อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 24/4 วันที่ 23 เม.ย. 57
เขมชาติ พยักหน้ายอมรับ“ผมยอมบ้า ยอมเป็นทุกอย่าง ถ้าเป็นแล้ว เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม ผมยอมได้ทุกอย่าง”
นภา และ อาทิตย์ เริ่มจะเข้าอกเข้าใจในความต้องการของเขมชาติมากขึ้น
“ฝันไปเถอะ มันไม่มีวันที่จะเป็นเหมือนเดิมได้อีกแล้ว ไม่มีทาง”
สุริยงพูดย้ำ หน้าตาขึงข้งจริงจัง
“มีสิ ผมรู้ว่าจริงๆแล้วคุณไม่ได้เกลียดผมเลย คุณพูดให้คุณเกนเข้าใจในตัวผม ผมรู้ว่าคุณยังเป็นห่วงผม”
พลันพูดยังไม่ทันจบ กระเป๋าของสุริยงก็ลอยมาปะทะเข้ากับหน้าของเขมชาติจังๆ เขมชาติตกใจร้องจนเสียงหลง
“โอ๊ย”
เมื่อพูดจบสุริยงก็สะบัดหน้าหนี แล้วก็รีบเดินเข้าบ้านไปเลยทันที เขมชาติเศร้ามองตามตาละห้อย นภากับอาทิตย์หันมามองเขมชาติด้วยความรู้สึกเห็นอกเห็นใจ แล้วก็เดินตามสุริยงเข้าบ้านไป พร้อมๆ กับชื่น ที่รีบวิ่งมาเก็บกระเป๋าให้ ทั้งที่ยังงงอยู่ แล้วก็ตามเข้าบ้านไปอีกคน
เขมชาติเศร้าเข่าทรุดลงนั่งที่พื้นอย่างหมดเรีียวหมดแรง ที่ความพยายามในครั้งแรก มันพังลงอย่างไม่เป็นท่า
สุริยงเดินเข้ามาในบ้าน ก็รีบยกโทรศัพย์ต่อสายโทรหาเอื้อทันที
“ผมไม่รู้เรื่องนะ ผมไม่ได้บอกให้เขมชาติไปทำอะไรทั้งนั้น แล้วทำไมผมจะต้องทำแบบนั้นด้วย ?”
เอื้อตอบปฎิเสธอย่างงงๆ ที่จู่ๆ ก็โดนสุริยง โทร.มาตั้งข้อกล่าวหาให้
สุริยงคุยโทรศัพท์ด้วยท่าทางหัวเสียหงุดหงิดสุดๆ นภา อาทิตย์ และ ชื่น ได้แต่ยืนมองดูอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ
“ก็เขาบอกมาว่า คุณเกนบอกให้เขามา คุณเอื้ออาจจะไปบอกกับคุณเกน ให้คุณเกนไปบอกเขาก็ได้”
นภากับอาทิตย์หันหน้ามามองหน้ากันด้วยความแปลกใจท่าที อาทิตย์กระซิบกระทราบบ่นเบาๆ
“หนูเล็กนี่ จะพาลใหญ่แล้วนะ ไปกินอะไรผิดมานะ”
นภาหันมาทางชื่น ทำหน้างงๆ
“วันนี้หนูเล็กท่าทางแปลกๆจริงๆ ด้วยนะชื่น”
ชื่นพยักหน้าเห็นด้วย
“ใช่ค่ะ แปลกมากๆเลย แล้วเมื่อกี๊ที่คุณเขมชาติบอกว่าเหมือนเดิม มันคืออะไรคะ? อะไรที่เหมือนเดิม”
นภาหันมากระซิบกับชื่น เล่าให้ฟัง ชื่นถึงกับอึ้ง แล้วโพล่งออกมาเสียงดัง
“หะ? คุณเขมกับคุณหนูเล็กเคยเป็นแฟนกันจริงเหรอคะเนี้ย ?”
