อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 12 วันที่ 9 เม.ย. 57
“เกนก็เลยชวนพี่เอื้อมาเยี่ยม เกนให้สปาที่โรงแรมจัดชุดนวดประคบ แล้วก็น้ำมันสมุนไพรนวดคลายเส้นมาให้ค่ะ”
“ขอบคุณมากค่ะ”
“เอ้อ แล้วนี่หนุ่มน้อยสองคนอยู่ที่ไหนคะเนีย”
ในขณะที่ไก่กับไข่ กำลังช่วยนภา กับอาทิตย์วางแพฝอยทองใส่กล่อง เสียงสุริยงดังขึ้น
“ไก่ ไข่ ดูสิใครมา?”
“ พี่เอื้อ พี่เกน”
คู่แฝดร้องอย่างดีใจ พลางรีบวิ่งเข้าไปหาอย่างคุ้นเคย
“สวัสดีครับ”
เกนหลงยิ้มอย่างเอ็นดู “สวัสดีครับ” พลางหอมแก้มไก่ไข่ฟอดใหญ่
สุริยงหันไปแนะนำกับพ่อแม่
“พ่อคะ แม่คะ นี่คุณเกนหลง แฟนของท่านผู้อำนวยการ เจ้านายหนูเล็กค่ะ คุณเกนคะคุณพ่อ
คุณแม่ค่ะ”
เกนหลงยกมือไหว้
“สวัสดีค่ะ ขนมน่าทานมากๆเลยค่ะ ฝอยทองนี่ของโปรดเกนเลยนะคะ”
นภายิ้มให้อย่างเป็นมิตร
“ดีเลยค่ะ งั้นลองชิมฝีมือป้าสิคะว่าถูกปากหรือเปล่า”
เกนหลงลองชิมแล้วก็รีบบอก
“อร่อยมาก ไม่คาว หวานกำลังดี สงสัยเกนต้องเหมาแล้วหล่ะค่ะ”
สุริยงยิ้มๆ แล้วก็ขยับนั่งลงที่เก้าอี้ที่วางอยู่ไม่ไกล เกนหลงเดินเข้าไปดูนภาโรยเส้นฝอยทองด้วย
ความสนใจ
“ยากมั้ยคะคุณป้า”
นภารีบตอบ “ไม่ยากเลยค่ะ แค่ปรับระดับความสูงต่ำตอนโรยเส้นให้ได้ขนาดเส้นที่เราชอบ
อย่างของป้าชอบเส้นเล็กๆ ก็จะยกสูงหน่อย คุณอยากลองมั้ยคะ”
“ลองได้เหรอคะ?”
นภาส่งอุปกรณ์โรยเส้นฝอยทองให้เกนหลงแทนคำตอบ
“เอาหล่ะ ลองดู ไก่ ไข่ ขอกำลังใจให้พี่เกนหน่อยค่ะ”
ไก่ ไข่ ส่งเสียงเชียร์ดังลั่น “พี่เกนสู้ ๆ”
เกนหลงทำขนมอย่างตั้งใจ โดยมีไก่ไข่ คอยช่วยอย่างสนิทสนม นภากับอาทิตย์มอง เกนหลงอย่างเอ็นดู
“คุณเกนไปเยี่ยมสุริยงที่บ้าน”
เขมชาติย้อนถามอย่างแปลกใจ วิบูลย์รับคำ
“ครับ คุณสุเท้าแพลงมาทำงานไม่ได้ คุณเกนเธอก็เลยขอตัวไปเยี่ยม”
เขมชาติคิด ในใจเป็นห่วงสุริยง แต่อีกใจก็หวงเกนหลง
“แล้วคุณเกนไปกับใคร ไปคนเดียวหรือเปล่า?”
ในขณะที่เกนหลงเทเส้นฝอยทอง ออกจากภาชนะอย่างสวยงาม นภา อาทิตย์ สุริยง ไก่ ไข่ ชื่น
เอื้อ ปรบมือเกรียวกราว
“ขอบคุณค่ะ ขอบคุณค่ะ กำลังใจเหนียวแน่นมาก เกนรู้สึกเหมือนกำลังแข่งหยอดฝอยทอง
ระดับโลกเลยค่ะ”
สุริยงหัวเราะขำๆ เอื้อหันมาเห็นพอดี เกนหลงหันมาถามนภา
“พอใช้ได้มั้ยคะคุณป้า ผ่านเข้ารอบมั้ยคะ ?”
