อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 19 วันที่ 16 เม.ย. 57

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 19 วันที่ 16 เม.ย. 57

เขมชาติยิ้มอย่างมีความสุข ในขณะที่สุริยงร้องไห้จนแทบหมดแรง เมื่ออ่านจดหมายของเขมชาติ
“ผมรักคุณเกน ผมไม่ยอมเสียเธอ ถ้าคุณอยากอยู่ก็อยู่อย่างลับๆ แต่ถ้าคุณรับไม่ได้ ก็จงเดินออกไป
จากชีวิตผม

สุริยาวดี ผมขอเรียกชื่อนี้เป็นครั้งสุดท้าย ผมจะลบชื่อคุณจากใจ เพราะหนี้ของผมได้รับการชดใช้แล้ว
คุณก็เช่นกัน ควรเดินออกไปจากชีวิตผม ขอให้เราตายจากกันตั้งแต่บรรทัดนี้ เชมชาติ”
สุริยงร้องไห้ ร้องไห้ และร้องไห้ เหมือนคนกำลังจะสิ้นใจ นั่งจมน้ำตาอยู่ที่พื้นอย่างหมดสภาพ เหมือน
โลกทั้งใบแตกลงตรงหน้า
ทุกสิ่งทุกอย่างพังลงไปอย่างไม่คาดคิด เหมือนโดนหักหลังจากคนรักอย่างรุนแรง

สุริยงเดินออกมาเหมือนไม่มีแรง ขาสั่น ใจสั่น ตัวชาไปหมด เดินมาได้สักพักเกือบจะถึงรถของโรงแรม
บังเอิญเกิดขาพลิก จนล้มลงไปที่พื้น พนักงานตกใจรีบเข้ามาพยุง สุริยงยกมือห้าม
“ไม่เป็นไร ฉันดูแลตัวเองได้”
สุริยงค่อยๆยันตัวลุกขึ้น แล้วก็เดินขึ้นรถไปเหมือนหมดอาลัยตายอยาก รถลิมูซีน ของโรงแรมเคลื่อน
ออกไปอย่างช้าๆ สุริยงนั่งเศร้าอยู่บนรถ จิตใจล่องลอย เหมือนคนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

เอื้อเดินมา พลางมองไปรอบๆ ชาร์โต้ของบิดา และกำลังจะเปิดประตูเข้าไป พลันเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
เอื้อรีบกดรับ
“เกนเป็นยังไงบ้าง? หะ? เขมชาติขอแต่งงาน?”
อีกด้านหนึ่ง เกนหลงพูดโทรศัพท์ด้วยความตื่นเต้น
“ค่ะ เขมเขาแอบมาสวิสเพื่อจะเตรียมเซอร์ไพรส์ ตอนแรกเขาจะไปจัดที่ติสลิสแต่มันไม่สะดวกก็เลย
กลับมาจัดที่ซูริค จัดตั้งแต่เมื่อวาน ก็เลยไม่ได้ค้างที่ลูเซิร์น สรุปว่าที่เกนตามหาและสงสัยมาทั้งหมด มันไม่มีอะไรเลยค่ะ
อ้อ แล้วงานนี้คุณสุช่วยเขมจัดเตรียมงานด้วยนะคะ ทั้งสองคนก็เลยปิดปิดมือเงียบไม่ให้เราติดต่อ”
เอื้อขมวดคิ้ว เริ่มรู้สึกแปลกๆ