สุริยงหันขวับมาทางนภา อาทิตย์ ชื่น ทั้งสามคนตกใจ ผงะวงแตกแล้วรีบแยกย้ายทันที ในขณะที่เอื้อยิ่งงงหนักเข้าไปใหญ่
“เดี๋ยวๆ ผมไม่รู้เรื่องจริงๆ ผมไม่ได้บอกอะไรกับใครทั้งนั้น”
เอื้อพยายามระงับอารมณ์ ใช้ความสงบสยบอารมณ์เหวี่ยงของสุริยง
อดไม่ได้ เอื้อจึงต้องรีบเดินทางมาสืบหาความจริงจากเกนหลง ที่ตอบคำถามแบบสบายๆ เหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่
“เกนเป็นคนบอกคุณเขมเองค่ะ เกนไปหาเขมที่บ้าน ไปปลดปล่อยเขาจากความรู้สึกผิด จากนี้ไปเราก็ยังเป็น
เพื่อนที่ดีต่อกัน และก็บอกให้เขาแก้ไขสิ่งที่ทำผิด ให้เขาทำในสิ่งที่ควรทำ และทำในสิ่งที่ควรทำ ไม่ต้องห่วงเกน”
เกนหลงตอบพลางบีบครีมใส่แป้งคัพเค้ก ที่เพิ่งอบเสร็จหมาดๆ ทีละอัน มีหนังสือคู่มือทำอาหารกางอยู่ข้างๆ ตัว เอื้อกอดอกตั้งใจฟัง
“มันเป็นอย่างนี้นี่เอง แล้วเกนแน่ใจเหรอว่าไม่ต้องห่วง”
เกนหลงเงยหน้า แล้วตอบยิ้มๆ
“แน่ใจสิคะ เกนไม่ใช่คนปากอย่างใจอย่างสักหน่อย จะว่าไปเกนโล่งอกด้วยซ้ำที่ได้รู้ความจริงสักที
ตลอดเวลาที่คบกันเกนรู้สึกว่าเขมมีใครบางคนอยู่ในใจ แต่ก็ไม่คิดว่าจะเป็นคนใกล้ตัวขนาดนี้ จะว่าไปชีวิตคนเรามันก็
ตลกดีนะคะ คนตั้งมากมาย ทำไมต้องเป็นคุณสุ”
“ใช่ คนตั้งมากมาย ทำไมต้องมาเป็นเขมชาติ”
เกนหลงหันขวับ และเริ่มมองเอื้อด้วยแววตาเป็นห่วง เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา มัวแต่คิดถึงเรื่อง
ของตัวเอง จนลืมคิดถึงความรู้สึกเอื้อไปเลย
“พี่เอื้อ ไม่โกรธเกนใช่มั้ยคะ ที่ทำให้เขมลุกขึ้นง้อคุณสุ”
“เกนทำในสิ่งที่ถูกต้องพี่ไม่มีสิทธิ์โกรธ ที่จริงพี่ก็ชินกับการที่มีคนมาจีบหนูเล็ก เพราะตั้งแต่รู้จักกันก็
มีมาเรื่อยๆ”
“แต่เขมไม่เหมือนผู้ชายคนอื่นนะคะ พี่เอื้อก็รู้ว่าเขาสองคนมีอดีตกันมา ถ้าคุณสุเกิดใจอ่อน ถ่านไฟ
เก่าลุกขึ้นมาอีกครั้ง พี่เอื้อจะทำยังไง”
เอื้ออึ้งอย่างใช้ความคิด
“ก็คงมาให้เกนสอนทำคัพเค้กมั้ง”
“งั้นก็” เกนหลงพูดพลางส่งที่ตะแกรงให้ “หัดร่อนแป้งเลยค่ะ ได้มาทำคัพเค้กกับเกนแน่ๆ”
เอื้อยิ้มขำ “โห ไม่ให้กำลังใจเลยหรือไง”
