อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 27/4 วันที่ 27 เม.ย. 57
“นี่ครับตั๋วเครื่องบินของหนูเล็ก เครื่องจะบินออกตอนเที่ยงคืน เดี๋ยวผมมารับเราไปพร้อมกัน”สุริยงรับตั๋วมา แล้วตัดสินใจพูด
“คุณเอื้อไม่ต้องไปสวิสกับหนูเล็กหรอกค่ะ คุณเอื้อไม่จำเป็นต้องเสียสละมารับผิดชอบอะไรทั้งนั้น
หนูเล็กดูแลตัวเองได้”
เอื้อนิ่งชะงัก
“ผมว่าเราคุยเรื่องนี้กันเข้าใจแล้วนะ ไม่ว่ายังไงผมก็ไม่ปล่อยให้คุณไปคนเดียวแน่นอน”
“ใช่ค่ะ แต่ตอนนั้นที่เราคุยกัน หนูเล็กยังไม่รู้ว่าคุณเกนรักคุณ”
“รู้ว่าอะไรนะ? ขออีกที”
“คุณเกนรักคุณเอื้อค่ะ
เอื้อ ช็อก ใจเต้นแรงแทบทะลุอก
“จริงเหรอ ? ละ แล้วหนูเล็กรู้ได้ยังไง ? ทะ ทำไมถึงรู้?”
“คุณเกนให้หนูเล็กสัญญาว่าจะไม่ทำให้คุณเอื้อเสียใจ เธอขอร้องให้หนูเล็กดูแลและอยู่เคียงข้างคุณ
เอื้อ และทำให้คุณเอื้อมีความสุขที่สุด”
เอื้อฟังนิ่งตัวชา
“การที่ใครสักคนอยากให้ใครอีกคนมีความสุขยิ่งกว่าตัวเอง ดีใจที่ได้เห็นรอยยิ้มของเขาแม้ว่าเรา
จะต้องเสียน้ำตา ความรู้สึกแบบนี้มันเรียกว่า”ความรัก”ไม่ใช่เหรอคะ หนูเล็กพึ่งเห็นความรู้สึกเหล่านั้นจากแววตาของ
คุณเกนเวลาพูดถึงพี่เอื้อ เธอคือคนที่อยากเห็นพี่เอื้อมีความสุขที่สุดกว่าใครๆในโลก มันทำให้หนูเล็กมั่นใจว่า คุณเกน
รักคุณเอื้อค่ะ”
เอื้ออึ้ง “แต่...” ในใจอยากจะพูดต่อว่าหนูเล็กคือคนที่ผมต้องดูแล หากสุริยงรีบพูดแทรกขึ้น
“ไม่ต้องห่วงหนูเล็กค่ะ คุณเอื้อทำเพื่อหนูเล็กมามากแล้ว ถึงเวลาที่จะต้องทำเพื่อตัวเองบ้างนะคะ
คนดีๆไม่ได้ผ่านเข้ามาในชีวิตได้บ่อยๆ ถ้าเจอแล้ว อย่าปล่อยให้หลุดมือไปนะคะ”
สุริยงจับมือเอื้อ เพื่อขอบคุณ และให้กำลังใจ
“คุณเกน เผยความรู้สึกของตัวเองออกมาแล้วนะคะ คุณเอื้อเองก็น่าจะรีบหาคำตอบและบอก
ความรู้สึกของตัวเองให้เธอรู้ ก่อนที่จะสายเกินไป”
สุริยงยิ้มให้กำลังใจ แล้วก็เดินเข้าบ้านไป เอื้อยืนตัวลอยๆ ยังอึ้ง และคาดไม่ถึง
“น้าสุไม่ไปไม่ได้เหรอคะ?”
