อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 14/5 วันที่ 12 เม.ย. 57

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 14/5 วันที่ 12 เม.ย. 57

“เขาบอกว่าวันนี้ถ่ายรูปครอบครัวทั้งวัน เลยทำให้คิดถึง เจ้าสัวสามีเก่า”
เกนหลงมองสุริยง สายตาพยายามค้นหาความจริง สุริยงไม่กล้าสบตาเกนหลง
“จริงเหรอคะ คุณสุ?”

เขมชาติเหลือบมองสุริยง รู้ว่ายังโกรธตัวเองอยู่ หวั่นใจลึกๆ ว่าสุริยงจะหลุดความจริงออกมา
สุริยงกลั้นใจตอบออกมาจนได้ “ค่ะ”

เขมชาติถอนหายใจ โล่งอก
“เกนต้องขอโทษด้วยนะคะ ที่ทำให้คุณสุต้องคิดมาก”
สุริยงรีบบอก
“ไม่เลยค่ะ..ไม่ใช่ความผิดของคุณเกน” ปรายมาทางเขม เหมือนจะบอกว่าใครกันแน่ที่ผิด แล้วก็ตัดบท
“ฉันไม่เป็นไรแล้ว ขอตัวก่อนนะคะ”
สุริยงเดินไป เกนหลงมองตามสุริยง รู้สึกเป็นห่วง ครั้นจะเดินตาม เขมชาติก็จับมือไว้
“ผมว่า เวลาแบบนี้ เราปล่อยให้สุริยง เขาอยู่คนเดียวดีกว่านะครับ”

เกนหลงชะงัก ยอมหยุดตามคำของเขมชาติ พลางมองหน้าเขมชาติ เหมือนจะขุดลึกเข้าไปเพื่อหาอะไร
บางอย่าง
ระหว่างที่เดินเคินคู่กันออกมา เขมชาติยังคงคิดถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น ในขณะที่เกนหลงก็ไม่คลายความระแวง เป็นการเดินที่มีความอึดอัดห่อหุ้มอยู่
เกนหลง ลองถามหยั่งเชิง
“ ตกลงได้โทรศัพท์มือถือหรือยังคะ?”
เขมชาติงง แล้วก็นึกขึ้นได้
“โทรศัพท์ อ๋อ คือ ก็พอดีผมยังเดินไปไม่ถึงห้อง ได้ยินเสียงร้องไห้ขึ้นมาก่อน ก็เลยไม่ได้ไปเอา งั้นผม
ไปที่ห้องก่อนนะครับ เดี๋ยวตามไป”
เขมชาติทำท่าจะเดินแยกไป แต่เกนหลงรีบเรียกไว้
“เดี๋ยวค่ะ คุณทำหล่นไว้” พลางยื่นคีย์การ์ดให้เขมชาติ “ดีนะคะ ที่คุณตอบว่ายังไม่ได้โทรศัพท์มือถือ
ถ้าตอบอีกอย่าง เกนคงคิดว่าคุณโกหกเพื่อจะหาจังหวะได้อยู่กับคุณสุสองต่อสอง” !
เขมชาติชะงักใจหายวาบ เกนหลงมองตาแข็ง รู้ว่าไม่ได้พูดเล่น
เขมชาติรีบจับมือเกนหลงมากุมไว้
“คุณเกน ทำไมคุณเกนพูดแบบนี้?”
“ก็ วันนี้ทั้งวันคุณเหมือนจะหงุดหงิด ขัดใจ ที่เห็นคุณสุถ่ายแบบสวีตกับคุณชนะ”
“ที่ผมหงุดหงิด เพราะผมเป็นห่วงงานคุณ อยากให้มันออกมาดีๆ แต่สองคนนั้น โพสต์ท่าแข็งยังกะ
อะไรดี เห็นแล้วมันก็อดอารมณ์เสียไม่ได้ นี่ อย่าบอกนะว่าคุณหึงผมกับสุริยง”
เขมชาติโยนความผิดให้เกนหลง
“เกนไม่ได้หึง แต่สงสัย”
“โห ถ้าอย่างนั้น ไม่ต้องสงสัยเลยครับ ถ้าผมสนใจ ผมคงเก็บเขาไว้ห่างๆคุณ ไม่ปล่อยให้มาอยู่ใกล้กัน
แบบนี้”
เกนหลงเริ่มคิดแอบคล้อยตาม เขมชาติ ได้ทีรีบรุกต่อ
“ผมไม่มีวันจะสนใจแม่หม้ายลูกติด คุณเกนไว้ใจได้โดยไม่ต้องสงสัย”
เกนหลง คิด แล้วถามหยั่งเชิงอีกครั้ง
“ แล้วถ้าไม่ใช่ แม่หม้ายลูกติด แต่เป็นผู้หญิงโสดไม่มีพันธะ มีใครที่เกนควรจะหึงหรือสงสัยบ้าง
มั้ยคะ? คุณเก็บใครไว้ให้อยู่ห่างๆเกน แล้วแอบทำอะไรกันลับหลังไม่ให้เกนรู้บ้างหรือเปล่า?”
เกนหลงถามตรงๆ จนเขมชาติอึ้งไป
“คุณเกน คุณคือผู้หญิงที่เพียบพร้อมทุกอย่าง เป็นผู้หญิงในฝัน ผมเจอคุณแล้ว ผมจะไปมีคนอื่นอีก
ทำไม”
เขมชาติจับมือแน่น ออดอ้อน เกนหลงมองหน้าตอบกลับ
“แต่ผู้หญิงที่เหมาะจะอยู่ในฝัน อาจจะไม่ใช่ผู้หญิงที่เหมาะจะอยู่ในโลกความเป็นจริงก็ได้นะคะ”
เกนหลงพูดทิ้งท้ายไว้ และดึงมือกลับมา ก่อนจะเดินไป เขมชาติจุก อึ้ง หน้าเสีย

