อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 8/4 วันที่ 5 เม.ย. 57
สุริยงพูดตั้งใจย้ำและเดินไป ขณะที่กำลังเดินผ่านเขมชาติ ชายหนุ่มก็ปรายตามอง ในแว่บนั้นก็ผุดแผนร้ายขึ้น เขมชาติยื่นขาออกมา..แล้วก็แกล้งขัดขาสุริยงเหมือนจะไม่ได้ตั้งใจ สุริยงสะดุด“ว้ายยย!!” สุริยงหน้าขมำ
เขมชาติดึงตัวไว้ไม่ให้ล้ม “ระวัง!!”
แล้วทั้งสองคนก็เซล้มลงบนเก้าอี้ที่วางอยู่แถวนั้น เขมชาตินั่งลงก่อนและดึงสุริยงมานั่งลงบนตักในจังหวะพอดิบพอดี..พอดี๊...พอดี สุริยงนั่งอยู่บนตักเขมชาติในจังหวะเหมือนกอดกัน
เขมชาติแกล้งกระซิบที่ข้างหู “ผมขอโทษ”
สุริยงตั้งหลักได้ก็รีบลุกพรวดขึ้น .. แล้วก็หันมาสวน “คุณตั้งใจ??”
เขมชาติตีหน้าซื่อ “ผมตั้งใจ?? ตั้งใจทำอะไร?”
“ก็..ตั้งใจทำให้สะดุด แล้วก็...”
เขมชาติเอ่ยอย่างขำๆ “คุณคิดว่าผมตั้งใจจะหลอก..แต๊ะอั๋งคุณอย่างงั้นหรือ? ฮึๆๆ ผมจะทำแบบนั้นทำไม..ถ้าผมทำ...ผมมีแต่เสียกับเสีย เพราะถ้ามีคนรู้จักคุณเกนมาเห็น ผมจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ...”
สุริยงยังมองไม่วางใจ
เขมชาติจึงพูดต่อ “... คุณเองก็ไม่ใช่...สาวๆ แล้วก็ไม่ใช่สาวโสด .. ผมไม่คิดจะแลกคุณเกนกับแม่ม่ายลูกติดหรอกน่า..ไม่ต้องห่วง”
สุริยงแอบจี๊ดดดดด..
“ผมขอโทษที่ต้องพูดตรงๆ แต่..ถ้าอ้อมค้อม กลัวว่าคุณจะไม่เข้าใจ ผมไม่อยากให้คุณคิดมาก .. ตอนนี้เราเป็นแค่เพื่อน เป็นเจ้านายลูกน้อง ผมไม่ได้คิดอย่างอื่นจริงๆ สบายใจได้” ชายหนุ่มยิ้มแสนดี แต่ในใจโคตรสะใจ
สุริยงพยายามทำนิ่ง ตัดบท “ก็ดีค่ะ ผู้อำนวยการคิดถูกแล้ว .. ดิฉันให้พนักงานคิดเงินเลยนะคะ จะได้รีบกลับ
สุริยงเชิดหน้าแล้วก็หันหลังให้เขมชาติ แอบเจ็บนิดๆ แต่ทำไม่สนใจ เดินนำไปที่แคชเชียร์ .. ลับหลังสุริยงเขมชาติอมยิ้มนิดๆ .. “สะใจจริงๆ”
ไม่ห่างไปนัก นักสืบยังตามถ่ายรูปคนทั้งคู่เป็นชุด
ที่มุมหนึ่งของร้าน นักสืบยืนหลบและกดโทรศัพท์โทร.ออก
“ผมได้รูปที่ต้องการแล้วนะครับ...เดี๋ยวจะรีบเอาไปให้วันนี้เลย”
นักสืบรีบวางสาย และเดินออกไปจากร้านทันที
บริเวณหน้าร้านเฟอร์นิเจอร์ สุริยงเดินออกมาพร้อมกับเขมชาติ เธอรายงานอย่างคล่องแคล่ว
“ทางร้านจะเอาเฟอร์นิเจอร์ไปส่งในวันพรุ่งนี้ ดิฉันแจ้งกับทางรปภ.ให้รับของไว้แล้วนะคะ...ทุกอย่างเรียบร้อย..ดิฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ” สุริยงจะเดินไป
เขมชาติเอื้อมมือมาจะจับ “เดี๋ยวสิ....”
คราวนี้สุริยงปรายตามาเห็น รู้ทัน รีบตวัดมือมากอดอก พร้อมกับหันมา เขมชาติชะงักกึก..วืด
“ผู้อำนวยการมีอะไรอีกคะ?”
