อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 25/4 วันที่ 25 เม.ย. 57

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 25/4 วันที่ 25 เม.ย. 57

จากนั้นก็รีบปลี่ถลาเข้าไปหาเกนหลงกับเอื้อที่ยืนอยู่ท่ามกลางนักข่าว เอื้อกับเกนหลงหันมาเห็นอรทัยเดินมาหาก็มองทำหน้างงๆ แต่อรทัยทำเป็นเนียน ยิ้มและเข้ามาหอมแก้มเกนหลงซ้ายที-ขวาที
“เวลคัมแบ็คจร้า” อรจงใจทำเป็นพูดเสียงดัง ตั้งใจเพื่อจะให้ทุกคนได้ยิน “ไม่ต้องไปสนใจเสียงเม้า เสียงนินทา หรือว่า ข่าวเสียๆหายๆเลยนะจ๊ะ อรขอเป็นกำลังใจให้เกนเสมอนะ รักกันๆ”

พลางเดินเข้ามาสวมกอดเกนหลงไว้แน่น เกนหลงยังคงงงอึ้ง ยืนตัวแข็งทำอะไรไม่ถูก ช่างภาพรัวถ่ายรูปกระหน่ำ เกนหลงหันมามอง
เอื้องงๆ เอื้อขำๆ แล้วก็พยักหน้าทำนองบอกให้เล่นตามน้ำไป เกนหลงก็เลยหันมา แล้วก็ยิ้มๆ สวมกอดตอบอรทัย
ส่วนวนิตาก็ยังคงยืนเหวอทำหน้างงๆอยู่ที่เดิม กับที่กลุ่มเพื่อนไฮโซทั้งสามคน
“นิต้า?”
วนิตา รีบยกขึันมือห้าม
“อย่ามาถาม ฉันก็ยังงงเหมือนกัน นี่มัน “สตรอระดับแม่พันธุ์” ชัดๆ”
นักข่าวเลยเบนความสนใจจากเกนหลงกับเขมชาติ รีบมาเป็นเกนหลงกับเอื้อ แทนทันที เกนหลงยิ้มแอบ
สบายใจลึกๆ

เกนหลงหยิบมือถือขึ้นมากด ดูภาพถ่ายคู่ระหว่างเธอกับอรทัยในอินสตราแกรมของอรทัย ที่ดูสนิทสนมกันมากๆ พร้อมกับข้อความ ที่อรทัยพิมพ์ไว้ว่า “เพื่อนเลิฟ” เกนหลงมองแล้วก็ยิ้มๆขำๆ
“เพื่อนเลิฟ สรุปว่าเกนกับคุณอรกลายเป็นเพื่อนรักกันไปแล้วใช่มั้ยคะ?”
“ก็นะ ยอมๆน้องพี่หน่อยแล้วกัน เขาก็อารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ แบบนี้แหละ พี่เองยังเดาไม่ค่อยถูกเลย”
“แต่ก็ดีนะคะ ทำให้คนในงานหันมาสนใจเราสามคน เลิกสนใจเรื่องของเขมไปเลย”
เอื้อหันมายิ้มให้เกนหลง

