อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 16/2 วันที่ 13 เม.ย. 57

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 16/2 วันที่ 13 เม.ย. 57

เอื้อส่ายหน้า “ไม่ครับ ผมไม่รู้เรื่องเลย พี่อัมกับอรไม่เห็นพูดอะไรสักคำ”
“แล้วคุณเกนหลงล่ะครับ ไม่ได้บอกเหมือนกันเหรอครับ?”
อาทิตย์ย้อนถาม เล่นเอาเอื้อยิ่งงงหนัก
“เกนหลงก็รู้เรื่องนี้ด้วย?”

นภาพลอยงงไปด้วย “อ้าว ก็คุณเกนอาสามาเป็นคนกลาง ประสานให้”
เอื้ออึ้ง พลางรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาโทร.ทันที

“ผมว่า เหตุการณ์นี้มันต้องมีอะไรผิดปกติแน่ๆ”
นภากับอาทิตย์มองหน้ากัน เริ่มหวัน่ใจว่าจะเกิดเรื่องร้ายๆ อย่างที่เอื้อว่า
ที่ปลายสายไม่มีสัญญาณตอบรับ เอื้อวางสาย แล้วพูดด้วยความร้อนใจ
“ผมไปหาเลยดีกว่า คุณอารู้หรือเปล่าครับ พี่อัมพาไก่กับไข่ไปที่ไหน?”

อัมพิกา กับอรทัย ยืนทำหน้าเมื่อยๆ อยู่ริมสระเรือบั๊มพ์ เกนหลงยืนอยู่ฝั่งตรงข้าม ไก่ กับไข่ ยืนถัด
ออกไป เจ้าหน้าที่กำลังใส่เสื้อชูชีพให้
“กิจกรรมที่เราจะทำกันในวันนี้นะคะ เป็นการฝึกความไว้วางใจ เกนจะให้พี่อัม กับ คุณอร เป็นคนขับ
เรือ และให้ไก่ กับ ไข่ นั่งไปด้วย”
อรทัยหน้าเบ้
“แล้วทำไมอรต้องขับด้วย? คนรถก็มี ไปเรียกมาขับให้ไอ้ เอ่อ ให้ไก่ กับ ไข่ เล่นไม่ได้เหรอ?”
เกนหลงส่ายหน้า “ไม่ได้ค่ะ เพราะเรามาที่นี่เพื่อทำให้ไก่ ไข่ รู้จัก ไว้ใจ และสนิทกับพี่อัม คุณอร มาก
ขึ้น ถ้าให้คนขับรถมาขับ คนที่จะได้ประโยชน์ก็คือคนขับรถนะคะ ไม่ใช่พี่อัมกับคุณอร”
“แต่” อรทัยอ้าปากจะเถียง แต่อัมพิการีบตัดบท
“อะๆ แค่ขับเรือ มันจะยากอะไรนักหนา ขับๆไปเถอะน่า เด็กๆ เล่นแป๊บเดียวก็เบื่อแล้ว มัวแต่คุยกัน
ไป คุยกันมา เสียเวลาเรืออยู่นั่นใช่มั้ย? ฉันพร้อมแล้ว”
อัมพิกาพูดอย่างมั่นใจ

“อ๊าย”
อัมพิการ้องออกมาอย่างตกใจ ในขณะที่ขับเรือแบบงงๆ มีไข่นั่งอยู่ด้วย ไข่กำลังยิงปืนน้ำใส่อรทัยและ
ไก่ที่อยู่เรืออีกลำ น้ำเข้าหน้าอรทัยเต็มๆ
อรทัยร้องเสียงหลง
“อ๊าย จะมาฉีดน้ำใส่ฉันทำไม ไอ้เด็กบ้า นายไข่”
ไก่รีบแย้ง “ไก่ครับ”
“เออ จะไก่ จะไข่ มันก็หน้าเหมือนกันนั่นแหละ ยิงใส่มันบ้างสิ ปล่อยให้มันยิงฉันได้ยังไง”
ไก่รับคำ “ได้ครับ” ก่อนที่จะหันมายิงน้ำใส่อัมพิกาที่ขับเรือวนๆ อยู่ที่เดิม ไม่ไปไหน
“ว้ายไอ้ เอ่อ นายไก่ มายิงใส่ฉันทำไม? เปียกไปหมดแล้วเห็นมั้ยหะ?”
“พี่อรสั่งคับ”
“ยัยอร”
อรทัยไม่ได้ใส่ใจ หาทางขับเรือหนี
“ไข่จัดการเองคับ”
ไข่ขันอาสา พลางหันมายิงใส่อรทัย อรทัยก็ขับเรือหนี ไก่ก็หันมายิงอัมพิกา อัมพิกาก็ร้องโวยวาย แต่
ไก่กับไข่หัวเราะชอบใจ
อัมพิกา อรทัย ร้องโวยวายสุดฤทธิ์ เนื้อตัวเปียกน้ำมะล่อกมะแล่ก
เจ้าหน้าที่เป่านกหวีดหมดเวลา ไก่ กับไข่ รีบหันมาบอก
“เอาอีก”
“หะ เอาอีกเหรอ” อัมพิกากับอรทัยอุทานขึ้นมาพร้อมกัน
อรทัยกัดฟันกรอด “ไอ้เด็กบ้า”
ไก่ กับไข่ ร้องๆ พลางจับพวงมาลัย เขย่าตัวอัมพิกา และอรทัยให้ขับเรืออีก อัมพิกากับอรทัยแทบ
กรี๊ด