ฮันนี่กับสุริยงนั่งกอดกัน ในขณะที่ชนะนั่งอยู่อยู่อีกฝั่ง
“มันก็ได้ แต่น้าสุก็อยากไปพักผ่อน นอนเล่นบ้างนี่คะ หรือว่าฮันนี่ไม่อยากให้น้าสุไปพัก”
สุริยงพูดพลางลูบหัวฮันนี่
“น้าสุไปพักที่รีสอร์ทฮันนี่กับคุณพ่อก็ได้นี่คะ ฮันนี่ให้พักฟรี ไม่มีชาร์จ”
สุริยงยิ้ม “ขอบใจจ้า เอาไว้ถ้าน้าสุกลับมาเมื่อไหร่ จะรีบไปหาทันที”
ฮันนี่ชูนิ้วก้อย “สัญญานะคะ”
สุริยงเกี่ยวก้อย “สัญญาค่ะ”
ชนะรีบพูดแทรกขึ้นบ้าง
“ดีนะครับที่ผมเอะใจ เห็นเงียบๆกันไป เลยโทร.มาที่บ้าน พอชื่นบอกก็รีบชวนฮันนี่มาทันที ไปคราว
นี้คุณสุจะกลับมาเมื่อไหร่ครับ”
“เอ่อ คงจะอีกสักพักค่ะ”
“คุณสุไม่ได้ไปเพราะโกรธผม เรื่องที่ผมไปบอกว่าคุณหนีไปอยู่บ้านพักผมใช่มั้ยครับ”
สุริยงหัวเราะ
“ไม่ใช่เลยค่ะ สุจะโกรธคุณทำไมคะ คุณทำไปเพราะเป็นห่วง สุเข้าใจค่ะ”
ชนะยิ้ม โล่งอก “เฮ่อ แล้วไป เออ แล้วเรื่องสุขภาพของคุณสุ”
ชนะถามเลี่ยงๆ สุริยง ก็ตอบเลี่ยงๆ เช่นกัน
“อย่าไปพูดถึงมันเลยค่ะ มันเป็นแค่ความเข้าใจผิด ขอบคุณมากนะคะที่เป็นห่วง”
“ด้วยความยินดี คุณสุอย่าลืมนะครับ กลับมาเมื่อไหร่ ไปหาผมกับฮันนี่ได้ตลอดเวลา”
“คุณชนะกับฮันนี่ก็เหมือนกัน บ้านนี้ยินดีต้อนรับเสมอ”
“ขอบคุณครับ”
สุริยงหันมาพูดกับฮันนี่
“ฮันนี่มาเล่นกับไก่ ไข่ ได้ตลอดเวลานะคะ น้าสุฝากน้องๆด้วย”
“ได้เลยค่ะ ฮันนี่จะช่วยเทรนไก่ กับ ไข่ให้ออกงานสังคม แล้วก็เตรียมตัวเป็นนายธนาคารในอนาคต
ค่ะ ฮันนี่รักน้าสุนะคะ”
พูดพลางหอมแก้มสุริยงฟอดใหญ่ สุริยงหอมคืน
“น้าสุก็รักฮันนี่ค่ะ”
จากนั้นทั้งสองคนหัวเราะสดใส ชนะมองแล้วก็ยิ้มตาม พลางมองสุริยงด้วยความเสียดาย
หลังจากที่ชนะกับฮันนี่กลับไปแล้ว สุริยงก็เดินมาที่ห้องนอนไก่ ไข่ พลางเคาะประตู
“ไก่ ไข่ ทำอะไรลูก ไก่ ไข่” หากไม่มีเสียงตอบจากในห้อง “แม่หนูเล็กเข้าไปนะครับ”