“วันนี้เกนก็ทำได้ดีมากทีเดียว พี่เห็นพวกดาราบางคนพอโดนถามเรื่องเลิกกับแฟนมากๆเข้า ขนาดว่าทำใจได้แล้ว ยังหลุดร้องไห้ออกมากลางงานเลย เกนนิ่งๆ แบบนี้แหละดีแล้ว อีกสักพักคนก็เลิกสนใจกันไปเอง”
“ขอบคุณมากค่ะ แล้วนี่คิดยังไงถึงพาเกนมาร้านนี้คะเนี่ย? จริงๆ ถ้าจะมาร้านนี้น่าจะบอกกันก่อนนะคะ จะได้แต่งตัวให้มันถูกกาละเทศะ มาชุดแบบนี้ ยังกะอะไรเอ่ยไม่เข้าพวก”
“ก็มันเป็นทางผ่าน แล้วร้านนี้พี่ก็มานั่งกินเป็นประจำ กุ้งอบวุ้นเส้น ปูอบวุ้นเส้น อร่อยมาก .กินดึกๆก็ไม่อ้วน
ปกติต้องรอนานมาก แต่พี่โทร.มาสั่งไว้ล่วงหน้าเลย ไม่ต้องรอ”
เอื้อพูดจบ เด็กเสิร์ฟยกมาเสิร์ฟคนละหม้อ เกนหลงเห็นแล้วถึงกัยตาลุกวาว
“น่ากินมากๆเลยค่ะ”
“ร้อนนะ ระวัง”
แต่พูดไม่ทันจบ เกนหลงใช้ตะเกียบคีบเข้าปากไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ ร้อนอ่า” เป่าปาก พลางใช้มือพัดเป็นระวิง
“นั่นไง พูดยังไม่ทันขาดคำ มาๆ พี่ช่วย”
จากนั้นเอื้อก็รีบหยิบจานสำหรับใส่เปลือกกุ้งที่วางอยู่มาพัดให้ จนเกนหลงหายร้อน และรีบกลืนวุ้นเส้นลงคอ
“ร้อนมาก แต่ก็อร่อยมากด้วยค่ะ สุดยอดเลย “
จากนั้นก็สาววุ้นเส้นมาเป่าต่อ เอื้อช่วยพัด ลมปะทะเข้าหน้าวูบวาบ จนเกนหลงเห็นแล้วก็อดขำไม่ได้
“ขอบคุณค่ะ เหมือนจะประชด”
เอื้อพลอยขำตามไปด้วยอีกคน “แน้ เป็นก็ห่วงกลัวว่าจะลวกปากอีกคน หาว่าพี่ประชดได้ไง”
เกนหลงมองเอื้อ แล้วก็ยิ้ม ก่อนจะพูดด้วยความจริงใจ
“เกนพูดเล่น เกนรู้ว่าพี่เอื้อเป็นห่วงเกนทุกเรื่อง ขอบคุณมากนะคะ ขอบคุณจริงๆ เกนยอมรับเลยค่ะ
เกนผ่านช่วงเวลาแย่ๆมาได้เพราะมีพี่เอื้ออยู่ข้างๆ ขอบคุณพี่เอื้อมากที่ไม่เคยทิ้งกัน”
เกนหลงพูดด้วยความซาบซึ้ง และจริงใจ
“พี่ก็ขอบคุณเกนเหมือนกันที่ทำให้พี่ได้ลองเต้นรำ ทำขนม ต่อยมวย ทอผ้า แต่งหน้าเค้ก แล้วก็ทำอะไร
อีกตั้งหลายอย่างที่พี่ไม่เคยทำ คราวหน้าคงต้องให้พาไปปีนผา”
เกนหลงยิ้มรับ
“ได้เลยค่ะ ด้วยความยินดี พี่เอื้อพร้อมเมื่อไหร่ไปได้เลยค่ะ”
จากนั้นเกนหลงกับเอื้อ ก็เกี่ยวก้อยสัญญา และยิ้มให้กันอย่างมีความสุข ทันใดนั้นโทรศัพท์มือถือเอื้อก็
ดังขึ้น เอื้อปล่อยมือหันมาหยิบดู
“เบอร์บ้านหนูเล็ก สงสัยหนูเล็กจะโทร.หา”
 เกนหลงแอบสะอึกเบาๆ กับคำว่า “หนูเล็ก” เอื้อรีบรับโทรศัพย์ด้วยความกระตือรือร้น เกนหลงแอบจุกเบาๆ
“สวัสดีครับ”
ในจังหวะเดียวกัน โทรศัพท์มือถือของเกนหลงก็ดังขึ้น เกนหลงหยิบมาดู
“เขม”
เอื้อแอบสะอึกเบาๆ เกนหลงรีบกดรับ
“ฮัลโหล”
ในขณะที่เขมชาติ ที่ยืนอยู่ที่หน้าบ้านของสุริยง ยืนคุยโทรศัพท์ด้วยความร้อนใจ
“เกน ผมขอโทษนะที่โทร.มารบกวน คือว่า ผมมีเรื่องอยากจะถาม ตอนนี้วดีอยู่กับคุณอยู่หรือเปล่า”
ยังไม่ทันที่เกนหลงจะตอบ เสียงเอื้อที่ตอบไปทางโทรศัพท์ก็แทรกขึ้นมา
“ไม่อยู่ครับ หนูเล็กไม่ได้อยู่กับผม”
เกนหลงหันมามองเอื้อแปลกใจ ก่อนจะตอบ ด้วยคำตอบเดียวกัน
“ไม่ค่ะ คุณสุไม่ได้อยู่กับเกน”
เอื้อหันมามองหน้า เกนหลงเริ่มรู้สึกใจคอไม่ค่อยดี
“มีอะไรหรือเปล่าคะเขม?”
ทางด้านอาทิตย์ ก็คุยพูดโทรศัพท์กับเอื้อด้วยความร้อนใจเช่นเดียวกัน ส่วนนภาก็เดินไป เดินมาด้วความกระวนกระวายใจ โดยมีไก่
กับไข่ และชื่น นั่งอยู่ไกล้ๆไม่ห่าง

