อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 6/3 วันที่ 3 เม.ย. 57
พูดยังไม่ทันจบดี เสียงวิบูลย์ก็สวนขึ้นมา “ขอโทษนะครับที่โทร.มาเช้าแบบนี้ พอดีคุณเขมโทร.มาสั่งให้ผมไปรับคุณสุที่บ้าน แล้วก็พาคุณสุไปโรงงาน ต้องให้ถึง 7 โมง บอกว่ามีงานด่วนมาก จะให้คุณสุทำครับ””เจ็ดโมง???”
สุริยงหันไปดูนาฬิกาที่บอกเวลา “ตี 5 ครึ่ง”
ที่โรงงาน เขมชาติสั่งงานเสียงเข้ม “พรุ่งนี้จะมีทีมงานต่างชาติขอมาดูงานที่โรงงาน ผมต้องการให้คุณทำความสะอาดบริเวณนี้! เก็บขยะ กวาด และทำความสะอาดพื้น จัดพื้นที่ให้เป็นจุดพักดื่มน้ำหลังเดินชมโรงงาน”
สมคิดกับวิบูลย์หน้าตาตื่น สุริยงอึ้ง
สมคิดเอ่ยถามพลางชี้ “หะ...ทำความสะอาดบนโน้นจริงๆเหรอครับ”
“ใช่...ผมต้องการให้ผู้มาเยี่ยมชมชุดนี้ ประทับใจมากที่สุด”
“แต่งานนี้มันจะหนักไปสำหรับคุณสุนะครับ ผมว่าให้ช่างกับแม่บ้านมาช่วยกันทำดีกว่า” วิบูลย์ช่วยพูด
“ไม่ได้! วันนี้ผมจะให้แม่บ้านไปทำความสะอาดด้านหน้า ส่วนช่างก็ต้องเตรียมข้อมูลสำหรับนำทัวร์วันพรุ่งนี้ เพราะฉะนั้นวันนี้ทั้งวันจะไม่มีใครว่าง .. นอกจาก .. “ เขมชาติหันมาทางสุริยง “เลขาคนเก่งของพวกคุณ!W
“แต่..เราเหลือเวลาอีกไม่มากนะครับ”
“ผมรู้ .. ผมถึงนัดมาตั้งแต่เช้า และงานนี้ไม่มีคำว่า “เรา” ผมมอบหมายให้สุริยงทำเพียงคนเดียว คุณสองคนไม่เกี่ยว”
“หา..... ผมว่าคุณสุคนเดียว ทำไม่ได้หรอกครับ”
“ชื่นชมกันหนักหนาว่าเก่ง แค่งานทำความสะอาดง่ายๆแค่นี้ทำไมจะทำไม่ได้” วิบูลย์เงียบ เขมชาติจึงหันมาทางสุริยง “ผมไม่รู้ว่าคุณจะทำยังไง แต่ทุกอย่างจะต้องสะอาดเอี่ยมภายในวันนี้!!”
สุริยงแอบเครียดแต่ใจสู้ “ได้ค่ะ”
เขมชาติยิ้มเหยียด สมคิดกับวิบูลย์มองสุริยงด้วยความเห็นใจ
“คุณสุครับ..” สมคิดพูดยังไม่จบ เขมชาติก็แทรกขึ้น “คุณสมคิดเดี๋ยวคุณไปช่วยผมดูเครื่องบำบัดน้ำเสียตัวใหม่ที่เพิ่งสั่งเข้ามา ส่วนคุณวิบูลย์ไปดูความเรียบร้อยที่ช็อป แล้วมารายงานผมด้วย”
สมคิด วิบูลย์จำใจตอบรับ เขมชาติปรายตามองสุริยง ยิ้มร้ายเดินออกไป สมคิดมองด้วยความเป็นห่วง แล้วก็จับไหล่ให้กำลังใจสุริยงก่อนจะเดินตามเขมชาติไป วิบูลย์มองด้วยความเห็นใจแล้วก็จำใจต้องเดินตามออกไปเช่นกัน หญิงสาวมองรอบโรงงานแล้วแหงนมองเพดานด้วยความหนักใจ
สุริยงเลือกไม้กวาดสารพัดแบบ ผ้า น้ำยาทำความสะอาด ไม้ถูพื้นจากห้องเก็บอุปกรณ์ทำความสะอาด แล้วหยิบอุปกรณ์เหล่านั้นใส่รถเข็นที่อยู่ข้างๆ ก่อนจะไปยืนศึกษาการใช้รถกระเช้ากับคนงานด้วยสีหน้าหนักใจ
สุริยงขับรถกระเช้าฝ่าเปลวแดดด้วยความทุลักทุเล ส่วนเขมชาตินั้นยืนอยู่มุมหนึ่งมองสุริยงด้วยความเป็นห่วงลึกๆ แต่ไม่ยอมรับ เขาเบือนหน้าหนีทำเป็นไม่สน สมคิดยืนอยู่ไม่ห่างมองสุริยงด้วยความเห็นใจ..
