อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 16/4 วันที่ 13 เม.ย. 57

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 16/4 วันที่ 13 เม.ย. 57

“เกนต้องการเบอร์ของคุณสุกิจหุ้นส่วนเขมที่อิตาลี่ค่ะ คนที่เขมจะไปพบน่ะค่ะ พอดีเขมบอกว่า
โทรศัพท์มีปัญหา ถ้ามีอะไรด่วนให้เกนติดต่อกับคุณสุกิจได้เลย พอดีเกนทำเบอร์หาย คุณสมคิดมีเบอร์มั้ยคะ?”
“มีครับ เดี๋ยวผมส่งข้อความไปให้เลยนะครับ”

เกนหลงตอบกลับ “ขอบคุณค่ะ”
จากนั้นก็วางสาย ชั่วครู่ก็มีสัญญาณว่ามี ข้อความเข้า เกนหลงเปิด เห็นเบอร์ของหุ้นส่วนที่สมคิดส่ง
มาให้ เกนหลงตั้งสติแล้วกดโทร.ออกไปทันที
“ฮัลโหล”

เกนหลงพยายามปั้นเสียงเป็นปกติ
“สวัสดีค่ะ คุณสุกิจ ดิฉันเป็นเลขาของคุณเขมชาตินะคะ ไม่ทราบว่าคุณสุกิจได้พบกับคุณเขมชาติหรือ
ยังคะ?”
เกนหลงรอฟังคำตอบด้วยความตื่นเต้น ใจสั่นระทึก
“คุณเขมเขาไม่ได้มาอิตาลี่แล้วนะครับ เห็นบอกว่าติดงานสำคัญมาก ก็เลยขอเลื่อนนัดผมไปก่อน”
เกนหลงอึ้ง ตัวชา
สุกิจถามกลับมาทางปลายสาย
“ไม่ทราบว่ามีการเปลี่ยนแปลงอะไรหรือเปล่าครับ หรือว่าคุณเขมเปลี่ยนใจมาหาผม ฮัลโหล ฮัลโหล
ฮัลโหล”
เกนหลงตัวชา มือไม้อ่อนแรง จนโทรศัพท์หล่นตกลงพื้นโดยไม่รู้ตัว

เกนหลงยืนอึ้ง ช็อก!
อัมพิกาใส่หูฟังนั่งดูละครออนไลน์ นั่งจิบชาอย่างสบายอารมณ์
เสียงละครจากหูฟังดังก้อง ในขณะที่คนขับรถวิ่งไล่จับไก่กับไข่ มาแต่งตัว คู่แฝดใส่กางเกงในตัวเดียววิ่งหนีอย่างสนุกสนาน ขนาดคนขับรถวิ่งหัวหกก้นขวิด ยังจับไม่ได้
ทันใดนั้นมีมือยื่นมาดึงหูฟัง ที่หูของอัมพิกาออก เสียงละครหายไป เสียงหัวเราะของไก่ ไข่ ดังขึ้น
แทน อัมพิกาหน้าหงิก หันขวับมาทางคนที่ดึงหูฟังออก
“บอกแล้วไง ถ้าแต่งตัวยังไม่เสร็จอย่ามายุ่งกับฉัน”
อัมพิกาหันขวับมามองต่ำ นึกว่าไก่กับ ไข่ แต่กลายเป็นเอื้อยืนอยู่ อัมพิกาชะงักกึก ตกใจนิดๆ แต่ยัง
วางท่าขรึม
“พี่อัมคิดจะทำอะไร? หรือว่าคิดจะเข้าทางเด็ก เพื่อหวังผลเรื่องมรดก “
อัมพิกา ลุกขึ้น เสียงดัง
“ถ้าใช่แล้วจะทำไม? ทีนังสุริยงยังใช้เอื้อเป็นเครื่องมือบีบให้เราโอนหุ้นให้มันได้ ทำไมพี่จะใช้
ประโยชน์จากไอ้เด็กสองคนนี้เพื่อหาทางโอนหุ้นคืนกลับมาบ้างไม่ได้”
ไก่กับไข่ ที่กำลังวิ่งอยู่ ถึงกับหยุดกึกด้วยสัญชาตญาณบอกว่ามีบางอย่างไม่ปกติ พลางหันมาทาง
เอื้อกับอัมพิกา สีหน้างงๆ
เอื้อหันมาทางเด็กๆ กับคนขับรถ พลางพยักหน้าให้ออกไปก่อน คนขับรถก้มหัวรับคำสั่งและรีบเดิน
ออกไป
เอื้อหันมาทางอัมพิกา
“หนูเล็กไม่ได้ใช้ผมเป็นเครื่องมือ และผมก็ไม่ยอมให้พี่อัมใช้ไก่กับไข่เป็นเครื่องมือเหมือนกัน ผม
จะพาเด็กๆกลับบ้าน นับจากนี้ต่อไปห้ามพี่อัมเข้าใกล้พวกเขาอีกเป็นอันขาด ไม่งั้นผมเอาเรื่องแน่”
อัมพิกายืนกัดฟันกรอด เอื้อหันหลังแล้วเดินมาหาไก่ กับ ไข่ พลางหยิบเสื้อผ้าแล้วจูงคู่แฝดเดิน
ออกไปเลย ไก่กับไข่เดินตามเอื้อไปแบบงงๆ
อัมพิกาโกรธจนแทบอยากลุกขึ้นกรี๊ด หากก็ทำอะไรเอื้อไม่ได้ ก็เลยหันไปปัดแจกันที่วางอยู่บนโต๊ะ
กลิ้งตกลงพื้นด้วยความแค้นใจ แป็นการระบายอารมณ์