“ผ่านยิ่งกว่าผ่านอีกค่ะ เอาไปจับแพเลยนะคะ”
“ค่ะ” เกนหลงรับคำ พลางหันมาทางสุริยง
“สนุกมากเลยค่ะคุณสุ เกนฝันอยากทำแบบนี้มานานแล้ว ขอบคุณนะคะที่ทำให้ฝันเป็นจริง “
สุริยงยิ้มรับ พลันโทรศัพท์มือถือของเกนหลงที่วางอยู่ข้างๆ สุริยงก็ดังขึ้น
“คุณเกนคะ โทรศัพท์ค่ะ”
“ฝากคุณสุรับไว้แทนเกนหน่อยนะคะ กำลังติดพันเลยค่ะ”
สุริยงรับคำ “ค่ะ”
สุริยงหยิบโทรศัพท์ของเกนหลงขึ้นมา ที่หน้าจอขึ้นชื่อเขมชาติ สุริยงชะงัก เอื้อหันไปเห็นพอดี
พลางพยายามจับสังเกต สุริยงมองโทรศัพท์นิ่งคิด ก่อนจะตัดสินใจรับ ทำเสียงปกติ
“สวัสดีค่ะผู้อำนวยการ คุณเกนหลงไม่สะดวกรับสาย เธอให้ดิฉันรับแทนค่ะ”
เขมชาติชะงัก “วดี”
“ดิฉันจะเรียนคุณเกนหลงว่าผู้อำนวยการโทร.มานะคะ”
เขมชาติรีบบอก
“ไม่เป็นไร! ผมอยากคุยกับคุณก่อน ขาคุณเป็นยังไงบ้าง? ยังเจ็บอยู่หรือเปล่า ?”
สุริยง ปรายตามองเอื้อ ที่นั่งอยู่ข้างๆ ทำท่าเหมือนไม่สนใจ สุริยงพยายามทำเสียงให้เป็นปกติ
“ก็ ดีขึ้น ไม่เจ็บแล้วค่ะ”
สีหน้าเอื้อเริ่มอึดอัด สุริยงรีบเปลี่ยนเรื่อง
“ผู้อำนวยการจะโทร.มาใหม่ หรือให้คุณเกนหลงโทร.กลับดีคะ?”
เขมชาติตัดพ้อ ออดอ้อน
“ผมอุตส่าห์เป็นห่วง อยากรู้ว่าอาการเป็นยังไง ทำไมต้องรีบส่งผมไปให้คนอื่นด้วย แล้วนี่ไปหา
หมอหรือยัง ? มีใครพาไปหรือเปล่า ?”
สุริยงอึกอักๆ ไม่รู้จะตอบยังไง เพราะเอื้อนั่งใกล้มาก เอื้อรู้สึกได้ว่าสุริยงวางตัวไม่ถูก และพอ
เดาออกว่าปลายสายพยายามชวนคุย เอื้อเริ่มไม่พอใจขึ้นเรื่อยๆ
“เอ่อ ยังไม่ได้ไปค่ะ แต่จริงๆก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก คิดว่าคงไม่ต้องไป”
เขมชาติย่ามใจ ยิ้มเจ้าเล่ห์
“ถ้ายังดื้อ ผมจะพาไปเองนะ”
สุริยงอึกๆอักๆ ในขณะที่เอื้อมองเกนหลงที่กำลังหยอดเส้นฝอยทอง แล้วก็แกล้งเอียงหน้ามา
ทางสุริยงพร้อมกับตั้งใจพูดเสียงดัง
“เกน เหลือไว้ให้พี่บ้าง พี่ขอทำด้วย!”
เขมชาติชะงักกึก หุบยิ้มทันที ตรงข้ามกับเอื้อ ที่ยิ้มกริ่ม ก่อนที่จะลุกไปหาเกนหลงที่หันมาส่ง
เสียงด้วยความตื่นเต้น
“เชิญเลยค่ะ แต่มันไม่ใช่ง่ายๆนะ ขอบอกไว้ก่อน”
เขมชาติรีบถาม “นั่นเสียงใคร? ผมถามว่าใคร?”
