อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 15/4 วันที่ 12 เม.ย. 57
เกนหลงวางสายต ฉุกคิดนิดๆเอื้อวางสายตาม เบาใจ แล้วก็มองเข้าที่หน้าบ้าน เห็นชื่นกำลังยกกระเป๋าเดินทางออกมา จึงรีบเข้า
มาไปช่วย
“ผมช่วยครับ”
“ขอบคุณค่ะ”
เอื้อยกกระเป๋าสุริยงไปไว้ในรถ ในขณะที่สุริยงล่ำลาลูกๆ ที่มองตาละห้อย
“ไก่ ไข่ อยู่กับคุณตาคุณยาย อย่าดื้อนะครับ คุณแม่ไปทำงานแป๊บเดียว เดี๋ยวกลับมานะ”
ไข่รีบเสริม “ไข่ไม่ซนครับ”
“จุ๊บๆ คุณแม่หน่อยครับ”
เด็กแฝดหอมแก้มสุริยงฟอดใหญ่ สุริยงหอมกลับด้วยความรัก เหมือนไม่อยากไป หากก็ทำใจลุกขึ้น
“ไปก่อนนะคะ หนูเล็กเปิดโรมมิ่ง มีอะไรพ่อแม่โทรหาได้ทันทีนะคะ”
“จ้า เดินทางปลอดภัยลูก” นภาอวยพรลูกสาว
“ถึงแล้วส่งข่าวหน่อยนะลูก”
อาทิตย์กำชับ
“ค่ะ สวัสดีค่ะ”
ไเดินทางปลอดภัย อย่าลืมของฝากนะคะคุณหนูเล็ก” ชื่นพูดแบบขำๆ
สุริยงเดินมาที่รถ เอื้อรีบเปิดประตูรอ
“ขอบคุณค่ะ”
“ด้วยความยินดีครับ หนูเล็กอย่าลืมนะ ถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากล ติดต่อผมทันที ผมเกิดที่โน่น มี
พาสปอร์ตสวิสพร้อมเดินทางไปหาได้ทันที”
สุริยง ตอบยิ้มๆ
“ไปทำงานแค่ 4 วัน ไม่มีอะไรหรอกค่ะ คิดมาก”
สุริยงยิ้มๆส่ายหน้า ด้วยความไว้วางใจ
ในขณะที่เขมชาติยืนอยู่ที่หน้ากระจก มีกระเป๋าเดินทางวางอยู่ข้างๆ พร้อมเดินทาง พลางยิ้มร้าย พึง
พอใจกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นในอนาคตอันใกล้
อรทัยโวยวายเสียงดังทันที ที่ได้ยินอัมพิกาพูดเรื่องการไปแคมป์
“อรไม่ไปด้วยนะคะ แคมป์บ้า แคมป์บออะไรนั่น ลำพังไปกับไอ้เด็กแฝดอรก็เกลียดจะแย่ นี่ยังพ่วง
เกนหลงไปอีก ไม่เอาหล่ะ อรขี้เกียจปั้นหน้า อึดอัด”
อัมพิการีบอธิบายจุดประสงค์
“แต่มันเป็นโอกาสเดียวที่เราจะได้เข้าใกล้ไอ้เด็กนั่นตอนนังสุริยงไม่อยู่ และเราก็ต้องทำให้พวกมันมา
อยู่ข้างเรา ถ้ามันไว้ใจ เราจะสั่งให้มันทำอะไรก็ได้ แม้แต่สั่งให้มันขายหุ้นธนาคารคืนกลับมาให้เรา”
“มันจะง่ายขนาดนั้นเลยเหรอคะพี่อัม อยู่ด้วยกันแค่วันสองวันเนี่ยนะคะ”
อัมพิกายิ้มร้าย
“เด็กตัวกะเปี๊ยกมันจะเอาสมองมาคิด ถ้าเราเอาใจ ซื้อของเล่นมาล่อมันหน่อย แป๊บเดียวก็ลืมนังสุริยง
แล้ว”
อรทัย นิ่งคิดๆ แม้จะยังไม่ค่อยเห็นด้วยต่ก็ต้องจำใจยอม
“อรไปก็ได้ นี่ถ้าไม่เห็นว่าเป็นทางออกสุดท้ายอย่าหวังเลยว่าอรจะยอม แต่อรขอชวนเพื่อนไปด้วย
คนนึงนะคะ”
อัมพิกาขมวดคิ้ว
“ใคร?”
