อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนอวสาน(3) วันที่ 28 เม.ย. 57

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนอวสาน(3) วันที่ 28 เม.ย. 57

ผิดเองที่เลิกคิดถึงคุณไม่ได้ และผมก็ผิดเอง ที่อยากอยู่ใกล้ๆเพื่อดูแลคุณตลอดเวลา มันเป็นความผิดของผมเอง”
เขมชาติพูดด้วยความจริงใจ สุริยงฟัง แล้วเชิดหน้าใส่

“เก๋นะ เข้าใจพูดให้ดูดี แต่ไม่มีประโยชน์ ออกไป ฉันต้องการที่จะอยู่คนเดียว”
“วดี อย่าไล่ผมอีกเลย ผมขอร้องผมยอมรับผิดทุกอย่าง ที่ผ่านมา ผมพยายามทำทุกอย่างเพื่อที่จะให้คุณไม่ลืมผม
ไม่ว่าจะทำดีหรือว่าทำเลว เพราะผมอยากเป็นหนึ่งในความทรงจำของคุณตลอดไป

แต่ตอนนี้ ผมไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น นอกจากได้ดูแลคุณ”
เขมชาติอ้อนวอนเสียงเศร้า ตาเริ่มแดง
“ผมจะยอมทำทุกอย่าง เพื่อให้คุณมีความสุขที่สุด แต่จะไม่โผล่หน้ามาให้คุณเห็นอีก จะไม่ปรากฎตัวสร้างความ
รำคาญใจให้กับคุณ คุณจะได้ลืมผม จะไม่จดจำผมอีกเลยก็ได้ ผมไม่เรียกร้องอะไรจากคุณทั้งนั้น”
เขมชาติพูดออกมาจากใจ หน้าตาน่าสงสาร แววตาเว้าวอน สุริยงเห็นแล้วก็เกือบจะใจอ่อน
จนต้องรีบเบือนหน้าหนี
“ผมเตรียมอาหาร ซักผ้า ทำความสะอาดแล้ว ผมซื้อเสื้อผ้าใหม่ให้คุณด้วย คุณอาจจะไม่รู้ตัว
คุณเริ่มจะอ้วนขึ้น โดยเฉพาะช่วงท้อง แต่ผมไม่ได้บอกว่าคุณท้องนะ คือคุณจะท้องหรือว่าไม่ท้อง
จะมีลูกหรือไม่มี ผมก็จะอยู่ดูแลคุณอย่างนี้ไปเรื่อยๆ ดูแลคุณตลอดไป”
สุริยงอึ้ง พูดไม่ออก เขมชาติสรุป
“คุณจะหนีผมไปอีกก็ได้ แต่คุณอย่าไล่ผมออกไปจากชีวิตคุณอีกเลย ผมขอร้องผมไปไม่ได้จริงๆเพราะชีวิตผม
หัวใจผมอยู่ที่คุณเพียงคนเดียว”
เขมชาติสรุปจากใจจริง แล้วก็เดินมาส่งดอกไม้ยัดใส่มือสุริยง แล้วก็เดินออกจากบ้านไป สุริยงมอง
รอบๆด้วยความงุนงง นึกไม่ถึงว่าเขมชาติจะมาไม้นี้ เพราะถ้ามาแนวตื๊อ แนวดื้อ แนวแรง ก็ตอบกลับถูก
แต่มาแนว นิ่มๆ นิ่งๆ จริงใจ..สุริยงเลยอึ้ง จนไปไม่เป็น

