อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 9/4 วันที่ 4 มี.ค. 56
กรวิกยิ้มเยาะลลิตาและออกจากห้องไป ลลิตาทำอะไรไม่ได้ กรี๊ดแตกระบายอารมณ์โกรธกร้าวเดินออกมาเจออนุชเดินพอดี ต่างคนต่างก็ชะงักไป กร้าวถามอนุชด้วยความแปลกใจ
“มาที่นี่ทำไม”
“ฉันก็อยากรู้เหมือนกันนี่คะว่า สามีฉันทำมาหากินอะไร”
กร้าวเป็นห่วง
“แผลหายหรือยัง”
อนุชกวนๆ
“ทำไมคะ กลัวฉันมาแก้แค้นหรือไง”
กร้าวไม่ยอมรับ
“คนอย่างผมนี่อะนะกลัว”
“อย่างน้อยตั้งแต่เกิดเรื่อง คุณก็เอาแต่หลบหน้าฉัน”
กร้าวเผลอยิ้มออกมา
“ปากดีอย่างนี้แสดงว่าหายดีแล้ว...เรื่องวันก่อนผมขอโทษ”
“เรื่องบางเรื่องที่ทำให้เราไม่สบายใจก็ลืมมันไปเถอะค่ะ”
กร้าวรู้สึกเหมือนถูกแทงใจดำโดยไม่ได้ตั้งใจ เผลอพูดความรู้สึกของตัวเองออกมา
“แต่เรื่องบางเรื่องถึงจะทำให้เราไม่สบายใจ แต่มันก็ทำให้เรารู้ว่ามีชีวิตอยู่เพื่ออะไร”
อนุชเอะใจสงสัย
“คุณหมายถึงอะไร”
“เดี๋ยวถึงเวลาคุณก็รู้เอง”
กร้าวเดินมาที่ทางเดินหน้าบันได อนุชเดินตามหลังมา
“ไปทำงานใช่มั้ย ฉันไปด้วย”
“จะตามผมไปทำไม หรือว่าอยากสืบเรื่องผม”
อนุชไม่ยอมลดละ
“แล้วทำอะไรไม่ดีไว้หรือเปล่าล่ะ ถึงได้ระแวง”
กร้าวชะงัก ฝืนยิ้มกลบเกลื่อนดูว่าอนุชจะมาไม้ไหนกันแน่
“เยอะ จะเอาเรื่องไหนก่อนล่ะ”
“เรื่องข้อตกลงของเรา คุณจะได้ไม่มีข้ออ้างติดต่อพี่ลิต้าอีก”
กร้าวไม่ติดใจสงสัย
“ที่แท้ก็เรื่องนี้เอง...สรุปว่าคุณหึงผม”
“อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย”
กร้าวหันกลับมาประจันหน้า
“เพราะคนที่ควรจะหลงคือคุณใช่มั้ย”
“ดูหน้าฉันนะ” อนุชฝืนยิ้มตาแข็ง “ฉันพยายามทำตัวอีคิวสูง ไม่เก็บคำพูดคุณมาเป็นอารมณ์ เพราะฉะนั้น...อย่ายั่วประสาทฉัน ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจ ผลักคุณตกบันได”
กร้าวมองบันไดที่อยู่ตรงหน้า เผลอยิ้มออกมากับท่าทางเอาจริงเอาจังของอนุช
“ถ้าจะไปงั้นก็ตามมา”
อนุชเดินตามกร้าวไปอย่างงอน ๆ
ค่ำนั้น ลลิตามารอกร้าวอยู่หน้าบ้าน มองนาฬิกาข้อมือ ด้วยความกระวนกระวายใจ รถกร้าวเลี้ยวเข้ามาจอดในบ้าน
“คุณกร้าว!”
ลลิตาดีใจจะวิ่งเข้าไปหาแต่ต้องชะงัก เมื่อเห็นอนุชเปิดประตูลงจากรถ ก่อนกร้าวจะขับรถไปจอดที่จอดรถ
“นังนุช”
อนุชเข้ามาในบ้าน ลลิตาตามเข้ามาท่าทางหึงหวง
“พี่ลิต้า!” อนุชแปลกใจ
ลลิตาตะคอก
“แกกับคุณกร้าวไปไหนมา”
“แปลกเหรอที่นุชไปไหนต่อไหนกับสามีตัวเอง ว่าแต่พี่ลิต้าเถอะค่ะ เอาเวลาเป็นห่วงสามีชาวบ้านไปดูแลสามีตัวเองดีกว่านะคะ”
“นี่ฉันถามดีๆนะ”
“นี่ถามดีแล้วเหรอคะ ท่าทางพี่ลิต้าจะแยกแยะไม่ออกนะคะ ว่าอันไหนดีอันไหนหยาบคาย”
“นังนุช”
ลลิตาจะเข้าไปเอาเรื่อง อนุชสวนออกไป
“ก็เอาสิคะ นุชจะได้บอกเรื่องทั้งหมดกับพี่สิต”
“ดี ! ไอ้ง่อยนั่นจะได้ถอดใจ ตายๆไปซะ”
“จะพูดจะจาอะไรกรุณาให้พี่เกียรติพี่ชายนุชด้วย อย่างน้อยเขาก็ยังได้ชื่อว่าเป็นสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายของพี่”
ลลิตาแกล้งเกทับ
“สิตเป็นสามีโดยนิตินัย แต่ถ้าโดนพฤตินัยล่ะก็...”
