อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 21 วันที่ 18 เม.ย. 57
“ที่ผมมาตามเขา เพราะเป็นความต้องการของคุณเกน ผมไม่ได้บอกใคร เพราะไม่อยากให้เรื่องมันยุ่งยากวุ่นวาย ผมมาตามสุริยงกลับไปเป็นผู้ช่วยให้คุณเกน ตามที่เขาขอผมไว้”
สมคิด ส่ายหน้ เบื่อกับข้ออ้างของเขมชาติ
“ถ้าอยากทำเพื่อคุณเกนหลงจริงๆ ควรรีบกลับมาช่วยงานคุณเกนหลง ก่อนที่ทางนั้นจะไม่พอใจไป
มากกว่านี้ ผมพูดเพราะหวังดี ไม่อยากเห็นคุณต้องเสียใจภายหลัง”
เขมชาติฟังแล้วก็ยิ่งกังวล แต่ด้วยทิฐิ ยังไงก็ไม่ยอม
จากนั้นก็วางสายไปเลย สมคิดรีบเรียกไว้ แต่ไม่ทัน จึงจำต้องวางสายตาม
“ทำไมคุณสุถึงได้มีอิทธิพลกับคุณเขมมากมายขนาดนี้นะ อยากรู้จริงๆ ทำไม ทำไม ทำไม”
แววตาสมคิดเต็มไปด้วยความสงสัย
หลังจากวางสายของสมคิด เขมชาติก็หันไปมองสุริยงที่กำลังเดินตรวจงานอยู่อีกมุมหนึ่ง ไกลออกไป สักพักสุริยงรู้สึกเหมือนมีคนมอง พอหันมาเห็นเขมชาติมองอยู่ก็มองตอบไม่กลัว เชิดหน้าใส่ แล้วก็เดินไปทันที
เขมชาติ แค้น ไม่ยอม พลันก็หันไปเห็นป้าย ยินดีต้อนรับพนักงานบริษัท “ด้ายไทย”
“ด้ายไทย มาพรุ่งนี้”
เขมชาติยิ้มร้าย
“โอเค เรียบร้อย” เกนหลงยิ้มกว้างพลางปิดแท็บเล็ต
เอื้อดูนาฬิกา แล้วหันมาพูดกับเกนหลง
“ถ้ามีอะไรเพิ่มเติม เกนก็บอกพี่แล้วกัน ไม่ต้องเกรงใจ เดี๋ยววันนี้พี่ต้องไปก่อน ต้องไปรับนายสองแสบที่โรงเรียน”
เกนหลง ตาวาว “ไก่ ไข่ เหรอคะ”
เอื้อยิ้มรับแทนคำตอบ เกนหลงพูดต่อ
“คิดถึงจังเลยไม่ได้เจอตั้งนาน”
“แล้วอยากเจอรึเปล่าล่ะ”
เกนหลงไม่ตอบ แต่หันไปหยิบกระเป๋าเรียบร้อย แล้วลุกขึ้นเตรียมตัวเสร็จสรรพ
“พร้อมค่ะ”
แล้วทั้งคู่หัวเราะออกมาพร้อมกัน
สุริยงถามขึ้นมาด้วยแปลกใจ
“มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมกรุ๊ปทัวร์ที่จองไว้ตอนบ่ายถึงได้ยกเลิก”
พนักงานที่นั่งประชุมกันอยู่ประมาณ 4-5 คน หน้าเครียด หัวหน้าเซลล์รีบตอบ
“ทางลูกค้าบอกว่ามีผู้สนับสนุนอัพเกรดห้องพักให้ แล้วให้ไปพักที่โรงแรมห้าดาวแทนครับ”
“หมายความว่าเขายอมเสียค่ามัดจำที่พักให้กับเราฟรีๆงั้นเหรอ”
“ครับ”
สุริยง ถึงกับมึนไปหมด ไม่เคยพบเคยเจออะไรแบบนี้
“เอ ทำไมอยู่ดีๆ ลูกค้าถึงได้ยกเลิกกะทันหันแบบนี้ หรือเขาไม่พอใจอะไรเรา ลูกค้า 200 คนยกเลิก
ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ มันต้องมีอะไรแน่ๆ”
หัวหน้าเซลล์เพิ่งนึกออก