ในขณะที่เอื้อกำลังยืนคุยโทรศัพท์อยู่ในเวดดิ้งของสตูดิโอ
“เดี๋ยวๆ หนูเล็กๆใจเย็นๆก่อน ผมไม่ได้หักหลัง ที่ผมส่งเขมชาติไป เพราะเขาคือคนที่เป็นห่วงหนูเล็กมากที่สุด”
อีกมุมหนึ่งเกนหลงกำลังเลือกแบบชุดแต่งงานจากหนังสือรวมแบบชุดแต่งงาน พลางเงี่ยหูฟังด้วยความเป็นห่วง
“ผมไว้ใจเขาที่สุด และหนูเล็กเองก็ควรที่จะไว้ใจเขาเหมือนกัน”
สุริยงยังดื้อต่อไป
“คุณเอื้อไม่ได้ต้องมาเจออย่างที่หนูเล็กเจอ คุณเอื้อไม่เข้าใจหรอก ว่าทำไมหนูเล็กถึงไม่ไว้ใจผู้ชายอย่างเขมชาติ”
ทันใดนั้นเสียงที่ตอบกลับมาทำเอาสุริยงถึงกับอึ้ง
“พี่เอื้ออาจจะไม่เข้าใจ แต่เกนเข้าใจค่ะ”
“คุณเกน”
“การโดนคนที่เราไว้ใจที่สุด โกหก หลอกลวงเรา มันทำให้เราหมดความเชื่อมั่นที่จะเชื่อใจเขาได้อีกต่อไป ถ้าคนที่
โกหกเป็นคนอื่น เกนจะแนะนำว่า ไม่ควรเชื่อเขาอีกต่อไป แต่สำหรับเขมชาติแล้ว เกนขอให้คุณสุลองเปิดใจและให้
โอกาสเขาอีกครั้ง”
สุริยงส่ายหน้า พยายามทำใจแข็งไม่เห็นด้วย
“ทำไมคะ? ทำไมเขมชาติถึงได้ข้อยกเว้น”
เกนหลงตอบเสียงหนักแน่น ”เพราะเขมรักคุณสุค่ะ”
สุริยงชะงักกึก เกนหลงพูดต่อ
“ก่อนหน้านี้ เขาไม่แสดงออก เพราะหลอกตัวเองว่า “เกลียด” ก็เลยทำให้คุณสุต้องเสียใจ”
เกนหลงคุยกับสุริยงด้วยความเข้าใจ เห็นใจ เอื้อยืนอยู่ข้างๆ ฟังด้วยความสนใจและชื่นชมวิธีคิด วิธี
พูดของเกนหลง ในขณะที่สุริยงฟังด้วยใจเต้นแรง ความกลัว ความรัก ทิฐิ ที่กำลังต่อสู้กันสุดๆ
“เกนเองก็เคยโกรธ เกลียดเขมไม่น้อยกว่าที่คุณสุเป็น แต่ที่เกนให้อภัยเขาเพราะรู้ว่าเนื้อแท้จริงๆแล้ว
เขมไม่ใช่คนเลว เขาแค่ไม่รู้ใจตัวเอง เกนก็ถือตามคำโบราณที่ว่าไม่รู้ย่อมไม่ผิด แต่ตอนนี้เขารู้ตัวแล้วและ
ยังกล้าที่จะแสดงความรู้สึกที่แท้จริงออกมา คนแบบนี้ น่าจะได้รับการให้อภัยค่ะ”
สุริยงสะท้านใจ ความสับสนเพิ่มมากขึ้น
“พี่เอื้อเล่าให้ฟังว่า คุณสุเคยบอกให้พี่เอื้อถามใจตัวเอง ตอนนี้คงถึงเวลาที่คุณสุต้องลองถามใจตัวเองดูบ้างนะคะ
ว่าจริงๆแล้ว คิดยังไงกับเขม เพราะเขมเขารู้ใจตัวเองแล้วหล่ะค่ะ ว่าผู้หญิงทีเขารักมาตลอด และ
ยังคงรักไม่เปลี่ยนแปลง คือคุณสุ”
สุริยงอึ้ง คำพูดเกนหลงจี้ใจดำอย่างแรง
เกนหลงวางสายไปพร้อมกับรอยยิ้ม แห่งความสบายใจ เสียงเอื้อปรบมือ
“พูดได้จับใจมากครับ”
เกนหลงยิ้มรับ
“ขอบคุณค่ะ แต่เกนไม่แน่ใจเลยว่ามันจะได้ผลหรือเปล่า เมื่อกี๊เธอก็ฟังอย่างเดียว ไม่พูดอะไรเลย
คุณสุใจแข็งอย่างที่พี่เอื้อบอกจริงๆด้วย บอกตรงๆนะคะ เกนไม่ค่อยสบายใจยังไงก็ไม่รู้ อยากจะทำอะไรให้มากกว่านี้”
เอื้อคิด แล้วก็เสนอ
“พี่ว่าเราไปถ่ายรูปพรีเวดดิ้งกันที่สวิสดีมั้ย?”
เกนหลงหันขวับมา ยิ้มดีใจ “จริงเหรอคะ?”
“เพราะพี่ก็ไม่ค่อยชอบถ่ายรูปแต่งงานในสตูเท่าไหร่ มันเขินๆไงไม่รู้ เราก็ถือโอกาสไปถ่ายรูป
แต่งงานที่โน่น ระหว่างนั้นก็แวะไปให้กำลังใจหนูเล็กกับเขมชาติด้วย เกนว่าไง”
“ไปพรุ่งนี้เลยนะคะ”
แล้วทั้งสองคนก็หัวเราะกันออกมาอย่างสดใส

