อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 19/5 วันที่ 17 เม.ย. 57
“ไม่จริง คุณอยากเจอผม ผมจะไม่ไปไหน จนกว่าคุณจะยอมรับความจริง”สุริยงส่ายหน้า
“ฉันไม่ต้องการเจอ หรืออยู่ใกล้คุณ ไม่ว่าจะอยู่ในฐานะอะไรก็ตาม คุณนั่นแหละที่ต้องยอมรับความ
จริง”
จากนั้นสุริยงหันหลังเดินกลับเข้าบ้านไปอย่างไม่ใยดี เขมชาติอึ้งได้แต่มองสุริยงเดินจากไป พลางขยับจะตาม
“วดี”
ชื่นเดินออกมา เขมชาติชะงักกึก
“คุณหนูเล็กมีแขกทำไมไม่บอกชื่นคะ? จะได้เอาน้ำมาให้?”
ชื่นโผล่มาเห็นเขมชาติก็งง
สุริยงไม่ฟัง รีบเดินเข้าบ้านไปเลย ชื่นเลยต้องหันมาทางเขมชาติอีกที “คุณ”
เขมชาติไม่พูด ไม่จา ด้วยดว่าจะเจอตอกกลับแบบนี้ ทั้งที่คิดว่ามาแบบถือไพ่เหนือกว่า เขมชาติเดินลอยๆ
กลับออกไป ทิ้งให้ชื่นยืนงงอยู่บ้าน
สุริยงเข้ามาในห้อง ปิดประตูอยู่คนเดียว ตัวสั่น น้ำตาร่วงด้วยความโกรธ ความเจ็บ ก่อนที่จะปาดน้ำตา ครุ่นคิด ว่าจะทำอย่างไรดี
ในขณะที่เขมชาติขับรถพุ่งไปเบื้องหน้า ในใจยังกรุ่นไปด้วยอารมณ์โกรธที่คั่งค้างไม่ต่างกับสุริยง แล้วจู่ๆ ก็เบรคเอี๊ยด ด้วยอารมณ์โมโหจนขับต่อไปไม่ได้ พลางทุบพวงมาลัยอย่างแรงด้วยความเจ็บใจ
เกนหลงเดินดูหนังสือ wedding และหยิบมาเป็นตั้ง พร้อมกับที่กวาดกลับบ้านเป็นปึก จากนั้นก็มาที่ร้านชุดแต่งงานที่อยู่ในห้างใหญ่ พลางยืนมองยิ้มมีความสุข ไม่ทันสังเกตว่า อีกมุมหนึ่งของห้างไม่ห่างกันนัก วนิตา เดืนผ่านมาและสะดุดกึก ก่อนที่จะเดินปรี่มาหาเกนหลง
“สวัสดีจ้ะเกนหลง”
เกนหลงหันมาเห็นวนิตา พลางฝืนยิ้มอย่างเซ็งๆ
“สวัสดีจ้ะ”
“ก่อนอื่นต้องขอแสดงความยินดีกับงานมงคลที่ใกล้จะถึงนี้นะจ๊ะ”
“ฉันยังไม่ได้บอกใครเลยเธอรู้ได้ยังไง?” เกนหลงงง
“แหม เซเลบอย่างฉัน อยู่เฉยๆ ข่าวมันก็วิ่งมาเข้าหูเองแหละ แล้วนี่มาซื้อชุดแต่งงานหรอ? นี่ ไม่เห็น
ต้องลำบากเลยฉัน Design ให้ก็ได้นะ ทั้งชุดหมั้น ชุดแต่ง”
เกนหลง อึ้ง
“เธอจะมาดีไซน์ชุดในงานหมั้น และงานแต่งให้ฉัน?”
