อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 20 วันที่ 18 เม.ย. 57

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 20 วันที่ 18 เม.ย. 57

สุริยงจุก พลางมองหน้าลูกชายแฝด เพราะตั้งใจว่าจะไปสักพัก ไม่มีกำหนดจะกลับ
“วันนี้แม่หนูเล็กไม่กลับนะครับ แต่ถ้ามีวันหยุดคุณแม่จะรีบกลับมาทันที”
ไก่รีบถาม “นานมั้ยครับ?”
สุริยง ลำบากใจมาก สงสารลูก

“แม่จะพยายามกลับมาให้เร็วที่สุดนะครับ แต่ถึงคุณแม่ไม่อยู่ คุณแม่ก็รักไก่ ไข่ และคิดถึงลูก
ตลอดเวลานะครับ”

ไก่ กับไข่ หอมแก้มสุริยงพร้อมกัน คนละข้าง โดยไม่ได้นัดหมาย
“ไข่รักแม่หนูเล็กครับ”
“ไก่ก็รักมากที่สุดในโลกเลยครับ”
นภา อาทิตย์ ชื่น ยิ้มตามในความฉอเลาะ สุริยงซาบซึ้งใจ
“แม่ก็รักลูกครับ” พลางหอมแก้มคืนทั้งคนสอง “ แม่ไปก่อนนะ”
สุริยงลุกขึ้น ก่อนจะหันมาสวัสดีนภากับอาทิตย์
“สวัสดีค่ะ”
อาทิตย์ ยิ้มให้ลูกสาว “เดินทางปลอดภัยนะลูก”
นภารีบกำชับ
“อย่าลืมโทร.มาบอกด้วยนะ”
สุริยงยิ้ม “ค่ะ” พลางหันมาบอกกับชื่น “ไปนะชื่น”
ชื่นยิ้มให้สุริยง “รีบกลับมานะคะคุณหนูเล็ก”
สุริยงยิ้มรับและขึ้นรถไป ทุกคนมองตามด้วยความอาลัย และเป็นห่วง พลันเสียงโทรศัพท์ในบ้าน ก็ดังขึ้น ชื่นรีบบอก
“เดี๋ยวชื่นรับเองค่ะ”
ชื่นรีบวิ่งเข้าบ้านไป รถสุริยงเคลื่อนออก นภา อาทิตย์ ไก่ ไข่ มองตามไม่วางตา
สุริยงนั่งมองทุกคนจากในรถด้วยความอาลัย แต่ต้องทำใจแข็ง

“สวัสดีค่ะ จะพูดสายกับใครคะ”
ชื่นพูดทักทายไปทางปลายสาย
วิบูลย์ กำลังยืนคุยอยู่ตรงโต๊ะทำงานสุริยง
“ชื่น ผมเองวิบูลย์ คุณสุอยู่มั้ย?”
ชื่นรีบตอบ
“คุณสุไม่อยู่ค่ะ เพิ่งออกไปเมื่อกี๊นี้เองค่ะ”
“เหรอ แหมเสียดาย งั้นฉันขอเบอร์มือถือคุณสุหน่อยสิ ฉันโทรไปเบอร์เก่า แต่มันติดต่อไม่ได้เลย ไม่รู้มือถือคุณสุเป็นอะไร?”