รถตู้สุดหรูแล่นเข้ามาจอดเทียบที่หน้าบ้านสุริยง อัมพิกา อรทัย และวนิตา ลงจากรถ สีหน้าแต่ละคนดู
กระอักกระอ่วนใจ โดยเฉพาะวนิตา ที่แต่งกายแบบจัดเต็มชุดแนวทหาร แอบเซ็กซี่ แต่ท่าทางเหมือนถูกบังคับให้มา
เมื่อทุกคนลงมาพร้อมแล้ว คนรถก็ทำหน้าที่เปิดประตูบ้านให้ อัมพิกาเดินเชิดเข้าบ้านไป อรทัยกำลัง
จะเดินตาม เมื่อหันมาเห็นวนิตายังยืนอยู่ที่รถก็เร่ง
“นิต้าเดินมาเร็วๆ ร้อนจะตายอยู่แล้ว”
“ขอฉันทำใจหน่อยสิ เธอก็รู้ว่าฉันเกลียดเด็กยังกะอะไรดี เด็กผู้ชายอายุต่ำกว่า 18 16 - 17 ก็ยังโอเค
นะ แต่ต่ำกว่านั้นฉันเกลียด”
อรทัยชักสีหน้า
“แล้วคิดว่าฉันชอบหรือไง ? อิดออดอยู่ได้เร็วๆ”
“ที่ฉันมาก็เพราะจะหาจังหวะ “เขี่ย” เรื่องเขมกับแม่เลี้ยงเธอ ให้ยัยเกนหลงมันดิ้นเล่น เพื่อความสะใจ
ไม่งั้นฉันไม่มาหรอก”
อรทัย จุ๊ปาก เหมือนจะปรามให้วนิตาเบาเสียงลง
“จะเขี่ย จะขุดอะไร ก็รอให้ธุระฉันกับพี่อัมเรียบร้อยก่อน อย่ามาทำให้แผนฉันเสียก็แล้วกัน”
พลางสะบัดหน้าเดินเข้าบ้านไป วนิตายิ้มร้ายๆ เหมือนจะไม่แคร์ แล้วก็เดินตามไป
“เกนต้องขอบคุณคุณลุง คุณป้านะคะ ที่ไว้ใจให้เกนพาไก่ กับ ไข่ไปเที่ยว”
เกนหลงพูดพลางยกมือไหว้ขอบคุณนภา กับ อาทิตย์ ที่ยกมือรับไหว้อย่างเป็นกันเอง ไก่ กับ ไข่ ยิ้ม
หน้าแป้น ยืนรออยู่ไม่ห่าง ชื่นถือกระเป๋าสองหนุ่มเตรียมไปส่ง
“จริงๆ เราก็ลำบากใจที่อนุญาตตอนหนูเล็กไม่อยู่ และคุณอัมพิกาก็ยังห้ามไม่ให้บอกหนูเล็ก แต่เรา
สองคนมาคิดๆดู ถ้าไก่ กับ ไข่ ได้รู้จักพี่สาวทั้งสองคนมากขึ้นก็ดีกับตัวเขาเอง”
อาทิตย์ออกตัว นภาช่วยเสริม
“โดยเฉพาะเป็นความคิดที่มาจากคุณอัมพิกา และมีคุณเกนมาออกหน้าอาสาเป็นคนกลาง ประสาน
ทั้งสองครอบครัว เราสองคนก็เลยสบายใจ ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ”
“ได้เลยค่ะ เกนจะดูแลอย่างดีที่สุดค่ะ”
เกนหลงยิ้มให้บิดา-มารดาของสุริยง ก่อนที่เสียงอัมพิกาก็ดังขึ้น
“เรียบร้อยกันหรือยัง?”