อีกมุมหนึ่งของเครื่องเล่น เห็นเกนหลงยืนมองแล้วก็ยิ้มด้วยความพอใจ ที่เห็นไก่กับไข่ ยอมรับ
อัมพิกาและอรทัยได้อย่างรวดเร็ว
วนิตาเดินมาด้านหลัง ยิ้มจิกตาร้าย แล้วก็ปั้นหน้าทำเป็นพูดดี

“เกนหลง ฉันเชื่อแล้วว่าเธอเป็นคนแสนดีจริงๆ”
เกนหลงหันไป วนิตารีบพูดต่อ
“ดูสิ วันหยุดแท้ๆ ยังมีแก่ใจพาลูกของ “กิ๊กแฟนตัวเอง” มาทำกิจกรรมเสริมสร้างความสามัคคีใน
ครอบครัว”
เกนหลงขมวดคิ้ว
“กิ๊กของแฟน หมายความว่ายังไง?”
วนิตาแอบยิ้มในหน้า
“ก็หมายความตรงตัว ตามนั้นนั่นแหละ ต๊าย ถ้าแปลไม่ออก จะเรียกว่าอะไรดี ซื่อ หรือโง่”
เกนหลงชะงักกึก วนิตายิ้มสะใจ เกนหลงกำลังจะอ้าปากพูดต่อ เสียงอัมพิกาก็ดังขึ้นมาอย่างอารมณ์
เสีย
“วานิต้ามาเล่นแทนพี่หน่อย มาเดี๋ยวนี้เลย เร็ว!!พี่จะเป็นลมอยู่แล้ว”
วนิตารีบหันไปรับคำ
“ได้เลยค่ะ” ก่อนจะหันมาทางเกนหลง “ขอโทษนะ พี่อัมเรียกพอดี” พลางหันหลังให้เกนหลง พร้อม
กับยิ้มสะใจ จากนั้นก็เดินยิ้มร่าเริงเดินไปหาอัมพิกาที่กำลังหน้ามืดจนทีมงานต้องเข้ามาประคองออกจากสนาม
อรทัยโวยวาย ไม่ยอม
“พี่อัม ทิ้งอรไม่ได้นะ อรไปด้วย”
แต่ก็ถูกไข่จับตัวไว้ไม่ให้ไป “อ๊าย มาจับฉันไว้ทำไมหะ?”
“เล่นอีกๆ”
“อ๊าย” อรทัยกรีดร้องเสียงดัง พลางแอบด่าในใจ “ไอ้เด็กบ้า”
วนิตาเดินมาถึงขอบสระยังไม่ทันจะได้ลงเรือ ไข่ก็ฉีดน้ำใส่หน้าปิ๊ด วนิตาแทบจะกรี๊ดออกมา เด็กแฝด
หัวเราะชอบใจ
เกนหลงมองวิต้า พลางพยายามไม่ใส่ใจแต่ลึกๆ ก็อดสงสัยไม่ได้

เขมชาติและสุริยงเดินมาถึงหน้าบริษัทลูกค้า
สุริยงยื่นมือมารับกระเป๋า “ขอบคุณค่ะ”
เขมชาติส่งกระเป๋าคืนให้ สุริยงรับมา พร้อมกับหยิบเอกสารเตรียมประชุม เดินไป จัดเอกสารไป
ในขณะที่เขมชาติเดินตามไปช้าๆ ในมือของเขมชาติมีโทรศัพท์มือถือของสุริยงอยู่ พลางปรายตามองสุริยงอย่าง
ระมัดระวังขณะที่มือกดปิดโทรศัพท์และหย่อนใส่กระเป๋ากางเกงอย่างเงียบๆ
เขมชาติยิ้มร้ายด้วยความพอใจที่กำจัดโทรศัพท์มือถือได้สำเร็จ

สุริยงแอบมองเขมชาติในขณะที่กำลังพรีเซ้นท์งานให้ลูกค้าฟังด้วยแววตาชื่นชม พลันก็คิดถึงภาพใน
อดีต ในขณะที่เขมชาติยืนอยู่หน้าห้องเรียน และสอนวิทยาศาสตร์เด็กๆได้อย่างน่าชื่นชม เด็กๆมองดูการทดลองที่
เขมชาติทำให้ดูด้วยความสนใจ
เขมชาติดูเท่มากท่ามกลางเด็กๆ สุริยงยืนอยู่ที่นอกห้องมองเข้ามาด้วยความชื่นชม เขมชาติหันมาเห็น
ยิ้มให้ เป็นรอยยิ้มของอบอุ่น จริงใจ และเปี่ยมไปด้วยความรัก
ในจังหวะที่ลูกค้ากำลังสนใจดูแคตตาล็อตจากคอมพิวเตอร์ เขมชาติหันมาเห็นว่าสุริยงมองอยู่ แล้วก็
ยิ้มให้ เป็นรอยยิ้มที่อบอุ่น จริงใจ และเปี่ยมไปด้วยความรักเหมือนในอดีต
สุริยงชะงักกึก เกิดอาการสะเทิ้นอายขึ้นมาแบบไม่รู้ตัว พลางก้มหน้า หลบตาทำเป็นจดโน่นนี่แก้เก้อ
เขมชาติมองปฎิกริยาของสุริยง แล้วก็รู้ทันทีว่าปลาเริ่มกินเหยื่อ พลางยิ้มพอใจ ในความพอใจแฝง
ความสะใจไว้อยู่ในที

