อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 24/3 วันที่ 22 เม.ย. 57

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 24/3 วันที่ 22 เม.ย. 57

ชื่นอายม้วน รีบวางจานขนมกับแก้วน้ำไว้ข้างหน้าแล้วก็รีบเดินออกไปทันที ในขณะที่เขมชาติปั้นหน้าไม่ถูก
หากก็ไม่ปฏิเสธว่า รู้สึกเป็นกันเองกับครอบครัวของสุริยงได้อย่างรวดเร็ว
“เชิญครับทองม้วนนิ่มเพิ่งทำยังอุ่นๆอยู่เลย แล้วก็น้ำตะไคร้ไม่ใส่น้ำตาล ทานคู่กันกำลังดี”

อาทีตย์เชื้อเชิญ นภารีบเสริม
“เราทำกันเองนะคะ พอดีเราสองคนอยู่บ้านเฉยๆ ไม่ได้ทำงานอะไรก็เลยทำขนม กับน้ำสมุนไพรส่ง
ขายตามตลาด พอมีรายได้เล็กๆน้อยๆ มาช่วยหนูเล็กจ่ายค่าน้ำค่าไฟ”

เขมชาติชะงักกึกยิ่งตอกย้ำว่าคิดผิดมาตลอดเวลา
“ขยันจังครับ ไม่เหมือนกับที่เคยได้ยิน”
นภากับอาทิตย์ได้ยินไม่ชัด พลางขมวดคิ้วแปลกใจ เขมชาติรีบเสเปลี่ยนเรื่องคุย
“วดีไม่อยู่เหรอครับ?”
นภากับอาทิตย์ทำหน้างงๆ เขมชาติรีบอธิบาย “วดี คือ หนูเล็ก หรือ สุริยงน่ะครับ”
“ไม่อยู่ ออกไปธุระตั้งแต่เช้าแล้ว อีกสักพักก็คงจะกลับ” อาทิตย์ตอบตามความจริง ในขณะที่นภายังข้องใจ
“ทำไมถึงเรียกหนูเล็กว่าวดี ปกติมีแต่เพื่อนมหาวิทยาลัยเรียก คุณรู้จักชื่อนี้ได้ยังไง?”
เขมชาติชะงัก พลางนิ่งคิด ก่อนจะตัดสินใจ ที่จะบอกความจริงสักที ทันใดนั้นเขมชาติก็ทรุดลงมานั่งคุกเข่าลงที่พื้น แล้วก้มลงกราบบุพการีของสุริยง
“ผมขอโทษครับ”
นภา อาทิตย์ ตกใจ ร้องขึ้นเสียงดัง
“ เอ้ย คุณๆๆๆ ลุกก่อน ลุกขึ้น”
นภารีบเข้ามาประคองเขมชาติขึ้นจากพื้น
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นมาขอโทษขอโพยอะไรกัน?”
เขมชาติ พูดอย่างคนที่รู้สึกสำนึกผิดจริงๆ “ผมกราบขอโทษสำหรับทุกอย่างที่ผมทำไม่ดีต่อวดี ผมขอโทษครับ”
นภากับอาทิตย์มองหน้ากัน งง งง !! อย่างสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น
“ถึงกับต้องมากราบขอโทษกันแบบนี้ระหว่างคุณกับหนูเล็กมันมีอะไรกันแน่?”
นภา กับ อาทิตย์ รอฟังคำตอบจากเขมชาติหน้าเครียด

ในขณะที่สุริยงกำลังขับรถอยู่นั้น กำลังคุยโทรศัพท์ผ่านสมอลล์ทอล์คกับชื่น และเมื่อชื่นรายงานสถานการณ์เรื่องราวที่เกิดขึ้นที่บ้านให้สุริยงฟัง สุริยงก็ถึงกับตกใจ
“คุณพ่อคุณแม่คุยกับใครนะ?”
ชื่น รีบตอบด้วยความตื่นเต้น
“คุยกับคุณเขมชาติเจ้านายเก่าคุณหนูเล็กค่ะ คุณเขามาได้สักพักแล้วค่ะ คุยกันไม่ยอมออกจาก
ห้องรับแขกเลยค่ะ สงสัยว่าจะคุยกันถูกคอ”
สุริยงหน้าเครียดขึ้งขึ้นทันที “คุยอะไรกัน ?”

