อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 15/3 วันที่ 12 เม.ย. 57
“เย้ย ไม่ได้ครับ ผมออกนอกประเทศไม่ได้ เป็นโรคแพ้ฝรั่ง คุณสมคิดนั่นแหละ”“ผมก็ไปไม่ได้ ถ้าไปเมียงอนแน่ๆ ที่สำคัญภาษาอังกฤษผมกระดิกซะที่ไหน”
สมคิดก็ไม่ยอมเหมือนกัน
“ไม่เห็นยากเลย จ้างล่ามสิครับ คุณสุไง” วิบูลย์นึกขึ้นมาได้ “ คุณสุพูดได้ตั้งหลายภาษา ให้คุณสุไป
เป็นล่ามให้คุณสมคิดก็ได้”
แววตาของเขมชาติใสวับขึ้นมาทันที
“โห ถ้าคุณสุเธอยอมไป ไม่ต้องให้ผมไปหรอก ให้เธอไปคนเดียวก็ได้ เธอรู้ทุกอย่างอยู่แล้ว ทั้งเรื่องผ้า
ราคา การส่งขน ภาษาก็ได้ ให้คุณสุลุยเดี่ยวเลย จบ”
สมคิดเสนอ พลันเขมชาติก็หันเก้าอี้มาและตบโต๊ะสรุป
“โอเค บอกให้สุริยงไปพบลูกค้าที่สวิส”
สุริยงทวนคำสั่ง
สมคิด ยิ้มรับ
“ใช่ครับ ไปสำรวจโรงแรม 4 แห่ง 4 วัน ดูหน้างาน นำเสนอตัวอย่างผ้าให้ลูกค้าเลือก แล้วส่งมาให้
ทางผมกับคุณวิบูลย์ทำราคาส่งไปให้ลูกค้าดู แค่นั้นครับงานง่ายๆ”
สุริยงคิด พลางถามกลับ “แล้วสุต้องไปกับใครคะ?”
สมคิดเล่าย้อนถึงแผนการของเขมชาติให้สุริยงฟัง
“บอกให้เขาไปคนเดียว ส่วนผมกับคุณเกนหลงจะไปหาหุ้นส่วนที่อิตาลี่ เสร็จงานที่อิตาลี่แล้ว ผมจะ
รีบไปสมทบที่สวิส”
สุริยงชะงัก แววตาต่อต้านทันที
“ผู้อำนวยการจะตามไปเจอที่สวิสเหรอคะ?”
วิบูลย์ พยักหน้า
“ใช่ครับ แต่ตอนที่คุณเขมกับคุณเกนหลงไปถึงสวิสแล้ว คุณสุจะกลับมาไทยเลยก็ได้นะครับ งานที่
เหลือเจ้านายจะเป็นคนรับช่วงต่อเอง”
สมคิดเล่าย้อนต่อถึงคำพูดของเขมชาติ
“ผมขอให้เขาไปดีลกับลูกค้าแทนแค่ 4 วัน เท่านั้น ผมไปถึงสวิสเมื่อไหร่ เขาก็กลับประเทศไทยได้ ไม่
ต้องกลัวว่าจะต้องอึดอัดเวลาอยู่กับผมและคุณเกน”
สุริยงรีบบอก
“สุไม่ได้รู้สึกอึดอัดอะไรนะคะ งานก็คืองาน แค่ไม่อยากทิ้งที่บ้านไปนานๆ หรือถ้ามีคนอื่นทำได้ อยาก
ให้คนอื่นทำแทน”
“ปัญหามันคือตรงนั้นหล่ะครับ คือมันไม่มีใครทำได้ดีเท่าคุณสุ นะครับคุณสุ ถือว่าเห็นแก่บริษัท
ช่วยงานนี้งานสุดท้าย ก่อนจะจากกัน”
สมคิดโน้มน้าว วิบูลย์สนับสนุน
“ถ้าคุณสุไม่ทำ หวยออกที่ผมกับคุณสมคิดแน่ๆ นะครับ นอกจากช่วยบริษัทแล้ว ถือซะว่าช่วยเราสอง
คน แค่ 4 วันเองครับ”
“ช่วยหน่อยนะครับ”
“ได้โปรด”