“ใช่ ฉันคิดแต่ต้นทุนตัดเย็บ ไม่คิดค่าสมอง และค่าชื่อเสียงของฉัน”
เกนหลงมองด้วยความสมเพช
“ฉันไม่ได้ต้องการดีไซเนอร์ที่มีชื่อเสียง ฉันต้องการแค่คนที่รู้ใจ และรสนิยมใกล้เคียงกัน ซึ่งดูๆแล้ว”
พลางมองดูการแต่งตัวของวนิตา
“รสนิยมของเราน่าจะไม่ตรงกันสักเท่าไหร่ ขอบคุณมากแต่คงไม่”
เกนหลงยิ้มอย่างเหยียดๆ ในขณะที่วนิตา แทบกรี๊ดเพราะเสียหน้า
“เธอไม่อยากให้ฉันช่วย เพราะกลัวว่าฉันจะอยู่ใกล้มากเกินไป จนรู้อะไรต่อมิอะไรเกี่ยวกับ เธอ เขม แล้วก็ยัยเลขาหม้ายนั่นหล่ะสิ”
เกนหลง ยิ้ม
“ในที่สุด ก็บอกเจตนาที่แท้จริงออกมาจนได้ เรื่องระหว่างฉัน เขม และคุณสุ มันไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิดและฉันก็ไม่จำเป็นต้องอธิบาย อยากจะคิดอะไรก็คิดกันไป ฉันไม่ห้าม”
วนิตาเห็นเกนหลงไม่เดือดเนื้อร้อนใจยิ่งแค้นใจ เกนหลงพูดต่อ
“ส่วนเรื่องงานมงคลของฉัน ถ้าอยากจะช่วย ช่วยอยู่เฉยๆ ดีที่สุด”
เกนหลงยิ้มๆ ไม่แคร์ แล้วก็เดินไป วนิตายิ่งฟังยิ่งแค้นใจ พลางตะโกนไล่หลังด้วยความหมั่นไส้
“เธอยังไม่เคยเจอด้านมืดของผู้ชายอย่างเขมชาติเหมือนที่ฉันเจอ เพราะฉะนั้นอย่ามั่นใจให้มันมากนักเขมชาติอาจจะไม่ใช่ผู้ชายที่ดีอย่างที่เธอคิดก็ได้”
เกนหลงชะงักกึก แต่ไม่สนเดินต่อไป วนิตาเบ้หน้าใส่
ทันทีที่กลับมาถึงบ้าน เกนหลงก็ทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาอย่างเหนื่อยหน่าย พลันคำพูดวานิต้าก็แว่บมา
“เธอยังไม่เคยเจอด้านมืดของผู้ชายอย่างเขมชาติเหมือนที่ฉันเจอ เพราะฉะนั้นอย่ามั่นใจให้มันมาก
นัก เขมชาติอาจจะไม่ใช่ผู้ชายที่ดีอย่างที่เธอคิดก็ได้”
เกนหลงพยายามไล่ความคิดทิ้งและหยิบหนังสือ สมุดมาจดเตรียมงาน
“สิ่งที่ต้องเตรียม ชุดหมั้น แหวน สถานที่จะจัดยังไงดี ? ช่างแต่งหน้า ทำผม เอาใครดี? ทำเล็บอีก
เพราะต้องถ่ายรูปตอนสวมแหวน แขกจะเชิญใครบ้าง? อาหาร ช่างภาพ ภาพนิ่ง วีดีโอ โอ๊ยทำไมมันเยอะแบบนี้เนี่ย
จ้างคนอื่นมาทำก็ไม่ได้ดั่งใจ เฮ่อ? จะหาใครมาช่วยดีน้า?”
เกนหลงคิดๆ แล้วในที่สุดก็นึกขึ้นได้
เขมชาติพูดด้วยความเต็มใจ ขณะนั่งคุยกับเกนหลงในสวน
“ได้เดี๋ยวผมให้วิบูลย์มาช่วย”
เกนหลง ส่ายหน้านิดๆ
“ผู้หญิงดีกว่าค่ะ เกนอยากได้คนละเอียด รู้เรื่องการเลือกของสวยๆงามๆ ชอบอะไรเหมือนเกน อย่างคุณสุ”
เขมชาติชะงักกึก
“คุณสุเคยช่วยเขมจัดฉากขอแต่งงาน คุณสุจะยอมช่วยเกนจัดงานหมั้นหรือเปล่าคะ?”
