อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 20/4 วันที่ 18 เม.ย. 57

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 20/4 วันที่ 18 เม.ย. 57

“โอเค คุณกำลังโกรธผม”
สุริยงสวนทันที
“ไม่ได้โกรธ แต่เกลียด เกลียดทุกอย่างที่เป็นคุณ ฉันเคยบอกคุณไปแล้วถ้าโง่ หรือบ้า ก็น่าจะคิดได้
และหยุดพฤติกรรมหลอกลวงซ้ำซากซะที”

เขมชาติรู้สึกตัวชา หน้าซีดชาๆ เมื่อเห็นว่าการพูดอย่างใจเย็นลง ไม่ได้ช่วยอะไร ก็เริ่มวางมาดร้ายใส่
ทันที
“ถ้าสิ่งที่คุณพูดมาทั้งหมดเมื่อกี๊ มันทำให้คุณสบายใจขึ้น ผมก็ดีใจด้วยที่คุณได้ระบายออก คราวนี้
เรามาคุยกันแบบมีเหตุผล ไม่ใส่อารมณ์กันจนเกินเหตุ”

สุริยงมองหน้าเขมชาติ แววตาเหยียด เขมชาติ พูดต่อ
“วันก่อนผมอาจจะใช้คำพูดไม่ค่อยดี คุณเลยยังอารมณ์ค้าง แต่ครั้งนี้ผมจะใจเย็น และพูดกับคุณ
อย่างดีที่สุด เพราะผมมาตามคำขอร้องของคุณเกน”
สุริยงมองเขมชาติ แววตาประหลาดใจ
“คุณเกนอยากให้คุณมาช่วยจัดงานหมั้น และงานแต่งงานของเรา”
สุริยงอึ้ง ไม่อยากเชื่อว่าเขมชาติมาเพราะเหตุผลนี้ เขมชาติพยายามยกเกนหลงให้สูงเพื่อปกปิด
ความคิดที่ต่ำมืดของตัวเอง
“คุณก็รู้ เพื่อคุณเกนผมทำได้ทุกอย่าง แน่นอนว่าคุณเกนเธอไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นที่สวิส และก็ไม่
จำเป็นต้องรู้ด้วย แล้วคนดีๆอย่างคุณเกนเอ่ยปากขอความช่วยเหลือถ้าไม่ใจดำจนเกินไป ช่วยกันได้ ก็ควรจะช่วย”
สุริยงปากสั่น
“ถ้าคุณเกนมาขอเอง ฉันจะไป แต่เป็นคุณ บอกตามตรง ฉันไม่เชื่อ ไม่ไว้ใจ และไม่ไป คนอย่าง
คุณอย่ามาเรียกร้องขอความช่วยเหลือ ทั้งที่ตัวเองทำแต่เรื่องเห็นแก่ตัว ไม่เคยเห็นหัว หรือว่าเห็นใจใครสักนิด”
“นี่ผมกำลังขอคุณดีๆนะ ถ้าคุณยังโกรธเรื่องคืนนั้นก็ได้ งั้นผมจะชดเชยให้”
สุริยงชะงัก สงสัยว่าเขมชาติหมายความว่ายังไง
“เท่าไหร่ที่มันจะทำให้คุณรู้สึกดีขึ้นได้บอกตัวเลขมาเลย”
สุริยงอึ้ง มองเขมชาติด้วยความผิดหวัง และเสียใจสุดกลั่น พลางเงื้อฝ่ามือขึ้นมา จะฟาดหน้า
เขมชาติให้หายเลวซะที หากเขมชาติล็อคข้อมือสุริยงไว้ได้ทันท่วงที
“คุณไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับผมอีก เพราะครั้งนี้ผมพูดกับคุณดีๆ”
สุริยงตบหน้าเขมชาติไม่ได้ เปลี่ยนเป็นทุบสะบัดมือและผลักเขมชาติออกไป สุดแรง เขมชาติเซไป
“ค่าชดเชยอย่างเดียวที่ฉันอยากได้ คือสิ่งที่คุณเขียนไว้ในจดหมาย ขอให้เราตายจากกัน”
เขมชาติขบกรามแน่น
“ไม่ต้องมาตามฉัน ตรงไหนที่มีคุณอยู่ ฉันไม่ต้องการจะเฉียดเข้าไปใกล้ คนที่ได้ชื่อตายจากกัน
มันจะต้องไม่เห็นกันแม้แต่เงา เข้าใจมั้ย”
เขมชาติ หน้าชาที่โดนปฏิเสธแรงยิ่งกว่าเดิม
“ออกไป ก่อนที่ฉันจะเรียกรปภ.มาลากตัวคุณออกไป คุณอาจจะใหญ่ที่บริษัทเขมชาติ แต่ไม่ใช่ที่นี่”
สุริยงพูดทิ้งท้าย ก่อนจะหันหลัง ตั้งท่าจะเดินไป เขมชาติกัดฟันกรอด
“คุยดีๆไม่ได้ สงสัยต้องเตือนความจำ”
