อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 11/4 วันที่ 9 เม.ย. 57

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 11/4 วันที่ 9 เม.ย. 57

“เขมคะ” วนิตายังไม่ยอมรามือ ตั้งท่าจะพุ่งข้าไปหาเขมชาติ เกนหลงขยับขวาง
“จะกลับหรือไม่กลับ?”
“ ไม่กลับ เธอไม่มีสิทธิ์มาขวางฉัน”
“ฉันมีสิทธิ์เต็มที่ ในเมื่อคนที่คุณกำลังจะพุ่งไปหาตอนนี้ เขากำลังคบกับฉัน”

วนิตาแสยะยิ้ม
“แค่แฟนทำมาเป็นอ้างสิทธิ์ ถึงเธอจะเป็นเมียเขม ฉันก็ไม่สน ฉันรู้จักกับเขมมาก่อนเธอ รู้ดีว่าเขาเป็นยังไง อีกไม่นานเขาก็เบื่อเธอ แล้วเธอก็จะถูกทิ้ง”
เกนหลง ยิ้มเหยียดๆ แล้วพูดสวน “เหมือนคุณตอนนี้น่ะเหรอคะ”

“แก” วนิตาเงื้อมมือ จะพุ่งมาตบเกนหลง
“หยุด ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่คุณจะมาแสดงกิริยาต่ำๆ แบบนี้ เก็บไปใช้ในที่ๆ คุณคุ้นเคยเถอะค่ะ และฉันก็ไม่ใช่คนที่จะยอมให้คุณทำอะไรแบบนี้ได้ง่ายๆ กลับไปซะ ก่อนที่ฉันจะเรียกรปภ.”
วนิตาเห็นเกนหลงทำท่าเอาจริงก็ชักฝ่อ เหลือบมองไปรอบๆ เห็นรปภ.ยืนดูสถานการณ์อยู่ไม่ไกล
“ทำตัวเป็นฮีโร่ ระวังเถอะจะถูกมันแว้งกัดเข้าสักวัน ไม่รู้หรือไงว่านังนั่นมันมารยาสาไถขนาดไหน ยังไปโง่ช่วยมันอีก แล้วเธอจะต้องเสียใจ”
พูดจบวนิตาก็สะบัดหน้า หันหลังเดินหันกลับไป แต่เกนหลงเรียกไว้ก่อน
“เดี๋ยว เมื่อก่อนเธอจะเป็นอะไรกับเขมฉันไม่สน แต่ตอนนี้ฉันกับเขม เราคบกัน เธอควรจะรู้
บทบาทของตัวเอง และวางตัวได้อย่างถูกต้อง อย่ามายุ่งกับเขมอีก”
“เธอจำสิ่งที่พูดกับฉันไว้ให้ดี สักวันถ้าเธอโดนเขมทิ้งเหมือนกับที่เขาทำกับฉัน ขอให้เธอ
เจ็บมากกว่าฉัน ร้อยเท่า”
วนิตาสาปแช่งอย่างแค้นใจ ก่อนจะสะบัดหน้าใส่ แล้วก็เดินจ้ำอ้าวไปทันที เกนหลงมองตาม
พลางนิ่งคิด และมั่นใจว่าเหตุการณ์นี้จะไม่เกิดขึ้นแน่นอน
เขมชาติประคองสุริยง ที่เนื้อตัวเปียกปอนมานั่งที่มุมหนึ่งในสวน พลางมองด้วยความสงสาร
แล้วก็ถอดสูทคลุมให้
“ขอบคุณค่ะ”
“ขาเป็นยังไงบ้าง ?” เขมชาติถามด้วยความเป็นห่วง
“ไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ ผู้อำนวยการกลับไปดูคุณเกนเถอะค่ะ”
“ไม่เป็นไร ไม่เห็นเหรอ คุณเกนเขาดูแลตัวเองได้...แต่คุณ”
สุริยง รีบสวนทันที “ฉันก็ดูแลตัวเองได้ค่ะ”
“อย่าอวดเก่งได้มั้ย ? ทำไมต้องทำเป็นเก่งไปซะทุกเรื่อง ตลอดเวลา อ่อนแอบ้างก็ได้
เราไม่ใช่คนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักกัน คิดเหรอว่าผมจะไม่รู้ว่าตัวจริงของคุณ เป็นยังไง”
สุริยง นิ่ง ไม่โต้เถียง ในใจอ่อนยวบ

ทางด้านวนิตา ที่เดินออกมาจากโรงแรม ลัดเลาะมาในสวน แล้วก็มาสะดุดกับสุริยงที่นั่งอยู่
กับ เขมชาติ วนิตาหน้าเหรอหรา รีบหลบวูบ พลางแอบดูอย่างระมัดระวัง
เขมชาติลุกขึ้นและนั่งคุกเข่าลงหน้าสุริยง สุริยงตกใจ
“คุณจะทำอะไร?”
“ขาเป็นยังไงบ้าง” เขมชาติยื่นมือมาจะจับ สุริยงตกใจ รีบดึงขาหลบ
“ไม่ต้องค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไม่เจ็บมาก”
เขมชาติส่ายหน้าแล้วก็ไม่สน จับข้อเท้าไว้แน่น สุริยงตกใจ