รถตำรวจนำขบวนคาราวานบิ๊กไบค์วิ่งไปตามถนนสู่เขาใหญ่ เอื้อขี่รถอยู่แถวหน้าโดยมีขบวนตามมาเป็นทาง ทุกคันจะมีคนนั่งซ้อนมา ยกเว้นเอื้อ ขบวนรถนั้นมุ่งเข้าสู่ประตูโรงแรมหรู ด้านหน้าเป็นป้ายผ้า “ยินดีต้อนรับชาวคณะ Ride For Reading งานการกุศลเพื่อหารายได้ซื้อหนังสือให้ห้องสมุดในโรงเรียนห่างไกล สนับสนุนโดย ธนาคารรัตนชาติ”
รถตำรวจนำขบวนคาราวานแล่นผ่านทางเข้ารีสอร์ท พนักงานยืนปรบมือรอรับ พอรถเข้าจอดเทียบทีละคันอัมพิกาก็เดินมาต้อนรับพร้อมยิ้มทักทาย อัมพิกาดึงเอื้อขึ้นมายืนที่ด้านหน้า แล้วก็พูดต้อนรับชาวคณะ
“สวัสดีค่ะ ดิฉัน และเอื้อ ขอขอบคุณทุกท่านที่ควักกระเป๋าซื้อบัตรเข้ามาร่วมงาน Ride for reading เพื่อหาทุนซื้อหนังสือให้เด็กๆในโรงเรียนห่างไกล ในงานนี้นอกจากทุกท่านจะได้ฟินกับการขับขี่รถคู่ใจจากกรุงเทพมาเขาใหญ่แล้ว เรายังมีรายการให้ร่วมสนุกอีกมาก ตอนนี้เชิญพักผ่อนในล็อบบี้ เราได้เตรียมเครื่องดื่มเย็นๆไว้ให้ จากนั้นเรามีกิจกรรมพิเศษที่สวนด้านหลัง ใครยังมีแรงเหลือ เจอกันค่ะ..ขอบคุณค่ะ”
ทุกคนปรบมือ อัมพิกาและเอื้อยิ้มรับ ชาวคณะแยกย้ายไปพักผ่อน แต่พอเอื้อจะไปบ้างอัมพิกาก็เรียกไว้
“เอื้อ...เดี๋ยวเราเข้าร่วมกิจกรรมด้วยนะ”
“กิจกรรมอะไรครับ?”
“จับคู่แข่งทำอาหาร แล้วพี่ก็หาคู่มาให้เราแล้ว”
หือ? เอื้อมองอย่างงงๆ อัมพิกาพยักเพยิดไปทางด้านหลังเอื้อ “อร..ทางนี้!!”
พอได้ยินชื่อ “อร” เอื้อจึงคิดว่าเป็นอรทัย ชายหนุ่มหันไปดูแบบไม่ได้คาดหวัง แต่แล้วก็ต้องชะงักด้วยความแปลกใจ ”เกนหลง!!”
อรทัยเดินมากับ “เกนหลง” ที่อยู่ในชุดทะมัดทะแมง สปอร์ตี้เบาๆ น่ารัก สดใส
เกนหลงยิ้ม “พร้อมจะลงแข่งหรือยังคะ เชฟพี่เอื้อ?”
เกนหลงถามด้วยรอยยิ้มเป็นกันเอง อรทัยยิ้มกริ่มยืนอยู่ข้างๆ หน้าตาเจ้าเล่ห์ ส่งยิ้มให้อัมพิกาที่ยืนอยู่ข้างเอื้ออย่างรู้กัน เอื้อมองหน้าอัมพิกากับอรทัยแล้วก็รู้ทันพี่น้องตัวเอง
สุริยงทำความสะอาดจนเหงื่อท่วมตัว เธอใช้ไม้ม๊อบขัดพื้น และยังกวาดฝุ่นที่พื้นมากองรวมกัน ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งหอบ..และโบกมือพัดใส่หน้าตัวเองด้วยความร้อนอบอ้าว
แต่เมื่อเหลือบดูนาฬิกาเธอก็ต้องตกใจ “...บ่ายสอง!!”