เขมชาติมองมือที่กอดอกอยู่ แล้วก็ขัดใจ “ก็...มีอีกหนึ่งเรื่องที่อยากให้ช่วย”
สุริยงอ้าปากจะแย้งทว่าเขมชาติกลับดักคอรู้ทัน “ผมขอให้คุณช่วยเรื่องสุดท้าย ถ้าเรียบร้อยแล้วจะรีบปล่อยกลับบ้านทันที รับรองว่าอีกไม่นาน คุณได้กลับไปเจอลูกๆแน่”
เขมชาติยิ้มให้ความมั่นใจ สุริยงคิด...
ครูสอนว่ายน้ำเป่านกหวีดให้จังหวะ เด็กๆ ที่ว่ายตีขาน้ำกระจายกันอยู่จึงหยุดหันมาทางครู ไก่กับไข่ก็อยู่กับเด็กๆกลุ่มนั้นด้วย กำลังเรียนกันอย่างเมามันในสระเด็ก ส่วนเอื้อนั่งรออยู่ที่ริมสระ ใส่แว่นดำอย่างเท่
อีกมุมหนึ่ง เกนหลงกำลังเดินเข้ามาพร้อมตัวแทนบริษัททำสระว่ายน้ำ ในมือของทั้งสองถือแบบมาด้วย
“ถ้าตามที่อธิบายมา เกนก็โอเคค่ะ ไม่มีปัญหา”
เกนหลงเหลือไปเห็นเอื้อ ก็แปลกใจเ เอื้อกำลังมองไก่ไข่เพลิน เกนหลงก้าวเข้ามามายิ้มสดใสก่อนจะร้องเรียกเขา “พี่เอื้อ!!”
เอื้อหันไปเห็น เกนหลงอยู่ในชุดลำลองกึ่งสปอร์ต ดูน่ารัก สดใส ทะมัดทะแมง
“อ้าวววว..เกน..มาทำอะไรที่นี่ครับเนี่ย?”
“เกนมีนัดคุยกับบริษัทติดตั้งสระว่ายน้ำน่ะค่ะ เขานัดให้เกนมาดูระบบบำบัดน้ำเสียที่เขาติดตั้งให้สระนี้ แล้วพี่เอื้อล่ะคะ มาทำอะไร?”
“พาน้องชายมาเรียนว่ายน้ำครับ เด็กแฝดคู่โน้นน่ะครับ” เอื้อพยักหน้าไปทางกลุ่มเด็กๆในสระ เกนหลงหันตาม เธอเห็นไก่กับเข่รวมกลุ่มอยู่กับเด็กๆ คนอื่น
เกนหลงประหลาดใจ “เด็กสองคนนี้เนี่ยนะคะ .. “น้องชาย”“ เกนหลงหันมา เอื้อยิ้มให้ แล้วเกนหลงก็นึกได้ อ๋อออออ...นึกออกแล้ว ลูกคุณสุใช่ไหมคะ”
“ใช่ครับ”
เกนหลงหันไปดูอีกที ไก่กับไข่กำลังแกล้งกันอยู่ทำให้เกนหลงยิ้ม “น่ารักจังเลย ท่าทางจะแสบไม่ใช่เล่น”
“สุดๆครับ” เอื้อหันไปเห็นว่าครูเลิกสอนพอดี “อ้าว เลิกพอดี เดี๋ยวพี่ไปพาเด็กๆไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยวพามาแนะนำให้รู้จัก”
เอื้อยิ้มอย่างกันเองและเดินไป เกนหลงยิ้มรับและมองตาม เอื้อเดินไปเรียกไก่กับไข่ขึ้นจากน้ำ แต่ฝาแฝดอารมณ์ยังติดพันไม่ยอมขึ้น พยายามยื้อหลอกเอื้อให้ได้เล่นน้ำต่อ พี่น้องเล่นกัน ในที่สุดเอื้อก็พาทั้งสองขึ้นได้ แล้วก็อุ้มพากันไปห้องอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เป็นภาพที่น่ารักมาก เกนหลงขำที่ได้เห็นเอื้อในอีกมุมที่ไม่เคยเห็น
เอื้อแนะนำไก่กับไข่ให้รู้จักเกนหลง ไก่กับไข่เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย ทาแป้งหน้าขาว
“ไก่ ไข่ นี่.... อาเกนหลงครับ”
“พี่ดีกว่าค่ะ...พี่เกนหลง จะได้เหมือนกับพี่เอื้อไงคะ”
ไก่กับไข่รับมุก “สวัสดีครับ พี่เกนหลง”
หญิงสาวยิ้มให้อย่างเอ็นดู “สวัสดีค่ะ”
ไก่ไข่ทำท่ากระซิบกระซาบกันเอง
เกนหลงสงสัย “เขากระซิบอะไรกันคะ”
“ไม่มีใครรู้หรอกครับ เขาจะรู้กันแค่สองคน แต่ถ้าเขาสนิทกับเรามากขึ้น เขาจะมากระซิบบอกเอง..”