วิบูลย์ถามซื่อๆด้วยความสงสัย
เขมชาติโวยวายเสียงดัง

“มือถือหาย? หายไปตั้งแต่เมื่อไหร่?”
วิบูลย์รีบตอบ
“เห็นแม่บ้านบอกว่า หายไปตั้งแต่ตอนอยู่ที่สวิสครับ”
เขมชาติชะงัก “หายที่สวิส?”
พลางย้อนนึกถึงตอนที่ตัวเองเป็นคนขโมยมือถือ และแกะซิมออก ก่อนที่ทิ้งเครื่องไป
เขมชาติอึ้ง
“หายไปตั้งนานแล้วก็น่าจะซื้อใหม่ได้แล้ว”
“แม่บ้านบอกว่าคุณสุยังไม่ได้ซื้อครับ ผมก็เลยฝากธุระไว้ บอกให้คุณสุติดต่อกลับมาด่วน”
เขมชาติยิ้ม
“ดี ถ้าเขาติดต่อมาเมื่อไหร่ ก็บอกให้ผมรู้ด้วย แล้วอย่าลืม ทำยังไงก็ได้ ให้เขามาช่วยคุณเกนจัดงาน
หมั้นให้ได้”
เขมชาติสั่งเสียงเข้ม โดยไม่รู้ตัวว่า ที่เอาชื่อเกนหลงมาอ้าง แต่แท้จริงแล้ว ตัวเองต่างหากคือคนที่
อยากเจอและอยากให้สุริยงมาอยู่ใกล้ๆ
วิบูลย์ตกใจรับคำลนลาน
“ครับๆ ผมจะรีบโทรไปย้ำคนที่บ้านคุณสุอีกครับ”
จากนั้นวิบูลย์รีบวิ่งออกไปอีกที ด้วยความร้อนรน ในห้องเหลือสมคิดกับเขมชาติ สมคิดตัดสินใจ
ถามขึ้น
“คุณเขมครับ”
เขมชาติ รีบสวนทันทีอย่างร้อนตัว
“เรื่องอยากให้สุริยงมาช่วยจัดงาน ถ้าไม่เชื่อไปถามคุณเกนได้”
สมคิดยิ่งเห็นพิรุธชัดเจน
“ผมก็ไม่ใช่ว่าจะไม่เชื่อ ผมก็แค่เป็นห่วง เพราะเห็นว่ากลับจากสวิสมาดูหลายสิ่งหลายอย่างมันเปลี่ยนแปลงไปเร็วมาก เร็วจนน่าตกใจ คุณสุยื่นใบลาออกข้าวของก็ไม่เข้ามาเก็บ เงินเดือนก็ไม่เอา คุณเขมกับคุณเกนตกลงปลงใจแต่งงานกันแบบสายฟ้าแล่บ ผมก็แค่เป็นห่วง”
“ผมบอกแล้วไงว่าไม่ต้องเป็นห่วง ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี”
เขมชาติพยายามพูดถึงแต่ในแง่ดี
“ถ้าวิบูลย์ติดต่อคุณสุได้ และคุณสุยอมกลับมาจัดงานให้ตามที่คุณเกนต้องการ มันก็คงจะผ่านไปได้
ด้วยดีจริงๆอย่างที่คุณเขมคิด แต่ถ้าไม่ใช่ สิ่งที่คุณเขมคิดว่ามันดี มันอาจจะไม่ดีสำหรับคุณสุก็ได้นะครับ”
สมคิดพูดทิ้งท้ายให้คิด แล้วก็เดินออกไป เขมชาติชะงักไปกับคำพูดของสมคิด แต่ยังดื้อ ทำนิ่ง เหมือนว่าเขาไม่ได้ทำอะไรผิด