ส่วนสุริยงก็ยังคงคิดถึงคำพูดของเกนหลง
“เนื้อแท้จริงๆแล้ว เขมไม่ใช่คนเลว เขาแค่ไม่รู้ใจตัวเอง เกนก็ถือตามคำโบราณที่ว่า ไม่รู้ย่อมไม่
ผิด แต่ตอนนี้เขารู้ตัวแล้ว และยังกล้าที่จะแสดงความรู้สึกที่แท้จริงออกมา คนแบบนี้ น่าจะได้รับการให้อภัยค่ะ
คุณสุลองถามใจตัวเองดูนะคะ ว่าจริงๆแล้ว คิดยังไงกับเขม เพราะเขมเขารู้ใจตัวเองแล้วหล่ะค่ะ ว่าผู้หญิงที่เขารักมา
ตลอด และยังคงรักไม่เปลี่ยนแปลง คือคุณสุ”
สุริยงคิด แล้วก็ได้ยินเสียงกุกกักดังมาจากห้องกินข้าว จึงรีบเดินมาก็เห็นอาหารจัดไว้อย่างสวยงาม
พร้อมกับกระดาษโน้ตของเขมชาติ สุริยงหยิบมาอ่าน
“ผมเห็นคุณไม่ค่อยทานอะไรมาหลายวัน เลยซื้ออาหารไทยร้านโปรดของคุณมาให้ คุณเอื้อบอกว่า
เป็นเมนูที่คุณชอบ ถ้าต้องการอะไรเพิ่มเติมเขียนบอกไว้ได้นะครับ ... เขม”
สุริยงอ่านแล้วก็เบือนหน้าหนี มองอาหาร เหมือนไม่อยากกิน พลางทำท่าจะหันหลังเดินหนี แต่
สุดท้ายก็ชะงักเท้า พลางมองซ้ายมองขวาเห็นว่าเขมชาติไม่อยู่ ก็เลยเดินกลับมาแล้วก็กินอย่างเอร็ดอร่อย
หลังจากนั้นทุกครั้งที่สุริยงเดินออกไปไหน ก็จะรู้สึกเหมือนมีคนเดินตามตลอดเวลา แม้กระทั่งภายใน
ชาโตว์ ทุกเช้าจะเห็นเห็นดอกไม้สดชื่น เสื้อผ้าซักรีดเรียบร้อย แปรงสีฟันมียาสีฟันป้ายไว้อย่างดี
สุริยงแววตาเริ่มอ่อนโยนลงเรื่อยๆ และเริ่มจะคิดถึงเขมชาติ ยามค่ำคืนสุริยงพยายามจะตื่นมาดู
เขมชาติ แต่เห็นแค่หลังแว่บๆ แล้วก็รีบหนีออกไป บางคืนที่สุริยงนอนผ้าห่มกระจุยออกจากร่าง เขมชาติก็จะย่องเข้า
มาห่มผ้าให้ ก้มหน้ามาเหมือนจะจูบ แต่ก็ตัดใจไม่จูบ พอเขมชาติเดินออกไป สุริยงค่อยๆลืมตา พลางคิดถึงคำพูดของ
เกนหลง
“คุณสุลองถามใจตัวเองดูนะคะ.าจริงๆแล้ว คิดยังไงกับเขม เพราะเขมเขารู้ใจตัวเองแล้วหล่ะค่ะ
ว่าผู้หญิงที่เขารักมาตลอด และยังคงรักไม่เปลี่ยนแปลง คือคุณสุ”
แววตาของสุริยงอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด
เช้ารุ่งขึ้น สุริยงเดินมาที่โต๊ะรับประทานอาการ แต่บนโต๊ะว่างเปล่า ไม่มีของอาหารวางไว้เหมือน
ปกติ สุริยงแปลกใจ
“ทำไมไม่เตรียมอาหาร”

เมื่อเดินมาถึงโต๊ะ เห็นกระดาษเขียนไว้ สุริยงหยิบมาอ่าน ขมวดคิ้วนิดๆ
สุริยงเดินออกมาที่หน้าบ้าน พร้อมกับเสียงเขมชาติเฉลยข้อความที่เขียนไว้
“วดี วันนี้อากาศดี ผมเตรียมอาหารเช้าไว้ให้นอกบ้าน ทานหมด มีของขวัญพิเศษอยู่ใต้จานนะ
ครับ”
สุริยงเดินมาเห็นโต๊ะเล็กๆ จัดอาหารเช้าไว้อย่างน่าทาน สุริยงมองแล้วท้องร้อง แต่ทำฟอร์ม
“ของขวัญ ใต้จานเนี่ยนะ ใครจะอยากได้”
สุริยงมองๆ ทำเป็นเชิดๆ แต่ด้วยความหิว
“ลองดูก็ได้ถ้าไม่มีอะไรอยู่ใต้จานนะน่าดู”
สุริยงทำเป็นมีฟอร์ม แต่สุดท้ายก็ยอมนั่งกินจนได้
เขมชาติยืนแอบมองอยู่อีกมุมหนึ่ง พลางยิ้มโล่งอก เป็นจังหวะเดียวกับที่โทรศัพท์มือถือสั่น
เขมชาติรีบกดรับ
“คุณเอื้อ สวัสดีครับ”

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนอวสาน(3) วันที่ 28 เม.ย. 57

ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตี
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3