“ไม่อยากเชื่อเลย ว่าคุณเคยเป็นแฟนกับหนูเล็กเหรอเนี่ย ? แม่ไม่เคยรู้มาก่อนเลย ก่อนแต่งงานเราก็ถาม แต่หนูเล็กไม่ได้บอกอะไร”
นภาถึงกับอึ้งไปในทันที ที่เขมชาติบอกถึงความสัมพันธ์ระหว่างเขากับสุริยง หากประโยคท้ายนั้น ทำเอา เขมชาติถึงกับหน้าเสีย จนอาทิตย์ต้องรีบปลอบใจ
“ไม่ต้องเสียใจที่เขาไม่ได้บอก หนูเล็กเป็นคนมีโลกส่วนตัวสูง ไม่ค่อยพูด ถามก็ไม่ค่อยบอก”
เขมชาติพยักหน้า คราวนี้เขมชาติเห็นด้วย
“ไม่ใช่แค่เรื่องตัวเองหรอกครับ ความลับของเพื่อนก็เหมือนกัน ถ้าเล่าให้เขาฟัง ไม่มีทางจะหลุดออก
จากปาก ผมกับเพื่อนๆตั้งฉายาให้วดีว่าเครื่องเก็บความลับขั้นสุดยอด”
นภาฟังแล้วคิดตาม
“ก็จริงนะ แม่เล่าอะไรให้เขาฟัง แล้วบอกว่าอย่าบอกพ่อ เขาก็ไม่เคยบอก อ๋อ รู้แล้ว รู้จักกันมาตั้งแต่
อยู่มหาวิทยาลัยนี่เอง ถึงได้เรียกว่าวดี”
“ผมว่าชื่อนี้เพราะดีครับ “สุริยาวดี” ผมชอบเรียกว่า “วดี” เพราะมันเก๋ดี น่ารัก”
อาทิตย์อมยิ้มอย่างภูมิใจ “พ่อตั้งชื่อนี้ให้เองแหละ”
เขมชาติได้ทีรีบพูดต่อทันที
“เหรอครับ เพราะมาก ผมไม่ชอบชื่อ “สุริยง” เลย มันดูแข็งๆเหมือนชื่อผู้ชาย”
นภา อาทิตย์ รีบสนับสนุน “ใช่ๆ พ่อกับแม่ก็ไม่ชอบ”
เขมชาติยิ้มแล้วรู้สึกว่าโล่งใจกับท่าทีของนภากับอาทิตย์
“แล้วนี่ยังไม่บอกเลย มาขอโทษที่ทำไม่ดีกับหนูเล็ก คุณทำอะไรเหรอ?”
อาทิตย์ยังสงสัยไม่หายข้องใจ เขมชาติถึงกับหุบยิ้มแทบไม่ทัน
“ตั้งแต่กลับมาเจอกัน ผมทำไม่ดีกับวดีไว้มาก ทั้งเรื่องงานเรื่องส่วนตัว ถ้าสิ่งที่ผมทำกับวดี สร้าง
ความไม่สบายใจให้คุณพ่อคุณแม่ไปด้วยผมต้องขอโทษนะครับ”
นภารีบอธิบาย
“ตอนทำงานหนูเล็กก็มีเครียดบ้าง ยิ่งกลับจากสวิส ยิ่งเครียดหนักแต่แม่ไม่ถือหรอก ตอนนี้ไม่ได้
ทำงานกันแล้วนี่ คงไม่มีอะไรแล้วมั้ง ส่วนเรื่องที่เคยเป็นแฟนกัน มันเป็นแค่อดีตตอนนี้ก็โตๆกันแล้ว คุณเองก็มีคุณ
เกนหลง”
เขมชาติอึกอักๆ แล้วก็ตัดสินใจไม่ลังเลทีจะพูดอกมาตรงๆ
“ คือตอนนี้ผมกับคุณเกน เราเป็นเพื่อนกันแล้วครับ”
นภากับอาทิตย์มองหน้ากันไปมา ด้วยความหนักใจ นภาถามขึ้นตรงๆ
“เพราะหนูเล็กหรือเปล่า? เห็นชื่นบอกว่าวันก่อนคุณเกนหลงมาที่บ้าน ท่าทางโกรธมาก”
เขมชาติรีบบอก
“ไม่ใช่ครับ เพราะผมเอง ที่ทำให้คุณเกนขอเลิก ส่วนเรื่องวดี คุณเกนเป็นคนบอกให้ผมมาขอบคุณ
เขา ที่ทำให้เธอไม่โกรธผม และกลับมาเป็นเพื่อนกันได้ คุณเกนไม่ได้โกรธวดีเลยครับ”
นภากับอาทิตย์มองหน้าแล้วถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขมชาติรีบพูดต่อทันที
“ผมขอบคุณที่คุณพ่อคุณแม่ไม่ถือสาเรื่องที่ผ่านมา ตอนนี้ก็เหลือแต่วดี ผมยอมรับ ที่สวิส ผมทำไม่ดี
กับวดีไว้มาก กลับมาเขาถึงได้เป็นแบบนั้น ผมมาเพื่ออยากจะขอโทษ หลายเรื่องก็คลี่คลายแล้ว รวมทั้งเรื่องผมกับ
คุณเกนผมก็ได้แต่หวังว่า วดีจะเห็นใจ และ ยกโทษให้ผม”
เขมชาติพูดอย่างมีหวัง ทันใดนั้นชื่นก็วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา
“คุณเขมชาติคะ คุณเขมชาติ ปะ ไปดูหน้าบ้านหน่อยค่ะ เกิดเรื่องแล้วค่ะ”
เขมชาติรีบหันขวับไปทันที