“คุณเอื้อค่ะ”
เขมชาติชะงักกึก
ในขณะที่เอื้อเดินไปหาเกนหลง พับแขนเสื้อพร้อมลุย
“เดี๋ยวก็รู้”
นภา อาทิตย์ ชื่น ตื่นเต้นกันใหญ่เพราะเอื้อไม่เคยทำเลย ไก่กับไข่ส่งเสียงเชียร์ ดังลั่น
“พี่เอื้อสู้ๆ”
เสียงความสนุกสนานดังไปทั้งครัว ไก่กับไข่ ส่งเสียง พร้อมกระโดด โลดเต้น ไปมา
เขมชาติกัดกรามแน่น ได้ยินเสียงความสนุกสนานดังออกมาจากโทรศัพท์
“บอกคุณเกนไม่ต้องโทร.กลับ เดี๋ยวผมไปรับเอง”
เขมชาติพูดจบ ก็รีบวางสาย แล้วหันไปคว้ากุญแจรถทันที
“เขมจะมารับทำไมก็ไม่รู้ เกนมากับพี่เอื้อ กลับกับพี่เอื้อก็ได้”
เกนหลงบ่นเบาๆ เอื้อ แกล้งพูดทีเล่นทีจริง
“เขาก็คงหึงมั้ง ไม่อยากให้แฟนอยู่กับคนอื่นสองต่อสอง”
เอื้อยิ้มกวนๆ แอบสะใจที่แผนการสำเร็จ สุริยงยืนอยู่ตรงข้ามเกนหลง เห็นรอยยิ้มของเอื้อ
ก็มองดุๆ อย่างรู้ทัน เอื้อทำเป็นยักไหล่ แล้วรีบเปลี่ยนเรื่อง
“ผมว่า หนูเล็กเข้าไปนั่งพักในบ้านดีกว่า ยืนแบบนี้ เดี๋ยวขาก็ไม่หายเจ็บกันพอดี ไปครับ ผมพยุง
เข้าบ้าน”
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวให้ชื่นพยุงไปก็ได้”
ชื่นรีบบอก “ชื่นไม่ว่างค่ะ ต้องรีบเอาฝอยทองใส่กล่องให้คุณเกน ฝากคุณเอื้อด้วยนะคะ”
สุริยงแอบค้อนนิดๆ เอื้อยิ้ม เข้าล็อค แล้วก็ตั้งแขนขึ้นให้สุริยงจับ แล้วก็พาเดินเข้าบ้านไป
เกนหลงมองเอื้อกับสุริยงแล้วก็ยิ้ม แววตาชื่นชม
เอื้อค่อยๆ ประคองสุริยงมานั่งที่โซฟา
“ขอบคุณค่ะ”
เอื้อนั่งลงตรงหน้า จะจับเท้ามาดู “ผมขอดูหน่อย”
สุริยง รีบดึงขาหลบ
“อย่าเลยค่ะ ไม่เป็นอะไรมากแล้วค่ะ”
เอื้อชะงัก แล้วเงยหน้ามอง
“หรือว่าผมไม่ใช่เขมชาติ คุณถึงไม่ยอมให้ผมดูแล”
สุริยงสะอึก ก่อนจะรีบหันไปทางประตู กลัวเกนหลงจะได้ยิน เอื้อเห็นก็รู้ทัน
“ไม่ต้องห่วง เกนหลงยังไม่รู้เรื่องนี้”
สุริยงหันขวับกลับมา “เรื่องอะไรคะ?”
"เรื่องระหว่างคุณกับเขมชาติ"
สุริยงใจเต้นรัว แต่พยายามทำนิ่ง ไม่แสดงพิรุธออกมา
เขมชาติขับรถเข้ามาจอดเทียบที่หน้าบ้านสุริยง สีหน้าเคร่งเครียด ในขณะที่สุริยง ที่นั่งคุยกับเอื้อแบบนิ่งๆ ยิ้มๆ เหมือนไม่มีอะไรในใจ แต่ก็ไม่วายถามเหมือนตั้งใจจะหยั่งเชิง
“มีใครเล่าอะไรให้ฟังอีกคะ”
“วนิตา เขาเป็นเพื่อนกับอร เขาเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน แล้วเขาก็เห็นเขมชาติดูแลคุณอย่างดี ดีจนผิดสังเกต
“แล้ว?”
“แล้วผมก็เลยกลัวว่าคุณจะหวั่นไหว”
สุริยงยิ้มนิดๆ แอบโล่งอกที่ไม่ใช่เรื่องในอดีต
“เรารู้จักกันมานานนะคะ คุณเอื้อน่าจะรู้ หนูเล็กเป็นคนยังไง แค่การดูแลอย่างดี ไม่ว่าจะดีแค่ไหน ไม่ใช่เหตุผลที่ทำให้หนูเล็กหวั่นไหว”
สุริยงมองหน้าเอื้อ แววตาหนักแน่น เอื้อฟังแล้วก็ได้แต่สะท้อนใจ เพราะตัวเอง ก็อยู่ในข่ายทำดีเท่าไหร่ก็ไม่หวั่นไหวเหมือนกัน
อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 12 วันที่ 9 เม.ย. 57
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตีละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3