“เหรอ? แล้วตอนนี้หนูเล็กอยู่ที่ไหน? อยู่ด้วยกันหรือเปล่า?”
ด้านหลังเอื้อ สุริยงเดินซึมมา เอื้อหันไปเห็นพอดี
“เกน แค่นี้ก่อนนะ พี่เจอหนูเล็กแล้ว เขามาที่ชาร์โต้พอดี เดี๋ยวพี่ไปคุยกับเขาก่อนนะ เอ้อ เรื่องแต่งงาน
ดีใจด้วย”
ปากพูดไป หากน้ำเสียงยังเจือกังวล เกนหลงยิ้มรับ
“ขอบคุณค่ะ เอ่อ พี่เอื้อคะ ฝากขอบคุณคุณสุด้วยนะคะ วันนี้เป็นวันที่พิเศษจริงๆ ทุกอย่างน่ารักไป
หมด เกนมีความสุขมาก แล้วก็ไม่ต้องบอกคุณสุเรื่องที่เกนระแวงเขากับเขมนะคะ ไม่อยากให้คุณสุไม่สบายใจ
ขอบคุณค่ะ”
เกนหลงวางสายไป แล้วก็ถอนหายใจด้วยความสบายใจ มองดูแหวนแต่งงานในมือ แล้วก็ยิ้มโล่ง

สุริยงกำลังเดินมาที่หน้าชาร์โต้ น้ำตาปริ่มจะไหล หน้าตาไม่มีความสุขแม้แต่น้อย ทันใดนั้นเอื้อก็เดิน
มา
“หนูเล็ก”
สุริยงเงยหน้ามาเห็นเอื้อก็ตกใจ
“คุณเอื้อ มาที่นี่ได้ยังไงคะ ?”
“ผมกับเกน มาตามหาคุณกับเขมชาติ”
สุริยง อึ้ง “มะ มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ ?”
“มาถึงหลังคุณหนึ่งวัน แล้วทำไมถึงมาที่นี่? ทำไมไม่อยู่กับเขมชาติที่ซูริค”
“แล้วทำไมหนูเล็ก ต้องอยู่ซูริคกับเข เขาด้วยคะ ?”
สุริยงย้อนถาม น้ำตาปริ่ม
“ก็ เขาบอกเกนว่าหนูเล็กเป็นคนช่วยเขาจัดเซอร์ไพรส์ขอแต่งงานที่นั่น”
สุริยงอึ้ง จุก จนพูดไม่ออก เจ็บจี๊ดเข้าไปถึงใจ ถูกหลอกไม่พอ หนำซ้ำยังโดนเอาชื่อไปใช้อีก สุริยง
พยายามกลั้นน้ำตาสุดๆ
“แล้วทำไมมาอยู่ที่นี่?”
“ก็หนูเล็กช่วยเขา เรียบร้อยแล้วไงคะ ทำงานจบ ก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน หนูเล็กก็เลยมาพักที่นี่สักวัน
สองวัน แล้วค่อยกลับบ้าน “
กว่าสุริยงจะหลุดคำพูดออกมาแต่ละคำ ช่างยากเย็นเหลือเกิน
เอื้อมองหน้า แล้วถามต่อ
“นอกจากเรื่องจัดเซอร์ไพรส์แล้ว มีอะไรที่นอกเหนือจากนั้นหรือเปล่า?”
เอื้อมองค้นเข้าไปในแววตา สุริยงพยายามตอบอย่างปกติ แม้จะยากยิ่ง
“ก็มีแค่เรื่องงาน เรื่องขอแต่งงาน แล้วก็แค่นั้นค่ะ”
เอื้อยังไม่ค่อยปักใจเชื่อ หาก สุริยงรีบหลบตา ตัดบท
“หนูเล็กขอตัวไปเก็บของก่อนนะคะ”..
สุริยงยิ้มและเดินผ่านเอื้อไป ทันทีที่คล้อยหลังเอื้อ น้ำตาก็ร่วง ไหล พราก สุริยงเม้มปากแน่น ไม่ให้
เสียงสะอื้นดังออกมา
ในขณะที่เอื้อได้แต่มองตามสุริยง แลเห็นแต่แผ่นหลังที่นิ่งสงบ ไม่รู้เลยว่าน้ำตากำลังนองหน้า
อย่างหนัก