เอื้อยืนอยู่ในบ้านสุริยง พลางเอ่ยถามด้วยความแปลกใจสุดๆ
“ผมไม่เห็นรู้เรื่องเลย ทำไมปุบปับไปแบบนี้ นี่ผมตั้งใจจะมาถามว่าทำไมปฏิเสธงานที่โรงแรม พอดีเมื่อตอนเย็นผมติดประชุมปิดมือถือ เขาฝากข้อความเสียงไว้ พอเปิดฟังผมก็รีบมาเลย”
นภาเองก็แปลกใจ
“เพิ่งส่งข้อความบอกเมื่อกี๊? อานึกว่าหนูเล็กจะบอกคุณเอื้อนานแล้วซะอีก นึกว่าคุยกันตอนอยู่ที่
สวิส เอื้อส่ายหน้า
อาทิตย์ตั้งข้อสังเกต “เอ หรือว่าจะเพิ่งเปลี่ยนใจหลังจากกลับจากสวิส”
เอื้อชะงักนิดๆ พลางคิดตาม นภาได้จังหวะรีบหันมาถามเอื้อ
“นั่นสิ เออ ว่าแล้วก็ถามคุณเอื้อซะเลย ที่สวิสมันอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า? ตั้งแต่หนูเล็กกลับมาดูทำตัวแปลกๆ ไม่ค่อยสดใส หน้าตาอมทุกข์ แล้วจู่ๆก็บอกว่าได้งานต่างจังหวัด ทำกับใคร ที่ไหน ก็ไม่บอก พูดจาอ้อมๆ คลุมเครือ ถามคำตอบคำ คุณเอื้อรู้หรือเปล่าว่าที่สวิสเกิดอะไรขึ้น?”
เอื้อมองนภากับอาทิตย์ที่รอคำตอบ แต่ไม่อยากให้ผู้ใหญ่ทั้งสองคนไม่สบายใจ เลยตอบเลี่ยง
“เท่าที่ทราบก็ไม่มีนะครับ ก็แค่ทำงานปกติ หนูเล็กคงคิดเรื่องจะเปลี่ยนงานใหม่มั้งครับ เขาเป็นคน
ชอบทำงาน ว่างงานก็เลยเครียดๆ คุณอาอย่าคิดมากเลยครับ เอาเป็นว่าถ้าหนูเล็กติดต่อมาอีกฝากบอกให้เขาติดต่อ
ผมด้วย”
“ครับๆ ได้ครับ”
อาทิตย์รับคำ
เอื้อบ่นๆ กับตัวเองเบาๆ “หายไปไหนของเขานะ?” พลางครุ่นคิดด้วยความเป็นห่วง

เขมชาติคุยโทรศัพท์ด้วยความหงุดหงิด
“ยังติดต่อสุริยงไม่ได้อีกเหรอ? นี่มันจะหนึ่งวันเต็มแล้วนะ ทำไมยังติดต่อไม่ได้อีกหะ?”
วิบูลย์ตอบเสียงอ่อย มาทางปลายสาย
“ก็ที่บ้านเค้าบอกว่าคุณสุไม่อยู่ ผมก็บอกให้โทรกลับ เขาก็ยังไม่โทรกลับมาเลยครับ”
เขมชาติตวาดกลับ
“ไม่โทรกลับมา ก็โทรไปเองสิ คนที่บ้านเขาอาจจะลืมบอกก็ได้ ฮึ่ย ไม่ได้เรื่อง รีบๆเลย จะทำอะไรก็
ทำ ไม่ต้องรอแล้ว หาตัวสุริยงเจอเมื่อไหร่ รีบบอกผมทันที อ้อ อีกอย่างนึงนอกจากตามกับคนที่บ้านแล้ว อย่าลืมตาม
คนที่น่าจะรู้ดี ลูกเลี้ยงเขาน่ะ น่าจะรู้ดีที่สุด”
เขมชาติวางสายไปด้วยความหงุดหงิด งุ่นง่านใจโดยไม่รู้ตัว
ทะเลสงบ สวย สดใส เหมือนชีวิตใหม่ของสุริยงกำลังเริ่มต้น
สุริยงอยู่ในชุดฟอร์มผู้จัดการรีสอร์ท ท่าทางมีความสุข และมั่นใจมากขึ้น ชนะ ฮันนี่เข้ามาหา ฮันนี่ปราดเข้าไปเกาะแขนสุริยงาทาง ด้วยอาการร่าเริง
“ฮันนี่ดีใจที่สุดเลยค่ะที่น้าสุมาทำงานกับคุณพ่อ”
ชนะรีบพูดต่อ
“งั้นพ่อ ขอดีใจเป็นอันดับสองรองจากฮันนี่”
“คุณชนะรีบดีใจแบบนี้สุกดดันแย่ เกิดทำงานไม่ได้ดั่งใจขึ้นมาจะผิดหวังนะคะ”
“ไม่มีทางหรอกครับ ผมมั่นใจ ว่าผมเลือกคนไม่ผิด”
ชนะส่งสายตามีความหมายเป็นนัยๆ สุริยงยิ้มตอบตามมารยาท แล้วชวนเปลี่ยนเรื่อง
“แล้วหน้าที่หลักๆของสุต้องทำอะไรบ้างคะ”

