อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 18/2 วันที่ 15 เม.ย. 57

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 18/2 วันที่ 15 เม.ย. 57

เขมชาติพยักหน้ารับรู้
“ครับๆ ขอบคุณมาก”
เขมชาติวางสายไป พลางคิดหนัก เอาไงดี?
และเมื่อหันไปทางสุริยงที่ยังคุยกับลูกค้าอยู่ในห้องประชุม เขมชาติก็เริ่มคิดแผน

สุริยงถามด้วยความแปลกใจ
“มีลูกค้าใหม่ติดต่อมาเหรอคะ?”
“ครับ เพิ่งจะติดต่อมาเมื่อกี๊นี้เอง เขาอยากให้เราเข้าไปดูโรงแรมวันนี้เลย”
“วันนี้? แล้วโรงแรมอยู่ที่ไหนคะ?”

“อยู่วิซเนา เราต้องขึ้นเรือไป ท่าเรืออยู่ทางโน้น ผมว่าเรารีบไปกันเลยดีกว่า ไปถึงก่อนเวลานัดจะได้
มีเวลาเตรียมตัว”
สุริยงรับคำ “โอเคค่ะ”
เขมชาติดูรีบร้อนแล้วก็รีบพาสุริยงไปเลย พลางมองซ้ายมองขวาไปด้วยความระมัดระวัง

อีกมุมหนึ่งของเมืองลูเซิร์น เกนหลงกับเอื้อกำลังลงจากรถ เกนหลงมองไปรอบๆ เอื้อกำลังกโทรศัพท์
หาพิกัดของโรงแรม
ในขณะที่เขมชาติกับสุริยงเดินมาที่ท่าเรือ แม้จะอยู่ค่อนข้างไกลจากเกนหลง แต่ก็อยู่ในพิกัด
เดียวกัน
เกนหลงยังมองไปรอบๆ แล้วก็สะดุดกึกเข้ากับเขมชาติที่เดินอยู่ในดงนักท่องเที่ยวชาวจีน เกนหลงอึ้ง
พยายามมองเพ่งเหมือนโดนสะกด ในขณะที่เอื้อกำลังกดดูแผนที่ แล้วก็พูดขึ้น
เอื้อตายังมองจอ ในขณะที่พูดกับเกนหลง “โรงแรมที่หนูเล็กประชุม อยู่ทางด้านโน้น”
ทันใดนั้นเกนหลงก็เดินพุ่งตามเขมชาติไปทันที เอื้อเงยหน้าขึ้นด้วยความแปลกใจ
“เกน เกน จะไปไหน?”
เกนหลงไม่ตอบแต่เดินพุ่งไปเลย เอื้อรีบเก็บโทรศัพท์และเดินตามไปทันที

เขมชาติรีบเดินมุ่งไปขึ้นเรือ โดยมีสุริยงเดินตาม แต่โดนคนเบียด เขมชาติหันมาแล้วคว้ามือสุริยงมา
จับแล้วจูงเดินแทรกคนไป ในจังหวะนั้นสุริยงกระชับมือเขมชาติด้วยความไว้วางใจ และเดินตามไปแต่โดยดี
เกนหลงมองตามหลังเขมชาติที่เลี้ยวไปที่ เกนหลงรีบเดินตามไป ใจเต้นระทึก เอื้อรีบเดินประกบ
“เกน เกิดอะไรขึ้น?”
เกนหลงไม่ตอบ ใจจดจ่ออยู่กับชายที่หน้าเหมือนเขมชาติ
เขมชาติจูงมือสุริยงมาถึงที่ทางขึ้นเรือ แล้วก็ชะงักกึกเพราะมีคนตัดหน้า พลันก็มีคนมาจับไหล่
เขมชาติหันไป เป็นเจ้าหน้าที่บอกว่า
“ขอดูตั๋วด้วยครับ”
เขมชาติยิ้มนึกได้ แล้วก็ส่งตั๋วให้ เจ้าหน้าที่เช็คตั๋วแล้วเขมชาติกับสุริยงก็เดินขึ้นเรือไป เขมชาติ มอง
ย้อนกลับมาที่ฝั่งโล่งอกนิดๆ

ในขณะที่เกนหลงเดินมาถึงผู้ชายที่เป็นเป้าหมาย และยื่นมือไปจับที่ไหล่ทันที
“เขม”
หากคนที่หันหน้ากลับมา กลับกลายเป็นหนุ่มตี๋ชาวจีน ที่มองหน้าเกนหลงอย่างงงๆ
“ขอโทษค่ะ”
เกนหลงหน้าเสีย เอื้อตบไหล่ปลอบใจ
“ดูจากเวลา หนูเล็กอาจจะยังประชุมอยู่กับลูกค้าคนสุดท้าย ถ้าเรารีบไปตอนนี้อาจจะทัน”

