อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 22/5 วันที่ 20 เม.ย. 57

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 22/5 วันที่ 20 เม.ย. 57

สุริยงลงจากรถไป ชนะมองตาม แล้วก็ตัดสินใจลงตามไป
“คุณสุครับ เดี๋ยวก่อนครับ ผมมีเรื่องคาใจนิดหน่อยครับคือ เอ่อ ผมค่อนข้างแปลกใจที่วันนี้คุณ
เขมเข้ามาช่วยคุณ แทนที่จะช่วยคู่หมั้นตัวเอง ขนาดผมยืนอยู่ใกล้ๆ ยังเข้าไปช่วยคุณสุไม่ทันเลย เหมือนคุณเขมเขาเป็นห่วงคุณสุมาก”

สุริยงชะงักนิดๆ แต่พยายามไม่แสดงออก ชนะพูดต่อ
“มันขัดแย้งกับท่าทีที่เขาแสดงออกว่าไม่ค่อยชอบคุณ ผมก็เลยสงสัย จริงๆแล้วเขาทำเป็นไม่ชอบ
เพราะกลบเกลื่อนความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเองหรือเปล่า ? ตรงๆเลยนะครับ คุณเขมเขาคิดอะไรกับสุหรือเปล่า?”
สุริยงสะอึก อึ้งไปชั่วขณะ แล้วก็ยิ้มกลบเกลื่อน

“คงไม่หรอกค่ะ อุบัติเหตุวันนี้มันเกิดขึ้นเร็วมาก จนวัดอะไรไม่ได้ บางทีคุณเขมชาติอาจจะไม่ได้คิด
อะไรเลยก็ได้ สุไม่อยากตัดสินอะไรทั้งนั้นค่ะ”
ชนะมองหน้าสุริยง พยายามจะหาคำตอบ แต่ก็ไม่พบคำตอบที่ต้องการ
“วันนี้ตัดสินไม่ได้ ถ้าวันไหน คุณสุตัดสินได้ว่า คุณเขมชาติเขาคิดยังไงกับคุณ ช่วยบอกผมด้วยนะ
ครับ อย่างน้อยผมก็อยากรับรู้ในฐานะเพื่อนคนนึง”

สุริยงพยักหน้ายิ้มรับและเดินเข้าบ้านไป ทันทีที่คล้อยหลังชนะ แววตาของสุริยงครุ่นคิดอย่างหนัก
ชนะมองตามสุริยงรู้สึกได้ว่ามันมีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่
เกนหลง ที่เปลี่ยนเครื่องแต่งกายเรียบร้อยแล้ว นอนหลับอยู่บนโซฟา โดยมีเอื้อนั่งอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ
เอื้อเดินมาเห็นว่าเกนหลงหลับแล้ว ก็ขยับห่มผ้าให้แล้วก็เดินออกไป
คุณพจน์ยืนรออยู่ เอ่ยถามขึ้นมาด้วยความเป็นห่วง
“น้องเป็นยังไงบ้าง?”
“ร้องไห้จนหลับไปแล้วครับ”
คุณพจน์ถอนหายใจเบาๆ
“เฮ่อ ไม่อยากจะเชื่อเลย จะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้ อาไม่เห็นด้วยตั้งแต่ให้ผู้หญิงคนนั้นมาช่วยจัดงานแล้ว”
เอื้อชะงักนิดๆ
“ขอโทษนะ ถึงเขาจะมีศักดิ์เป็นแม่เลี้ยงเอื้อ แต่ผมก็ไม่เห็นด้วยอยู่ดี”
“เอ่อ มันยากที่จะอธิบาย แต่เท่าที่ผมรู้จักหนูเล็กมา ผมมั่นใจว่าหนูเล็กคงไม่ดีใจที่เหตุการณ์ลงเอยแบบนี้”
“ถ้าเขาไม่ดีใจ แล้วเขมชาติหล่ะจะดีใจหรือเปล่า อาอยากรู้จริงๆว่าคิดยังไง ดูสิ ตั้งแต่เกิดเรื่องก็หาย
เงียบไปเลย นี่อาก็ให้คนเอาสินสอดทองหมั้นไปคืนเขาแล้ว ไม่อยากเอามาเก็บไว้ให้มันค้างๆคาๆ ถ้าจะยังจะยืนยัน
ว่าจะหมั้นก็ค่อยว่ากันอีกที บอกตรงๆ อาก็เดาใจหนุ่มสาวสมัยนี้ไม่ออกจริงๆ เฮ่อ”
คุณพจน์คิดถึงเขมชาติแล้วก็ถอนหายใจ เอื้อฟังแล้วก็พาลคิดถึงไปด้วย นั่นสิ เขมชาติจะคิดยังไง