“เขมคะ”
สุริยงเผลอเรียกชื่อเขมชาติออกมาอย่างลืมตัว เขมชาติชะงัก ค่อยๆ เงยหน้ามองสุริยง แล้วก็ยิ้ม
อบอุ่น
สุริยงยิ้มเก้อๆ “เอ่อ ขอโทษค่ะ ผู้อำนวยการ”
“ไม่เป็นไร คุณอยากให้ผมเป็นอะไร ก็เรียกอย่างนั้น”
เขมชาติฃยิ้มแล้วก็ก้มหน้านวดเท้าให้อย่างอ่อนโยน จนสุริยงสัมผัสได้ถึงความห่วงใย หัวใจของ
เธอที่เต้นระรัว
ในขณะที่วนิตายืนอึ้ง
“มือถือ ถ่ายรูป ถ่ายคลิป”
วนิตาลนลานรีบล้วงหาในกระเป๋า ยิ่งลน ยิ่งหาไม่เจอ เขมชาตินวดข้อเท้าให้สุริยง ทันใดนั้นเสียง
เกนหลงก็ดังขึ้น
“คุณสุเป็นยังไงบ้างคะ”
เขมชาติปล่อยมือ และลุกพรวดขึ้นโอยอัตโนมัติ สุริยงก็ดึงเท้ากลับนั่งตัวตรงอย่างระวังตัว วนิตา
หันไปเห็นพอดี
เขมชาติ รีบพูดตัดบท “ผมฝากคุณเกนดูด้วยนะคัรบ ผมขอไปเคลียร์ที่ห้องประชุมก่อน ถ้าไม่มี
อะไรแล้ว เราจะได้กลับบริษัทกันเลย”
“ค่ะ”
เขมชาติรีบเดินไป เหมือนไม่แคร์สุริยงมากนัก เกนหลงรีบมานั่งข้างๆ สุริยง แล้วถามด้วยความ
เป็นห่วง
“ขาเป็นยังไงบ้างคะ? เจ็บมากหรือเปล่า เดี๋ยวเกนจะเรียกรถมารอรับที่ด้านหน้า คุณสุเดิน
ไหวมั้ยคะ ? “
สุริยงพยักหน้า เกนหลงค่อยๆ พยุงสุริยงลุกขึ้น และประคองเดินไปด้วยความเป็นห่วง สุริยง
ลอบมองเกนหลงด้วยความลำบากใจ
วนิตาแสยะยิ้มอย่างสะใจ ที่เกนหลงกำลังโดนเขมชาติแทงข้างหลัง