เกนหลงพยักหน้าอ๋อออออ .... เข้าใจล่ะ..ไก่ไข่หันมากระซิบกระซาบกับเอื้อ เกนหลงมองด้วยความแปลกใจ
เอื้อฟังแล้วตอบ “ได้ๆ ไม่ลืมๆ”
“มีอะไรหรือคะ?”
“พอดีเมื่อเช้าคุณยาย บ่นว่าอยากทานเค้ก ไก่กับไข่ก็เลยชวนผมไปซื้อเค้ก แอบไปให้คุณยายน่ะครับ”
“โห...น่ารักจัง คุณยายจะต้องดีใจมากๆแน่ๆ ...เอางี้ดีกว่า” เกนหลงนั่งคุกเข่าลงแล้วคุยกับไก่ไข่ “พี่เกนว่า ถ้าซื้อเค้กให้เฉยๆมันธรรมดาไป ถ้าจะให้พิเศษมากๆ พี่ไก่ กับ ไข่ จะต้องทำเอง!!”
ไก่ไข่เลิกคิ้ว “ทำเอง??”
ไก่ไข่ มองหน้ากันงงๆ เอื้อเองก็งง มีเพียงเกนหลงคนเดียวที่ยิ้มสนุก
สุริยงยืนคุยอยู่กับพนักงานในร้านดอกไม้
“ดอกไม้ที่เลือกไว้ พรุ่งนี้เข้าไปจัดได้เลยนะคะ”
“ได้ค่ะ”
สุริยงยิ้มๆ แล้วหันมามองหาเขมชาติแล้วก็ชะงัก เขมชาติเดินมาพร้อมกับดอกไม้หนึ่งช่อที่มัดแบบรวบๆ
เขมชาติยื่นช่อดอกไม้ให้สุริยง “ผมให้”
หญิงสาวมองอย่างงงๆ ภาพเขมชาติปาแจกันและด่าเรื่องดอกไม้ยังติดตาหญิงสาวอยู่เลย
เขมชาติยิ้มเหมือนรู้ว่าสุริยงคิดอะไรอยู่ “รับไปเถอะน่า..ไม่ต้องกลัวผมจะปาทิ้ง..ผมบอกแล้วไงว่า ผมยุติสงครามแล้ว..” สุริยงยังไม่วางใจ เขมชาติหว่านล้อม “จะว่าไป ผมไม่ได้ให้ดอกไม้ผู้หญิงมานานมากแล้ว เพราะทุกครั้งที่ผมเห็นดอกไม้ ทำให้ผมคิดถึง...เธอคนนั้น..”
สุริยงหันหน้าหนีนิดๆ เป็นปฏิกิริยาต่อต้านตัวเอง เหมือนจะไม่ยอมรับว่าคือสิ่งที่ฝังอยู่ในตัว
“แต่วันนี้..ตอนนี้..ผมจะเริ่มต้นใหม่ อดีตจะไม่ทำให้ผมเจ็บปวดอีกต่อไป” เขมชาติแหลเนียน ดราม่าใส่....จนสุริยงหันมามองหน้าเริ่มเชื่อ ชายหนุ่มจึงจับมือสุริยงมารับดอกไม้
“รับไว้สิถือเสียว่าเป็นการขอบคุณที่มาช่วยผมในวันนี้”
สุริยงจำต้องรับ “ขอบคุณค่ะ...เรื่องดอกไม้ในห้องคุณเกนหลงเรียบร้อยแล้วค่ะ”
ชายหนุ่มพยักหน้ารับ “ขอบคุณมากครับ..”
สุริยงยิ้มรับนิดๆ แล้วก็หันหลังจะเดินไป เขมชาติเรียกไว้
“วดี! ..”
สุริยง..นิ่ง..เดินต่อไม่หันมาทำให้เขมชาติกัดฟัน...ไม่สำเร็จ...แล้วก็เรียกใหม่
“สุริยง”
คราวนี้เธอหยุดเดิน...และหันมา
เขมชาติเดินมาหา “เราต่างมีความหลังที่ต้องลืม และมีความหวังที่จะเริ่มต้นใหม่ .. หวังว่าเราจะเริ่มไปด้วยกัน”
“ไม่มีปัญหาค่ะ ตราบใดที่การเริ่มต้นของผู้อำนวยการตั้งอยู่บนพื้นฐานของความจริง และความถูกต้อง ดิฉันก็พร้อมจะเริ่มอยู่แล้วค่ะ”
อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 8/4 วันที่ 5 เม.ย. 57
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตีละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3