อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 9/2 วันที่ 6 เม.ย. 57
“สวัสดีค่ะผู้อำนวยการ ดิฉันจัดห้องคุณเกนหลงตามที่ผู้อำนวยการต้องการเรียบร้อยแล้ว ขอตัวไปเตรียมงานที่จะสอนก่อนนะคะ”
สุริยงหันหลังจะเดินไป เขมชาติเรียกขึ้น เสียงเข้ม แววตากระด้างกว่าเดิม ความรู้สึกเบื้องลึกถูก
ปล่อยออกมาอีกครั้ง
“เดี๋ยว ในฐานะที่ตอนนี้เราก็เป็น “เพื่อน” กัน ผมมีหนึ่งเรื่องที่อยากจะบอก”
สุริยงหันกลับมามารอฟัง เขมชาติพยายามปั้นหน้าและพูดด้วยความห่วงใย
“ต่อไป ถ้ามีปัญหาเรื่องเงิน อยากให้ผมช่วยก็บอก เมื่อก่อนผมช่วยคุณไม่ได้ เพราะผมจน แต่
ตอนนี้ผม “รวย” แล้ว ถ้าต้องการเงินก็บอก ในฐานะคนเคยใกล้ชิด ผมให้โดยไม่เรียกร้องว่าคุณจะต้องมา
แต่งงานหรือทำอะไรทั้งสิ้น ผมยินดีให้เพราะ...” ในใจอยากจะพูดคำว่า “สมเพช” แต่คำที่ออกจากปาก กลับ
กลายเป็น
สุริยงอึ้งไป มองหน้าเขมชาติด้วยความแปลกใจ เขมชาติตัดบทอย่างตั้งใจให้ค้างคา
“เรื่องที่ผมอยากจะบอกก็มีแค่นี้ คุณเกนใกล้จะมาถึงแล้ว คุณรอต้อนรับเธออยู่ในห้องนี้ ผมลง
ไปรับเธอเอง”
เขมชาติพูดจบก็เดินออกจากห้องไปเลย ทิ้งให้สุริยงยืนอยู่คนเดียวในห้อง ในใจยังครุ่นคิด
สงสัยในสิ่งที่เขมชาติพูด
“คุณน่ะคิดมาก คุณเขมเขาพูดแบบนั้นก็เพราะไม่อยากจะอธิบาย บอกว่าติดธุระง่ายที่สุด พูด
แล้วจบเลย”
สมคิด ตอบวิบูลย์ ที่ยังคงค้างคาใจไม่หาย จนต้องเก็บมาปรึกษาสมคิด
“แต่ผมไม่ได้ติดธุระ คุณเขมนั่นแหละเป็นคนใช้ให้ผมทำงานจนดึก แล้วก็โทร.มาบอกว่าผมไม่
ต้องไป ผมว่ามันทะแม่งๆไงไม่รู้ ตั้งแต่จับมือ กอดกัน แล้วครั้งนี้ ผมรู้สึกเหมือนคุณเขมวางแผนจะไปกับคุณสุ
สองต่อสอง หรือว่า” พลางลดเสียงลง “คุณเขมจะแอบกิ๊กกับคุณสุ”
สมคิดสะดุ้งนิดๆ “เฮ้ย”
ทันใดนั้นเขมชาติก็เดินออกมา
สมคิด กับ วิบูลย์ ตกใจหนักกว่าเดิม “เฮ้ย”
เขมชาติหยุดยืนมองหน้าสองคน สมคิดรีบยิ้มกลบเกลื่อน
“คุณเขมวันนี้มาเช้าจังเลยนะครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ?”
สมคิด กับวิบูลย์ ยิ้มแห้งๆ พลางพบาบามกลบเกลื่อน ทำเหมือนไม่ได้พูดถึงเขมชาติเมื่อครู่ที่
ผ่านมา
สุริยงถามย้ำอีกครั้งด้วยความแปลกใจ หลังจากที่ได้ฟังสมคิดเล่า โดยมีวิบูลย์ยืนอยู่ห่างๆ
สำรวจดอกไม้ที่วางอยู่ในห้องทำงานของเกนหลง
“คุณอัมพิกาไปหาผู้อำนวยการที่บ้านเหรอคะ?”