สุริยงยืนมองตัวเองในกระจกอยูในห้องพัก พลางคิดถึงตอนที่โดนเขมชาติจูบ และตอนที่เขาโกหกว่า
เธอคิดถึงสามีเก่า สุริยงก็ถึงกับน้ำตาไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว ทั้งแค้น ทั้งโกรธ ทั้งสับสน
และในที่สุด ก็ตัดสินใจหยิบโทรศัพท์มากดโทรออก

“คุณสุไม่มาแล้วเหรอครับ ไม่เป็นไรครับ ถ้าเพลียก็พักผ่อนเถอะครับ”
ชนะ บอกกับสุริยงที่อยู่ทางปลายสาย ด้วยอารมณ์เสียดาย พลางหันไปมองฮันนี่ ไก่ กับไข่ที่นั่งเล่น
เกมรอผู้ใหญ่อยู่ ทั้งๆที่เริ่มง่วงนอนกันแล้ว
“ทางนี้พอท้องอิ่ม ก็เริ่มง่วงแล้วเหมือนกัน เดี๋ยวผมพาเด็กๆไปส่งให้ครับ”
ชนะวางสาย ใจหายเบาๆ รู้สึกขัดใจ ที่ไม่ได้ใช้เวลากับสุริยงอย่างที่หวังไว้..