“ทำไมต้องรีบกลับครับ?”
ไข่ถามเอื้อ หลังจากที่ถูกจังแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว
ไก่เสริมต่อ
“ไก่ยังไม่ได้ทำบาร์บีคิว”
“ใช่ๆๆๆ พี่เกนให้ไก่ ไข่ ทำบาร์บีคิว”
เอื้อ รีบตัดบท
“พี่เอื้อว่า เรากลับไปทำที่บ้านพร้อมกับคุณตา คุณยายดีกว่านะครับ วันนี้เราต้องรีบกลับเพราะว่าพี่
เอื้อให้พี่เขาขับเฮลิคอปเตอร์มารับพวกเรา” พูดพลางหันไปทางคนขับที่ยืนอยู่ไม่ห่าง
เด็กแฝดตาโต
“ว้าว เฮลิคอปเตอร์”
“ไก่จะได้นั่งจริงๆเหรอครับ”
เอื้อพยักหน้ารับ
“จริงครับ เดี๋ยวพี่เอื้อให้พี่คนขับพาไก่กับไข่ไปนั่งรอบนเครื่องเลย พี่เอื้อไปตามหาพี่เกนก่อน ถ้าเจอ
แล้วเราจะได้รีบกลับเข้ากรุงเทพกันเลย”
ไก่กับไข่กระโดดตัวลอย ส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าว
“เย้ ๆๆๆๆๆ คอปเตอร์ ๆๆๆๆ”
เอื้อ มองแล้วยิ้มๆ พลางหันมาทางคนขับ “ฝากด้วยนะครับ”
“ครับผม” คนขับรับคำ ก่อนจะหันมาทางไก่กับไข่ “เชิญทางนี้เลยครับ”
เด็กแฝดเดินตามคนขับไปด้วยความสุข เอื้อมองตามสักพัก แล้วก็หุบยิ้มหันกลับไปที่แคมป์ พลาง
คิดถึงเกนหลง

เกนหลงยืนโทรศัพท์อยู่ที่เดิม หน้าเครียด
“คุณวิบูลย์ไม่เคยขออนุญาตพาไก่กับไข่ไปเล่นน้ำที่สระบ้านเขมเหรอคะ ?”
วิบูลย์ตอบกลับมาทางสายโทรศัพท์
“ไม่เคยครับ จะมีก็แต่ผมไปรับไก่กับ ไข่มาตามเล่นน้ำตามคำสั่งของคุณเกนหลง”
เกนหลงอึ้ง
“คำสั่งเกน?”
“ ครับ ก็ที่คุณเกนอยากให้เด็กๆ มาเล่นน้ำที่บ้าน คุณเขมก็เลยให้ผมไปรับมาให้ ส่วนขากลับให้คุณสุ
มารับกลับเองครับ คุณเกนมีอะไรรึเปล่าครับ”
เกนหลงรีบตัดบท พลางพยายามปรับน้ำเสียงให้เป็นปกติ
“ไม่มีค่ะ แค่นี้นะคะ ขอบคุณมากค่ะ”
เกนหลงวางสายไป แววตาครุ่นคิด ทั้งช็อก ทั้งอึ้ง ทั้งงง
ในขณะที่วิบูลย์ ก็วางสายตามไป แววตาครุ่นคิด

