อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 27 วันที่ 26 เม.ย. 57

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 27 วันที่ 26 เม.ย. 57

“เปิดนะ ตื่นเต้นจัง เป็นอะไรน้าไม่รู้เลย”
เอื้อแกะห่อกระดาษออกมา เห็นจานเซรามิคแฮนด์เมด ที่วาดลายได้อย่างเก๋ไก๋ เอื้อมองอย่างชื่นชม
“ดูไกลๆ แบบซูมๆ ว่าสวยแล้ว ดูใกล้ๆยิ่งสวยมาก ขอบคุณมากๆครับ”

เกนหลงยิ้มรับ และในจังหวะนั้นเอง เอื้อขยับเข้าไปและหอมแก้มเกนหลงด้วยความรู้สึกขอบคุณ
เกนหลงตกใจ ใจเต้นโครมคราม..เอื้อกำลังจะดึงตัวกลับก็ชะงัก สบตาเกนหลง สองคนอยู่ในภวังค์ ไม่อาจละสายตาจากกัน

เอื้อรู้สึกตัว แล้วก็ถอนตัวออกมา เกนหลงใจเต้นกระหน่ำ หัวใจแทบจะหลุดออกมา
“เอ่อพี่ขอบคุณอีกครั้งครับ”
เกนหลงพยายามยิ้มให้ปกติทั้งที่ตื่นเต้นอย่างมาก “ด้วยความยินดีค่ะ”
เอื้อรีบพูดแก้เก้อ “วันนี้ อากาศดีจัง”
เกนหลงพยักหน้ารับ ด้วยอาการเขินพอกัน มือของทั้งคู่ที่เท้าบนหญ้าวางใกล้กันจนนิ้วก้อยแทบเกย
กันอยู่แล้ว.เอื้อเคลื่อนมือมาจับมือเกนไว้เกนหลงยิ้มเขิน..ภาพค่อยๆถอยห่าง เห็นสองคนนั่งในสวนคู่กัน
อย่างอบอุ่นและสุข

เขมชาติยืนรออยู่หน้าบ้านพักตากอากาศด้วยความร้อน ทันใดนั้นประตูบ้านก็เปิดออกมา เขมชาติ
รีบหันขวับ
“วดี”
สุริยงเดินถือกระเป๋าออกมา เขมชาติรีบเข้าไปช่วย
“ผมช่วย”
“ไม่ต้อง จำสัญญาได้ใช่มั้ย?”
สุริยงเสียงเข้ม เขมชาติพยักหน้ารับ
“จำได้ ถ้าหมอบอกว่า “คุณไม่ท้อง”ผมจะไม่มาให้คุณเห็นหน้าอีก”
“จำได้ แล้วทำได้หรือเปล่า?”
เขมชาติสะอึก แล้วก้มหน้าจำใจพยักหน้ารับ
“ดี” สุริยงสะบัดเสียง แล้วก็เดินไปที่รถ เขมชาติรีบพูดแทรกขึ้น
“แต่ถ้าหมอบอกว่า “คุณท้อง” คุณต้องยอมให้ผมดูแลคุณและลูก”
สุริยงชะงัก หันมา
“ไม่ต้องเสียเวลาต่อรอง เพราะคุณจะไม่มีวันได้ยินคำนั้นแน่นอน”
จากนั้นสุริยงก็เดินขึ้นรถไปเลย เขมชาติถอนใจเบาๆ

เขมชาติพาสุริยงมานั่งรอตรวจอยู่ที่หน้าแผนกสูติฯ ครู่เดียวพยาบาลก็เดินมาเรียก
“คุณสุริยงค่ะ”
สุริยงลุก เขมชาติจะลุกตาม พยาบาลรีบห้าม
“คุณผู้ชายกรุณารอข้างนอกก่อนนะคะ”
สุริยงเดินไปเลย เขมชาติจำต้องนั่งลงตามเดิม