อัมพิกา อรทัย และวนิตา ต่างก็หมดสภาพ ทั้งเหนื่อย ทั้งมอมแมม ทั้งผ้าโพกผม หมวกปีกกว้าง แว่น
ดำ และเครื่องประดับต่างๆ ถูกเหวี่ยงลงบนเตียงด้วยความอารมณ์เสีย
อรทัยโวยวายขึ้นคนแรก
“อรไม่ไหวแล้วนะคะ เราลงทุนทำขนาดนี้ เพื่อ? ไอ้เด็กพวกนั้นพอเลิกเล่นมันก็กลับไปติดเกนหลงแจ
ไม่เห็นมันจะสนใจเราสักนิด อรว่าแผนที่เขมชาติแนะนำมันไม่เวิร์ค”
วนิตาหันขวับมาทันที
“เมื่อกี๊เธอว่ายังไงนะ? แผนตีซี้เด็กแฝดเป็นความคิดของเขมเหรอ? ไม่อยากจะเชื่อเลย เขมเป็นคน
เกลียดเด็กยังกะอะไรดี เคยไปกินข้าวกัน แค่โต๊ะข้างๆมีเด็กมาด้วย ยังเดินออก ไม่ยอมกินเพราะไม่อยากอยู่ใกล้เด็ก ไม่
มีทางที่เขมจะมาสนใจเรื่องเด็กสองคนนี้แน่ๆ”
อัมพิกากับอรทัยเริ่มฉุกคิด อรทัยพูดเสริม
“จะว่าไป มีอีกอย่างที่น่าแปลก ทำไมเขมชาติปล่อยให้เรามากับเกนหลง ทำไมตัวเองไม่ยอมมาด้วย
ปกติเห็นติดกันแจ ออกงานก็ออกด้วยกัน แล้วยังจ้างให้มาเป็นเลขาเห็นหน้ากันเกือบทุกคน แต่วันนี้เขมกลับหายไป
เลย”
อัมพิกาเริ่มคล้อยตาม
“นั่นสิ ไม่โทรมาถามไถ่พี่สักคำ เขมชาติหายไปไหน?”
วนิตาคิด แล้วก็ยิ้มร้าย ก่อนจะมากระซิบอรทัย
“ฉันคิดว่า ฉันหาคำตอบให้เธอได้ ว่าแต่ถ้าฉันรู้อะไรดีๆ แล้วเกิดอยากจะเขี่ย อยากจะขุดเรื่องของ
เขมกับแม่เลี้ยงเธอให้ยัยเกนหลงดิ้นพล่าน มันจะทำให้เธอเสียแผนหรือเปล่า”
อรทัยตอบทันที “อยากทำอะไรก็ทำไปเลย แผนบ้า แผนบออะไร ฉันไม่สน ถ้าเธอได้คำตอบก็บอกฉัน
ด้วยแล้วกันฉันอยากรู้จริงๆเขมชาติหายหัวไปไหนของเขา”

วนิตาเริ่มสนุก เมื่อมองเห็นเค้าลางความทุกข์ของคนอื่น
“คุณเขมไม่อยู่ครับ ไม่ทราบว่าจากที่ไหนครับ?”
วิบูลย์ที่มานั่งประจำที่โต๊ะสุริยง ถามกลับไปทางปลายสายอย่างสุภาพ จำไม่ได้ว่าเป็นวนิตา ที่ดัด
เสียงมาหลอกถาม
“เอ่อ คือดิฉันเป็นนักข่าวน่ะค่ะ อยากจะติดต่อขอสัมภาษณ์คุณเขมชาติ ไม่ทราบว่าคุณเขมชาติไป
ไหนเหรอคะ? แล้วจะสะดวกให้ทางเราสัมภาษณ์ได้เมื่อไหร่คะ?”
“อ๋อ คุณเขมชาติเดินทางไปต่างประเทศครับ”
วนิตาตาวาว รีบถามต่อ
“ไปต่างประเทศ ประเทศไหนคะ?”
วิบูลย์ตอบเลี่ยงๆ “อุ้ย ผมคงบอกไม่ได้หรอกครับ เป็นเรื่องงานของบริษัท เอาเป็นว่า กว่าจะกลับก็คง
อาทิตย์หน้า ไม่ทราบว่าคุณเป็นนักข่าวจากที่ไหนครับ”

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 16/2 วันที่ 13 เม.ย. 57

ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตี
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3