อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 26/3 วันที่ 26 เม.ย. 57

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 26/3 วันที่ 26 เม.ย. 57

ในขณะเดียวกัน เกนหลงก็กำลังยืนมองดูชุดเต้นรำ ที่แขวนอยู่ในห้แองนอนพลางคิดถึงเหตุการณ์ที่
ร้านเสื้อ และตอนเต้นรำในร้านเสื้อ ที่ตระกองกอดกับเอื้อ หัวใจของเกนหลงเต้นแรง รู้สึกว่ามีบางอย่างเปลี่ยนไปในตัวเอง

พลันก็มีเสียงข้อความเข้า .เกนหลงหันไปหยิบโทรศัพท์มาเปิดดู เห็นรูปอัมพิกา และไก่กับไข่ ที่เอื้อ
ส่งมา พร้อมกับข้อความ “ขอบคุณที่ทำให้มีวันนี้ ฝันดีครับ”
เกนหลงดูรูปยิ้มๆ

“ยิ้มอะไร มีใครส่งอะไรมาให้ดูเหรอ?”
คุณพจน์ที่เดินมาเห็นพอดี อดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากถามลูกสาว
“พี่เอื้อค่ะ ลองดูสิคะ”
คุณพจน์ดูรูปแล้วยิ้มตาม “ในที่สุดคุณอัมพิกา ก็ยอมรับน้องๆ จนได้ ดีแล้ว แล้วเราไปช่วยอะไรเอื้อ
หล่ะ เขาถึงต้องขอบคุณ”
“ก่อนคุณอัมจะออกจากโรงพยาบาล เกนบอกให้พี่เอื้อพาไก่ กับ ไข่มาอยู่ใกล้ๆเธอ เพราะตอนนีคุณอัมอ่อนแอ มีเด็กอยู่ใกล้ๆจะได้สดชื่น ไก่ ไข่เป็นเด็กสดใสทำให้คุณอัมมีความสุขได้ไม่ยาก”
คุณพจน์ยิ้ม แล้วรีบสรุป “แบบนี้สิ เขาถึงเรียกว่าเป็นคู่คิด”
เกนหลง ชะงักไปกับสิ่งที่พ่อพูด
“คืออะไรคะ?”
“ผู้ชายต่อให้เก่งแค่ไหน ก็ต้องการคนที่มาอยู่ข้างๆ คอยให้คำแนะนำหรือทำให้เห็นในสิ่งที่เราอาจจ
มองข้าม ที่คุณเอื้อเขามาปรึกษา แสดงว่าเขาเห็นเกนเป็นเหมือนคู่คิดของเขา แล้วเกนหล่ะ คิดว่าเขาเป็นอะไร?”
คุณพจน์ถามตรงๆ เหมือนรู้ทัน เกนหลงสะดุดกึก ตอบไม่ถูก
“ก็เป็นพี่ เป็นเพื่อน เป็นที่ปรึกษา เป็นคู่เต้นรำ เป็นเกราะป้องกันภัย เป็นอะไรอีกเยอะแยะมากเลยค่ะ อยู่กับพี่เอื้อแล้วสบายใจ เกนเป็นตัวของตัวเองได้เต็มที่”
คุณพจน์ฟังลูกสาว แล้วยิ้มๆ อย่างเห็นด้วย
“ผู้ชายแบบนี้ไม่ได้จะหาได้ง่ายๆ ถ้าเจอแล้วรีบถามใจตัวเองให้ดีว่าคิดยังไงกับเขากันแน่ ถ้าชอบเขา
ก็ต้องรีบรู้ตัว ก่อนที่มันจะสายเกินไป”
เกนหลงตกใจ “ คุณพ่อ เกน เอ่อ”
“เอาน่า ไม่ต้องปฎิเสธ พ่อเป็นพ่อนะ ดูไม่ยากหรอกว่าลูกพ่อคิดยังไง”
คุณพจน์มองลูกสาวด้วยสายตาของผู้ใหญ่ที่ผ่านประสบการณ์มา พลางยกมือลูบหัวเกนหลง ด้วยความรัก
“จำไว้นะเกน ชีวิตคนเรา เริ่มต้นใหม่ได้ตลอดเวลา อย่ายึดติดกับความผิดพลาดในอดีต ให้โอกาส
ตัวเองที่จะเริ่มต้นใหม่โดยเร็วที่สุด เราจะได้ไม่พลาดสิ่งดีๆที่เข้ามาในชีวิต”
เกนหลงฟังแล้วคิด เห็นจริงตามที่บิดาพูด