ในขณะที่เขมชาติกลับจากโรงพยาบาลมาถึงบ้าน ก็เดินเข้ามาในห้องนอน เห็นผนังที่มีรูปสุริยงกับตัวเองติดอยู่ อีกด้านของห้องเห็นกองของหมั้นวางอยู่ พร้อมกับกระดาษโน้ตของสมคิด
“ทางคุณพจน์สั่งให้คนเอาสินสอดกลับมาคืนคุณเขมก่อนหลังจากเคลียร์กันแล้ว ค่อยว่ากัน ผมวางของมีค่าไว้ใน
ห้องนอนคุณเขมนะครับ”
เขมชาติหันไปดูของหมั้น ที่มีทั้งกล่องเครื่องประดับ และเงินสด รวมทั้งกล่องแหวนหมั้น พลางหยิบ
แหวนหมั้นมาดู แล้วก็คิด จากนั้นก็ปรายตาไปมองที่รูปสุริยง ก่อนที่จะวางแหวนไว้ที่เดิม แล้วก็เดินมาที่รูป ค่อยๆยื่น
มือไปจับรูปด้วยความรัก แล้วก็หันมาทางแหวนอีกครั้งยามนี้เขมชาติยืนอยู่ตรงกลาง ระหว่างรูปของสุริยง และแหวน
ของเกนหลง ก่อนที่จะค่อยๆ ทรุดคุกเข่าลง เป็นการตัดสินใจที่ยากลำบากเหลือเกิน คำพูดสมคิดดังเข้ามาอีกครั้ง
“ที่ผ่านมา ผมพยายามเตือนให้คุณเขมตัดใจแต่มันก็ไม่สำเร็จ ตอนนี้ผมขอแนะนำให้คุณถามใจตัวเองคุณจะเลือกใคร
ก่อนที่จะเดินไปข้างหน้า อย่าปล่อยให้ความไม่รู้ทำร้ายตัวเอง และคนรอบข้างอีกเลยครับ”

เขมชาตินั่งอยู่ตรงกลาง ระหว่างทางที่ต้องเลือก ในขณะที่สุริยงเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเดินทางขนาดเล็ก นภาเดินเข้ามาหา
“นี่แม่หนูเล็ก เมื่อเช้าก่อนนายไก่ นายไข่จะไปโรงเรียน บอกให้แม่ฟังว่าเมื่อวานที่งานมีใครที่ชื่อ พี่เขมนอนหลับไปเลย
คืออะไร?”
ครั้นเห็นสุริยงเก็บของก็แปลกใจ
“อ้าว แล้วนี่หนูเล็กจะไปไหน?”
ทันใดนั้นเสียงออดก็ดังขึ้น ที่หน้าบ้าน