สุริยง มองหน้าสมคิดกับวิบูลย์ที่รอคำตอบใจจดจ่อ แล้วก็คิด คิด คิด ก่อนจะตัดสินใจ
“ก็ได้ค่ะ สุไปก็ได้ค่ะ”
วิบูลย์กับสมคิดดีใจจนเก็บอาการไม่อยู่ “เย้”
สุริยงย้ำต่อ “แต่สุอยู่แค่ 4 วันนะคะ พอผู้อำนวยการกับคุณเกนหลงมาถึงสวิสเมื่อไหร่ สุกลับประเทศ
ไทยทันที”
เกนหลงย้อนถามอัมพิกา ขณะนั่งคุยกันในร้านอาหารด้วยความแปลกใจ
“คุณอัมพิกาจะให้เกนพาไก่ กับ ไข่ ไปเข้าแคมป์ ตอนคุณสุไปต่างประเทศเหรอคะ”
อัมพิกาทำทีเป็นอึกอักๆ นิดหน่อย แล้วก็แสร้งแสดงละครต่อ
“ใช่ค่ะ คือพี่อยากรู้จักเด็กนั่นให้มากขึ้นไหนๆ เราก็เป็นพี่น้องกัน อาจจะไม่ใช่แม่เดียวกัน แต่อย่าง
น้อยก็พ่อเดียวกัน ถ้าพี่ไม่รีบทำความรู้จักกับเด็กตอนที่สุริยงไม่อยู่ พี่ก็ไม่รู้จะหาโอกาสตอนไหน ถ้าเขาอยู่เค้าก็กีดกัน
ไม่ให้พี่ใกล้ชิดเด็กๆ”
อัมพิกาตีหน้าเศร้า พร้อมทำเสียงน่าสงสาร
“พี่รักไก่ กับ ไข่นะคะแต่พี่ไม่รู้จะแสดงออกยังไง เอื้อบอกพี่ว่าน้องเกนสนิทกับไก่ ไข่ พี่ก็เลยมาขอร้อง
ให้น้องเกนช่วยเป็นสะพานเชื่อมระหว่างพี่กับน้องอร กับ ายแฝดสองคนนั่น น้องเกนอย่าปฎิเสธเลยนะคะ พี่ไม่มีใคร
แล้วจริงๆ”
“แล้วพี่เอื้อหล่ะคะ พี่เอื้อก็สนิทกับไก่ ไข่ สนิทมากกว่าเกนด้วยซ้ำทำไมไม่ให้เป็นสะพาน”
อัมพิการีบออกตัว
“เอ่อ เอื้อไม่เข้าใจพี่หรอกค่ะ ถ้าพี่ไปปรึกษาก็ต้องคิดว่าพี่มีลับลมคมใน ซึ่งจริงๆแล้วไม่มีเลยนะคะ
พี่อยากสนิทกับเด็กสองคนนั้นจริงๆ นะคะๆ ถ้าไม่อยากช่วยพี่ ก็คิดซะว่าช่วยเด็กๆ ช่วยให้พวกเขาได้มีพี่สาวเพิ่มมาอีก
สองคน เป็นครอบครัวที่อบอุ่น ถ้าเกนไม่ช่วย เด็กสองคนนั้นไม่มีวันเปิดรับพี่กับยัยอรเด็ดขาด”
เกนหลงคิดหนัก อัมพิกาลุ้นคำตอบ
เขมชาติแสร้งพูดด้วยความเสียดาย
“คุณเกนไปไปอิตาลี่กับผมไม่ได้เหรอครับ”
“ใช่ค่ะเกนรับปากจะช่วยเป็นกาวใจให้คุณอัมพิกา คุณอรทัย กับนายไก่ นายไข่ ด้วยการไปอยู่แคมป์
ด้วยกัน 2 วัน 1 คืน วันเดียวกับที่เขมไปอิตาลี่เป๊ะเลยค่ะ”
เขมชาติทำทีเป็นตีหน้าเศร้า
“ผมเสียใจ เพราะผมจะมาชวนคุณเกนไปพบหุ้นส่วนของผมที่อิตาลี่ แล้วก็เลยไปพบลูกค้าที่สวิสต่อ
นี่ถ้าผมรู้ว่าจะมีคนมาชวนตัดหน้าแบบนี้ ผมรีบชวนตั้งแต่เช้าแล้ว เสียดายจริงๆฃคุณเกน ไปยกเลิกทางโน้นไม่ได้เหรอ
ครับ ?”