เมื่อเปิดเข้าไป เห็นไก่ กับไข่ นั่งหันหลังให้ กอดอกนิ่งๆ สุริยงเห็นแล้วก็รู้ทันทีว่าน้อยใจ
“โกรธแม่หนูเล็กใช่มั้ยครับ ถึงได้ไม่ยอมออกจากห้องไปหาพี่ฮันนี่ ไหนหันหน้ามาสิ มาคุยกัน”
สุริยงหันไก่ ไข่ กลับมา ห้เผชิญหน้ากัน ถึงได้เห็นว่าไก่ ไข่ ร้องไห้ สุริยงใจอ่อนยวบ
“ไก่ ไข่ ร้องไห้ทำไมลูก” พูดพลางดึงคู่แฝดเข้ามากอด “ โถๆๆ. ทำไมมาแอบร้องไห้อยู่ที่นี่ มีอะไร
ครับ? บอกแม่หนูเล็กสิ”
“แม่หนูเล็กจะทิ้งเราสองคน”
“แม่หนูเล็กไม่รักไก่ กับ ไข่แล้ว”
สุริยงแทบจะหัวใจสลาย ทั้งกอด ทั้งหอมลูกแฝดทั้งสองด้วยความรัก
“โถ ลูกแม่ ทำไมคิดแบบนั้น ไม่จริงเลยนะครับ แม่หนูเล็กไม่ได้ทิ้งไก่ ไข่ และแม่หนูเล็กก็ยังลูก
เหมือนเดิม”
“แล้วทำไมต้องไป”
คำถามซื่อๆ ของไก่ ทำเอาสุริยงสะอึก พลางตั้งสติคิด และค่อยๆ ขยับตัว
“แม่หนูเล็กไปเพราะไม่ค่อยสบาย แม่หนูเล็กต้องไปรักษาตัว และพักผ่อน”
ไก่ กับ ไข่ ค่อยๆเปลี่ยนจากเสียใจ เป็นห่วง
“ไม่สบาย เป็นอะไร ครับ?”
“เจ็บมั้ย?”
สุริยงยิ้ม
“ไม่เจ็บครับ แต่แม่หนูเล็กต้องไปรักษาที่โน่น เพราะไม่เหมาะสมที่จะรักษาที่นี่ ไก่ ไข่ เข้าใจแล้วนะ
ครับ แม่หนูเล็กไม่ได้ทิ้งลูก และยังรักลูกเหมือนเดิม อย่าคิดแบบนี้อีกนะ รู้หรือเปล่า ไม่ว่าจะเกิดขึ้น ไม่มีวันที่แม่จะทิ้ง
เราสองคน และไม่มีวันที่จะเลิกรักด้วย จำไว้นะครับ”
ไก่ ไข่ พยักหน้า แล้วก็โผเข้ากอดสุริยง
“ไก่ก็รักแม่หนูเล็ก”
“ไข่ก็รัก รักมากๆๆ เลยครับ”
สุริยงยิ้มขำๆ พลางกอดไก่ กับไ ข่ด้วยความรัก และน้ำตาซึมๆ ใจหายที่ต้องจากกัน
ในขณะที่เกนหลงนั่งเศร้าๆ คุณพจน์เดินมาหา
“ถ้าพ่อจำไม่ผิด พรุ่งนี้เรากับเอื้อมีสอบเต้นรำใช่มั้ย ?”
เกนหลงตอบเศร้าๆ “คงจะเหลือแค่เกนคนเดียวแล้วหล่ะค่ะ”
“อ้าว” คุณพจน์หน้าเหวอ
“คืนนี้พี่เอื้อเขาไปสวิสกับคุณสุค่ะ ไปแบบไม่มีกำหนดกลับ”
“แล้วเอื้อเขาบอกหรือเปล่าว่าทำไมถึงทำแบบนี้?”