“ก็จริงนี่คะ พอเกนรู้ความจริง ก็เริ่มรู้สึกถึงอะไรบางอย่างของสองคนนี้ มันไม่ใช่แค่ป๊อบปี้เลิฟหรือ
ชีวิตรักนักศึกษา แต่มันมีอะไรที่มากกว่านั้น เขมถึงฝังใจมาก นานขนาดนี้ก็ยังไม่ลืม เกนขอพูดด้วยความเป็นห่วง
ทำใจไว้บ้างก็ดีนะคะ”
เอื้อชะงัก แต่ยังไม่ยอมตัดใจง่ายๆ
“พี่ว่าคนที่ต้องทำใจไม่ใช่พี่ แต่เป็นเขมชาติมากกว่า เอาชนะใจหนูเล็กไม่ใช่เรื่องง่าย ที่ผ่านมา
เขมชาติคงทำอะไรบางอย่าง ที่ทำให้หนูเล็กเสียใจมาก และถ้าหนูเล็กฝังใจแล้ว ต่อให้เขาพยายามขอโทษตลอดชีวิต
อาจจะไม่สำเร็จก็ได้”
เอื้อพูดอย่างมีความหวัง ลึกๆแล้วแม้จะรู้สึกดีกับเกนหลงมากมาย แต่ในความผูกพันก็ยังตัดสุริยงไม่
ขาด เกนหลงได้แต่มองเอื้อด้วยความเป็นห่วง
เขมชาติ สมคิด วิบูลย์ กำลังนั่งคุยกันอยู่มุมหนึ่งของบ้านเขมชาติ บรรยากาศสบายๆ กันเอง
“คุณเขมให้เราช่วยคิดวิธีทำให้คุณสุหายโกรธ” วิบูลย์ถามย้ำอย่างจะให้แน่ใจ
“ใช่ ไหนๆก็รู้เรื่องกันหมดแล้ว มาช่วยคิดหน่อยว่าจะทำยังไง ให้วดีของผม หรือคุณสุของพวกคุณ
หายโกรธ”
“แล้วคุณเขมไปทำอะไรให้คุณสุเขาโกรธครับ เราต้องรู้ต้นเหตุปัญหาก่อนแล้วถึงจะแก้ถูก”
เขมชาติสะอึก เพราะไม่สามารถเล่าเรื่องจริงให้ใครฟังได้
“ไม่ต้องรู้หรอกน่า เรื่องมันผ่านไปแล้วฉันไม่อยากพูด เอาเป็นว่า ลองเสนอมาแบบกว้างๆก็ได้ แบบที่
คุณสมคิดง้อเมีย หรือคุณใช้ง้อสาวอะไรแบบนั้น”
วิบูลย์รีบเสนอ
“ส่วนมาก พอหญิงงอนๆ ผมก็ใช้วิธีทุ่ม อยากได้อะไรจัดให้ จัดเต็ม สักพักก็หาย”
เขมชาติส่ายหน้า
“วดีไม่ใช่คนแบบนั้น ขืนทุ่มใส่มีหวังโดนถีบออกจากบ้านแทบไม่ทัน”
สมคิด กับวิบูลย์พยักหน้าพยักหน้าตามเห็นด้วย สมคิดรีบเสนออีกหนึ่งทางเลือก
“งั้นก็ระลึกความหลังไงครับ” เขมชาติสะอึก ”คุณเขมกับคุณสุเคยเป็นแฟนเก่ากัน ต้องเคยมี
ความหลังหวานๆด้วยกัน ขุดขึ้นมาเลยครับ เอามาเรียกความรู้สึกเก่าๆให้กลับมา รับรอง”
หากยังไม่พูดจบประโคดี เขมชาติ ก็สวนขึ้นมาทันที
“รับรองโดนฆ่าแน่ วิธีนี้ มันใช้ไม่ได้ผลหรอก เพราะผมใช้ไปแล้ว คือเอาวิธีอื่น คิดต่อสิ”