”หนูเล็กหายตัวไปจากบ้านตั้งแต่เช้า”
เกนหลงกับเอื้อโพล่งออกมาพร้อมกัน ด้วยความตกใจ
“หะ? คุณสุ/หนูเล็กหายตัวไป ?”
เกนหลงกับเอื้อหันมามองหน้ากัน .ต่างคนต่างก็ฟังต่อ
เขมชาติพูดต่อ
“ใช่ครับ หายไปตั้งแต่เช้าไม่มีใครติดต่อได้เลย”
ในขณะที่อาทิตย์ ก็บอกกับเอื้อ
“โทร.เข้ามือถือ มือถือก็ปิดเครื่อง นี่ก็ดึกมากแล้วก็ยังไม่กลับ พวกอาไม่รู้จะทำยังไงกันดี”
“จะไปแจ้งความตอนนี้ก็ยังไม่ได้” เขมชาติบอกกับเกนหลงด้วยความรู้สึกเป็นห่วงสุริยง “ข้อมูลยังไม่
เพียงพอ ต้องรอถึงพรุ่งนี้เช้าค่อยไปแจ้งความได้ ผมกับคุณพ่อคุณแม่พยายามติดต่อคนที่พอจะรู้จัก ก็ไม่มีใครรู้ว่าวดีอยู่ไหน ก็
เลยลองโทร.ถามคุณเกนดูเผื่อว่าคุณเกนจะทราบ”
เกนหลงรีบตอบ
“เกนไม่ทราบเลยค่ะ” พลันก็นึกออก “คุณชนะไงคะ เขมโทร.หาคุณชนะหรือยังคะ?”
เอื้อหันขวับมา “เออจริง”
ในขณะที่ชนะ ก็ตอบคำถามเกนหลงด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ พยายามไม่ให้มีพิรุธ
“ผมไม่ทราบเลยครับคุณเกน คุณสุไม่ได้ติดต่อมาเลยครับ ส่วนเรื่องงาน เธอก็ขอพักยาว ยังไม่มี
กำหนดกลับมาทำเลยครับ”
เกนหลงพูดโทรศัพท์ด้วยความเป็นห่วง
“อ้าวเหรอคะ เอ่อ งั้นเกนฝากคุณชนะด้วยนะคะ ถ้าได้ข่าวคุณสุรีบติดต่อเกนหรือพี่เอื้อก็ได้ ตอนนี้ทาง
บ้านคุณสุเป็นห่วงกันมากค่ะ”
ชนะรับปาก
“ครับๆ ได้ครับ ถ้าคุณสุติดต่อผมจะรีบบอกคุณเกนนะครับ สวัสดีครับ”
ชนะวางสายไปด้วยความรู้สึกไม่สบายใจอย่างบอกไม่ถูก พลางหันไปมองในบ้านเห็นแสงไฟเปิดอยู่ แววตาครุ่นคิด