เกนหลงนั่งทอดอารมณ์อยู่ตามลำพังที่ระเบียง ริมทะเล ทันใดนั้นเขมชาติก็มานั่งลงข้างๆ
“ผมมีเรื่องจะปรึกษา”
- เกนหลงชะงัก หันมามองเขมชาติ งง ๆ
“ผมกำลังนึกทบทวน ตั้งแต่รู้จักกันมา มีกี่ครั้งที่ผมทำให้คุณต้องเสียใจ หรือ ไม่สบายใจ ผมจำไม่ได้
คุณเกน พอจะจำได้มั้ยครับ?”
เกนหลงมองหน้า “จะอยากรู้ไปทำไมคะ?”
“เพื่อเป็นข้อมูลในการตัดสินว่า ผมจะเป็นผู้ชายที่ดีพอที่จะขอคุณ “แต่งงาน” หรือเปล่า”
เกนหลงประหลาดใจ มองตาเขมชาติ เขมชาติพูดด้วยความจริงใจ จริงจัง
“ถ้าตลอดเวลาที่รู้จักกัน ผมทำให้คุณต้องเสียใจ ไม่สบายใจหลายต่อหลายครั้ง ผมคงไม่มีหน้ามาพูด
เรื่องอนาคตกับคุณแต่ถ้ามีเพียงไม่กี่ครั้งที่ทำให้คุณรู้สึกไม่ดี และเป็นไม่กี่ครั้งที่พอจะให้อภัยได้ ผมจะได้มั่นใจที่จะมา
คุยเรื่องอนาคตกับคุณ”
เกนหลงเริ่มยิ้มออก
“พูดจริงๆ หรือเป็นแค่วิธีง้อแบบอ้อมๆกันแน่คะ”
เขมชาติหัวเราะ
“พูดจริงสิครับ เรื่องใหญ่แบบนี้ จะมาพูดเล่นได้ยังไง ผมคิดเรื่องนี้มาตั้งนานแล้ว แต่ไม่มีจังหวะพูด
สักที สรุปแล้วตลอดเวลาที่เรารู้จักกัน คุณคิดว่าผมมีคุณสมบัติพอจะขอคุณแต่งงานได้หรือเปล่า?”
เขมชาติส่งสายตาออดอ้อน เกนหลงมองแล้วก็อดใจอ่อนไม่ได้
“ก็พอจะมีอยู่บ้าง อย่างน้อย เวลาที่เรารู้จักกัน คุณก็ทำให้เกนไม่สบายใจน้อยมาก”
เขมชาติยิ้มดีใจ รีบรุกต่อ “แล้วผมต้องขออีกกี่ครั้ง คุณถึงจะยอมใจอ่อน”
เกนหลงเริ่มอารมณ์ดีขึ้นพอที่จะกวนกลับ
“ตอนแรกคิดไว้สักร้อยครั้ง”
“ได้ครับ ผมจะขอไปเรื่อยๆ ครบร้อยเมื่อไหร่ ห้ามปฎิเสธ”
เกนหลงมองหน้าเขมชาติแล้วถามตรงๆ
“เขม คุณแน่ใจเหรอคะ ถ้าแต่งงานกับเกนแล้วคุณจะมีความสุข”
“ถ้าไม่แน่ใจ ผมคงไม่ขอคุณแต่งงาน คุณต่างหากที่ต้องตัดสินใจ ผู้ชายอย่างผมจะให้ความสุขคุณได้
หรือเปล่า”
เกนหลงมองหน้าเขมชาติ และจ้องลึกเข้าไปในดวงตา เขมชาติส่งสายตาที่จริงใจ และจริงจัง
“คุณยังไม่ต้องให้คำตอบผมตอนนี้ก็ได้ รอให้ผมขอไปถึงสักร้อยครั้ง หรือสองร้อยครั้ง คุณมั่นใจ
เมื่อไหร่ ค่อยให้คำตอบผม ผมรอได้ แต่วันนี้ตอนนี้ผมแค่อยากบอกให้รู้ว่า คุณคือผู้หญิงที่ผมอยากใช้ชีวิตที่เหลืออยู่
เพื่อดูแลคุณอย่างดีที่สุด”
เขมชาติยิ้มจริงใจ เกนหลงมองแล้วก็ใจอ่อน

สุริยงนอนคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น วนเวียนไปมา จนฟ้าสาง เป็นสัญญาณเริ่มต้นสู่วันใหม่ พลันก็
ได้ยินเสียงเคาะประตูดัง
สุริยงมองที่ตาแมวอย่างระวัง เห็นเกนหลงยืนอยู่หน้าประตู ทั้งที่นึกแปลกใจ แต่รีบเปิดประตูให้
“ขอโทษนะคะ ที่มารบกวนตั้งแต่เช้า”
“ไม่เป็นไรค่ะ สุตื่นเช้าอยู่แล้ว สุต้องขอโทษที่เมื่อคืนไม่ได้ไปร่วมงานปาร์ตี้”
เกนหลงพยักหน้า ยิ้ม
“ไม่เป็นไรค่ะ เกนเข้าใจ เอ่อ พอดีเกนมีเรื่องอยากปรึกษาคุณสุ จะสะดวกมั้ยคะ?”
“คุณเกน อยากให้สุช่วยอะไรเหรอคะ”
สุริยงเริ่มหวั่นใจ

