อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 7 วันที่ 3 เม.ย. 57
เกนหลงชะงักกึก..ค่อยมองหาต้นเสียง จนเห็นอัมพิกานั่งหันหลังอยู่ ข้างๆ เป็นพิธีกรแข่งขันทำอาหารและมีเชฟยืนอยู่ตรงข้ามเชฟรับซองมา “ที่จริง ถึงคุณไม่ขอความร่วมมือ พวกผมก็ให้คุณเอื้อกับคุณเกนหลงชนะอยู่ดี เพราะเขาทำอาหารได้อร่อยจริงๆ”
เกนหลงอึ้งอย่างไม่อยากจะเชื่อ
“เอาน่า ถือเสียว่าเป็นค่าความมั่นใจของฉันก็แล้วกัน” อัมพิกาหันมาทางพิธีกร “ส่วนเรื่องของรางวัลในคืนนี้...เรียบร้อยหรือเปล่า?”
เกนหลงออกอาการเหวอไปเป็นรอบสอง...เกนหลงรีบหันหลังออกมาจากมุมแอบฟังแล้วก็อึ้ง...ครุ่นคิดว่าจะทำอย่างไรดี?
สมคิดและวิบูลย์ยืนคุยกันอยู่ด้านหน้าโรงงานด้วยความกังวล
“งานคุณสุ เพิ่งจะทำความสะอาดไปแค่ครึ่งเดียวเองครับ ผมเป็นห่วงแกจริงๆ นี่ก็ทุ่มกว่าแล้ว ไม่รู้จะเสร็จกี่โมง”
“ผมจะลองคุยกับคุณเขมดู เผื่อจะให้ส่งคนเข้าไปช่วย”
เขมชาติเข้ามาพอดี “ผมไม่ส่งใครไปทั้งนั้น ไม่เสร็จก็นอนที่นี่ คุณสองคนกลับได้”
สมคิด วิบูลย์ อึกๆอักๆ
“กลับไปสิ”
“ครับๆ กลับครับ” สมคิดกับวิบูลย์จำต้องกลับบ้านไป
คล้อยหลังสองคนนั้น...เขมชาติก็แอบเป็นห่วงเหมือนกัน “เป็นไงบ้างนะ?”
สุริยงนั่งคุยโทรศัพท์อยู่มุมหนึ่งของโรงงาน..พื้นและเพดานนั้นสะอาดสะอ้าน โล่ง โปร่งตา
“ผีเสื้อตัวน้อยต้องบินฝ่าทั้งพายุ ลม ฝน เพื่อไปให้ถึงจุดหมายตามที่สัญญาไว้ ไก่ กับ ไข่ จำสัญญาของผีเสื้อได้ไหมครับ?”
ที่ปลายสายเปิดสปีกเกอร์โฟน ไก่กับไข่นอนเคลิ้มๆอยู่บนเตียง..ตอบเสียงง่วงๆ
“จำได้ครับ”
“สัญญาว่าจะไปหาพี่ดอกไม้”
“เก่งมาก!!” สุริยงเอ่ยชมฝาแฝด
เขมชาติที่กำลังเดินเข้ามาถึงกับสะดุดกึก.. “เก่งมากอะไร?” เขมชาติเงี่ยหูฟัง
“ผีเสื้อสัญญากับดอกไม้ว่า “ดอกไม้ .... ฉันสัญญา... ทุกฤดูร้านฉันจะบินมาหาเธอ และฉันก็จะขนละอองเกสรของเธอไปแจกจ่ายให้กับทุ่งหญ้าที่อยู่ไกลแสนไกล” ..”
เขมชาติค่อยๆ เดินเข้ามา แอบฟังสุริยงเล่านิทานให้ไก่กับไข่
สุริยงเล่าอย่างออกรสชาติ “ดอกไม้เชื่อว่าผีเสื้อจะต้องรักษาสัญญา “..ผีเสื้อฉันรู้ว่าเธอต้องมา..เธอต้องมา..มาตามสัญญาที่ให้ฉันไว้...ฉันจะรอเธอ” ..เจ้าดอกไม้ก็รอ...ร๊อ...รอ และแล้ว..ผีเสื้อก็มาตามคำสัญญา...ดอกไม้ดีใจ.เจ้าผีเสื้อทักทายดอกไม้ด้วยความคิดถึง “ดอกไม้ ฉันมาแล้ววววว!! ฉันมาตามคำสัญญาแล้วววว” ผีเสื้อไม่รอช้ารีบนำพาเกสร..ออกไปยังทุ่งกว้าง...ละอองเกสรปลิวไปทั่วในอากาศ และค่อยๆตกลงที่ดอกไม้ดอกอื่นๆในทุ่งแห่งนั้น ในปีต่อมาก็มีดอกไม้บานสะพรั่งเต็มไปทั่ว...”