เขมชาติคิด แล้วแววตาก็ฉายแววกระหยิ่ม
“เพื่อคุณเกน ถึงเขาไม่ยอมผมก็ต้องทำให้เขายอมให้ได้”
“ไม่ได้นะคะ ถ้าคุณสุไม่อยากทำก็ไม่เป็นไรค่ะ เกนอยากให้เธอมาทำด้วยความสบายใจมากกว่า
รับปากก่อนว่าจะไม่บังคับคุณสุ”
เกนหลงสรุปย้ำอีกที
ชนะพูดสายกับสุริยง ด้วยความดีใจ
“พูดจริงๆนะครับ คุณสุรับปากแล้วห้ามเปลี่ยนใจนะครับ”
“สุดูเหมือนคนเปลี่ยนใจง่ายเหรอคะ” สุริยงย้อนถาม
“ขอโทษครับ คือผม เห็นคุณสุนิ่งๆไป ก็นึกว่าคุณจะไม่รับทำงานนี้แล้ว อีกอย่างต้องมาทำงานไกลบ้านด้วยก็เลยถามย้ำอีกทีเพื่อความแน่ใจ”
“ไม่มีปัญหาค่ะ สุกำลังอยากเปลี่ยนบรรยากาศ อยากหลุดพ้นจากอะไรเดิมๆอยู่พอดี”
ชนะหยั่งเชิง
“อ้อ แล้วคุณสุต้องมาทำงานต่างจังหวัดแบบนี้ทางบ้านไม่มีปัญหานะครับ”
ทั้งนภา และอาทิตย์ ต่างก็แปลกใจ เมื่อได้ฟังสุริยงเล่าถึงงานใหม่
“หนูเล็กจะไปทำงานต่างจังหวัด?”
สุริยงนั่งคุยไป จัดของใช้ใส่กระเป๋าเดินทางไปด้วย
“ค่ะ พอดี เจ้านายใหม่ เขาพักอยู่ต่างจังหวัด ออฟฟิศหลักอยู่ที่โน่น ช่วงแรก ต้องไปดูงาน เรียนงานที่
ต่างจังหวัดก่อน พอผ่านแล้วอาจจะย้ายมาที่ออฟฟิศในกรุงเทพ”
“แล้วไปจังหวัดไหนเหรอลูก” อาทิตย์ถามลูกสาว
สุริยงชะงักคิดแล้วตอบเลี่ยงๆ “อาจจะหลายที่ค่ะ ไว้หนูเล็กจะโทรมาบอกเป็นระยะๆนะคะ”
นภาเริ่มงง
“อ้าว ไปไหนบ้างก็ไม่รู้ มันจะดีเหรอลูก ไว้ใจได้หรือเปล่า”
สุริยงหันมาจับมือแม่
“แม่คะ หนูเล็กโตแล้วนะคะ ขอหนูเล็กทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการบ้างนะคะ”
นภา อาทิตย์ หันมามองหน้ากัน ทั้งหนักใจ ทั้งเป็นห่วง แต่สุริยงก็พูดถูก จนทั้งคู่เถียงไม่ออก
“ที่หนูเล็กกล้ารับงานนี้เพราะเห็นว่า ตอนอยู่สวิส ไก่กับไข่ไม่ค่อยงอแง โตแล้วไม่ค่อยติดแม่ ก็เลยไม่
เป็นห่วง”
นภายังหนักใจ ทว่าอาทิตย์คิดได้ก่อน
“สองคนนั้นเริ่มโตแล้วพูดรู้เรื่อง มีร้องหาบ้าง แต่อธิบายก็เข้าใจ พ่อแม่ช่วยกันดูได้ถ้าหนูเล็กมั่นใจ
ตั้งใจว่าอยากทำงานนี้จริงๆ”
สุริยงรับคำหนักแน่น
“หนูเล็กอยากทำจริงๆค่ะอยากจะเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง เผื่อจะทำให้สดชื่นขึ้น”
“แต่แม่ว่า” นภายังไม่วายเป็นกังวล อาทิตย์รีบจับภรรยาไว้ให้หยุดไม่ต้องแย้ง แล้วก็หันมาถาม
สุริยง
“แล้วเราจะไปเริ่มงานใหม่เมื่อไหร่?”