“ครับเธอติดต่อมาทางผม บอกว่ามีเรื่องสำคัญจะคุยกับคุณเขม”
“ดิฉันพอจะทราบแล้วค่ะว่าเรื่องอะไร”
ถึงไม่รู้ แต่สุริยงก็พอจะเดาหัวข้อการสนทนาออก สมคิดมองหน้าสุริยง เห็นความหนักใจ
ที่ฉายชัดออกมาทางแววตา จึงพยายามปลอบใจ
“คุณเขมเป็นคนที่แยกเรื่องงานออกจากเรื่องส่วนตัวคุณสุไม่ต้องห่วง ไม่ว่าคุณอัมพิกาจะมา
พูดไม่ดีเกี่ยวกับคุณ ผมว่าคุณเขมแยกแยะได้ เชื่อผม”
สมคิดยิ้มให้กำลังใจ ทันใดนั้นวิบูลย์ก็พูดขึ้น
“ไม่อยากจะเชื่อเลย”
สมคิดหันขวับมาทางวิบูลย์ที่ยืนชื่นชมดอกไม้อยู่
“คุณเขมสั่งดอกไม้เข้าบริษัท เพื่อมาต้อนรับคุณเกน นี่เป็นวันแรกนับจากเริ่มก่อตั้งบริษัทที่
ดอกไม้ได้รับอนุญาตให้มาเสนออยู่ในนี้ ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ” พลางหันมาทางสมคิด “คุณสมคิดดู ดู
อะเมซิ่งสุดๆ”
สมคิดส่ายหน้า นึกว่าคุยเรื่องเดียวกัน ที่แท้วิบูลย์ยืนชื่นชมดอกไม้ไม่รู้เรื่องรู้ราว สุริยงยิ้มนิดๆ แต่ในรอยยิ้มเห็นความกังวลเรื่องอัมพิกาแฝงอยู่
รถตู้เกนหลงมาจอดเทียบที่ด้านหน้าบริษัทของเขมชาติ เกนหลงลงจากรถในชุดทำงานเก๋ๆ เท่ๆ
เขมชาติรอรับพร้อมรอยยิ้ม
“สวัสดีค่ะ คุณเจ้านาย ให้เกียรติมารอรับเลขาถึงหน้าบริษัทเลยเหรอคะ”
เกนหลงทำเสียงล้อๆ
“เฉพาะเลขาที่ชื่อเกนหลงคนเดียวเท่านั้น เลขาคนอื่นอย่าหวัง เชิญครับ”
เขมชาติผายมือเชิญ เกนหลงยิ้ม แล้วก็เดินเข้าไปอย่างอารมณ์ดี
ประตูห้องทำงานเกนหลงถูกเปิดออก เกนหลงเดินเข้ามา มองไปรอบๆห้อง ด้วยความถูกใจ
“โห สวยจัง”
เขมชาติเดินตามมา สมคิด วิบูลย์ และ สุริยงยืนรอ ต้อนรับอยู่ภายในห้อง
เขมชาติรีบเสนอหน้า
“ถูกใจมั้ยครับ?”
“ถูกใจมากค่ะ”
เขมชาติเข้ามาจับมือ ทำเสียงอ้อนๆ “ผมตั้งใจเลือกอย่างสุดฝีมือเลยนะ เลือกแต่ของที่คุณเกน
ชอบ”
“จริงเหรอ เลือกเองจริงเหรอ?”
เกนหลงทำเสียงเหมือนไม่เชื่อ
“จริงๆสิ ผมเลือกเองกับมือเลยนะ ไม่เชื่อไปถามที่ร้านได้เลย เลือกตั้งแต่เช้าจนเย็น พิถีพิถัน
สุดๆ เพื่อคุณเกนคนเดียว”
วิบูลย์มองเขมชาติแล้วก็มองสุริยง ที่ยืนนิ่ง ในใจแอบหมั่นไส้นิดๆ ในขณะที่สมคิดมองวิบูลย์ที่
กำลังจับผิดเจ้านายอย่างรู้ทัน พลางรีบแทรกขึ้นอย่างสุภาพ
“คุณเกนหลงครับผมขออนุญาตเป็นตัวแทนพนักงานในบริษัท ต้อนรับคุณเกนหลงอย่างเป็น
ทางการ ถ้าต้องการให้ผมกับวิบูลย์” พลางดันวิบูลย์ขึ้นมา “ช่วยเหลืออะไรก็บอกมาได้เลยนะครับ วิบูลย์เป็น
ผู้จัดการทั่วไปครับ”
“เอ้อ ครับได้เลยครับ ถือซะว่าเราเป็นทีมเดียวกันนะครับ”
เกนหลงยิ้มอย่างสุภาพ
“ขอบคุณมากค่ะ เกนไม่แน่ใจว่าจะช่วยงานที่นี่ได้มากแค่ไหน แต่จะพยายามทำอย่างเต็มที่ เกน
ว่า..เราเริ่มงานกันเลยดีกว่านะคะ”
“ดีครับ”
เขมชาติพูด พลาง ปรายตามาทางสุริยง ก่อนจะออกคำสั่ง
“สุริยง! ฝากดูแลคุณเกนด้วย”
“ได้ค่ะ เชิญคุณเกนทางนี้เลยค่ะ”
“ผมไปด้วยครับ พอดีมีประชุมกับฝ่ายการตลาด”
สมคิดพูดพลางรีบเดินตามออกไปสุริยง และเกนหลงออกไป เขมชาติมองแล้วก็ยิ้มด้วยความ
พอใจ
วิบูลย์ลอบมองเขมชาติอย่างจับผิด เขมชาติหันมา วิบูลย์สะดุ้ง
“มองอะไร?”