จากนั้นวิบูลย์ ก็เสนออีกหลายวิธี หากเขมชาติปฎิเสธทุกวิธี สมคิดตัดบท
“พอๆๆ ผมว่าที่ผ่านมาคุณเขมพยายามจะวางแผนซับซ้อนมาตลอด ตอนนี้ถึงเวลาที่จะต้องทำทุก
อย่างด้วยความจริงใจและเรียบง่ายมากที่สุด พูดตรงๆนะครับ มันเป็นช่วงแห่งการชดใช้กรรม คุณทำไม่ดีกับเขาไว้ ถ้า
เขาจะทำไม่ดีกลับมาก็ต้องก้มหน้ารับ ความอดทนและความจริงใจเท่านั้นถึงจะเอาชนะใจคุณสุได้”
สมคิดสรุปปิดท้ายด้วยความหนักแน่น เขมชาติฟังแล้วก็คิดตาม
ในขณะที่ไก่กับไข่กำลังเล่นต่อเลโก้อยู่ที่ห้องรับแขกกลางบ้าน พลันเสียงของสุริยงก็ดังขึ้นมา ทำเอาคู่
แฝดถึงกับตกใจ
“จะเรื่องอะไรก็ไม่ต้องไปสนใจ ไม่ต้องไปฟัง แล้วก็ไม่ต้องเชื่อ”
ไก่ กับไข่ หันไปตามเสียงสุริยง ด้วยความแปลกใจ แล้วก็เห็นสุริยง ที่นั่งกินผลไม้ไป โวยวายเสียงดัง
ไปด้วยความหงุดหงิด นภา อาทิตย์ นั่งตรงข้าม ชื่นยืนห่างออกไป ทุกคนมองด้วยความแปลกใจ
“คำพูดของผู้ชายคนนี้เชื่อไม่ได้ เขาพูดได้สารพัด แต่เชื่อไม่ได้สักอย่าง ทั้งโกหก เสแสร้ง แกล้งเล่น
ละครตบตาสารพัด คุณพ่อ คุณแม่ไม่มีทางตามทัน”
“แล้วลูกไปโดนเขาหลอกอะไรมา ทำไมถึงได้โกรธมากมายขนาดนี้ แม่ถามเขาก็ไม่บอก”
สุริยงชะงักไปชั่วครู่ ก่อนจะเริ่มโวยวายต่อ
“หลายอย่างค่ะ เอาเป็นว่าไม่อยากพูดถึง ไม่อยากเข้าใกล้ ไม่อยากยุ่ง ถ้าคุณพ่อคุณแม่ยังรักหนูเล็ก
เป็นห่วงหนูเล็ก อย่าไปเชื่อเขา เขาถามอะไรก็ไม่ต้องบอก และอยู่ให้ไกลเขามากที่สุด อย่าให้เขาเข้าบ้านได้ยิ่งดี”
สุริยงพูดไปกินไป ชื่นมองตามมือที่หยิบกินไม่หยุดปากด้วยความงุนงง สุริยงพูดไปกินไปจนผลไม้
หมดจาน
“หมด ชื่น ยังมีผลไม้อีกหรือเปล่า?”
“มะ มี เอ้ย ไม่มีค่ะ”
สุริยงเริ่มหงุดหงิด
“ตกลงว่ามีหรือไม่มี”
“คือ ผลไม้สดมีค่ะ แต่ที่หั่นแล้วไม่มี ถ้าคุณหนูเล็กอยากทานเดี๋ยวชื่นไปปลอกมาให้ค่ะ”
“ไม่ต้อง ชักช้า ไม่ทันใจ เดี๋ยวฉันทำเอง”
อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 24/4 วันที่ 23 เม.ย. 57
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตีละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3