เมื่อทุกคนหันไปมอง ก็เห็นอัมพิกาเดินนำเข้ามา พร้อมกับวางหน้าดุ อรทัยตามมาอีกคน ปิดท้ายด้วย
วนิตา
เกนหลงมองงงๆ หากวนิตาเชิดหน้า ไม่สน
ไก่ กับไข่ ผงะเดินถอยมาหาชื่นหนึ่งก้าว อัมพิการู้สึกตัว ชะงักนิดๆ พลางยิ้มให้เด็กแฝด พร้อมลด
เสียงให้อ่อนลง
“ว่าไงคะ น้องไก่ น้องไข่ พี่อัมถามว่า เรียบร้อยกันหรือยังคะ? จำได้มั้ยคะ นี่พี่อัมนะ แล้วนี่ก็พี่อร
แล้วนี่ก็พี่วานิต้า”
“ไก่ ไข่ ครับ” นภาพูดพลาง ส่งสัญญาณให้หลานชายไหว้
“สวัสดีครับ”
อัมพิกาหันมาส่งสายตาเป็นสัญญาณให้อรทัย และวนิตารับไหว้ แล้วทั้งสามคนก็หันมารับไหว้และยิ้ม
หวาน
“สวัสดีค่ะ”
นภา อาทิตย์ ชื่น มองแล้วก็ยิ้มซื่อๆ ดีใจที่เห็นอัมพิกา อรทัย อยากจะปรับตัวเข้าหาหลานๆ
ในขณะที่วนิตาปรายตามาทางเกนหลง แล้วก็หันมายิ้มหวาน พร้อมกับส่งเสียงทักทายอ่างสนิทสนม
“เกนหลงจ๊ะ พอดีอรชวนนิต้าไปช่วยดูแลน้องๆ เกนหลงคงไม่มีปัญหาอะไรใช่มั้ยจ๊ะ?”
เกนหลง ยิ้มหวานกลับไป
“ ถ้าไม่ได้มาสร้างปัญหาเพิ่ม เกนก็ไม่มีปัญหาอยู่แล้วจ้ะ”
วนิตาชะงัก หุบยิ้มทันที เกนหลงหันไปทางไก่ กับไข่
“ไก่ ไข่ ครับ...พร้อมเดินทางแล้วนะ เราะจะได้ลุยกันเลย”
เด็กแฝดประสานเสียงดังสดใส “ลุย”
จากนั้นก็วิ่งพุ่งพรวด ไก่วิ่งแหวกช่องว่างระหว่างอัมพิกากับอรทัย ไข่วิ่งมาทางวนิตา จนทั้งสามคน
ต้องรีบหลบก่อนจะโดนชน ชื่นรีบเดินตามไป
อรทัย วานิต้า ร้องเสียงดัง “ว้าย”
อัมพิกาเดินเชิดหน้าตามเด็กๆออกไป อรทัย และวนิตารีบตามไปทันที โดยไม่มีใครร่ำลาเจ้าของบ้าน
สักคน
“เกนไปก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ”
นภา อาทิตย์รับไหว้ เกนหลงเดินตามคณะออกไป
“คุณว่า ถ้าหนูเล็กรู้ จะโกรธเราสองคนหรือเปล่า?”
นภาพหันมาปรึกษาสามี อาทิตย์จับมือนภาให้กำลังใจ พลางคิดถึงสุริยง
ในขณะเดียวกัน สุริยงก็เดินทางมาถึงเมืองซูริค ประเทศสวิสเซอร์แลนด์ ท่ามกลางอากาศยามเช้าที่
สดใส มีผู้คนเดินไปมาขวักไขว่เต็มสนามบิน
จากนั้นสุริยง ก็เดินทางต่อมาที่บริษัทของลูกค้า พลางเดินเข้ามาด้านในบริษัท มองหาคนที่จะติดต่อด้วย สักพักเสียงเลขาเรียกขึ้นเป็นภาษาอังกฤษ
“คุณสุริยงใช่มั้ยคะ?”
สุริยงหันมาตอบด้วยภาษาเดียวกัน “ใช่ค่ะ”
“ดิฉันแอลซ่าเลขาคุณสมิธ”
พลางยื่นมือมา สุริยงยื่นมือไปจับ
“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ดิฉันมาประชุม”
ยังไม่ทันจบประโยค เลขขาก็พูดแทรกขึ้นมา
“อ้อ การประชุมใกล้จะเรียบร้อยแล้ว เจ้านายของคุณให้คุณรออยู่ตรงนี้”
สุริยงสะดุดกึก
“เจ้านายของฉัน?”
พลางมองตามเลขาไปที่ห้องประชุมกระจกที่อยู่อีกด้าน เห็นเขมชาติยืนจับมือร่ำลาอยู่กับมิสเตอร์สมิธ
อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 15/4 วันที่ 12 เม.ย. 57
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตีละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3