“อ้อ ทาง ผจก บริษัทด้ายไทย บอกว่ามีสปอนเซอร์ของโรงงาน ออกค่าที่พักส่วนต่างให้ครับ รู้สึกว่า
สปอนเซอร์คนนี้จะเป็นลูกค้ารายใหญ่ของโรงงาน”
สุริยงชะงัก “ลูกค้ารายใหญ่ของบริษัทผลิตด้าย”
สุริยงนึกรู้ทันทีวส่าหมายถึงใคร
ในขณะที่คนต้นเหตุ กำลังนอนรับลมอย่างสบายอารมณ์บนเก้าอี้ริมชายหาด
“ใช่ ผมเป็นคนบอกให้พวกเขาย้ายไปพักที่อื่นเอง”
สุริยงยืนหน้าบึ้งอยู่ข้างๆ ไม่พอใจอย่างแรง
“คุณทำแบบนี้รู้หรือเปล่าว่าที่นี่จะเสียหายขนาดไหน?”
เขมชาติหันมาตอบกวนๆ
“รู้ เพราะรู้ถึงทำและผมจะไม่หยุดแค่นี้ ยังมีลูกค้าบริษัทรางผ้าม่าน บริษัทส่งออกสิ่งทอ สีย้อมผ้า
และบริษัททัวร์อีกหลายแห่งที่ผมมีคอนเนคชั่น ผมพร้อมจะทำทุกอย่าง เพียงเพื่อให้รีสอร์ทของคุณไม่มีลูกค้า คุณจะ
ได้ว่าง ไปจัดงานให้คุณเกน”
เขมชาติกับสุริยงจ้องหน้าไม่มียอมกัน สุริยง ทั้งโกรธทั้งแค้น ทั้งนึกไม่ถึง
“คุณทำทั้งหมด เพียงเพราะต้องการให้ฉันกลับไปจัดงานให้คุณอย่างนั้นเหรอ? คุณยอมทุ่มเงิน
เพียงแค่นี้เนี่ยนะ?”
“ใช่ และผมพร้อมจะจ่ายมากกว่านี้ ที่ผมยอมทำทุกอย่างก็เพื่อคุณเกน เพราะฉะนั้นถ้าคุณไม่ยอม
กลับไป เพราะคิดว่าผมต้องการคุณและอยากจะเล่นตัวเพื่อเพิ่มมูลค่าก็เลิกคิดได้แล้ว”
“อย่าหลงตัวเอง ผู้ชายอย่างคุณไม่มีค่ามากขนาดนั้น”
เขมชาติจ้องหน้าสุริยงเขม็ง
“พิสูจน์สิ ว่าผมไม่มีค่า “ต่อความรู้สึกคุณ” พิสูจน์ว่าผมไม่ได้มี “อิทธิพล” เหนือชีวิตคุณ พิสูจน์ด้วย
การกลับไปจัดงานหมั้นและงานแต่งให้ผมกับคุณเกน ทำให้เห็นว่าคุณอยู่ใกล้ผมได้โดยไม่รู้สึกอะไร”
สุริยงนิ่งฟัง พลางคิด ในขณะที่เขมชาติรุกหนัก
“ถ้าคุณไม่ “กล้า”ไป ผมจะสรุปว่า คุณยังหวั่นไหวและไม่กล้าอยู่ใกล้ผม และบางทีคุณอาจจะเศร้า
เสียใจ ทำใจไม่ได้ที่เห็นผมกับคุณเกนมีความสุข คุณอาจจะอิจฉาคุณเกน และอยากแต่งงานกับผมแทนเธอก็ได้”
สุริยงกัดฟันกรอด แล้วตัดสินใจในทันที
“ ถ้าการที่ฉันกลับไปมันพิสูจน์ว่าฉันรังเกียจ สะอิดสะเอียน และขยะแขยงผู้ชายอย่างคุณ ก็ได้ฉันจะ
“ฝืนใจ” กลับไป”
เขมชาติสะอึก จุก กับคำด่าและอารมณ์ที่แสดงออกมาว่าเกลียดชัง
“ฉันจะช่วยคุณเกนจัดงานหมั้นและงานแต่ง จนกว่าทุกอย่างจะเรียบร้อยหลังจากนั้นหวังว่าเราจะไม่
ต้องเจอหน้ากันอีกตลอดชีวิต”
สุริยงสะบัดหน้าและเดินจากไปด้วยความโกรธ เขมชาติมองตาม ถึงจะเจ็บอยู่บ้างที่โดนรังเกียจอย่าง
เห็นได้ชัด แต่ก็ยังแอบสะใจที่ทำได้สำเร็จ
“เมื่อวานนี้พี่เขมมาหาไก่กับไข่ที่นี่เหรอครับ?”