อนุชโกรธ
“หมายความว่ายังไง”
กร้าวเข้ามาจะเข้าบ้านเห็นรองเท้าส้นสูงถอดวางอยู่ก็เอะใจ...ลลิตาเย้ยอนุช
“หัดกดน้ำใส่ชักโครกชะโงกดูหนังหน้าโง่ ๆ ของตัวเองซะบ้าง จะได้รู้ว่าเขารักจริงหรือแค่หลอกใช้”
“เก็บคำแนะนำไว้ใช้กับตัวเองเถอะค่ะ”
ลลิตาโกรธที่ถูกหาว่าแก่กรี๊ดเสียงดัง
“คอยดูเถอะ ถ้าฉันช่วยคุณกร้าวทำกำไรจากการขายวิชเวทย์ได้เมื่อไหร่ ฉันจะเฉดหัวแกออกจากบ้านคนแรก แกจะไม่มีที่ซุกหัวนอน”
อนุชตกใจ
“อะไรนะ คุณกร้าวจะขายวิชเวทย์”
ลลิตารีบเอามือปิดปาก เมื่อรู้ว่าตัวเองหลุดปากออกไป ทันใดนั้นเสียงกร้าวดังขึ้น
“มีเรื่องอะไรกัน เสียงดังไปถึงหน้าบ้าน”
ลลิตากับอนุชหันไปมองตามเสียงเห็นกร้าวเดินหน้าเครียดเข้ามา ลลิตาละล่ำละลักกลัวกร้าวจะโกรธ
“ลิต้าไม่พูดอะไรนะคะ ลิต้าไม่ได้พูด”
ลลิตารีบเดินลนลานออกจากบ้านไป กร้าวหันมาถามอนุช
“ลิต้ามาทำไมนุช”
อนุชไม่สนใจตอบ
“อยากรู้ก็โทรไปถามสิคะ”
อนุชรีบเดินเข้าบ้านไปอย่างร้อนรน กร้าวมองตามด้วยความสงสัย
กร้าวขับรถมามาจอดที่ลานจอดรถของโรงพยาบาล แล้วลงจากรถพร้อมลลิตา เขามีท่าทางไม่ค่อยพอใจ
“เมื่อวานไปบ้านผมทำไม ผมสั่งแล้วใช่มั้ยไม่ให้ไป”
ลลิตาออดอ้อนฉอเลาะ
“ก็ลิต้าคิดถึงคุณ คุณเอาแต่หลบหน้าลิต้า”
“ผมมีงานต้องทำนะลิต้า แล้วเมื่อวานคุยอะไรกับอนุช”
ลลิตาอึกอัก กลัวกร้าวรู้ว่าหลุดปากพูดเรื่องแผน
“เอ่อ...คือ ลิต้า” เธอคิดแก้ตัวได้ “ลิต้า...ไม่อยากให้มันเข้าใกล้คุณ”
“แต่นุชเค้าเป็นภรรยาผม”
ลลิตาไม่พอใจหึง
“อย่าบอกนะว่าคุณมีใจให้มัน”
กร้าวหยุดหันมาพูดย้ำ
“ผมกลัวงานของเราพัง แล้วเราจะไม่ได้อะไรเลย”
ลลิตามั่นใจ
“จะกลัวทำไม พวกมันโง่จะตาย” ลลิตาเยาะเย้ยหลุดปาก “ขนาดหลุดปากพูดยังไม่รู้เลย”
กร้าวแปลกใจ
“ว่าไงนะ”
ลลิตาแก้ตัว
“ลิต้าแค่สมมติ”
กร้าวมองอย่างไม่ไว้ใจ
“อย่าเผลอแล้วกัน หน้าที่ของคุณคือดีกับไอ้อสิต อย่าให้ใครสงสัย”
ลลิตาขู่รู้สึกว่าเป็นต่อ
“งั้นคุณต้องให้ความมั่นใจลิต้าด้วย…พอดีลิต้าเป็นคนไม่ค่อยมั่นใจ อาจจะเผลอเมื่อไหร่ก็ได้”
กร้าวถูกลลิตาต่อรองก็ไม่พอใจแต่ต้องยอมเพราะจำเป็นต้องใช้เธอเป็นนกต่อจึงหยิบเช็คออกจากกระเป๋าเซ็นให้
“1 ล้านบาท คงจะช่วยคุณมั่นใจมากขึ้น”
ลลิตาเห็นเงินแล้วตาโต รีบเก็บใส่กระเป๋า กร้าวมองอย่างระอา
อสิตนอนอยู่บนเตียงพักฟื้นหลังจากผ่าตัด คณิตจับ กดบริเวณขา
“เป็นยังไง เริ่มมีความรู้สึกหรือยัง”
“นิดๆครับ แต่ยังชาๆอยู่”