จากนั้นชนะก็พาสุริยงมาทำความรู้จักกับสถานที่ต่างๆ ภายในรีสอร์ท ฟรอนท์ ส่วนของห้องอาหาร มุมผักผ่อนที่ริมหาด รวมถึงแนะนำให้พนักงานในแต่บละแผนกรู้จักสุริยง สุริยงยิ้มแย้มอย่างเป็นกันเอง ในขณะที่ ฮันนี่จูงมือสุริยงตามติดแจ

“ผมจัดห้องพักในรีสอร์ทไว้ให้คุณสุเรียบร้อยแล้ว เป็นห้องประจำตำแหน่งของผู้จัดการ หลังจากเดิน
ดูรอบๆแล้วหวังว่าคุณสุจะไม่หนักใจนะครับ”
สุริยงรีบบอก
“เท่าที่เห็นก็ยังไม่น่าหนักใจอะไรค่ะ คุณชนะวางระบบของที่นี่ไว้ดีอยู่แล้ว”
ชนะยิ้มสบายใจ “ได้ยินแบบนี้ค่อยสบายใจ ดูสถานที่ รู้จักพนักงานแล้ว เดี๋ยวผมให้คุณสุดูเอกสาร
เกี่ยวกับแผนการตลาดที่เราวางกันไว้คร่าวๆ เผื่อจะมีอะไรเพิ่มเติม เชิญที่ห้องทำงานผมดีกว่าครับ”
สุริยงพยักหน้ารับรู้ จากนั้นขนะก็เดินนำ สุริยงเดินตาม ฮันนี่จับมือสุริยงเดินไปด้วยกัน สามคนเดินไปคุยไปตลอดทางเดินสู่ห้องทำงานของชนะ
“อ้อ เมื่อเช้าคุณพจน์ พ่อคุณเกนหลงโทรหาตามให้ผมเข้ากรุงเทพไปดูความเรียบร้อยของ
คอนเวนชั่นฮอลล์โรงแรมใหม่ คุณพจน์อยากรีบทำให้เสร็จภายในเดือนหน้า จะได้ทันงานแต่งงานของคุณเกนหลงกับ
คุณเขมชาติ คุณสุทราบเรื่องงานแต่งงานของคุณเกนหลงกับคุณเขมชาติ หรือยังครับ?”
สุริยงชะงักนิดๆ สีหน้าสลดลง แต่พยายามไม่ให้เป็นที่สังเกต “พอจะทราบค่ะ”
ฮันนี่หันมาถามชนะ
“อาเกนจะแต่งงานกับคุณน้าหน้ายักษ์เหรอคะ?”
ชนะหันมาปรามลูกสาวเบาๆ
“ทำไมไปเรียกคุณน้าเขาแบบนั้นหล่ะครับฮันนี่ ไม่น่ารักเลย”
ฮันนี่เถียง “ก็มันจริงนี่คะ ฮันนี่เห็นเขาหน้าบึ้ง เป็นยักษ์ตลอดเวลาเลย จริงมั้ยคะน้าสุ”

สุริยาฝืนยิ้ม กลบเกลื่อนความสะเทือนใจลึกๆ
เขมชาติหน้าเครียด ก่อนที่จะถามย้ำกับวิบูลย์ด้วยความหงุดหงิด

“ยังตามตัวสุริยงไม่เจออีกเหรอ?”
วิบูลย์ตอบอย่างลนลาน
“ผมพยายามแล้วนะครับคุณเขม คนที่บ้านเขาก็ไม่มีใครรู้เลยว่าคุณสุไปทำงานที่ไหน? ส่วนคุณเอื้อ
ผมก็โทรไปถามแล้ว คุณเอื้อก็ไม่ทราบเหมือนกัน”

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 20 วันที่ 18 เม.ย. 57

ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตี
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3