สุริยงรีบสะบัดรองเท้าส้นสูงทิ้ง แล้วก็ดึงเสื้อที่ทับอยู่ในกระโปรงออก ลุย!! สุริยงแหงนไปมองเพดานที่เต็มไปด้วยหยากไย่ สีหน้าเด็ดเดี่ยว เป็นไงเป็นกัน
เกนหลงยืนอยู่ข้างเอื้อ ด้านหน้าของคนทั้งคู่มีโต๊ะขนาดกลางพร้อมอุปกรณ์ทำอาหารวางอยู่ รอบๆมีผู้เข้าแข่งขันอีก 5-6 คู่ ตั้งโต๊ะล้อมเป็นวง พิธีกรยืนอยู่ตรงกลางพร้อมเริ่มการแข่งขัน
“เกนมาได้ไงเนี่ย?”
”คุณอรโทรมา บอกว่าจะชวนมางานการกุศลของธนาคาร แล้วก็มาเป็นคู่แข่งขันของพี่เอื้อด้วย เกนนึกว่าพี่เอื้อรู้ตัวซะอีก”
พิธีกรเริ่มดำเนินการแข่งขัน “การแข่งขันทำอาหารของเราง่ายมาก เรามีเวลาให้หนึ่งชั่วโมงทำเมนูอะไรก็ได้ตามใจ แต่มีข้อแม้อยู่อย่างเดียวคือ ต้องใช้วัตถุดิบในไร่ด้านหลังนี้เท่านั้น”
“พี่ก็เพิ่งรู้นี่แหละ” เอื้อกับเกนหลงคุยกันจุ๊กจิ๊กเบาๆ หน้าก็ทำเป็นมองกรรมการ แต่ปากก็คุยกันไปด้วย อรทัยที่ยืนอยู่มุมหนึ่งสะกิดให้อัมพิกาดู สองคนมองแล้วก็ยิ้มพอใจ เอื้อหันมาเห็นพอดี พอสายตาประสานกัน สองสาวก็ทำเป็นหันไปมองพิธีกร ... ทำท่าว่าไม่ได้แอบดูซะหน่อย ชายหนุ่มหลิ่วตาอย่างรู้ทัน
พิธีกรดำเนินรายการต่อเนื่อง “เราจะมีกรรมการเป็นเชฟสามท่านจากโรงแรม” เชฟยืนขึ้น “เป็นคนตัดสิน คู่ชนะจะได้รับรางวัลพิเศษในค่ำคืนนี้ .. ถ้าพร้อมแล้ว เริ่มได้เลยครับ”
ผู้เข้าร่วมกิจกรรมปรบมือกันสนุกสนาน คู่อื่นๆ เริ่มกระจายกันไปหาวัตถุดิบ แต่คู่ของเอื้อกับเกนหลงยังคุยกันอยู่
“ไม่ต้องห่วงนะคะพี่เอื้อ เรื่องอาหารเกนถนัดอยู่แล้ว พี่เอื้อยืนเชียร์ได้เลย”
“พูดแบบนี้ดูถูกกันชัดๆ ถึงหน้าไม่ให้ แต่ขอโทษ..ฝีมือระดับมิชิลินนะครับ”
เกนหลงขำ “โอเค...ถ้ามั่นมาก ก็ทำด้วยกัน แต่ถ้าแพ้เกนไม่ยอมจริงๆนะคะ”
“ได้เลย เพราะถ้าแพ้ไม่ใช่เพราะพี่แน่ๆ”
สองคนยิ้มแล้วยักคิ้วท้าทายกัน แล้วก็คว้าตะกร้าเดินลุยเข้าไปหาวัตถุดิบ ส่วนอรทัยและอัมพิกาหันมาตีมือกันอย่างเป็นไปตามเป้าหมาย
ทางด้านสุริยง เธออยู่บนกระเช้ารถเครน สวมผ้ากันเปื้อนและผ้าโพกผม หน้าตามอมแมมกำลังเช็ดฝุ่นและหยากไย่ตะแกรงบนเพดานสูงๆ เหงื่อออกซึม หน้าแดงก่ำเพราะความเหนื่อย จามเพราะฝุ่น ผง ดูทุลักทุเล
เขมชาติแอบมองพลางดูนาฬิกาไปด้วย พอสุริยงหันมาเห็นเขมชาติยืนชูนาฬิกาขึ้นเหมือนจะบอกให้เร็วๆ เธอก็หันหนี..ด้วยความเซ็งแล้วก็รีบทำต่อ
ฝั่งเกนหลงกับเอื้อ ช่วยกันเก็บองุ่นเลือกดูอย่างคนที่ดูของเป็น แล้วย้ายไปที่แปลงผักช่วยกันเก็บผักมีความสุข เอื้อจะเก็บให้เยอะๆแต่เกนหลงห้าม แล้วชี้ให้ดูอีกคู่ที่เมียเอาของใส่ตะกร้าให้สามีถือเยอะมากจนทะเลาะกัน เอื้อกับเกนหลงเห็นแล้วแอบขำ ทั้งคู่ช่วยกันทำอาหารได้เข้าขากันได้ดี ชายหนุ่มเอื้อมมือจะหยิบเครื่องปรุง เกนหลงก็รู้ใจส่งให้เลย อัมพิกา อรทัย มองแล้วก็ยิ้ม “เริ่ดมาก”