เกนหลงพยักหน้ารับรู้ เอื้อหยิบโทรศัพท์มาดูอีกทีแล้วก็เดินนำไป เกนหลงยังยืนอยู่หันไปมองเรือที่
กำลังออกจากท่าไปด้วยความคาใจ

สุริยงมองวิวด้วยความสบายใจ ลมพัดแรง จนรู้สึกเริ่มหนาว เขมชาติเห็นสุริยงนั่งกอดอก ก็เลยถอด
เสื้อสูทมาคลุมให้
“ขอบคุณค่ะ”
เขมชาติยิ้มรับแล้วก็คิดอะไรบางอย่างออก
“เดี๋ยวผมมา”
เขมชาติลุกไป สุริยงมองตาม ด้วยความแปลกใจ
ชั่วครู่เขมชาติเดินมาพร้อมกับแก้วกาแฟมะนาวฝาน สุริยงยิ้มรับด้วยความถูกใจ
“อยู่ที่บริษัทคุณต้องทำหน้าที่ชงกาแฟให้ผม ตอนนี้นอกเวลางาน แล้วก็นอกสถานที่ ผมอยากทำให้
คุณบ้าง”
“ถ้าชงไม่ถูกใจ ฉันไล่ออกได้หรือเปล่า” สุริยงแกล้งแหย่
“ลองดื่มดูก่อน แล้วค่อยคิด”
สุริยงยกกาแฟขึ้นดื่ม เขมชาติลุ้น
“รสชาติใช้ได้ อร่อยมาก”
เขมชาติ ยิ้มกว้าง “เยส”
เขมชาติเอาแก้วกาแฟของตัวเองมาชน แล้วทั้งสองคนก็นั่งดื่มกาแฟอยู่บนเรือ ท่ามกลางวิวทิวทัศน์ที่
แสนสวยงาม

เกนหลง กับเอื้อ ยืนคุยกับพนักงานที่ประชุมกับสุริยงในโรงแรมสุดท้าย
“คุณสุริยงออกไปสักพักแล้วครับ”

“โอเค ขอบคุณมากครับ”
เกนหลงถามสวนขึ้น “คุณสุริยงมาประชุมคนเดียว หรือว่ามีคนอื่นมาด้วยคะ?”

“คุณสุริยงมากับคุณเขมชาติครับ”
เมื่อสิ่งที่คิดไว้เป็นจริง เกนหลงถึงกับสะอึก จุกจนพูดไม่ออก เอื้อมองหน้าด้วยความเห็นใจ แล้วรีบ
ตัดบท
“ขอบคุณมากครับ”
พนักงานยิ้มรับแล้วก็เดินแยกไป เอื้อหันมาทางเกนหลง
“นี่ไงคะ หลักฐานที่พี่เอื้อต้องการ สองคนนั้นเขามาด้วยกันจริงๆ เขมโกหกเกนเพื่อจะได้มากับคุณสุ
สองต่อสอง เกนไม่ได้คิดไปเอง แต่มันเป็นความจริง เหลือแค่อย่างเดียว ขอให้เห็นกับตา ทุกอย่างจะได้จบ”
เกนหลงพูดด้วยความเสียใจ อารมณ์ตอนนี้ของเกนหลงได้เปลี่ยนจากความร้อนรนใจ เป็นความ
ผิดหวังอย่างรุนแรง อารมณ์ของเกนหลงนิ่ง แต่นิ่งอย่างน่ากลัว เอื้อมองด้วยความเห็นใจ
เกนหลงคิดแล้วก็นึกได้ แล้วก็เดินพรวดไปเลย เอื้อรีบเรียกไว้
“เกนจะไปไหน?”
เกนหลงเดินไปพูดไป
“ในเอกสารที่คุณวิบูลย์ให้มา มีชื่อโรงแรมที่คุณสุพักคืนนี้ เกนจะไปหาสองคนนั้นที่โรงแรม”