จากนั้นสุริยง ก็ปลีกตัวมาอยู่เงียบๆ คนเดียว พลางนิ่งคิด และทบทวน จากที่น้ำตาไหลพราก ก็ค่อยๆ
แห้ง ค่อยๆ นิ่ง และค่อยๆ แข็งแกร่งขึ้นเป็นลำดับ
ในขณะที่เอื้อเฝ้ามองด้วยความแปลกใจเป็นระยะๆ

สุริยงยืนอยู่ริมน้ำ นึกถึงคำพูดของเขมชาติ ที่พูดเรื่องแหวนที่ซุ้มฟอร์เก็ตมีน็อต
“แหวนวงนี้ ผมสั่งทำให้คุณเป็นพิเศษ มันอาจจะราคาไม่แพง แต่มันมีวงเดียวในโลก คุณเป็นผู้หญิง
เพียงคนเดียวที่ได้ครอบครองมัน เหมือนกับหัวใจของผม ที่เป็นของคุณคนเดียว”
สุริยงมองแหวนด้วยความแค้นแน่นอก พลางถอดแหวนออก และปาทิ้งลงไปในน้ำด้วยความแค้นใจ
แหวนดอกไม้ค่อยๆจมลงไปในน้ำ และหายไปในที่สุด
สุริยงยืนกอดอก เชิดหน้า แล้วบอกกับตัวเองว่า จะไม่ยอมแพ้ จะไม่ยอมเสียใจอีกแล้ว
แววตาของสุริยงแข็งกร้าวขึ้น พลางปาดน้ำตา
สุดท้าย ก็บอกกับตัวเอง..จะไม่ร้องไห้อีกแล้ว
“คุณเขมกับคุณเกนหลงจะแต่งงาน” วิบูลย์ตะโกนเสียงดังด้วยความตื่นเต้น “สายฟ้าแล่บขนาดนี้
แสดงว่าที่สวิสต้องมีอะไรเซอร์ไพรสแน่ๆ” พลางหันมาถามย้ำสมคิดกับเพื่อความแน่ใจ “ คุณสมคิดฟังไม่ผิดแน่นะ”
สมคิดนั่งหน้านิ่งๆครุ่นคิด
“เต็มหู สั่งตรงมาจากซูริคไม่ผิดแน่ เห็นว่ากลับมาจะรีบคุยกับพ่อคุณเกน ส่วนงานก็อยากจัดให้เร็ว
ที่สุด”
วิบูลย์ยิ้มแฉ่ง
“ผมดีใจกับคุณเขมจริงๆ หวังว่าพอแต่งงานแล้ว คุณเขมจะใจเย็นลง อารมณ์ดีกว่าตอนเป็นโสด”
“กลัวแต่ว่าจะยิ่งร้อนกว่าเดิม” สมคิดบ่นพึมพำเบาๆ
“คุณสมคิดว่าอะไรนะครับ”
สมคิดรีบกลบเกลื่อน
“ ไม่มีอะไร คุณเขมฝากให้คุณเตรียมตัวด้วย พวกเราคงต้องช่วยจัดงานอีกเยอะ”
“สบายมากครับ งานมงคลแบบนี้ผมชอบ ทั้งหมั้นทั้งแต่ง จะให้ทำอะไรสั่งมาได้เลย พร้อมเสมอ”
ทั้งสมคิด และวิบูลย์ ไม่ทันรู้ตัวว่าวนิตามาหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้องทำงานของสมคิด และได้ยินชัดเจนทุกคำพูด พลางจิกตาร้อนเร่าด้วยความริษยา