“เอ่อ ไม่ได้มองอะไรครับ”
“ไม่ได้มองก็ไปทำงานสิ มายืนอึ้งๆทำไม” เขมชาติออกคำสั่ง
“ครับๆ ไปทำงานครับ..ไปก่อนนะครับ”
เขมชาติรอจังหวะที่ทุกคนเดินออกไปหมดแล้วก็ค่อยๆแอบเดินตามออกไปอย่างมีเลศนัย
ในขณะที่วิบูลย์ยังคงค้างคาใจไม่หาย
สุริยงกับเกนหลงยืนอยู่ที่หน้าชั้นวางของ ที่มีแฟ้มวางเรียงอยู่มากมาย
“งานหลักๆในแต่ละวันจะคล้ายๆกัน ปกติสุจะมาก่อนผู้อำนวยการประมาณ 1 ชั่วโมง มาเช็ค
เมลล์ เช็คเอกสารที่ต้องเสนอเซ็น แล้วก็จัดเรียงไว้ในแฟ้ม”
สุริยงยกแฟ้มขึ้น แล้วก็วางไว้
“สุจะเรียงเอกสารตามความเร่งด่วน ถ้าด่วนมาก จะแยกไว้อีกแฟ้ม แล้วเสนอไปพร้อมกันตอนที่
ผู้อำนวยการมาถึง”
“ปกติเขมจะมาถึงกี่โมงคะ?”
“ประมาณ 8 โมงค่ะ” สุริยงตอบยิ้มๆ
เกนหลง ทำตาโต
“คุณสุต้องมาตั้งแต่ 7 โมงเลยเหรอคะ ?”
สุริยงยิ้มรับ “ค่ะ”
ทั้งคู่ไม่ทันสังเกตเห็นเขมชาติ ที่ค่อยๆย่องออกมาแอบฟัง
“โห เช้าจังเลย แล้วเกนต้องมาเช้าแบบนี้ด้วยหรือเปล่าคะ เนี่ย?”
“ช่วงแรกๆที่สุยังทำอยู่ สุจะมาดูแลให้ค่ะ แต่ถ้า”
ยังไม่ทันพูดจบ เกนหลงก็รีบแทรกขึ้น
“ไม่ได้นะคะ ห้ามบอกว่า “ถ้าคุณสุลาออก” เพราะเกนไม่ให้ออก”
เขมชาติแอบอมยิ้มสะใจ
เกนหลง ทำท่าเหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้
“อ้อ อีกอย่างต้องขอบคุณคุณสุมากนะคะเรื่องห้องทำงาน ถูกใจมากๆเลยค่ะ เกนรู้ว่าจริงๆคุณ
สุเป็นคนเลือก ไม่ใช่เขม”
เขมชาติชะงักหุบยิ้ม
“คุณเกนทราบได้ยังไงคะ?” สุริยงย้อนถาม
“พี่เอื้อบอกค่ะ เราเจอกันโดยบังเอิญเมื่อวันเสาร์ พี่เอื้อพาไก่ กับ ไข่มาเรียนว่ายน้ำ เพราะคุณสุ
ต้องไปซื้อของแต่งห้องให้เกน แต่พี่เอื้อให้เกนทำเนียนไม่รู้เรื่อง และทำให้เป็นเซอร์ไพรส์ตอนเห็นห้อง เขมจะได้ไม่
ดุคุณสุ”
เขมชาติชักสีหน้า ด้วยความหมั่นไส้ ในชณะที่สุริยงยิ้มรับนิดๆ
“คุณเอื้อเป็นคนดีแบบนี้หล่ะค่ะ แล้วก็ดีกับทุกๆคน เดี๋ยวสุจะพาไปแนะนำส่วนต่างๆของบริษัท
เชิญค่ะ”
สุริยงเดินนำไป เกนหลงเดินตามไป เขมชาติค่อยๆโผล่หน้าออกมามองด้วยความไม่พอใจ
“เอื้อ”
สุริยงพาเกนหลงเดินสำรวจมุมต่างๆของบริษัท ทั้งแผนกการเงิน การตลาด ห้องเก็บของ พลาง
อธิบายรายละเอียดของงานในแต่ละแผนกให้เกนหลง ที่ฟังอย่างตั้งใจ พนักงานมองตามเป็นทางด้วยความชื่นชม
จากนั้นสุริยง ก็นำเกนหลงมาที่มุมเตรียมกาแฟ พลางสอนวิธีเตรียมกาแฟ
“ปกติตอนเช้าผู้อำนวยการจะทานอาหารเบาๆมาจากที่บ้าน เราไม่ต้องเตรียมอะไรให้ พอสายๆสัก
อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 9/2 วันที่ 6 เม.ย. 57
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตีละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3