จากนั้นก็พุ่งเข้ามากอดสุริยงทันทีด้วยความโกรธ และ ความหวง ไม่อยากเสียของรัก พลางพยามจู่
โจมกอดรัดฟัดเหวี่ยง สุริยงทั้งดันทั้งผลัก ตบตี แต่เขมชาติก็ไม่ยอม
ทันใดนั้นเสียงชนะก็ดังขึ้น
“คุณสุ”
ทั้งเขมชาติและสุริยงตกใจ เขมชาติรีบผละออกไปทันที สุริยงก็ผลักสุดแรงเกิด ชนะเดินเข้ามา มองทั้งเขมชาติและสุริยงที่อยู่ในอาการแปลกๆ ด้วยความสงสัย
“สวัสดีครับ คุณเขมชาติ”
เขมชาติ พยายามวางท่า เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“สวัสดีครับ ดีใจด้วยนะครับ สำหรับพนักงานใหม่ หวังว่าการที่เขา “ผ่านมือ” ผมมาแล้ว จะทำให้
เขาทำงานกับคุณได้คล่องขึ้น”
เขมชาติพูดประชดแบบเหยียดๆ
สุริยงเจ็บจี๊ดขึ้นมา หน้าเชิดทันที ใจเต้นโครมคราม ด้วยความแค้นสุดแค้น
“คุณคงไม่ได้มาที่นี่เพื่อตามตัว “คนของผม” กลับไปนะครับ”
ชนะหยั่งเชิง เขมชาติชะงักกึ้ก กับคำว่า “คนของผม” แต่ฝืนหัวเราะกลบเกลื่อน
“ผมเป็นคนใจกว้างครับ พนักงานรู้งานแบบนี้ ต้องแบ่งๆกันใช้”
พูดพลางปรายตามองหน้าสุริยงแบบดูถูก
สุริยงตาวาว ด้วยความแค้น ก่อนจะหันมาพูดกับชนะ พร้อมรอยยิ้มเชือดเฉือน
“สุเป็นประเภท “ขี้เบื่อ” ค่ะ ชอบเปลี่ยนเจ้านายบ่อยๆ ไม่ชอบอะไรซ้ำซาก แต่ถ้า เจอเจ้านายดีๆ
ก็อยู่ยาวค่ะ”
“หวังว่าผมจะเป็นเจ้านายผู้โชคดีคนนั้นนะครับ”
ชนะยิ้มรับ หน้าบาน สุริยงยิ้มตอบ เขมชาติปรายตามามองด้วยความหมั่นไส้
“คุณชนะทราบเรื่องงานแต่งงานของผมกับคุณเกนแล้วใช่มั้ยครับ”
“ใช่ครับๆ แสดงความยินดีด้วยนะครับ”
“ขอบคุณครับ เพราะงานแต่งงานนี่แหละ ที่ทำให้ผมต้องมาที่นี่ คือ คุณเกนเขาอยากให้สุริยงไปช่วย
จัดงานน่ะครับ เขาไม่ไว้ใจพวกเวดดิ้งแพลนเนอร์”
ชนะหันมาทางสุริยง “แล้วคุณสุว่ายังไงครับ?”
“ดิฉันต้องฝากขอโทษคุณเกนหลงด้วยค่ะ แต่ดิฉันเลือกทำงานที่นี่ ฉันอยากทำงานของคุณชนะให้ดี
ที่สุด”
ชนะฟังสุริยงแล้วยิ้มปลื้ม เขมชาติมองอย่างหมั่นไส้
“ทางเราก็ไม่ได้ขอให้กลับไปอยู่ยาว แค่อยากได้มาช่วยงาน แค่ชั่วคราวพอจัดงานนี้เสร็จแล้วจะไป
ไหน ก็ไป เชิญตามสบาย”
เขมชาติจงใจพูดกระแทก ให้สุริยงรู้สึกว่าตัวเองไม่สำคัญ
“ถึงจะแค่ชั่วคราว ดิฉันก็คงไม่รับเพราะเวลาถึงแม้จะสั้นๆ ก็มีค่า ดิฉันอยากทำเฉพาะสิ่งที่อยากทำ
เท่านั้น”
ชนะชักรู้สึกว่าบรรยากาศไม่ชอบมาพากล “เอ่อ จริงๆทางผมก็ไม่มีปัญหานะครับ ถ้าเพื่อคุณเกน ผม
ให้คุณสุไปได้ แต่สงสัยว่าคุณเขมคงต้องเคลียร์กับคุณสุเธอเองแล้วล่ะครับ”
สุริยงรีบบอกทันที
“จะไม่มีการคุยอะไรกันอีกแล้วค่ะ สุพูดคำไหนคำนั้น ไม่เปลี่ยนใจแน่นอน”
ชนะอึ้ง นึกแปลกใจที่สุริยงดูใจแข็งกับเขมชาติเป็นพิเศษ
“ถ้าไม่มีธุระอะไรแล้ว สุขอตัวกลับไปทำงานก่อนนะคะ เสียเวลามามากแล้ว”
เขมชาติเห็นสุริยงจะเดินหันหลังจากไปง่ายๆ ก็รีบพูดโพล่งออกมาด้วยความเจ็บใจ
“คุณชนะครับ รีสอร์ทคุณสวยดีนะครับ บรรยากาศก็ดี พนักงานก็เป็นมิตร ผมว่า ผมขอพักที่นี่สัก
วันสองวันนะครับ ไม่ทราบว่ายังพอมีห้องว่างหรือเปล่าครับ”