“ทั้งหมั้น ทั้งแต่ง?”
อัมพิกา กับอรทัยเอง ก็แทบไม่เชื่อหูตัวเองเหมือนกัน หลังจากที่วนิตาแล่นเอาข่าวมาบอกถึงบ้าน
“แต่งได้ยังไง? ก่อนไปเราจัดเต็มขนาดนั้น มันต้องไปเลิกกันสิ ไม่ใช่ไปแต่งงานกัน”
อรทัยยังข้องใจ
“ จัดเต็มอะไร?”
อัมพิกา ที่ไม่รู้เบื้องลึก เบื้องหลังมาก่อน ถามเสียงเข้ม วนิต้ารีบตอบ
“ก็ตอนอยู่แคมป์ อรกับนิต้ายุเกนหลงเรื่องเขมกับนังสุริยงจนเกนหลงต้องรีบไปสวิส แต่ไหงกลับกลายเป็นแฮปปี้เอ็นดิ้ง”
“เดี๋ยวถ้าสองคนนั้นแฮปปี้ แล้วนังสุริยงล่ะมันยอมได้ไง ที่สวิสต้องเกิดอะไรขึ้นแน่ๆ ต้องมีอะไรแน่ๆ
โอ๊ย!! อยากรู้!!!”
อรทัยเต้นเร่า ในขณะที่อัมพิกาตอบนิ่งๆ
“มีคนนึงที่จะบอกเราได้”
อรทัย และวนิตาหันขวับมาทางอัมพิกาทันที

เอื้อส่ายหน้าด้วยความระอา หลังจากที่ทั้งอัมพิกา อรทัย และวนิตา บุกมาถามข่าวคราวแต่งงานของ เขมชาติและเกนหลงถึงห้องทำงาน
“ข่าวแบบนี้มันไปเร็วจริงๆ ผมก็รู้เท่าที่ทุกคนรู้ ไม่ได้รู้มากไปกว่านี้ แล้วก็ไม่อยากรู้ เพราะเป็นเรื่อง
ส่วนตัว ผมไม่อยากยุ่ง”
- อัมพิกา อรทัย ไม่คล้อยตามคำพูดเอื้อ ในขณะที่วนิตามองเอื้อตาฉ่ำหวาน
“เกนหลงไม่ใช่คนอื่น แต่เป็นหุ้นส่วนของเรา ส่วนผู้หญิงที่เป็นตัวปัญหาก็เป็นเมียของพ่อเรา ถึงพี่ไม่
อยากยุ่ง รู้ไว้ก็ดีกว่าไม่รู้”
อรทัยรีบเสริม
“ใช่ และอรก็ไม่เชื่อว่าคนอย่างพี่เอื้อไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ตอนอยู่ที่แคมป์พี่เอื้อก็เห็นว่าเกนหลงโกรธ
เขมชาติขนาดรีบกลับเข้ากรุงเทพ แล้วก็รีบไปสวิส ทำไมจู่ๆ ทั้งสองคนถึงได้ตอบตกลงแต่งงานกัน”
เอื้อตอบกวนๆ “ พี่ไม่ได้เป็นคนที่จะแต่ง พี่จะรู้ได้ยังไง เอาไว้เป็นงานพี่เมื่อไหร่ ค่อยมาถาม”
“พี่เอื้อร้ายอ่ะชอบ”
วนิตา เผลอตัวพูดออกมา ทำเอาอรทัยหันขวับ พลางจิกด่าด้วยสายตา วนิตารีบหุบปาก แต่ยังยิ้มไม่หยุด
อัมพิกาพูดต่อ
“พี่ยังยืนยัน พี่ไม่ได้อยากรู้เพราะความสาระแน แต่ที่ถามเพราะอยากเตือนให้เอื้อรู้ตัว การแต่งงานเป็น
เรื่องใหญ่ เอื้อคงไม่อยากเห็นเกนหลงแต่งงานกับคนที่ไม่คู่ควร”
เอื้อชะงักนิดๆ ที่โดนอัมพิกาพูดจี้ใจดำ
“พี่เอื้อกำลังปกปิดเรื่องเลวๆของบางคนเพื่อช่วยเขารักษาภาพ แต่กำลังทำให้คนดีๆ อีกคนต้อง
เจ็บปวด ถ้าสิ่งที่พี่เอื้อรู้มันจะเป็นประโยชน์กับเกนหลง พี่เอื้อก็ต้องพูด ต้องแฉมันออกมาบ้าง ยิ่งเก็บไว้ คนที่ต้องเสียใจ

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 19 วันที่ 16 เม.ย. 57

ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตี
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3