ดวงไฟหน้าเต็นท์สว่างวาบ หน้าบ้านพักตากอากาศของสุริยง มีเต็นท์สนาม เตาปิ้งย่าง กระโจมเล็ก
สำหรับเป็นห้องน้ำ โต๊ะ เก้าอี้ และสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน
เขมชาติ วิบูลย์ สมคิด ยืนมองอยู่
“เรียบร้อยแล้วครับคุณเขม เต๊นท์ที่นอน เต๊นท์ห้องน้ำ เครื่องปั่นไฟ พร้อมอยู่ได้สบายๆเลยครับ”
วิบูลย์รีบบอก
“ขอบใจมาก”
สมคิดถามด้วยความเป็นห่วง “คุณเขมจะอยู่นานแค่ไหนครับ?”
“จนกว่าวดีจะยอมไปโรงพยาบาล จะได้รู้ชัดๆว่า”
เขมชาติอึกๆอักๆ สมคิดก็เลยต่อประโยคให้ทันที
“ท้องหรือไม่ท้อง เราสองคนรู้เรื่องหมดแล้ว”
วิบูลย์รีบเสริม
“คือหลังจากที่ผมพาคุณอาทิตย์ไปแจ้งความตามที่คุณเขมสั่ง พอกลับมาก็ได้ยินคุณอาทิตย์โทร.คุย
กับคุณเขมก็เลยรู้เรื่องแบบไม่ได้ตั้งใจ แล้วผมก็เลยมาเล่าให้คุณสมคิดฟัง อันนี้ตั้งใจ”
“สรุปรู้กันหมด แต่เจ้าตัวไม่ยอมรับ ผมไม่รู้จะทำยังไงแล้วเนี่ย”
“คุณเขมต้องรีบนะครับ เพราะถ้าคุณสุตั้งครรภ์จริงๆ ควรจะพาไปฝากท้องและตรวจร่างกายให้
ละเอียด ถ้ามีอะไรผิดปกติจะได้ป้องกัน หรือรักษาได้ทัน”
เขมชาติทำหน้าหนักใจ สมคิดจับไหล่เป็นกำลังใจให้
“พยายามเข้านะครับ ก่อนที่คุณสุจะหนีไปอีก”
สมคิดเตือนด้วยความหวังดี เขมชาติใจหายแว่บ

ในขณะที่สุริยงแอบมองอยู่ที่หน้าต่าง เห็นวิบูลย์กับสมคิด กำลังขึ้นรถ รถแล่นออกไป สองคนโบกมือ
ร่ำลาเขมชาติ สุริยงส่ายหน้าอย่างไม่สบอารมณ์
“ปักหลักเฝ้าเลยเหรอ บ้าจริงๆ”

เขมชาติหันมา เห็นสุริยงตรงหน้าต่างก็ยิ้ม สุริยงสะบัดหน้าใส่ พลางรีบรูดม่านปิด และเริ่มคิดหนัก
ว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี
เสียงเตือนดังมาจากโทรศัพท์มือถือ เกนหลงเดินออกมาจากห้องน้ำ เปิดอ่าน ที่หน้าจอปรากฏข้อความ “วันเกิดพี่เอื้อ” เกนหลงชะงัก
“วันนี้วันเกิดพี่เอื้อ ลืมไปเลย” เกนหลงคิดๆ แล้วก็ยิ้มนิดๆ ก่อนที่จะกดโทร.ออก “พี่อัมคะ เกนมี
เรื่องจะปรึกษาค่ะ”
เกนหลงยิ้มเจ้าเล่ห์นิดๆ