แววตาเกนหลง แข็งขึ้นเหมือนตัดสินใจอะไรบางอย่าง ในขณะที่เอื้อเดินมาหาแล้วพูดขึ้น
“ไก่ กับไข่พร้อมแล้ว พี่กำลังจะพาเด็กๆกลับบ้าน เกนจะกลับกับพี่หรือเปล่า?”
เกนหลงหันขวับมาตอบ
“ กลับค่ะ เกนอยากรีบกลับเข้ากรุงเทพ เพื่อเตรียมตัวไปสวิสโดยเร็วที่สุด ไปคืนนี้ได้ยิ่งดี”
เกนหลงพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง เอื้อถามเหมือนจะเตือนสติ
“ไปทำไม ?”
เกนหลง แววตาแข็งขึ้น
“ไปพิสูจน์ความจริง”
“อย่าบอกว่าเราเชื่อสองคนนั้น เรื่องเขมชาติกับหนูเล็ก” เอื้อหยั่งเชิง
“ไม่ใช่แค่คำพูดของสองคนนั้น แต่เกนโทร.ไปถามหุ้นส่วนที่อิตาลี่ เขาบอกว่าเขมยกเลิกนัด เขมไม่ได้
ไปอิตาลี่ !เขาโกหก เกนอยากรู้แค่ว่า ตอนนี้เขาอยู่ที่สวิสกับคุณสุหรือเปล่า ?”
คำพูดของเกนหลงทำเอาเอื้อถึงกับอึ้งตามไปด้วย แววตาเริ่มเครียด เกนหลงพูดเสียงสั่นด้วยความ
โกรธ เจียนอกจะระเบิด
“เขมวางแผนทั้งหมด ทำให้เกนต้องอยู่ที่นี่ไม่ได้ไปอิตาลี่กับเขา และเขมยังโกหกอีกมากมาย
ตอนนี้เกนไม่รู้แล้วว่าเขมชาติเป็นคนยังไงกันแน่ คำพูดของเขามีอะไรบ้างที่เป็นความจริง”
เอื้อมองหน้าเกนหลงด้วยความเข้าใจ และเห็นใจ
“ถ้าไปสวิสแล้วเห็นว่าเขมชาติโกหกทุกอย่างเพื่อไปอยู่กับหนูเล็กจริงๆ เกนจะรับได้หรือเปล่า?”
เกนหลงสะอึก พลางฉุกคิด แล้วตอบด้วยความมั่นใจ
“ตั้งแต่เล็กจนโต สิ่งที่เกนไม่เคยวิ่งหนี คือความจริง ถึงแม้มันจะเจ็บปวดอย่างที่สุด เกนก็ต้องรับมัน
ให้ได้”
เอื้อถามย้ำ “แน่ใจนะ?”
เกนหลง ตอบอย่างมั่นใจ และมีสติ “ แน่ใจค่ะ”
เอื้อ คิดพลางตัดสินใจ
“โอเค ถ้าแน่ใจพี่ไปด้วย”
เกนหลงหันมามองหน้า เอื้อพูดนิ่งๆ ด้วยความมั่นใจ
“พี่จะให้เลขาหาตั๋วเครื่องบินไฟลท์ที่เร็วที่สุด เกนมีวีซ่าแล้วใช่มั้ย”
เกนหลง พยักหน้า
“มีค่ะ คุณสมคิด ทำเตรียมไว้ให้แล้ว”
“ดี เพราะพี่เกิดที่โน่น มีพาสปอร์ตอยู่แล้ว พร้อมเดินทางทันที ถ้าเกนมั่นใจ เราจะไปพิสูจน์ความจริง
ด้วยกัน”
เกนหลง น้ำตาซึม ด้วยความตื้นตัน “พี่เอื้อ ขอบคุณมากค่ะ”

เอื้อพยักหน้ารับ เกนหลงมองเอื้อด้วยความขอบคุณ หน้าต่างแห่งความเห็นใจได้ถูกเปิดกว้างสำหรับ
คนสองคน
หน้าโรงแรมที่พักที่ซูริค สุริยงเดินออกมาในชุดสบายๆ เก๋ๆ ก่อนที่จะมายืนมาหยุดที่หน้าโรงแรม
พลางมองหาเขมชาติ สักพัก พนักงานโรงแรมวิ่งออกมาพร้อมกับกระดาษโน้ต

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 16/4 วันที่ 13 เม.ย. 57

ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตี
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3