“พี่เอื้อไม่ได้บอกอะไรเลยค่ะ ไม่ได้พูดสักคำ เกนรู้เพราะพี่อัมมาบอก แต่เกนเข้าใจค่ะ แค่สอบเต้นรำ
สมัครเล่น มันไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร เมื่อเทียบกับคุณสุ”
เกนหลงระบายความรู้สึก คุณพจน์ฟังด้วยความเห็นใจ
“พี่เอื้อรักคุณสุมากนะคะ ขนาดรู้ว่าท้องลูกของเขม ก็ยังรับได้ เกนนับถือความรักของสองคนนี้จริงๆ
พี่เอื้อเป็นคนดี คุณสุเป็นคนดี ทั้งสองคนเหมาะสมกันที่สุดแล้วค่ะ”
คุณพจน์โอบเกนลูกสาว พลางพูดปลอบใจ
“ลูกพ่อก็เป็นคนดี สักวันก็คงจะได้เจอคนที่คู่ควร”
ในขณะที่เอื้อยืนอยู่ที่หน้าบ้านสุริยง ใบหน้าครุ่นคิด สุริยงยืนอยู่หน้าบ้าน มองบ้านอีกครั้งด้วยความ
อาลัย อาทิตย์ นภา ชื่น ไก่ ไข่ ยืนส่ง
“เดินทางดีๆนะลูก” นภาให้พรลูกสาว อาทิตย์รีบพูดดด้วยความเป็นห่วง
“ถึงแล้วรีบส่งข่าวด้วย”
“ค่ะคุณพ่อคุณแม่รักษาสุขภาพ อย่าทำขนมหนักนะคะ แล้วก็ไม่ต้องคอยวิ่งป้อนข้าวไก่ ไข่ ให้เขาหัด
ทานเอง เสื้อผ้าก็ให้เลือกใส่เอง ไม่ต้องไปจัดให้เขานะคะ ถุงเท้าก็เหมือนกัน”
เอื้อเอื้อมมือมาแตะแขนสุริยงเป็นเชิงเตือน
“หนูเล็กๆ เครื่องออกเที่ยงคืนนะ เดี๋ยวไม่ทัน”
“หนูเล็กรักคุณพ่อ คุณแม่นะคะ”
นภากอดสุริยงไว้แน่น น้ำตาซึม “แม่ก็รักหนูเล็ก.รักมากที่สุดในโลกเลยนะลูก”
อาทิตย์กอดทั้งสองไว้ ไก่ ไข่ มองตาปริบๆ สุริยงคลายกอดนภาแล้วก็หันมาทางไก่ ไข่ มองหน้า
ลูกชายแฝดแล้วไม่รู้จะพูดอะไร ได้แต่ดึงมากอดด้วยความรัก
“เป็นเด็กดีนะลูกนะ แม่หนูเล็กจะคิดถึงไก่ ไข่ ทุกวัน ทุกเวลา ทุกนาที ทุกวินาทีเลยนะครับ”
“ไก่ก็จะคิดถึงแม่หนูเล็กครับ”
“ไข่ด้วยครับ”
สุริยงกอดลาลูกชายแฝดคนจนฉ่ำใจ แล้วก็ลุกขึ้น หันมาลาชื่น
“ชื่น ฝากทุกๆคนด้วยนะคะ”
ชื่นยิ้มแป้น “ ได้ค่ะ แต่ชื่นรับฝากไม่นานนะคะ คุณหนูเล็กต้องรีบมารับคืนไปนะคะ”
“เอาเป็นว่า หนูเล็กกลับมาเมื่อไหร่ จะจ่ายดอกให้อย่างสาสม”
สุริยงยิ้ม แล้วก็หันมามองหน้าทุกคนอีกครั้ง
“ไปนะคะคุณพ่อคุณแม่ สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีครับแม่หนูเล็ก”
เอื้อเดินนำขึ้นรถไป สุริยงขึ้นตาม
นภาตะโกนตามหลังไป
“ถึงสนามบินแล้วโทร. มาบอกด้วยนะลูก”
ประตูรถปิด และค่อยๆเคลื่อนออกไป นภาได้แต่กอดไก่ ไข่ ไว้ ด้วยความใจหาย
อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 27/4 วันที่ 27 เม.ย. 57
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตีละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3