เกนหลงส่ายหน้า
“ ไม่ได้ค่ะ เกนรับปากแล้ว คุณอัมก็จองแคมป์ไว้แล้วด้วย ปฎิเสธตอนนี้น่าเกลียด ที่สำคัญเกนเองก็
อยากช่วยไก่ กับ ไข่ ถ้าสองคนนั้นเข้ากับคุณอัมกับคุณอรได้ ก็น่าจะเป็นเรื่องที่ดี”
เขมชาติจับมือเกนหลง มองด้วยความชื่นชม แล้วเผลอพูดความจริงออกมา
“คุณเป็นคนจิตใจดีจริงๆ ผมกะอยู่แล้วว่าคุณต้องรับปากช่วย”
เกนหลง เลิกคิ้ว สงสัย “พูดยังกับรู้ล่วงหน้าว่าคุณอัมจะมาชวนเกน”
เขมชาติ รีบกลบเกลื่อน
“ เอ่อ ไม่รู้ครับ ไม่รู้ คือผมหมายความว่า ถึงผมจะขอให้คุณยกเลิกทางโน้นแล้วไปอิตาลี่กับผม คุณก็
คงไม่ไป เพราะอยากช่วยพวกนั้น”
เขมชาติยิ้มเฉไฉ แล้วพูดต่อ
“แต่ คุณต้องรับปากว่าพอคุณเคลียร์เรื่องเด็กไก่ ไข่ เรียบร้อยแล้ว.. คุณจะตามไปเจอกับผมที่สวิส
นะครับ”
เกนหลงรับคำยิ้มๆ “ได้ค่ะ”
“ขอบคุณครับน่ารักที่สุดเลย งั้นผมให้คุณสมคิดจัดการเรื่องเอกสารการเดินทางให้เลยนะครับ”
เกนหลงพยักหน้ายิ้มๆ มองหน้าเขมชาติที่ยิ้มแย้มแจ่มใสจนผิดปกติ แล้วก็คิดว่าคงจะดีใจที่จะได้ไป
เที่ยวด้วยกัน ไม่ทันเฉลียวใจใดๆ ที่เขมชาติยิ้มเหมือนดีใจ แต่ในแววตาแฝงความพอใจไว้อยู่ในที
“จะว่าไป เกนยังแปลกใจอยู่เลยนะคะ ทำไมคุณอัมพิกาไว้ใจเกน ทั้งๆที่เราก็ไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น
อยากรู้จริงๆ เขาไปเอาความคิดนี้มาจากไหน?”
เกนหลงสงสัย อยากรู้ เขมชาติสะอึก พลางตีหน้านิ่งๆ เนียนๆ แต่รู้ความจริงอยู่ในใจ
เขมชาตินึกถึงตอนที่เขาบอกกับอัมพิกา เรื่องที่สุริยง จะเดินทางไปต่างประเทศ
“นังสุริยงจะไปทำงานต่างประเทศ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพี่?”