เมื่อประตูบ้านเปิดออก ฮันนี่ ที่ยืนอยู่กับชนะ ก็รีบวิ่งข้ามากอดสุริยงทันที
“ น้าสุ สวัสดีค่ะ กลับบ้านเรากันค่ะ”
นภา อาทิตย์ เดินตามออกมา ชื่นยกกระเป๋ามาให้ ชนะ กับฮันนี่ยกมือสวัสดี นภา อาทิตย์รับไหว้
“พ่อคะ แม่คะ หนูเล็กกลับไปทำงานก่อนนะคะ”
“อ้าว แล้วเรื่องงานของคุณเกนหล่ะ” อาทิตย์เริ่มงง
สุริยงรีบบอก “หนูเล็กคงอยู่ช่วยไม่ได้แล้วหล่ะค่ะ อยากรีบกลับไปทำงานมากกว่า”
ฮันนี่กระโดดตัวลอย
“เย้! น้าสุคิดถูกที่สุดเลยค่ะ ฮันนี่ก็อยากให้น้าสุกลับไปทำงานมากกว่า งานเมื่อวานไม่เห็นสนุกเลย
รอดูงานหมั้นของคุณพ่อกับน้าสุนะคะ รับรองสนุกกว่านี้ล้านเท่า”
นภากับอาทิตย์หัวเราะในความช่างฉอเลาะของฮันนี่ ในขณะที่ชนะอายจนหน้าแดง
“ฮันนี่คะ อย่าเยอะมากลูก พ่อเขิน”
สุริยงหันมาบอกพ่อกับแม่
“หนูเล็กไปก่อนนะคะ พ่อแม่อย่าทำงานหนักนะคะ ชื่นดูพ่อกับแม่ด้วยนะ ฝากสองแสบด้วย เดี๋ยว
เย็นนี้หลังเลิกเรียนสุจะโทร.คุยกับเขาอีกที ไปนะคะแม่”
สุริยงมองหน้านภาแล้วก็โผมากอด เหมือนจะขอกำลังใจบางอย่าง นภางงๆ ไม่รู้เรื่อง ได้แต่อวยพร
ลูกสาว
“เดินทางดีๆนะลูก วันหยุดก็รีบกลับมาหล่ะ”
“ค่ะ”
ชนะ ฮันนี่ยกมือไหว้ร่ำลา นภากับอาทิตย์รับไหว้ ฮันนี่จูงมือสุริยงไปอย่างมีความสุข ชนะถือกระเป๋า
ตามไป ครั้นรถแล่นออกไป อาทิตย์รีบหันมาถามนภาทันที
“ตกลงยังไงคุณ เรื่องงานเมื่อวาน หนูเล็กว่ายังไงบ้าง เกิดอะไรขึ้น ? ถามหรือยัง?”
“ถามแล้ว แต่ง้างไม่ขึ้น หนูเล็กปิดปากเงียบตามฟอร์ม ไม่พูดอะไรสักคำ แล้วก็เนี่ย ไปทำงานซะ
แหละ ตกลงก็ไม่รู้อยู่ดีว่าเมื่อวานเกิดอะไรขึ้น แล้วคนชื่อพี่เขมๆ อะไรนั่นน่ะ เป็นอะไรก็ไม่รู้”
นภาพูดทิ้งท้ายด้วยความอยากรู้

เขมชาติยืนรอเกนหลงอยู่ในบ้าน แววตาครุ่นคิด เหมือนตัดสินใจบางอย่าง เกนหลงเดินเข้ามาทางด้านหลัง ในใจเดือดพล่านแต่พยายามคุมอารมณ์
เขมชาติได้ยินเสียงฝีเท้าหันมา
“คุณเกน”
เกนหลง มองหน้าเขมชาตินิ่ง “เกนรอฟังคำอธิบายอยู่ค่ะ”
“ผมขอโทษ” เขมชาติก้มหน้า ด้วยความรู้สึกผิด
ทั้งที่โกรธ แต่เกนหลงก็สู้ควบคุมอารมณ์ไว้ “ขอโทษ.เรื่องอะไรคะ?”
“เรื่องที่ผมปิดบังคุณมาตลอด เรื่องที่ผมไม่เคยบอกคุณ”
เกนรอฟังใจเต้น ใจสั่น น้ำตาเอ่อ และพร้อมจะไหลได้ทุกเมื่อ
“ตอนอยู่มหาวิทยาลัย ผมรู้จักกับผู้หญิงคนหนึ่ง เธอชื่อสุริยาวดี”
เกนหลงขมวดคิ้ว
“เราคบกัน ตั้งแต่อยู่ปีหนึ่ง แล้วเธอก็ทิ้งผมไปแต่งงานกับคนอื่น”
เกนหลงใจยังเต้นโครมคราม
“ผมไม่ได้ข่าวเธออีกเลย แต่ไม่นานมานี้ เธอกลับมาในชีวิตผมอีกครั้ง” เขมชาติพูดไม่ออก แต่ก็
จำต้องพูด “เธอเปลี่ยนชื่อ ...เป็น ...”
เกนหลงตอบแทน...เสียงสั่น น้ำตาเริ่มจะคลอ “สุริยง”
เขมชาติเงยหน้ามองเกนหลง สองคนประสานสายตากัน แล้วเขมชาติก็พยักหน้า เกนหลงเซนิดๆเจ็บปวด จนแทบจะยืนไม่อยู่
“ตลอดเวลาผมพยายามที่จะลืมเธอ และผมคิดว่า ผมลืมเธอได้”
เกนหลง เสียงแข็ง “แต่คุณไม่เคยลืม"
เขมชาติ เจ็บปวดยิ่งกว่าเดิม
“ ที่ผ่านมา ผมคิดว่าผมเกลียดเธอ เกลียดที่เธอทิ้งผมไป เกลียดที่เห็นแก่เงิน ผมเกลียดเธอที่สุด”
เกนหลง น้ำตาร่วง “ แต่จริงๆแล้ว คุณยังรักเธอ!”
เขมชาติสะอึก มองหน้าเกนหลง เห็นแววตที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความโกรธ เกลียด ผิดหวัง เขมชาติเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส..
“ผมขอโทษ”
เขมชาติทรุดตัวคุกเข่าลงตรงหน้าเกนหลง เกนหลงเห็นเขมชาติยอมรับอย่างหมดฟอร์ม ก็ยิ่งเสียใจ แค้นใจ จนในที่สุด ก็ระเบิดออกมา
“ทำไม ทำไมต้องโกหก ทำไมไม่บอกความจริงตั้งใจแรก ทำไมต้องปิดบังกัน ทำไม ทำไม”
เกนหลงทั้งโกรธ ทั้งเสียใจ เขมชาติไม่รู้จะพูดอะไรได้แต่พูดคำว่าขอโทษซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“เลิกพูดคำนี้ได้แล้ว ไม่อยากฟัง คำขอโทษของคนโกหก ฟังยังไงก็ไม่เชื่อ”
เกนหลงกลั้นใจถาม แม้ในใจลึกๆ กลัวคำตอบ
“สรุปแล้วเหตุการณ์ที่สวิสทั้งหมด มันคือการจัดฉาก และการโกหกครั้งมโหฬาร ใช่มั้ย?”
เขมชาติไม่กล้าตอบ