สุริยงอึ้ง หันขวับมา ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง เขมชาติยิ้ม สายตาบ่งบอกว่าเรื่องมันไม่จบง่ายๆแน่
ฮันนี่ทำหน้าตื่นตกใจ เมื่อได้ยินบิดาพูดถึงเขมชาติ
“คุณน้าหน้ายักษ์มาพักที่รีสอร์ทเราเหรอคะ แย่แล้ว”
“ฮันนี่ พ่อบอกแล้วไงคะ ว่าอย่าเรียกคุณอาเขมชาติเขาแบบนั้น”
“แต่เขาเป็นคนไม่ดีนี่คะ”
ฮันนี่เถียง ชนะยิ่งทำสีหน้าปราม ฮันนี่ก็ยิ่งพูด
“ตอนที่เขามาหาน้าสุ เขาโกหกว่าชื่อเอื้อ เพื่อให้น้าสุออกมาหาเขาค่ะ”
ชนะจับฮันนี่หันหน้ามามองกัน และพูดน้ำเสียงจริงจังขึ้น
“น้องฮันนี่รู้ว่าการโกหก เป็นลักษณะของ “คนไม่ดี” แต่วันนี้น้องฮันนี่ก็โกหกใช่มั้ยคะ”
“คุณน้าหน้ายักษ์ฟ้องคุณพ่อใช่มั้ยคะ?”
“คุณพ่อรู้จากใครไม่สำคัญ สำคัญที่ฮันนี่ทำจริงๆ ฮันนี่รู้จักเรื่อง “เด็กเลี้ยงแกะ” ใช่มั้ยคะ?”
ชนะยกนิทานสอนใจ
ฮันนี่ก้มหน้า อย่างรู้ตัวเลย
“รู้จักค่ะ เด็กเลี้ยงแกะ ชอบโกหกให้ชาวบ้านแตกตื่นว่ามีหมาป่ามากินแกะ พอวันหนึ่งมีหมาป่ามา
กินแกะจริงๆ พอวิ่งไปบอกชาวบ้านขอความช่วยเหลือ ก็ไม่มีใครเชื่อ เพราะทุกคนคิดว่าโกหก”
“ใช่แล้วครับ เก่งมาก การโกหก จะทำให้คนน่าเชื่อถือของคนเราลดลง จนวันหนึ่งจะไม่มีใครเชื่อ
คำพูดเราอีกเลย ฮันนี่ไม่อยากเป็นแบบนั้นใช่มั้ยครับ”
ฮันนี่เสียงอ่อย
“ไม่อยากค่ะ ฮันนี่ไม่อยากเป็นเด็กเลี้ยงแกะ ต่อไป ฮันนี่จะไม่โกหกอีกแล้วค่ะ”
ชนะยื่นหน้าไปหอมแก้มลูกสาว “เก่งมากลูก”
ฮันนี่ยิ้มปลื้ม
“แต่ แล้วผู้ใหญ่เลี้ยงแกะหล่ะคะ เราจะปล่อยให้ผู้ใหญ่เลี้ยงแกะ ที่ไม่มีความน่าเชื่อถือแบบนั้น มา
อยู่ใกล้ๆน้าสุดเหรอคะคุณพ่อ?”
ฮันนี่ยิงคำถามซื่อๆ แต่ก็สะท้านเข้าไปกลางใจของชนะ