เกนหลงถามด้วยความแปลกใจอย่างแรง
ไก่ ไข่ ตอบพร้อมกัน “ครับ”
“แต่เมื่อวานนี้เขมบอกว่าต้องเคลียร์งานทั้งวัน ไปลองชุดก็ไม่ได้ ไปดูของชำร่วยก็ไม่ได้ แล้วทำไม
ทำไมมาที่นี่”
เกนหลงเริ่มหน้าเสีย เอื้อมองด้วยความเป็นห่วง แล้วก็นั่งลงคุยกับไก่ ไข่
“แล้วพี่เขมมาหาไก่กับไข่ทำไมครับ?”
“มาถามแม่หนูเล็ก แม่หนูเล็ก แม่หนูเล็ก เต็มไปหมดเลยครับ”
เกนหลงอึ้ง อื้อหันมามองเกนหลงด้วยความเห็นใจ ก่อนที่จะถามคู่แฝดต่อ
“ถามเกี่ยวกับแม่หนูเล็กว่ายังไงบ้าง แล้ว ไก่ไข่ ตอบว่าอะไรบ้างครับ?”
เอื้อรอฟังคำตอบ ไก่ กับไข่ มองหน้ากัน แล้วก็เล่าให้เอื้อกับเกนหลงฟังเท่าที่จะนึกออก
ฮันนี่เข้ามากอดสุริยง แล้วเริ่มงอแง
“น้าสุไม่ไปไม่ได้เหรอคะ ฮันนี่คิดถึงทำไมต้องกลับไปช่วย น้าเกนด้วยคะ?”
ชนะรีบปรามลูกสาว
“ฮันนี่ น้าสุไปไม่นานและงานนี้ก็สำคัญกับน้าเกนมากนะ พ่อก็ต้องไปช่วยเหมือนกัน อย่างองแง
นะลูก”
ฮันนี่มองชนะ อย่างพยายามเข้าใจ ก่อนที่จะหันมาพูดกับสุริยง
“จัดงานให้น้าเกนเสร็จ ต้องรีบกลับมาเลยนะคะ ฮันนี่จะรอ”
สุริยงรับคำ
“แน่นอนค่ะ น้าสุต้องรีบกลับมาทำงานให้คุณพ่อด้วย ขอบคุณคุณชนะมากนะคะ สุไปก่อนนะคะ”
สุริยงกำลังจะเดินไป ชนะนึกได้ถามขึ้น
“อ้อ คุณสุครับ ผมมีเรื่องนึงที่สงสัย ทำไมคุณเกนไม่มาตามคุณเอง ทำไมต้องให้คุณเขมเป็นคนมา
ตาม ตกลงคุณเกน หรือคุณเขมที่อยากให้คุณไปช่วยงานกันแน่ แล้วคุณเกนเขารู้หรือเปล่าว่าคุณสุอยู่ที่นี่”
สุริยงอึ้งไป หาคำตอบให้ชนะไม่ได้
เอื้อหันมาทางเกนหลงที่ยืนหน้านิ่งเครียดอยู่ที่เบาะหน้ารถข้างคนขับ ในขณะที่ไก่กับไข่นั่งอยู่ที่เบาะ
หลัง
“เกนรู้มาก่อนหรือเปล่าว่าหนูเล็กไปทำงานกับคุณชนะ”
เกนหลงส่ายหน้า
“ไม่ทราบเลยค่ะ เกนทราบจากเขมแค่ว่า คุณสุไม่ได้ทำงานกับพี่เอื้อแล้ว และก็หาตัวไม่เจอ แต่เกนไม่