เมื่อเข้ามาในห้องตรวจ สุริยงก็พบกับหมอคนเดิม ที่เขมชาติเคยพาไปตรวจถึงที่บ้านพัก
“ดีใจนะครับ ที่คุณยอมมาตรวจจนได้”
สุริยงยิ้มรับ หมอพูดต่อ
“เดี๋ยวหมอให้ไปเก็บปัสสาวะนะครับ ก่อนอื่นหมอขอสอบถามข้อมูลเบื้องต้นก่อนนะ ไม่ทราบว่ามี
โรคประจำตัวอะไรหรือเปล่าครับ?”
“ไม่มีค่ะ”
“ตรวจร่างกายครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ครับ?”
“ประมาณต้นปีค่ะ”
“ประจำเดือนครั้งสุดท้ายมาเมื่อไหร่ครับ ?”
สุริยงตอบเน้นอย่างหนักแน่น
“ดิฉันกำลังมีประจำเดือนอยู่ค่ะ”
หมอชะงัก มือที่กำลังเขียนหยุดกึก “อ้าว กำลังมีประจำเดือน?”
“ใช่ค่ะ”
หมอฟังแล้วก็งงๆ สุริยงทำหน้านิ่ง ยืนยันอย่างมั่นใจ
ในขณะที่เขมชาตินั่งไม่ติด ลุกขึ้นเดินไปมาอยู่ตลอดเวลา พยาบาลเปิดประตูให้ สุริยงเดินออกมา
พยาบาลหันมาบอกกับเขมชาติ
“ขอเชิญคุณเขมชาติค่ะ”
เขมชาติลุกพรวดทันที พลางมองสุริยงอย่างงงๆ
“คุณหมอเขาได้คำตอบแล้ว เขาจะบอกคุณเอง”
สุริยงเดินไป เขมชาติงงๆ กำลังคิดว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี เสียงหมอก็ดังขึ้นมา
“คุณเขมชาติ เชิญครับ”
“ครับ”
เขมชาติจำใจเดินเข้าไปในห้องตรวจ และเมื่อประตูปิด สุริยงปรายตามามองนิดๆ แววตาแข็งขึ้น
เหมือนเตรียมแผนบางอย่างไว้

หมอรายงานผลด้วยน้ำเสียงเกรงใจ
“คุณสุริยง ไม่ได้ท้องครับ”
เขมชาติหน้าเหวอ
“ไม่จริง จะไม่ท้องได้ยังไง หมอตรวจดีแล้วเหรอครับ วดีเข้ามาแค่แป๊บเดียว ผมยังไม่เห็นไปเก็บ
ปัสสาวะหรือเก็บเลือดอะไรเลย หมอต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆครับ หมอต้องตรวจใหม่นะครับ”
“หมอตรวจตอนนี้ไม่ได้ครับ”
“อ้าว ทำไมตรวจไม่ได้” เขมชาติข้องใจ
“เพราะคุณสุริยงเธอมีประจำเดือน ถ้ามีประจำเดือนมันก็บ่งบอกว่าไม่ได้อยู่ในภาวะตั้งครรภ์
ประจำเดือนเธอมาปกติ หมอก็ไม่รู้จะตรวจยังไง เอาเป็นว่าถ้าคุณสุริยงเธอหมดประจำเดือนแล้ว ค่อยพาเธอมาตรวจ
อีกทีนะครับ”
เขมชาติอึ้งไม่ยอมรับในสิ่งที่หมอพูด
“ไม่จริง ไม่จริง ผมไม่เชื่อ วดีไม่มีทางจะมีประจำเดือนแน่ๆ ไม่มีทาง”
เขมชาติพูดจบก็รีบวิ่งออกไปทันที สังหรณ์ใจว่าต้องมีอะไรบางอย่างผิดปกติ
เมื่อออกมาจากห้องหมอ เขมชาติก็รีบมองหาสุริยง แต่ก็ไม่พบ เขมชาติใจหายวาบ รีบวิ่งไปที่หน้า
คลินิกทันที
ในขณะที่สุริยงยืนอยู่ริมถนน ทันใดนั้นมีรถตู้มาจอดเทียบ คนขับเดินลงมา
“คุณสุริยงที่เช่ารถเข้ากรุงเทพใช่มั้ยครับ”
“ค่ะ”
คนขับรีบเปิดประตูรถให้ สุริยงขึ้นรถไป เขมชาติรีบวิ่งออกมาไม่เห็นสุริยงแล้ว
เขมชาติหน้าเสีย มองซ้ายมองขวา วิ่งตามหาแถวๆ คลินิก วิ่งผ่านรถตู้ไป สุริยงปรายตามองเขมชาติ
ที่วิ่งเลิ่กลั่กด้วยความร้อนใจ สุริยงเบือนหน้าหนี ไม่สน