เกนหลงกำลังลงลายเส้นง่ายๆ เป็นรูปผู้ชายใส่สูท ลักษณะคล้ายเอื้อ เสียงสนทนาของเกนหลงกับอัมพิกาดังต่อเนื่อง ซ้อนเข้ามา
“เกนทราบมาว่า วันนี้เป็นวันเกิดพี่เอื้อ ถ้าพี่อัมไม่ได้มีโปรแกรมอะไรพิเศษ เกนจะแอบจัดเซอร์ไพรส์
ปาร์ตี้ให้พี่เอื้อ ไม่ทราบว่าพี่อัมเห็นด้วยมั้ยคะ?”
“เห็นด้วยมากๆค่ะ จัดเลยค่ะเกน จัดที่บ้านนี้นะ ชวนเจ้าไก่ เจ้าไข่มาด้วยนะ”
“ได้เลยค่ะ เดี๋ยวเกนขอไปเตรียมของขวัญวันเกิดให้พี่เอื้อ และจะรับไก่ ไข่ ไปหาที่อัมที่บ้านนะคะ”

เกนหลงมองรูป ที่เพิ่งวาดเสร็จด้วยความพึงพอใจ พลางยิ้มอย่างมีความสุข จนไม่ได้สนใจว่า ที่
โทรศัพท์มือถือที่วางอยู่ในกระเป๋ามีสัญญาณโทรเข้า เอื้อรอจนสายตัด เมื่อไม่มีคนรับ จึงวางสาย ก่อนจะตัดสินใจกด
โทร.หาเลขาเกนหลง
“คุณกวางเลขาเกนใช่มั้ยครับ ผมเอื้อนะครับ”

ส่วนอัมพิกาก็กำลังวุ่นอยู่กับการสั่งเด็กรับใช้ให้เตรียมงาน
“เดี๋ยวไปยกจานชามชุดใหญ่ออกมาเตรียมทำความสะอาดนะ แล้วก็โทร.ไปเบอร์นี้ สั่งอาหารตามนี้
ให้ทางโรงแรมมาส่ง ฉันคุยรายละเอียดเบื้องต้นไว้แล้ว บอกว่าฉันสั่งให้โทร.มา”
“ค่ะ”
เป็นจังหวะดเดียวกับที่อรทัยเดินมาได้ยินพอดี
“เตรียมงานอะไรกันเหรอคะพี่อัม ดูคึกคักจริงๆ”
“วันนี้วันเกิดเอื้อ เกนหลงเขาชวนจัดปาร์ตี้เซอร์ไพรส์”
“วันเกิด ปกติครอบครัวไม่เคยให้ความสำคัญกับวันเกิดเลยนะคะ พี่อัมเป็นคนบอกเองด้วยซ้ำว่ามัน
ก็แค่วันธรรมดาวันนึง”
อัมพิกายิ้มให้น้องสาว
“คนเรามันก็เปลี่ยนกันได้ และตอนนี้พี่ก็เปลี่ยนไปแล้ว จัดงานบ้างอะไรบ้าง บ้านจะได้ไม่เงียบ
เหงา”
พูดพลางเริ่มสังเกตเห็นอรทัยที่แต่งตัวจัดเต็ม เตรียมออกไปข้างนอก
“จะออกไปข้างนอกอีกหล่ะสิ ยังไงก็กลับมาให้ทันทานข้าวเย็นก็แล้วกัน เกนหลงเขารับหน้าที่ไปรับ
ไก่ กับไข่มาร่วมงานด้วย จะได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา”
อรทัยชะงักกึก หันขวับมา
“พี่อัมหมายความว่ายังไง? พี่อัมจะให้ไอ้เด็กสองนั่นมาที่บ้านเรา แล้วยังจะให้มันมาร่วมงาน แล้ว
เรียกว่าอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา พี่อัมเครียดมากไปหรือเปล่าคะ ? ถึงได้สมองกลับรับไอ้เด็กสองคนนั้นมาเป็น
ครอบครัวเดียวกับเรา”
“พี่ไม่ได้เครียด แต่พี่มองเห็นความจริงของชีวิต”
ทั้งน้ำเสียงและแววตาของอัมพิกาจริงจัง
“ความจริงที่มันจะมาแย่งสมบัติเรา”
“ความจริงที่สมบัติเราก็มีมากมาย กินจนตายก็ไม่หมด และเด็กสองคนนั้นก็เป็น “น้อง” เรา เขาควร
จะได้ในส่วนของเขา และถ้าเราเลี้ยงเขาดีๆ เขาก็อาจจะมาช่วยทำให้สมบัติที่มีงอกเงยขึ้น ไม่เหมือนกับเรา ไม่ทำงาน
ทำการ วันๆเอาแต่ออกงานสังคม สมบัติมีเท่าไหร่ก็หมด”
อรทัยโกรธ จนแทบจะร้องกรี๊ด
“พี่อัมเครียดจนบ้าไปแล้ว ถึงได้เห็นเด็กสองคนนั้นดีกว่าอร เชิญเลยค่ะ ถ้าเห็นว่ามันดี ก็เชิญ แต่
อย่าดึงอรลงไปยุ่งกับพวกมัน ไม่ว่ายังไง เด็กสองคนนั้นมันก็ไม่ใช่น้องอร ไม่ใช่คนในครอบครัวรัตนชาติ”
อรทัยประกาศจุดยืนเดิมที่ชัดเจน และเดินออกจากบ้านไปด้วยความไม่พอใจ อัมพิกาได้แต่มองตาม
ด้วยความเหนื่อยหน่ายใจ