แล้วเหตุการณ์ทั้งหมดก็ถูกถ่ายทอดให้อรทัยฟังอย่างละเอียด
“สมน้ำหน้านังเกนหลงมันจริงๆ เชอะ ไม่ได้รู้เลยว่าโดนแทงข้างหลัง ไม่ใช่แทงธรรมดา
แบบนี้เขาเรียกว่า แทงระยะประชิดมิดด้าม”
อรทัยยิ้มเหยียดๆ อย่างดูถูก
“นอกสถานที่ยังถึงเนื้อถึงตัวกันขนาดนี้ ถ้าอยู่กันสองต่อสองในที่ลับตา คงไม่นวดแค่ขา”
“เมียหางแถวของพ่อเธอ ร้ายจริงๆ รู้จักกันแป๊บเดียว มันทำให้เขมก้มลงไปนวดขาให้มันได้ ฉัน
รู้จักมาตั้งนาน แค่ขมับฉัน ยังไม่เคยมาจับเลย”
วนิตาโวยด้วยความแค้น อรทัยหันขวับมา
“นิต้า เธอน่ะไม่ได้เรื่องจริงๆ”
“อ้าว อะไร แค่เขมไม่นวดขมับฉันเนี่ยนะ”
“ไม่ใช่ ทำไมไม่เอามือถือถ่ายรูป ถ่ายคลิปอะไรมาก็ได้ ฉันจะได้เอาไปให้พี่เอื้อดู จะได้ตาสว่าง
ขึ้นมาบ้าง”
วนิตา ถอนหายใจ
“แหม ชีวิตจริงมันไม่เหมือนละครนะยะ จะได้ล้วงกระเป๋าไปก็เจอมือถือ เอามาถ่ายกันง่ายๆ
กว่าฉันจะหาเจอ หายไปกันหมดแล้ว แต่ฉันว่าถึงไม่มีรูป แค่ไปเล่าปากเปล่า พี่ๆ เธอก็คงเชื่ออยู่แล้ว”
“พี่อัมน่ะใช่ แต่พี่เอื้อ..ไม่ใช่ ขนาดครั้งที่แล้วมีรูปให้เห็นชัดๆ ยังไม่เชื่อเลย นี่ไปพูดเฉยๆ
หลักฐานอะไรก็ไม่มี ไม่มีทางเชื่อเด็ดขาด”
อรทัยส่ายหน้าอย่างผิดหวัง แต่อรทัยคาดผิดถนัด เมื่อเอื้อตอบนิ่งๆ หลังจากที่ได้รับฟังเรื่องราว
จากปากของน้องสาว
“พี่เชื่อ”
อรทัยตาวาว “จริงเหรอคะ?”
“จริง ถ้าพี่เป็นเขมชาติ มีพนักงานโดนทำร้ายต่อหน้า พี่ก็ต้องดูแลเขาอย่างดีเหมือนกัน พี่ไม่เห็น
ว่ามันจะแปลกตรงไหน”
อรทัย ชักสีหน้า
“ถึงกับคุกเข่าลงไปนวดเท้าเนี่ยนะคะ ไม่แปลก?”
เอื้อชะงัก อรทัยรีบพูดต่อ
“อรว่าแปลกมาก โดยเฉพาะผู้ชายที่ถือตัว และมีแฟนแล้ว”
เอื้อนิ่ง ทั้งที่ในใจหวั่นไหว
“ถึงพี่เอื้อจะแสดงว่าไม่รู้สึกอะไรกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ในใจพี่เอื้อรู้ดี ระหว่างเขม ชาติกับสุริยง มัน
มีอะไรมากกว่าเจ้านาย กับเลขา พี่เอื้อจะแกล้งทำตาบอดมองไม่เห็นก็ได้ แต่พี่อัม กับ อรทำไม่ได้”
เอื้อหันหน้าหนี อรทัยเดินมาตรงหน้าเอื้อ เพื่อเผชิญหน้าและย้ำชัดๆ ด้วยความเป็นห่วงพี่ชาย
“อรไม่ยอมให้มันมาหาผลประโยชน์จากความรักของพี่เอื้อ ผู้หญิงอย่างนังสุริยงมันจะไม่ได้
อะไรเลยจากครอบครัวของเรา ไม่ว่าจะเป็นความรักหรือเงิน”

พูดจบ อรทัยก็เดินออกไปจากห้องด้วยความโกรธ และไม่ได้ดั่งใจ ในขณะที่เอื้อยืนอยู่ที่เดิม แววตาหวาดหวั่นอย่างเห็นได้ชัด
เช้าวันต่อมาที่บ้านรัตนชาติ อัมพิกาโยนซองรูปลงตรงหน้าทนายภานุ และออกคำสั่งนิ่งๆ แต่ วางอำนาจเต็มที่
“ฉันอยากรู้ว่า รูปพวกนี้ จะทำให้นังสุริยงมันหลุดจากการเป็นผู้ดูแลมรดกของไอ้เด็ก
สองคนนั้นได้หรือเปล่า”
ทนายภานุหยิบมาดู เป็นรูปแอบถ่ายสุริยงนั่งตักเขมชาติ ทนายภานุคิดหนัก
“แต่ปกติทนายธีระศักดิ์จะเป็นคนดูแลเรื่องพินัยกรรมของเจ้าสัวอยู่นี่ครับ”
“ใช่ แต่ฉันส่งเขาไปดูงานต่างประเทศ ระหว่างนี้ก็ทำงานแทนเขาไปก่อน ส่วนเรื่องรูปเนี่ย ถ้ามัน
มีผลทางกฎหมาย ฉันต้องการให้ถอดชื่อมันออกโดยเร็วที่สุด และฉันจะเป็นคนดูแลมรดกของเด็กสอง
คนนั้นเอง”
อัมพิกาประกาศ กร้าว

ทางด้านสุริยง ที่ยังคงเดินกระเผลกๆ ทรุดตัวลงนั่งที่โซฟาห้องรับแขกภายในบ้านของตัวเอง
ทันใดนั้นเสียงชื่นก็ดังขึ้นมาจากด้านหลัง
“คุณหนูเล็กคะ คุณเอื้อมาเยี่ยมค่ะ”
สุริยงขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจและหันไปถาม
“คุณเอื้อรู้ได้ไงคะ?”
สุริยงหันมาเจอเอื้อยืนอยู่กับเกนหลง ก็ตกใจ
“คุณเกน”
“พอดีผมมีธุระโทร.หาเกน ก็เลยรู้ว่าหนูเล็กลางาน”
เกนหลงพูดต่อ
“เกนก็เลยชวนพี่เอื้อมาเยี่ยม เกนให้สปาที่โรงแรมจัดชุดนวดประคบ แล้วก็น้ำมันสมุนไพรนวด

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 11/4 วันที่ 9 เม.ย. 57

ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตี
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3