“มันไม่มีความจริงอยู่เลยใช่มั้ย? คุณหลอกให้เกนอยู่ที่นี่ เพื่อคุณจะได้อยู่กับแฟนเก่าสองต่อสองคุณโกหก โกหกทุกอย่าง”
เกนหลงน้ำตาไหลพราก
“ไม่ใช่ทุกอย่าง มีอย่างนึงที่ผมไม่ได้โกหก คุณคือผู้หญิงที่ผมต้องการแต่งงานด้วย มันคือความจริง”
เกนหลงยิ่งฟังยิ่งแค้น
“อย่างเดียวเหรอ? เหอะ อย่างเดียวเนี่ยนะ จะบอกให้นะ ความจริงที่คุณพูด มันจะไม่มีวันเป็นจริง เกนแต่งงานกับผู้ชายที่หลอกตัวเอง ไม่รู้ใจตัวเอง จนทำให้คนอื่นต้องเสียใจแบบนี้ไม่ได้ คุณยังไม่ซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเอง ชาตินี้คุณจะซื่อสัตย์กับคนอื่นได้ยังไง เกนขอยกเลิกทุกอย่าง เราจบกันแค่นี้”

เกนหลงฟาดฝ่ามือลงบนใบหน้าของเขมชาติอย่างแรง จนเขมชาติหน้าหันไปตามแรงตบ หน้าชา ใจสะท้านไปชั่วขณะ เกนหลงสะบัดหน้าและเข้าบ้านไปด้วยความเสียใจ ผิดหวังอย่างที่สุด เขมชาติ ค่อยๆ หันมา ใบหน้าแดงกล่ำ
“คุณเกน”
เขมชาติมองเกนหลงด้วยความรู้สึกผิด ได้แต่ยอมให้เกนหลงเดินจากไปด้วยความเสียใจ

เกนหลงเดินเข้ามาในห้องนอน แล้วก็ทรุดตัวลงนั่งที่พื้น แล้วก็ร้องไห้ แต่เป็นการร้องไห้อย่างคนที่มีสติ อย่างผู้หญิงที่เข้มแข็ง ไม่ฟูมฟายสะอึกสะอื้นเหมือนที่ผ่านมา
ในขณะที่เขมชาติยังอยู่ที่เดิม น้ำตาร่วงด้วยความเสียใจ รู้สึกผิดสุดหัวใจ และเมื่อคุณพจน์เดินเข้ามาในบ้าน เกนหลงก็เดินเข้ามาหาบิดา พลางพูดเสียงนิ่งๆ เข้มแข็ง ความเสียใจแทบจะหายไปหมดสิ้น คงเหลือแต่ความเด็ดเดี่ยว

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 22/5 วันที่ 20 เม.ย. 57

ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตี
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3