“ผมคิดว่ามันเป็นโอกาสที่ดี ที่พวกคุณจะทำความรู้จักกับไก่ ไข่มากขึ้น “
“แล้วทำไมพี่ต้องทำความรู้จักกับมันสองคน ?”
อัมพิกาย่อนถาม
“เพราะถ้าคุณสองคนรู้จัก สนิทสนม และทำให้เด็กไว้ใจได้มากเท่าไหร่ คุณก็มีสิทธิ์ที่จะควบคุมพวก
เขาได้มากเท่านั้น”
อัมพิกาตั้งใจฟัง เขมชาติพูดต่อ
“คุณจะชักจูงให้เค้าทำอะไรก็ได้ หรือจะหลอกล่อให้เค้าโอนหุ้นคืนคุณก็ยังได้”
อัมพิกาเริ่มเข้าใจ ทว่ายังคงมองเขมชาติด้วยแววตาไม่วางใจ
“ตกลงคุณอยู่ฝั่งไหนกันแน่ ? เดี๋ยวก็ดีกับพี่ เดี๋ยวก็ดีกับนังสุริยง พี่ชักจะงงไปหมดแล้ว”
เขมชาติยิ้มร้ายๆ
“ผมเลือกอยู่ฝั่งผู้ชนะ และผมก็ทนไม่ได้ ที่สุริยงแอบลาออก โดยไม่บอก เพื่อไปทำงานกับน้องชายคุณ
เขาหักหลังผม ผมต้องสั่งสอน”
เขมชาติดึงเหตุผลมาเป็นข้ออ้างเพื่อความแนบเนียน
“มันมาทำงานกับเอื้อ ทำงานอะไร? เมื่อไหร่?”
“เรื่องนั้นไปถามน้องชายเอาเอง กลับมาประเด็นของเรา ถ้าคุณต้องการได้หุ้นคืนจากเด็กแฝดนั่น มี
ทางเดียวคือหาทางตีสนิทกับพวกเขาระหว่างที่สุริยงไม่อยู่”
อัมพิกาเริ่มชะงักคิด จากไม่วางใจเริ่มเห็นด้วย
“มันก็เป็นความคิดที่ดี แต่ “พี่เกลียดเด็ก” ยิ่งยัยอรไม่ต้องพูดถึง เราสองคนไม่มีทางจะเข้ากับเด็กนั่น
ได้แน่ๆ ไม่มีทาง”
“ถ้าไม่มีทาง ก็ต้องทำสะพานเชื่อมเข้าไปสิครับ ไม่เห็นจะยาก หาคนที่เด็กนั่นไว้ใจ เป็นสะพานพา
คุณสองคนเดินเข้าไปในชีวิตเขา”
เขมชาติเสนอความคิด
“ใคร?”
“คุณเกนหลง”
เขมชาติยิ้มร้าย สุดท้ายความคิดทั้งหมดก็มาจากเขานั่นเอง
“ตกลงเกนไปสวิสกับเขมชาติจริงใช่หรือเปล่า?”
เอื้อถามเกนหลงทางโทรศัพท์ ในขณะที่ เกนหลงคุยไปทำขนมไปด้วย
“จริงค่ะ เขมเขาจะไปอิตาลี่ก่อน แล้วก็ไปเจอกันที่สวิส พี่เอื้อมีอะไรหรือเปล่าคะ?”
เอื้อยิ้มเบาใจ
“ก็แค่ อยากจะเช็คให้แน่ใจ โอเค เที่ยวให้สนุกนะครับ”
เกนหลงยิ้มรับ “ขอบคุณค่ะ”
เกนหลงวางสายต ฉุกคิดนิดๆ
เอื้อวางสายตาม เบาใจ แล้วก็มองเข้าที่หน้าบ้าน เห็นชื่นกำลังยกกระเป๋าเดินทางออกมา จึงรีบเข้า
อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 15/3 วันที่ 12 เม.ย. 57
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตีละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3