เขมชาติวิ่งหาจนเหนื่อยแล้วก็ไม่เจอ จากนั้นก็ค่อยๆทรุดลงนั่งกลางถนนอย่างหมดแรง
ทางด้านอาทิตย์ก็รับสายเขมชาติด้วยความแปลกใจ
“หนูเล็กยังไม่ได้ติดต่อมาที่บ้านนะ แล้วตกลงผลตรวจเป็นยังไงบ้าง?”
เขมชาติพูดขณะกำลังขับรถเข้ากรุงเทพ
“เรื่องมันซับซ้อนนิดหน่อยครับเดี๋ยวกลับไปผมค่อยเล่าให้ฟัง เอาเป็นว่า ถ้าวดีกลับไปที่บ้าน รีบโทร.
บอกผมหน่อยนะครับ ผมมีเรื่องต้องคุยกับเขา”
อาทิตย์พยักหน้างงๆ
“ได้ๆ อ้อ แต่พ่อว่า ก่อนจะกลับมาบ้าน เขาคงจะแวะทำธุระที่อื่นก่อน”
เขมชาติรีบถาม “ทำธุระอะไร ? ที่ไหนครับ ?”

สุริยงเดินเข้ามาในบ้านรัตนชาติ และมองเข้าไปในบ้าน เหมือนมีภารกิจสำคัญรออยู่ พลางย้อนนึก
ถึงบทสนทนาทางโทรศัพท์ระหว่างเธอกับอาทิตย์ตอนเช้าก่อนที่จะไปที่คลีนิค
“หนูเล็กสบายดีนะลูก”
“ค่ะ สบายดีค่ะขอบคุณนะคะ ที่พ่อพยายามติดต่อหนูเล็กโดยตรง โดยไม่ผ่านผู้ชายคนนั้น”
“พ่อก็เข้าใจทั้งสองฝ่าย เอาเป็นว่า เรื่องของเรากับเขมชาติ โตๆกันแล้ว พ่อไม่ยุ่ง แต่ที่โทร.มาวันนี้จะ
บอกหนูเล็กเรื่องคุณอัมพิกา”
สุริยงฟังด้วยความสนใจ
“คุณอัม ท่านอยากพบลูก”
สุริยงตาวาวขึ้นมานิดๆ

เมื่อเห็นสุริยงเดินเข้ามา คนรับใช้รับเปิดประตูให้ พลางต้อนรับอย่างนอบน้อม ก่อนที่จะพาเดิน
เข้าไปในห้องทำงานอัมพิกา
เมื่อเปิดประตูเข้าไป สุริยงก็เห็นอัมพิกานั่งรออยู่กับทนาย อัมพิกายิ้มต้อนรับ ในขณะที่ทนายยื่น
เอกสารให้ สุริยงรับมาเซ็น
เสียงของอาทิตย์สะท้อนอยู่ในหู เหมือนความฝันของสุริยงกำลังจะเป็นจริง
“ท่านต้องการให้หนูเล็กไปจัดการเรื่องมรดกของไก่ไข่ให้เรียบร้อย หนูเล็ก คุณอัมเธอเอ็นดูไก่ กับ
ไข่มากนะลูก ความพยายาม ความอดทนของหนูเล็กสัมฤทธิ์ผลแล้ว ลูกทำตามคำสั่งเสียของท่านเจ้าสัวได้สำเร็จแล้ว ดี
ใจด้วยนะลูก”
สุริยงนั่งมองเอกสารที่ทนายส่งมาให้ น้ำตาซึม อัมพิการีบอธิบาย
“ตอนนี้ไก่ ไข่ ได้ครอบครองหุ้นตามที่คุณพ่อระบุไว้ในมรดกเป็นที่เรียบร้อย ฉันจะให้ฝ่ายบัญชีและ

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 27 วันที่ 26 เม.ย. 57

ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตี
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3