เข้าใจว่าทำไมเขมต้องโกหกว่าติดงาน ไม่ยอมไปลองชุด แต่แอบมาถามหาคุณสุกับไก่ ไข่ ทำไมเขาไม่บอกตรงๆ ทำไม
ต้องโกหก”
เอื้อพยายามปลอบใจ
“เกน ใจเย็นๆพี่เคยถามแล้วไง ถ้าเป็นแบบนี้อีก เราจะทำยังไง ? ไหนบอกว่าจะไว้ใจ”
เกนหลงหลับตาพยายามทำใจให้ยอมรับแต่ทำไม่ได้
“ไม่ได้ค่ะ เกนยังทำไม่ได้ เกนทำแบบพี่เอื้อไม่ได้”
“อยากตามไปดูที่บ้านคุณชนะอีกมั้ย ?”
เกนหลง คิด แล้วก็ส่ายหน้า
“ ไม่ค่ะ เกนจะไม่วิ่งไล่ตามอีกแล้ว เกนจะรอคำอธิบาย ถ้าเขมไม่มีคำอธิบายที่ดีพอ เกนจะยกเลิกทุก
อย่าง ทั้งงานหมั้น งานแต่งมันจะไม่มีวันเกิดขึ้น”
เกนหลงเอาจริงหน้าดุมาก เอื้อมองแล้วก็ทั้งเห็นใจและเป็นห่วง
สมคิดกำลังนั่งดูคลิปสัมภาษณ์สุริยงตอนสมัครงานอย่างพินิจพิจารณา
“ในประวัติบอกว่าคุณเคยเป็นเลขาให้เจ้าสัวชวลิต รัตนชาติ เจ้าของธนาคารรัตนชาติ คุณเองก็
นามสกุลรัตนชาติ คุณเป็นอะไรกับท่าน ?”
“ ดิฉันเป็นภรรยาของท่านค่ะ”
สมคิดกดหยุดคลิป แล้วก็คิด
“มันต้องมีอะไรบางอย่าง ที่เราไม่รู้เกี่ยวกับคุณเขมแล้วก็คุณสุมันต้องมีอะไรบางอย่าง”
ภาพต่างๆ ที่ผ่านมาเริ่มถูกประติดประต่อเข้าหากัน จากตอนเขมชาติเจอสุริยงครั้งแรกแล้วก็ไล่กลับ
เลย
“จ่ายเงินเดือนให้เลขาใหม่ของคุณ 3 เดือนแล้วไล่ออกไป ผมไม่ต้องการผู้หญิงคนนี้”
เรื่อยมาจนถึงตอนวิบูลย์บอกสมคิดว่าเขมชาติกับสุริยงเรียนที่เดียวกัน
“คุณสมคิดรู้หรือเปล่าว่าคุณสุกับคุณเขมเค้าเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกัน อ๊ะๆ ไม่รู้หล่ะสิ เพราะผมเอาใบสมัครคุณสุมาดูอีกที ก็ไม่มีเขียนบอกเอาไว้ แต่ที่ผมรู้เพราะเมื่อเช้าผมแวะไปที่บ้าน เห็นรูปคุณสุตอนอยู่
อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 21 วันที่ 18 เม.ย. 57
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตีละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3