สุริยงเดินออกมาที่ระเบียงของโรงแรมปาร์ค มองดูวิวที่อยู่ตรงหน้าด้วยความประทับใจ เขมชาติเดิน
เข้ามา เห็นสุริยงยืนมองวิวด้วยความตื่นตะลึงก็ยิ้มพอใจ
“ชอบที่นี่มั้ย?”
“ชอบมากค่ะ สวยมากๆ เลย”
“ถ้าชอบ คืนนี้เราพักที่นี่นะ” พลางชูกุญแจขึ้น “ผมจองห้องพิเศษไว้ให้คุณ”
สุริยงยิ้มอย่างรู้ทัน “สรุปว่าไม่มีลูกค้า”
“ไม่มีครับ มีแค่คุณกับผม”
“แล้วทำไมไม่บอกตรงๆ” สุริยงย้อนถาม
“อ้าว บอกตรงๆ ก็ไม่เซอร์ไพรส์สิครับ ก็วันนี้เป็นวันสุดท้าย คืนสุดท้ายของเรา ผมอยากทำทุกอย่างให้
พิเศษที่สุด เพื่อคุณ ผมต้องรอนานมากกว่าจะถึงวันนี้ วันที่เราได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง”
เขมชาติส่งสายตาออดอ้อนสุดๆ สุริยงยิ่งมองยิ่งใจละลาย
“ขอให้ผมได้ทำเพื่อคุณเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะจากกัน และอาจจะไม่ได้เจอกันอีกเลย ตลอดชีวิต”
เขมชาติมองหน้าออดอ้อน สุริยงคิด ทว่าในใจอ่อนยวบไปแล้ว

เกนหลงถามพนักงานโรงแรมด้วยความแปลกใจ
“คุณสุริยงยกเลิกห้องพักคืนนี้?”
“ครับ เพิ่งจะโทรมายกเลิกเมื่อไม่นานนี้เองครับ”
เกนหลงอึ้ง เอื้อต้องรีบตัดบท
“ขอบคุณครับ” เอื้อหันหลังเดินออกมา “หนูเล็กไม่ได้พักที่นี่ แล้วไปพักที่ไหน?”
เกนหลงคิดแล้วก็พูดขึ้น
“มีอีกที่ที่เกนข้องใจ” เอื้อหันมารอฟัง เกนหลงพูดต่อ “ที่ท่าเรือเมื่อเช้า ตอนที่เห็นคนหน้าเหมือน
เขม เกนข้องใจจริงๆนะคะ เกนว่ามันเหมือนมาก”
“โอเค ไหนๆเราก็ไม่มีอะไรทำกันอยู่แล้ว ก็ลองไปดู ถ้าไม่เจอก็ถือซะว่านั่งเรือเล่น”
เอื้อพูดยิ้มๆ อบอุ่น ดูเป็นพี่ชาย ที่ใจดีและเข้าใจน้องสาวอย่างเต็มที่ เกนหลงหันมาเห็นรอยยิ้มของเอื้อ
แล้วก็ซึ้งใจ
“เป็นโชคดีของเกนจริงๆ ที่มีพี่เอื้อมาด้วย พี่เอื้อดีกับเกนจริงๆ”
เอื้อจับหัวเกนหลงโยกขำๆ
“นี่ ไม่ใช่เวลาจะมาซึ้ง ไปได้แล้วเด็กขี้แง”
เกนหลงยิ้มได้อีกครั้ง เอื้อเดินนำไปที่ท่าเรือ เกนหลงยิ้มแล้งวรีบเดินตามหลังไป ในใจของเกนหลงยามนี้ เริ่มมีสติขึ้น เหมือนคนที่ใกล้จะถอดใจแล้ว

เอื้อกับเกนหลงนั่งอยู่เรือล่องลูเซิร์น เกนหลงนั่งขรึมๆ อย่างวคนพยายามทำใจไปตลอดทาง เอื้อเฝ้า
มองเป็นระยะๆ ด้วยความเป็นห่วง

สุริยงเปิดประตูเข้ามาในห้องพัก พลางมองรอบๆห้องด้วยความพอใจ พนักงานที่เดินตามหลังเข้ามา
พูดอย่างนอบน้อม
“คุณเขมชาติของเวลาสำหรับสปาไว้ให้คุณผู้หญิงนะคะ ถ้าพร้อมแล้ว ดิฉันจะพาไปเองค่ะ”
“ขอบคุณค่ะ” สุริยงยิ้มรับ และหันกลับมามองห้องอีกครั้ง

เกนหลงกับเอื้อลงจากเรือที่ท่าแรก เกนหลงหันมาถามเอื้อ
“ไปทางไหนดี?”
เอื้อหันไปเห็นร้านรถเช่าจอดรออยู่ พลางรีบเดินเข้าไปหา เกนหลงหันมามองงงๆ
“พี่เอื้อจะไปไหน?”
“พี่รู้ว่าในเวกกิสเดินทางลำบากถ้าไม่มีรถ พี่เลยให้เลขาติดต่อบริษัทเช่ารถไว้ให้ อยู่ทางโน้น”
เอื้อเดินนำไป เกนหลงมองตามด้วยความทึ่ง

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 18/2 วันที่ 15 เม.ย. 57

ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตี
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3