เขมชาติแอบอมยิ้ม แล้วก็รู้สึกตัว หุบยิ้ม...ไม่...ไม่น่ารักขนาดนั้น
“ทุ่งหญ้าที่แห้งแล้ง กลายเป็นทุ่งดอกไม้ เพราะผีเสื้อรักษาสัญญาที่ให้ไว้ .. ไก่กับไข่ จำได้ไหมครับว่าสัญญาอะไรไว้กับคุณแม่”
“สัญญาว่าฟังนิทานจบแล้ว..” ไก่ตอบงัวเงีย
“... ก็จะต้องนอน” ไข่ช่วยต่อให้
สุริยงยิ้ม “เก่งมาก...ตอนนี้นิทานก็จบแล้ว..นอนหลับฝันดีนะคะ..”
“คร้าบบบ”
“จุ๊บๆ ก่อน”
“จุ๊บๆ!!“
สุริยาวางสายแล้ว จึงหันมาเห็นเขมชาติยืนอยู่
สุริยาสะดุ้งตกใจ ”ผู้อำนวยการ มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ?”
“ก็นานพอจะได้ยินนิทานหลอกเด็ก .. สอนให้เด็กรักษาสัญญา .. แล้วตัวเอง ทำได้หรือ?”
ประโยคนั้นทำให้สุริยงถึงกับแน่นในอกเธอตอบกลับ “ถ้าดิฉันสัญญาแล้ว..ไม่เคยลืม และต้องทำให้ได้ แต่ที่ไม่ได้ทำ หรือ “ลืม” ก็เพราะไม่เคยสัญญาอะไรกับใคร ถ้าจะมีคนติดค้างคาใจ ก็คงจะเป็นเพราะเขาคิดไปเอง”
เขมชาติสวนกลับเสียงเข้ม “ผมรู้แล้ว..ผู้หญิงอย่างคุณ คำสัญญาคงไม่มีค่าเท่ากับ “คำสั่ง” โดยเฉพาะคำสั่งที่ทำตามแล้วได้เงิน! ไม่อย่างนั้นคุณคงไม่ก้มหน้าก้มตาทำงานตามคำสั่งแบบนี้”
“ใช่ค่ะ โดยเฉพาะคำสั่งที่มาพร้อมกับโอที ดิฉันคิดทุกวินาทีไม่มีตกหล่น”
“ได้ เอาไปเลย เงินผมมีเยอะ แค่เศษเงินค่าล่วงเวลาไม่กี่บาท เพื่อแลกกับความสะใจ ... คุ้มจะตาย!”
สุริยงมองหน้าเขมชาติ...แค้นนะ เจ็บนะ..แต่ป่วยการจะเถียง คนอารมณ์กำลังขึ้น
เขมชาติยังยื่นหน้ามาเน้นเสียง “แต่ถ้าทำงานไม่เสร็จตามที่ผมสั่ง ผมจะไม่จ่ายเงินล่วงเวลาแม้แต่วินาทีเดียว!!!”
เขมชาติพูดจบก็ปัดของที่อยู่แถวนั้นให้มันตกลงมาเพื่อก่อกวนการทำงานของเธอแล้วก็เดินออกไปอย่างไม่สนใจ สุริยงถึงกับส่ายหน้ากับการตอบโต้แบบเด็กๆ.. แล้วก็ถอนใจ
อัมพิกาถามด้วยความข้องใจ “เกนหลงปวดหัว??”
อัมพิกานั่งอยู่ที่โต๊ะ VIP หน้าเวที ส่วนอรทัยยืนอยู่ข้างๆ พิธีกรอีกมุมมีเอื้อนั่งอยู่ถัดไป
“ค่ะ..เนี่ย เกนหลงให้เด็กส่งโน้ตมาให้ บอกว่าปวดหัวมาก ขอนอนพัก”
พิธีกรแทรกอย่างสุภาพ “คุณอัมครับ..ตอนนี้ก็ดึกแล้ว..เราคงจะต้องเริ่มเปิดฟลอร์..แต่ถ้าคุณเกนหลงป่วย..แล้วเราจะทำยังไงกันดีครับ”
อัมพิกาออกคำสั่ง “อร..ไปตามเกนหลงมา บอกว่าพี่ขอร้อง”
“พี่อัม! แต่เกนเขาไม่สบาย พี่จะไปขอร้องให้เขาลำบากใจทำไมครับ”
”เอื้ออยู่เฉยๆ พี่จัดการเอง อร..ไป”
“ค่ะ” อรทัยกำลังจะเดินไป
เอื้อสวนขึ้น “พี่จะจัดการอะไรก็เรื่องของพี่..แต่ผมไม่ขอร่วมด้วย” พูดจบเอื้อก็ลุกขึ้นแล้วก็เดินออกจากโต๊ะไปเลย ทำให้อรทัยและพิธีกรมองหน้ากันเลิ่กลั่ก
”เอื้อ หยุดนะ เอื้อ กลับมาเดี๋ยวนี้!”
