อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 24/5 วันที่ 23 เม.ย. 57

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 24/5 วันที่ 23 เม.ย. 57

“คือ ผลไม้สดมีค่ะ แต่ที่หั่นไว้แล้วไม่มี ถ้าคุณหนูเล็กอยากทานเดี๋ยวชื่นจะไปปลอกมาให้ค่ะ”
“ไม่ต้อง ไม่ต้อง ชักช้า ไม่ทันใจ เดี๋ยวฉันทำเอง”
พูดเสร็จ สุริยงก็ถือจานเดินออกไปที่ครัวเลย นภา อาทิตย์ ไก่ ไข่ ชื่น มองตามไปด้วยความงุนงง กับท่าทีของสุริยง

เด็กแฝดทั้งสอง รีบวิ่งเข้ามาหา นภากับอาทิตย์
“แม่หนูเล็กเป็นอะไรครับคุณตา”
“แม่หนูเล็กโกรธใครครับ?”
อาทิตย์ไม่รู้ว่าจะตอบหลานยังไงดี ได้แต่ตอบแบบเลี่ยงๆ ไป
“เอ่อ แม่หนูเล็กเขาหิวน่ะครับก็เลยหงุดหงิด พอได้ทานแล้วเดี๋ยวก็หายครับ”

นภารีบเสริม
“หนูเล็กแปลกๆ ไปจริงๆด้วย เหมือนที่ชื่นบอกเลย ทำไมดูหงุดหงิด ฉุนเฉียว เหมือนคนเลือดจะไป
ลมจะมา ปกติไม่เคยเป็นแบบนี้เลย ต้องมีอะไรผิดปกติแน่ๆ”
ชื่นคิดๆ พลางพึมพำออกมาเบาๆ
“อาการแบบนี้มันคุ้นๆ เหมือนเคยเห็นที่ไหนน้า นึกไม่ออก”
นภาคิดแล้วก็หันมาถาม
“พ่อดูจากรูปการณ์แล้ว เหมือนเขมชาติจะมาขอคืนดี มากกว่าที่จะมาขอโทษนะ แล้วอย่างนี้ถ้าเขามาอีก เรา
จะทำยังไง”
สิ้นประโยตของนภา เสียงออดก็ดังขึ้นที่หน้าบ้าน นภา อาทิตย์ หันหน้าขวับไปพร้อมๆ กัน

“อย่าบอกนะว่า”
เหมือนที่อาทิตย์ กันภาคาดการณ์ไว้แล้วไม่มีผิดเลย เขมชาติยืนอยู่ที่หน้าบ้านจริงๆ ในมือถือกล่องของที่สุริยงทิ้งไว้
“อดทนและจริงใจ”
เขมชาติเงยหน้าด้วยความตั้งใจแล้วก็กดออดอีกที