เมื่อเขมชาติ อาทิตย์ นภา ชื่น ออกมาที่หน้าประตูบ้าน ก็เห็นรถลาก กำลังจัดการพ่วงรถเขมชาติ เตรียมลากไป เขมชาติหน้า เหวอ รีบวิ่งพรวดตามไปทันที
“หยุดก่อน รถผม พวกคุณจะทำอะไร?”
พนักงานลากรถหยุดกึก เสียงสุริยงดังขึ้น
“ฉันเป็นคนโทร.ไปเรียกให้เขามาลากไปเอง”
ทุกคนหันมาตามเสียง เห็นสุริยงเดินมา หน้าตาเอาเรื่อง จนเขมชาติ นภา อาทิตย์ และชื่น หน้าซีดไปตามๆ กัน
“วดี คุณทำแบบนี้ทำไม?”
“เพราะมันเป็นหน้าบ้านฉัน และฉันไม่ต้อนรับคุณ”
เขมชาติหน้าเสีย นภารีบปรามด้วยความสงสาร
“หนูเล็ก พูดกันดีๆ ดีกว่านะลูกนะ”
“คนแบบนี้พูดดีๆด้วยไม่ได้ค่ะแม่ ยิ่งเราดี เขายิ่งเลวใส่”
นภา อาทิตย์ ชื่น ถึงกับผงะ แต่ไหนแต่ไรมา ไม่เคยเห็นสุริยงพูดจากระโชกโฮกฮากแบบนี้ หากสุริยงไม่แคร์หันมาสั่งคนลากรถ
“ลากไปเลย ลากไปทิ้งที่ไหนก็ได้ ทิ้งให้ไกลๆ เลย”
เขมชาติพูดสวนกลับทันที
“ได้ คุณอยากจะลากรถผมไปทิ้ง ก็ได้ ผมไม่ว่า คราวหน้าผมให้คนรถมาส่ง หรือมาแท็กซี่ก็ได้แต่ไม่
ว่ายังไง ผมก็ต้องมาหาคุณ”
“คุณจะมาหาฉันอีกทำไมหะ?” สุริยงย้อนถาม “จะมาสร้างความเดือดร้อนอะไรให้ฉันอีก ที่ผ่านมายังเดื่อดร้อนไม่พออีกหรือไง?”
เขมชาติ รีบบอกกลับด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ผมรู้ว่า ผมไม่ดีกับคุณ ผมจะมาเพื่อขอโทษ ขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง ขอโทษที่ทำร้ายจิตใจคุณ
แล้วก็ขอโทษที่ไม่ดีกับคุณที่สวิส”
เขมชาติพูดยังไม่ทันจบประโยคดี สุริยงก็พูดแทรกเสียงดัง
“หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ฉันไม่อยากฟัง ไม่ต้องมาที่นี่อีก เพราะฉันไม่รับคำขอโทษ
กลับไปเลยนะ และไม่ต้องมาที่นี่อีก ไป ฉันบอกให้ไป ไปสิ”
สุริยงอารมณ์ขึ้น จนควบคุมตังเองไม่ได้ เล่นเอาคนรอบข้างถึงกับตกใจตะลึงไปตามๆกัน
ชื่น รีบเอียงหน้ามากระซิบกระทราบกับนภา ”ไม่เคยเห็นคุณหนูเล็กเป็นแบบนี้เลยนะคะเนี่ย”