สุริยงบอกกับฮันนี่ทางโทรศัพท์
“น้าสุโตแล้ว ฮันนี่ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ไม่มีใครทำอะไรน้าสุได้หรอกค่ะ น้าสุจะดูแลตัวเองให้ดีจริง
ค่ะ น้าสุรับปาก ฮันนี่ รีบเข้านอนได้แล้วนะคะ”
ฮันนี่อยู่ในชุดนอน หน้าจ๋อยๆนิดๆ ในใจยังเป็นห่วง แต่ต้องยอมไปนอนแต่โดยดี
“ก็ได้ค่ะ น้าสุดูแลตัวเองดีๆนะคะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ”
จากนั้นก็ยื่นโทรศัพท์ให้ชนะ
“ขอโทษด้วยนะครับ แต่ผมอธิบายเท่าไหร่ แกก็ไม่ยอมฟัง เลยต้องให้คุณช่วยคุยให้”
สุริยง ตอบด้วยแววตาอ่อนโยน
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเข้าใจ”
“คุณสุครับ มีอีกเรื่องนึง ที่ผมสงสัย”
ชนะ พูดอย่างเกรงใจ
“เมื่อตอนเย็น ระหว่างที่คุยกันกับคุณเขม ผมสังเกตว่าคุณกับเจ้านายเก่าดูเหมือนจะมีอะไร
บางอย่างที่ไม่ลงรอยกัน ผมขอโทษนะครับ ถ้าผมละลาบละล้วง หรือถามตรงๆเกินไป คือ ผมจะได้วางตัวถูก”
สุริยง คิดและ ตัดสินใจบอกชนะเพื่อกลบเกลื่อน
“แค่เคยมีปัญหาเรื่องงานกันน่ะค่ะ แต่ตอนนี้เคลียร์เรื่องนั้นจบไปแล้ว”
ชนะ ฟังแล้วก็ยังไม่ค่อยแน่ใจ
“จบแน่เหรอครับ?”
“แน่ค่ะ” สุริยงย้ำ “คุณชนะวางใจได้ สุจะไม่เอาปัญหาจากที่ทำงานเก่ามาทำให้เป็นปัญหากับที่นี่

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 20/4 วันที่ 18 เม.ย. 57

ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตี
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3