กลางป่ากลางเขาคนเดียว มันอันตราย”
สุริยงรีบอธิบาย
“สิ่งที่อันตรายที่สุดในชีวิตหนูเล็ก คือ เขมชาติ ถ้าคุณพ่อคุณแม่ไม่อยากให้หนูเล็กได้รับอันตราย ก็
สั่งให้เขากลับไป และอย่าไปยุ่งกับเขาอีก เขมชาติไม่เคยจริงใจกับใคร ถ้าเราหลงเชื่อ สุดท้ายคนที่ต้องเสียใจก็คือเรา”
อาทิตย์พยายามเกลี้ยกล่อม
“เขมชาติเขาอาจจะเคยไม่ดี แต่ตอนนี้เขาเป็นห่วงหนูเล็กมากนะลูก”
อาทิตย์ยังพูดไม่ทันจบประโยค สุริยงก็รีบสวนขึ้นมาทันที
“เขาไม่ได้ห่วงหนูเล็ก เขาห่วง” พลางมองที่ท้อง และเอามือลูบเบาๆ “อย่างอื่นมากกว่า หนูเล็กจะไม่
ไปตรวจอะไรทั้งนั้น ถ้าไปก็เท่ากับยอมรับว่าเขาจะสั่งให้หนูเล็กทำอะไรก็ได้ จะเป่าหูคนรอบข้างให้มาบอกหนูเล็ก
ยังไงก็ได้ เพราะฉะนั้นหนูเล็กจะไม่ทำในสิ่งที่เขาต้องการ และที่สำคัญหนูเล็กไม่ได้ท้อง สวัสดีค่ะ”
จบประโยคก็วางสายทันที
“หนูเล็กๆ”
“เป็นยังไงบ้างคะคุณ”
อาทิตย์ส่ายหน้า นภาถอนใจ

ในขณะที่เขมชาติเดินงุ่นง่านไปมาอยู่ที่หน้าบ้าน ทันใดนั้นก็มีโทรศัพท์มือถือถูกขว้างมาที่กลางหลัง
อย่างแรง
“โอ้ย” เขมชาติร้องเสียงหลง พลางหันกลับมา “วดี”
โทรศัพท์มือถือหล่นพื้น ตกแตกกระจาย
“อยู่ให้ห่างจากพ่อแม่ฉัน ครอบครัวฉัน และลูกๆของฉัน เลิกหลอกใช้พวกเขาได้แล้ว”
“วดี ผมไม่ได้คิดจะหลอกใช้ แต่ที่ผมทำเพราะผมเป็นห่วงคุณ”
สุริยงสวนกลับทันควัน “ถ้าห่วง ก็อยู่ให้ห่างๆ หายไปจากชีวิตฉันได้ยิ่งดี”
แววตาของสุรอิยงเย็นชา พลางเมินหน้าเดินเข้าบ้านไป เขมชาติมองตามอย่างเหนื่อยใจ จากนั้นก็
มองโทรศัพท์ที่ตกพื้น แหลกละเอียด แล้วก็ล้วงหยิบอีกเครื่องออกมากดโทร.ออก
“ของที่ผมให้เตรียม ถ้าเรียบร้อยแล้ว ก็จัดมาได้เลย”

เอื้อเดินเข้ามาในบ้านรัตนชาติ บังเอิญเท้าไปเหยียบที่รถบังคับที่หล่นอยู่ที่พื้น ก็ถึงกับชะงักรีบก้ม
หยิบมาดูด้วยความแปลกใจ พลางมองไปรอบๆ เห็นของเล่นวางอยู่เป็นจุดๆ ทั้งตัวต่อ วิทยุ เครื่องบิน จากนั้นก็หัน
ไปถามคนรับใช้ที่เดินเอาน้ำมาให้
“ของพวกนี้เป็นของใคร?”
“ของคุณไก่ คุณไข่ค่ะ คุณท่านเพิ่งพาไปซื้อมาเมื่อตอนเย็นค่ะ”
เอื้อเลิกคิ้ว ด้วยความแปลกใจ
“ไก่ ไข่ พี่อัม ไปซื้อของเล่นด้วยกัน? แล้วไก่ ไข่ มาได้ยังไง?”
คนรับใช้รีบตอบ
“คุณท่านให้คนรถไปรับมาค่ะ แล้วก็ให้เตรียมชุดนอนมาด้วย พรุ่งนี้เช้าคุณท่านจะไปส่งที่โรงเรียน
เองค่ะ”
เอื้อคลายความสงสัยลง รอยยิ้มปรากฏขึ้นที่มุมปากแทนที่
“แล้วตอนนี้พี่อัม กับไก่ ไข่ อยู่ไหน?”

อัมพิกานอนอยู่บนเตียงในห้องนอน โดยมีไก่กับไข่ นอนขนาบข้าง เอื้อมองแล้วก็ยิ้มอย่างมีความสุข
ก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วก็ถ่ายรูปสามคนพี่น้อง พลางนึกถึงเกนหลง

ในขณะเดียวกัน เกนหลงก็กำลังยืนมองดูชุดเต้นรำ ที่แขวนอยู่ในห้แองนอนพลางคิดถึงเหตุการณ์ที่

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 26/2 วันที่ 25 เม.ย. 57

ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตี
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3