สุริยงปากล่องลงที่พื้นอย่างแรง จนของในกล่องกระจาย รูปที่เขมชาติพยายามจะต่อกลับมา
เหมือนเดิม ตกเกลื่อนเต็มพื้น เขมชาติยืนเหวออยู่ที่หน้าบ้าน สุริยงด่าใส่
“ออกไป แล้วก็เอาของพวกนี้ออกไปด้วย ฉันทิ้งไปแล้ว ฉันไม่ต้องการเห็นมันอีก แล้วฉันก็บอกแล้ว
ไง อย่ากลับมาให้ฉันเห็นหน้าอีก”
เขมชาติหน้าเสีย สุริยงหันมาลงที่ชื่น
“ชื่น หนูเล็กบอกแล้วไงว่าอย่าให้เขาเข้ามาในบ้าน”
ชื่นหน้าเสียตามไปอีกคน “เอ่อคือ”
“อย่าว่าชื่นเลย ชื่นบอกแล้ว แต่ผมไม่เชื่อเขาเอง ผมขอเข้ามาเพื่อขอโทษคุณ”
สุริยงสวนขวับ
“ฉันบอกไปแล้วไงว่าไม่ต้องมาขอโทษ ฉันไม่ยกโทษให้ ไล่ไปรอบนึงยังจะมีหน้ามาอีก”
เขมชาติหน้าตาจริงจัง
“ถึงคุณไม่ยกโทษให้ ผมก็ต้องขอโทษคุณ ผมรู้คุณทิ้งของพวกนี้แล้วเพราะคุณไม่ต้องการ แต่ผม
พยายามจะแก้ไขให้มันกลับมาเป็นเหมือนเดิม เหมือนความรักของคุณ ที่ผมทำลายไป ผมจะพยายามทำให้มัน
กลับมาเป็นเหมือนเดิม”
สุริยงสะอึก หากยังไม่ยอมใจอ่อน เขมชาติรุกต่อ
“วดี”
พูดพลางเขมชาติก็แล้วก็ทรุดลงคุกเข่า
“ผมจะคุกเข่าอยู่ตรงนี้ เพื่อขอโทษคุณ ถ้าคุณไม่ยกโทษผมก็จะนั่งอยู่ตรงนี้ไปตลอดชีวิต”
ชื่นหน้าเหวอ ตรงกันข้ามกับสุริยง ที่เชิดหน้า อย่างไม่สน
“ได้ อยากนั่งใช่มั้ย ? อย่าลุกนะ”
สุริยงหันไปที่สายยางรดน้ำต้นไม้ พลางรีบเดินพุ่งไป ชื่น เขมชาติ มองตามงงๆ แล้วสุริยงก็หยิบสาย
ยาง หันฝักบัวมาทางเขมชาติ ก่อนที่จะเปิดน้ำ จนสายน้ำก็พุ่งเข้าที่หน้าเขมชาติอย่างแรง
เขมชาติหลับตารับไปเต็มๆ
“ดูสิ จะทนได้ถึงไหน”
ชื่นร้องเสียงหลง
“ว้าย คุณหนูเล็กคะ ปะ เปียกหมดแล้วค่ะ “
เขมชาติยังยืนทน
“ช่างเขาเถอะชื่น แค่นี้ทำอะไรฉันไม่ได้”
สุริยงหมั่นไส้ หันฝักบัวพุ่งเข้าที่หน้าเต็มๆ จน เขมชาติสำลัก “ฉันทนได้”
เขมชาติหลับหู หลับตา นั่งสู้กับสายน้ำอย่างอดทน สุริยงเห็นว่าทนก็ยิ่งแค้น หันมาเร่งน้ำแรงขึ้นอีก
แล้วก็ฉีดน้ำ กระหน่ำใส่ อย่างแรง จนเขมชาติเปียกไปทั้งตัว แต่ก็ยังคุกเข่าอยู่เหมือนเดิม
ชื่นหน้าเสีย
ในขณะที่ไก่กับไข่ รีบวิ่งมาหยุดมองที่หน้าต่างอย่างงงๆ ก่อนที่นภา อาทิตย์ จะเดินมาสมทบ
ไก่ หันมาทางนภา อาทิตย์
“ทำไมแม่หนูเล็กต้องอาบน้ำให้พี่เขมด้วยครับ”
นภา อาทิตย์ ได้แต่อึกอักๆ พูดอะไรไม่ออก

ทางด้านเขมชาติ ที่เปียกไปทั้งตัว แต่กระนั้นก็ยังไม่ยอมแพ้
“ต่อให้คุณฉีดน้ำให้หมดคลองประปา ผมก็ไม่ไป จะคุกเข่าให้ตัวเปื่อย ปอดบวมตายอยู่ตรงนี้ เพื่อ
พิสูจน์ว่าผมเสียใจกับสิ่งที่ผมทำลงไป ถึงคุณจะไม่ยกโทษให้ผมก็จะขอโทษไปเรื่อยๆ ขอโทษทุกวิธี จนกว่าจะตายกัน
ไปข้างนึง”
สุริยงยิ่งฟังยิ่งแค้น กระหน่ำน้ำใส่ แต่เขมชาติก็ยังทน จนสุดท้ายสุริยงก็ปาฝักบัวใส่หัวดังโป้ก
“โอ้ย”
“ตกลงจะไม่ไปจริงๆใช่มั้ย?”
สุริยงเริ่มทนไม่ไหว
“ตกลงจะไม่ยกโทษให้ผมจริงๆใช่มั้ย?”
“ใช่” สุริยงยืนยันเสียงแข็ง
“งั้นผมก็ไม่ไป”
สุริยง ใจเต้นตึ้กๆ ด้วยความโกรธ
“อย่าลุกไปไหนนะ อย่าขยับแม้แต่นิดเดียว”
สุริยงชี้หน้าสั่ง แล้วก็เดินไป เขมชาติมองตาม