ในขณะที่เกนหลง ก็กำลังวาดรูปอย่างตั้งใจ ภาพในจานเริ่มเป็นรูปร่างขึ้น เกนหลงดูแบบไป วาดไป
ทันใดนั้นเสียงเอื้อก็ดังขึ้น
“เกนทำอะไร?”
เกนหลงสะดุ้งเฮือก รีบหยิบกระดาษแบบร่างซ่อนไว้ข้างหลังทันที ก่อนจะหันมาที่ต้นเสียง
“พี่เอื้อ”
เอื้อปรายตาไปเห็นตอนเกนหลงหยิบกระดาษซ่อนไว้ข้างหลัง
“พี่เอื้อมาได้ยังไงคะ?”
เกนหลงตกใจ ใจเต้นโครมคราม เกรงว่าความลับจะแตก
“พี่โทร.ไปถามเลขา รู้ว่าเราออกมาทำธุระกับคนรถ พี่ก็เลยโทร.หาคนรถว่าเราอยู่ที่ไหน แล้วก็
ตามมา”
เกนหลงตาโต
“ เดี๋ยวนี้นอกจากเป็นนายธนาคารแล้วยังเป็นสปายด้วยเหรอคะ?”
เอื้อหัวเราะ ที่โดนเกนหลงกระเซ้า
“ก็พี่โทร.หาเราไม่ยอมรับสาย ก็เลยเป็นห่วง แล้วยังไม่ตอบพี่เลย เรามาทำอะไรที่นี่ ?”
เกนหลงอึกอัก
“ก็คือร้านนี้เป็นร้านเพื่อนเกน ว่างๆ ไม่มีอะไรทำ ก็เลยมาเพ้นท์จานเล่นๆค่ะ”
“เหรอ น่าสนใจดีนะ เพ้นท์เป็นรูปอะไร?”
เกนหลงรีบบอก “ก็รูปทั่วไปค่ะ มะ.ไม่ได้มีอะไรพิเศษ”
เอื้อมองที่จานก็ยังไม่เห็นอะไรจริงๆ แต่ยังคาใจ หันมาถามต่อ
“แล้วเราซ่อนอะไรไว้ข้างหลัง”
เกนหลงชะงัก แอบมีพิรุธ
“ซะ ซ่อนอะไรคะ? ไม่มี้ ไม่ได้ซ่อนอะไรสักอย่าง”
เกนหลง พยายามจะเอากระดาษยัดไว้ในซอกหนังสือ เอื้อไม่เชื่อเข้ามาพยายามจะหาความจริงให้ได้

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 26/3 วันที่ 26 เม.ย. 57

ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตี
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3