ที่โรงงานบริษัทเขมชาติ วิบูลย์เห็นสุริยงเก็บกวาดของที่ไม่ใช้งานแล้ว เศษขยะ มาวางกองรวมกันระเกะระกะ จึงแอบมาช่วยด้วยความสงสาร
“ของพวกนี้คุณสุจะทิ้งใช่ไหมครับ เดี๋ยวผมเอาไปทิ้งให้”
หญิงสาวยิ้มเหนื่อยๆ ผมยุ่ง เหงื่อเต็มหน้า มีรอยเปื้อนฝุ่น “ขอบคุณค่ะ”
ทันใดนั้นมือถือวิบูลย์ก็ดังขึ้น เขมชาติโทรมา
“ครับคุณเขม ครับๆ จะไปเดี๋ยวนี้ครับ” พอวางสายแล้วเขาก็หันมาหาสุริยง “ขอโทษนะครับคุณเขมให้ผมไปช่วยดูที่จอดรถสำหรับพรุ่งนี้ เดี๋ยวผมแว่บมาช่วยใหม่”
วิบูลย์รีบเดินออกไป ด้านนอกอีกมุมหนึ่งเห็นเขมชาติยืนมองอยู่แล้ว แอบหงุดหงิดนิดๆที่วิบูลย์ยื่นมือเข้ามา
ทางเขาใหญ่ อาหารมาตั้งโต๊ะเรียงราย กรรมการเดินชิม แล้วเอาป้ายที่หนึ่งมาปักตรงหน้าคู่ของเอื้อกับเกนหลง ทั้งสองดีใจกระโดดตีมือกัน อัมพิกาและอรทัยหันมายิ้ม... “ฮึๆ สำเร็จ”
สุริยงอยู่บนบันไดพยายามจะเอื้อมไปจนสุด เพื่อจะไปเช็ดกระจกที่อยู่สูง ขณะนั้นเองสมคิดกับวิบูลย์เดินมาเจอกันที่หน้าห้อง แล้วก็มองซ้ายมองขวา ไม่เห็นเขมชาติอยู่ในบริเวณจึงรีบเดินเข้าไป พอทั้งคู่เดินเข้ามาก็เห็นสุริยงอยู่บนบันไดที่ส่ายไปมาดูอันตราย จึงรีบร้องเตือนด้วยความตกใจขึ้นพร้อมกัน
“คุณสุ ระวังครับ!!”
สุริยงหันมามองทั้งคู่อย่างงงๆ
“บันไดมันจะล้มอยู่แล้วครับ” สมคิดอธิบาย
“ใช่ครับ ผมปีนขึ้นไปเช็ดให้เองดีกว่า คุณสุลงมาเถอะครับ” วิบูลย์ก็รีบอาสา
ทั้งคู่กุลีกุจอจะเข้าไปช่วย ทันใดนั้นเสียงเขมชาติก็ดังผ่าความหวังดีเข้ามาอย่างดุดัน “ทำอะไรกัน!!”
วิบูลย์สะดุ้งตกใจ “เฮ้ยยย!!!” หันไปมองเขมชาติโดยไม่ทันระวังเลยเตะถังน้ำที่มีน้ำยาล้างพื้นล้มลง น้ำเจิ่งนอง แล้วตัวเองก็ลื่นเสียหลักเซจะล้ม
สมคิดตกใจกว่า “ระวังงงงง!!!”
แต่ไม่ทันเสียแล้ว วิบูลย์เสียหลักจะล้มลง มือคว้ามั่วซั่วจนมาจับเอามือสมคิดแล้วก็ลากเข้ามาในพื้นที่เปียกลื่นด้วยกัน ทั้งคู่ล้มเสียหลักไปชนกับบันไดของสุริยง “เฮ้ยยย!!!”
สุริยงตกใจเสียหลัก หล่นลงจากบันได“ว้ายยยยยยยย!!!”
เขมชาติหันไปเห็นสุริยงกำลังจะตกจากบันได.....ในวูบนั้น เขาก็ลืมตัวชั่วขณะปล่อยให้ความเป็นห่วงหลุดรอดออกมาโดยไม่รู้ตัว “วดี ... .”
อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 6/3 วันที่ 3 เม.ย. 57
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตีละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3