ส่วนเกนหลง เมื่อวางสายจากชนะแล้ว ก็รีบหันมารายงานเอื้อทันที
“ถ้าคุณชนะมีอะไรคืบหน้า เกนจะรีบติดต่อพี่เอื้อทันทีค่ะ”
“ขอบคุณมาก หนูเล็กหายไปไหนของเขานะ”
เอื้อหน้าเครียด ด้วยความเป็นห่วงสุริยง บรรยากาศความสนุกสนานหายวับไปทันที เกนหลงมองเอื้อแล้วก็สะท้อนใจ

ในขณะที่สุริยงกับชนะยืนอยู่ในบ้านพักที่ต่างจังหวัด สีหน้าชนะหน้าตาไม่สบายใจ
“เมื่อกี๊คุณเกนโทรมาถามถึงคุณ ท่าทางคนที่บ้านกำลังเป็นห่วงคุณสุกันมาก คุณสุจะไม่ให้ผมบอก
จริงๆเหรอครับว่าคุณสุอยู่ที่นี่”
สุริยงเสียงแข็งอย่างลืมตัว
“จริงค่ะ อย่าบอกใครนะคะ คือสุอยากอยู่คนเดียว สักพักจะหาทางส่งข่าวให้ทางบ้านเอง แต่ยังไม่ใช่
ตอนนี้ ถ้ามีใครถามอีก ก็บอกว่าไม่รู้เหมือนเดิมนะคะ”
ชนะคิดแล้วก็ถามตรงๆ
“ที่คุณสุหนีมาแบบนี้ เพราะคุณเขมใช่มั้ยครับ?”
“เอ่อ ก็ มีเหตุผลอื่นด้วย”
จากนั้นสุริยงก็รีบตัดบท
“ขอบคุณคุณชนะมากนะคะที่ให้สุใช้บ้านพักตากอากาศเป็นที่กบดานชั่วคราว สุขอตั้งหลักสักพัก พอหาทางไปต่อได้ จะรีบบอกทันที”
“ไม่ต้องรีบครับ พักผ่อนให้สบายใจ หรือจะพักตลอดไปก็ได้ ผมยินดี คืนนี้ผมกับฮันนี่จะอยู่เป็นเพื่อน
แต่พรุ่งนี้ต้องกลับรีสอร์ทกันตั้งแต่เช้า ถ้ามีอะไรขาดเหลือ พรุ่งนี้ผมไปซื้อให้ก่อนกลับ”
“คงไม่มีแล้วค่ะ เท่าที่ซื้อวันนี้ก็น่าจะพออยู่ได้”
ทันใดนั้นเสียงฮันนี่ก็ดังขึ้น
“น้าสุคะ “ ฮันนี่วิ่งมาหาในชุดนอนน่ารัก “ฮันนี่จัดห้องนอนให้เรียบร้อยแล้วค่ะ ฮันนี่กับน้าสุขอตัวไป
นอนก่อนนะคะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะคุณพ่อ”
ชนะยิ้มให้ทั้งคู่ “ฝันดีทั้งสองคนครับ”
สุริยงยิ้มนิดๆรับ และเดินไปที่ห้องนอนกับฮันนี่ ชนะมองตามด้วยความรู้สึกไม่ค่อยสบายใจ

ในขณะที่เขมชาตินั่งอยู่บนเตียง กำลังทำหน้าที่กล่อมให้ไก่กับไข่เข้านอน
“เราสองคนยังไม่อยากนอน”
“ไข่คิดถึงแม่หนูเล็ก”
เขมชาติหน้าเศร้า
“แม่หนูเล็กไปธุระข้างนอกยังไม่กลับ ตอนนี้ดึกแล้ว ไก่ ไข่ นอนก่อนเถอะครับ”
ไก่ถามซื่อตามประสาเด็ก “ตื่นมาไก่จะเจอแม่หนูเล็กมั้ยครับ?”

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 25/4 วันที่ 25 เม.ย. 57

ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตี
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3