จากนั้นสุริยงรีบเดินเข้ามาในบ้าน ด้วยท่าทีที่ทำให้ทั้งนภา อาทิตย์ และลูกแฝดทั้งสองคน มองตามอย่างงงๆ
ทางด้านเขมชาติ ก็มองตัวเองที่เปียกชุ่ม แล้วก็เงยหน้าขึ้นเพราะได้ยินเสียงรถยนต์สตาร์ท

“เอ้ย”
สุริยงนั่งอยู่ในรถ เร่งเครื่องขู่ใส่เขมชาติที่นั่งคุกเข่าอยู่ พลางเหยียบแบบไม่ปรานี เขมชาติตกใจอย่างแรง ร้องลั่น
“วดี เอ้ย เอาจริงเหรอเนี่ย”
ชื่นตกใจ
“คุณเขม หลบเถอะค่ะ”
ยิ่งเขมชาติร้องโวยวาย สุริยงก็ยิ่งเร่งเครื่องอย่างฉุนเฉียว จนนภา กับอาทิตย์ ที่เฝ้ามองเหตุการณ์อยู่
ในบ้าน พากันตกใจ
“ว้าย คุณพระ พ่อรีบไปห้ามหนูเล็กเร็ว”
“ได้ๆ” อาทิตย์รีบออกไปอย่างรวดเร็ว
“แม่หนูเล็กจะขับรถไปไหนครับ?”
ไข่ถามอย่าซื่อๆ
“คะ คงจะไปตลาดมั้งลูก ไก่ ไข่ไปเล่นต่อดีกว่าครับ ไปๆ”
นภารีบต้อนไก่กับไข่ ไปหลังบ้าน เพราะไม่อยากให้หลานตกใจ

สุริยงยังเบิ้ลเครื่องขู่อย่างดุเดือด ในขณะที่เขมชาติคุกเข่าอยู่ที่เดิม
“คุณ คุณเขมท่าทางคุณหนูเล็กจะเอาจริงนะคะ หลบมาเถอะค่ะ”
ชื่นพยายามร้องเรียกเขมชาติ อาทิตย์วิ่งมาสมทบ
“คุณ ลุกขึ้นเถอะ ลุกมาก่อน แล้วค่อยว่ากัน”
เขมชาติ นั่งคุกเข่า มองสุริยงที่นั่งอยู่ในรถ ต่างคนต่างสู้ตากัน ไม่มีใครถอย
“ไม่ครับ ผมไม่ลุก ถ้ามันคือสิ่งที่วดีต้องการ ผมก็พร้อมจะยอมรับ”
พูดจบเขมชาติก็ค่อยๆ หลับตา หากคุกเข่าอยู่ที่เดิม อย่างคนที่พร้อมยอมตาย สุริยงยิ่งแค้นที่เขมชาติไม่ยอมหนี
และทันใดนั้น สุริยงก็เข้าเกียร์เดินหน้า และเร่งเครื่องขับรถพุ่งเข้ามาหาเขมชาติทันที
เขมชาติหลับตานิ่งพร้อมตาย สุริยงเหยียบไม่หยุด
อาทิตย์หน้าซีด ชื่นยกมือปิดหน้า
รถสุริยงพุ่งเข้าหาเขมชาติ

ทุกคนตกใจ อาทิตย์วิ่งเข้ามาจะฉุดเขมชาติหลบ สุริยงเห็นพ่อตกใจเหยียบเบรก เขมชาติลืมตา เห็นรถมาจอดอยู่ตรงหน้าห่างแค่ประมาณไม่กี่คืบ
สุริยงลงจากรถ เดินมาหยุดตรงหน้าเขมชาติ
“นี่แค่เตือน! ฉันถือว่าสิ่งที่คุณทำคือการบุกรุก และฉันก็ทำเพื่อป้องกันตัว ถ้าคุณยังดื้อด้านมาสร้าง
ความรำคาญใจให้ฉันอีก รั้งต่อไป ฉันไม่เบรกแน่”
สุริยงเดินเข้าบ้านไปเลย เขมชาติเข่าอ่อน จากคุกเข่าเป็นทรุดลงไปนั่งกับพื้น อาทิตย์มองเขมชาติที่ยังทรุดอยู่ ทั้งสงสาร และ เห็นใจ
นี่คือวินาทีวัดใจระหว่างเขมชาติ กับสุริยง

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 24/5 วันที่ 23 เม.ย. 57

ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตี
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3