เขมชาติยังคงไม่ละความพยายาม
“วดี”
สุริยงตวาดลั่น
“จะมา วดง วดี อะไรอีกหะ ไปสิ ไป ไป ไม่ต้องมาปั้นหน้าสำนึกผิด เพราะฉันไม่เชื่อ กลับไป ไปสิ ไป ฉันบอกให้ไป”
สุริยงฟาดกระเป๋าใส่เขมชาติอย่างแรง ด้วยความโมโหอารมณ์ที่ขึ้นสุดๆ เหมือนรถเบรคแตก
“โอ๊ย วดี นี่ตีจริงเหรอเนี่ย โอ้ย”
สุริยงยังคงไม่ยอมรามือพยายามต่อ
“ตีจริงๆสิ จะมาตีเล่นทำไม นี่ยังน้อยไปด้วยซ้ำ ถ้าเทียบกับสิ่งที่ทำกับฉัน กลับไป ไป”
นภา อาทิตย์ ชื่น แม้กระทั่งคนลากรถ ต่างตกใจในท่าที
“หนูเล็กๆ ใจเย็นๆๆ เบาๆลูก เบาๆ ชื่นช่วยกันจับหน่อยเร็ว” นภารีบหันมาบอกกับชื่นให้ช่วย
“ค่ะๆ”
จากนั้นนภากับชื่นก็รีบเข้าไปจับสุริยงไว้ ที่ยังใช้กระเป๋าตีเขมชาติไม่หยุด
“กลับไปเลยนะ ไม่ต้องมาให้เห็นหน้าอีก ไป”
“หนูเล็กๆ พอแล้วลูก พอแล้ว” นภาร้องห้าม พลางรีบลากมาอย่างยากลำบาก
อาทิตย์ รีบหันมาบอกกับเขมชาติ
“กลับไปก่อนเถอะคุณ วันหลังค่อยคุยกันใหม่ วันนี้คงคุยไม่รู้เรื่อง”
สุริยงรีบสวน
“ไม่ต้องค่ะ จะวันนี้หรือ วันไหนก็ไม่ต้องมา ไม่คุยอะไรทั้งนั้น”
เขมชาติ ยังคงพยายามต่อไม่ยอมแพ้
“ไม่ ผมไม่ยอมรับ และไม่ทำตามผมจะกลับมาทีนี่อีก และคุยกับคุณให้รู้เรื่อง”
“หน้าด้าน” นภากับชื่นถึงกับผงะ เป็นครั้งแรกที่ได้ยินสุริยงพูดจาหยาบคายเช่นนี้
“ใช่ ผมยอมรับว่าผมหน้าด้าน และจะด้านให้ถึงที่สุด จนกว่าคุณจะยกโทษให้ผม”
สุริยงแทบกรี๊ด “ไอ้บ้า พูดจาไม่รู้เรื่อง”
เขมชาติ พยักหน้ารับ
“ผมยอมบ้า ยอมเป็นทุกอย่าง ถ้าเป็นแล้ว เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม ผมยอม”

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 24/3 วันที่ 22 เม.ย. 57

ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตี
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3