เกนหลงพาสุริยงมาเดินคุยอยู่ริมหาด ที่มีโต๊ะ เก้าอี้สำหรับนั่งพักผ่อนวางอยู่เป็นทาง
“ตอนเจ้าสัวขอแต่งงาน คุณสุใช้เวลาคิดนานมั้ยคะ?”
“ไม่นานค่ะ เพราะมีผู้ใหญ่ช่วยตัดสินใจ คุณเกนถามทำไมเหรอคะ?”
“เมื่อคืน เขมเค้าขอเกนแต่งงานน่ะค่ะ”
สุริยงใจหายวาบ ไม่รู้สึกเจ็บสักนิด หากมันจี๊ดขึ้นมาดื้อๆ
“เกนก็รู้สึกดีนะคะ แต่เหมือนมีอะไรบางอย่างที่ทำให้ “สุข” แบบไม่ “สุด” เกนไม่แน่ใจว่าเขาขอ
แต่งงาน เพราะเกนถามเรื่องผู้หญิงคนอื่นหรือเปล่า”
สุริยงสะอึกนิดๆ พลางกลั้นใจถามออกไป
“ใคร เหรอคะ?”
“เกนก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ผู้หญิงเรามักจะมีเซ้นส์นะคะ..มันบอกไม่ได้ แต่มันรู้สึกได้ เมื่อคืนเกนยังถาม
เขมตรงๆ ว่าผู้หญิงคนนั้นใช่คุณสุหรือเปล่า”
สุริยงตัวชา พากพยายามปั้นหน้าให้เป็นปกติที่สุด เกนหลงมองอย่างจับสังเกต เมื่อเห็นว่าสุริยงทำหน้านิ่งๆ ไม่มีปฎิกริยาตอบโต้ ก็พูดต่อ
“แต่เขมก็บอกว่าไม่ใช่ เกนถามถึงคนอื่น เขาก็บอกว่าไม่มี แล้วก็มาขอแต่งงาน เกนก็เลยไม่รู้ว่าควร
จะดีใจ หรือระแวงดี”
สุริยง หยุดคิด และพยายามตอบด้วยความจริงใจ
“ในชีวิตการแต่งงานมีสิ่งที่ไม่น่าเป็นไปได้ แต่ก็เป็นไปได้มากมาย อย่ากลัวที่จะเจอมัน ถ้าคุณเกน
รักใครสักคน รักจริงๆ”
เกนหลงตั้งใจฟัง สุริยงพูดต่อ
“รักอย่างที่คิดว่าจะทนได้ทุกอย่าง ทั้งความดีและความเลวของคนๆนั้น ไม่ว่ายามสุขหรือทุกข์ ก็จะไม่
เสียใจ ถ้ารับได้ ก็แต่งเถอะค่ะ”
“เรื่องดี เลว ยากดีมีจน เกนรับได้อยู่แล้ว เพราะบนโลกนี้ไม่มีใครเพอร์เฟ็ค และถ้าเกนคิดจะแต่งงาน
เขมก็เป็นผู้ชายคนแรกที่เกนจะพิจารณา”

“ถ้าคุณเกนคิดแบบนี้แล้ว ก็น่าจะตัดสินใจได้ไม่ยาก ส่วนเรื่องผู้หญิงคนอื่น ถ้าผู้อำนวยการตัดสินใจขอคุณเกนแต่งงาน นั่นหมายความว่าคุณคือคนที่ผู้อำนวยการเลือกแล้ว ผู้หญิงคนอื่นก็ไม่สำคัญ ไม่ต้องไปสนใจหรอกค่ะ”
สุริยงพูดกับเกนหลงอย่างหนักแน่น จริงใจ และปราศจากความลังเล เมื่อฟังคำยืนยันของสุริยง ความอึดอัดที่มีอยู่ในใจของเกนหลง ก็ค่อยๆ ถูกบรรเทาลงไป

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 14/5 วันที่ 12 เม.ย. 57

ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตี
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3