“พรุ่งนี้ค่ะ”
“พรุ่งนี้”
นภากับอาทิตย์ ตกใจ
วิบูลย์ถามเขมชาติ ด้วยความแปลกใจ ขณะที่นั่งคุยกันภายในห้องทำงานของเขมชาติ
“คุณเขมจะให้ผมไปตามคุณสุ?”
ในขณะที่สมคิดที่นั่งอยู่ด้วย ลอบมองเขมชาติ ด้วยแววตาครุ่นคิดตลอดเวลา
เขมชาติ ปั้นหน้านิ่ง
“ใช่ แต่ที่ให้ไปตาม ไม่ใช่เพราะว่าผมอยากเจอ แต่เพราะคุณเกน”
สมคิด กับวิบูลย์ชะงัก โดยเฉพาะสมคิด ที่มองเขมชาติอย่างพยายามจังสังเกต
เขมชาติอ้างต่อ
“คุณเกนอยากให้สุริยงมาช่วยดูแลเรื่องงานหมั้นแล้วก็งานแต่งของเราสองคน ผมก็ฝากให้คุณวิบูลย์
กับคุณสมคิดไปตามกลับมาช่วยงานคุณเกนเธอหน่อยก็แล้วกัน”
วิบูลย์รีบเสนอตัว
“ผมตามให้เองครับ แป๊บเดียวรู้ผลแน่นอน”
จากนั้นวิบูลย์ ก็รีบเดินออกไปด้วยความมั่นใจมาก เขมชาติรอด้วยความร้อนใจ ในขณะที่สมคิดแอบมอง อย่างพยายามจับสังเกตพฤติกรรมของเขมชาติ
รถตู้ที่ชนะส่งมารับจอดรถอยู่หน้าบ้าน สุริยงวางกระเป๋าเดินทางขนาดย่อมไว้ที่ประตู อีกมือถือกระเป๋าสะพายติดตัวนภา อาทิตย์ ไก่ ไข่ ชื่น ยืนส่ง
นภาสั่งความเป็นชุด
“ถึงแล้วรีบโทรบอกแม่ด้วยนะ แล้วเจ้านายส่งไปประจำอยู่จังหวัดไหน ก็บอกด้วย ออฟฟิศอยู่ที่ไหน
มีกันกี่คน งานเป็นยังไง เพื่อนร่วมงาน”
นภายังพูดไม่จบ อาทิตย์รีบปราม
“คุณ ลูกโตแล้วนะ”
นภาเงียบ แต่ในใจก็อดห่วงไม่ได้อยู่ดี
สุริยงกอดแม่ ด้วยความเข้าใจ
“ไม่ต้องเป็นห่วงหนูเล็กนะคะแม่ หนูเล็กจะดูแลตัวเองให้ดีที่สุด ถึงแล้วจะรีบโทรหา และถ้ารู้อะไร
คืบหน้าเกี่ยวกับการทำงานจะรีบรายงานทันที”
นภาพยักหน้ารับ “บุญรักษานะลูก”
“ขอบคุณค่ะ”
สุริยงหันมาทางไก่ กับไข่ ที่ยืนมองอย่างงงๆ ตามประสาเด็ก
สุริยงย่อตัวลงนั่งต่อหน้าลูกชายแฝด
“ไก่ ไข่ ครับ แม่หนูเล็ก ไปทำงานก่อนนะครับ”
ไก่ถามซื่อๆ
“แม่หนูเล็กไปไม่นานใช่มั้ยครับ?”
ไข่ถามต่อ “วันนี้กลับมั้ย?”
สุริยงจุก พลางมองหน้าลูกชายแฝด เพราะตั้งใจว่าจะไปสักพัก ไม่มีกำหนดจะกลับ
“วันนี้แม่หนูเล็กไม่กลับนะครับ แต่ถ้ามีวันหยุดคุณแม่จะรีบกลับมาทันที”
อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 19/5 วันที่ 17 เม.ย. 57
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตีละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3