เอื้อหยุดและกลับมาจริงๆ อัมพิกายิ้ม เอื้อเอื้อมมือไปหยิบขวดไวน์และแก้วที่วางอยู่ แล้วก็หันหลังเดินไปอีกรอบคราวนี้ไม่กลับมาเลย อัมพิกาหุบยิ้มอย่างหงุดหงิด..
พิธีกรถามเสียงอ่อย “แล้วเรื่องที่จะเปิดฟลอร์”
“ไม่ต้องป่ง ไม่ต้องเปิดมันแล้ว ใครอยากจะเต้นก็เต้นไปเลย ไป!”
พิธีกรลนลานตอบรับแล้วรีบฉากหนีไปทันที อัมพิกานั่งโกรธที่ไม่ได้ดั่งใจ ส่วนอรทัยขยำกระดาษโน้ตของเกนหลง ปาลงพื้นด้วยความหงุดหงิด
เกนหลงวางขวดไวน์และแก้วที่พื้นหญ้านุ่มในมุมสวยของโรงแรม เธอสูดลมหายใจเข้าปอดอย่างสดชื่น แล้วก็หันมาเปิดไวน์ ดังป๊อก!! ทันใดนั้นเสียงเปิดไวน์อีกเสียงก็ดังขึ้นอีก ป๊อก!! เกนหลงชะงัก
เอื้อซึ่งนั่งอยู่อีกมุมสวนก็ชะงัก ทั้งสองคนลุกขึ้นแล้วก็แหวกต้นไม้มาเจอกันเข้า ต่างคนต่างตกใจ
”พี่เอื้อ”
“เกน!!”
”พี่เอื้อมาทำอะไรอยู่ตรงนี้คะ?”
”แล้วเรามาทำอะไร? ไหนบอกว่าปวดหัว”
เกนหลงยิ้มเจื่อนเมื่อโดนจับได้ “อุ่ยยยย...แหะๆ .. แย่จัง โดนจับได้ แต่..พี่เอื้อแอบมาอยู่ตรงนี้คนเดียว...แสดงว่าต้องกำลังคิดเหมือนเกนแน่ๆ ใช่ไหมคะ”
เอื้อพยักหน้า แล้วทั้งสองคนก็หัวเราะอย่างรู้ใจ ..
ในงานเต้นรำดนตรีบรรเลงเพลงหวาน หลายคู่เต้นสโลว์ซบอย่างหวานซึ้ง อัมพิกานั่งเบื่อ เซ็ง ส่วนอรทัยก็นั่งเล่นมือถือ
“พี่ไปนอนแล้วนะ งานที่เหลือเราก็จัดการเองแล้วกัน”
อรทัยเงยหน้าจากโทรศัพท์ “อ้าวแล้วเรื่องเกนหลงกับพี่เอื้อหล่ะคะ”
“โอ้ยยยยย..อีกคนก็ปวดหัว อีกคนก็หายตัว พี่จะทำอะไรได้ วันนี้แค่นี้แหละ พรุ่งนี้เช้าค่อยว่ากัน!!”
อัมพิกาเดินออกไป อรทัยนั่งอยู่ด้วยความเซ็ง...แล้วก็แก้เซ็งด้วยกันหันกล้องมาถ่ายรูปตัวเองอัพลง IG
อีกมุมหนึ่งของสวน เอื้อกับเกนหลงชนแก้วไวน์กัน กริ๊งงงง! บรรยากาศโรแมนติกมาก
“ขอโทษสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ทั้งหมด แล้วก็ขอโทษที่..พี่อัมกับอร.. เอ่ออ ..”
เกนหลงต่อ “.. พยายามจะจับคู่เราสองคน”
“เกนก็รู้สึกใช่ไหม”
“ค่ะ...แต่เกนก็ไม่โกรธนะคะ แค่สงสัยว่าทำไมพี่อัมกับคุณอรต้องทำแบบนี้” เกนหลงคิดๆ แล้วตัดสินใจถาม “ ..เพราะคุณสุหรือเปล่าคะ” เอื้อชะงัก “เมื่อกลางวันตอนเกนพูดชื่อคุณสุ ดูเหมือนคุณอรจะไม่พอใจ”
อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 7 วันที่ 3 เม.ย. 57
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตีละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3