“เป็นสัญญาณที่ดี คงต้องรอสักระยะให้เส้นประสาทฟื้นตัว”
อนุช อรชา ปรารภ ชายธงเปิดประตูเข้ามา
“สวัสดีครับทุกคน” คณิตทักทาย
ทุกคนไหว้ คณิตไม่เห็นกร้าวมาด้วยก็ทัก
“ไอ้กร้าวไม่ได้มาด้วยเหรอ”
อนุชอึกอักไม่อยากให้รู้ว่าหนีมา
“คุณกร้าวติดงานค่ะ” อนุชเปลี่ยนเรื่อง “แล้วนี่พี่สิตเป็นยังไงบ้างคะ”
“อีกไม่นานก็หัดเดินได้แล้ว” คณิตหันไปหาอสิต “ใช่มั้ยครับ”
“ครับ...แล้วนี่ยกโขยงมากันทำไมตั้งเยอะแยะ”
“คือเรามีเรื่องสำคัญจะคุยกับพี่สิตค่ะ” อรชาเหลือบมองคณิตนิดหนึ่งว่าจะพูดดีหรือไม่ “เรื่องรัตนกิจค่ะ”
คณิตรู้ว่าคงเป็นเรื่องสำคัญ จึงปล่อยให้พี่น้องคุยกันเอง
“งั้นหมอขอตัวก่อนนะครับ”
“คุยกันตามสบายนะ เดี๋ยวผมกับคุณรภออกไปรอข้างนอก”
อนุชกับอรชา พยักหน้ารับ
คณิตเดินมาออกมา เห็นกร้าวกับลลิตาเดินมาพอดี คณิตทัก
“อ้าว...ไอ้กร้าว ไหนคุณนุชบอกว่าติดงาน”
กร้าวแปลกใจ
“นุชบอกแบบนี้เหรอ”
“อือ...มีอะไรหรือเปล่า”
กร้าวไม่ค่อยพอใจ
“เปล่า พอดีมาดูไซด์งานแถวนี้”
“งั้นฉันขอตัวไปทำงานก่อน”
กร้าวพยักหน้ารับรู้ คณิตเดินแยกไป ชายธงกับปรารภที่เดินตามหลังคณิตมาเห็นกร้าวก็ตกใจ
“นายกร้าว!”
กร้าวเดินมากับลลิตา ชายธงกับปรารภทำทีเข้ามาชวนคุยเพื่อถ่วงเวลา
“ผมมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณพอดี ไปหาอะไรดื่มกัน”
กร้าวพูดห้วนๆไม่เป็นมิตร
“ผมไม่ว่าง”
กร้าวจะเดินไป ชายธงรีบสวนออกไป
“ผมอยากคุยเรื่องนุช”
กร้าวหันขวับมามองหน้าอย่างไม่พอใจ
“นุชเป็นภรรยาผม คุณมายุ่งอะไรด้วย”
ชายธงแกล้งหาเรื่องถ่วงเวลา
“ผมก็ไม่อยากยุ่งหรอก ถ้าคุณไม่ไปยุ่งกับภรรยาคนอื่น”
ลลิตาโกรธสวนแรง
“นี่! จะพูดจาอะไรหัดให้เกียรติคนอื่นบ้าง”
ปรารภโพล่งออกไปถ่วงเวลา
“พี่ลิต้าทำอย่างนี้ไม่ถูกนะครับ สงสารพี่สิตบ้าง”
ลลิตาไม่พอใจเสียงดัง
“ฉันมาทำงาน แล้วมันกงการอะไรของแก”
กร้าวกับลลิตาจะเดินไปอีก ชายธงรีบเข้าไปขวางอย่างร้อนรนอ้างไปเรื่อย
“แต่นุชเป็นเพื่อนผม”
กร้าวเห็นท่าทางแปลกๆ ของชายธงและปรารภก็นึกสงสัยขึ้นมา
“ถามจริงๆ คิดจะเล่นตลกอะไรกัน”
ชายธงกับปรารภมองหน้ากัน กลัวแผนแตก
อรชาปรับเตียงเอนให้ อนุชช่วยประคองพี่ชายให้นั่ง
“ที่บริษัทเป็นยังไงบ้าง” อสิตถามอนุช
อรชาตอบแทน
“เห็นว่าคุณกร้าวเปลี่ยนทีมผู้บริหารใหม่หมด”
อสิตยิ้มพอใจ
“สมเป็นคนรุ่นใหม่...นุชเลือกคนไม่ผิดจริงๆ”
อนุชขัดขึ้น
“แต่มันไม่ใช่อย่างที่พี่คิด”
อสิตเอะใจ
“หมายความว่ายังไง”
อนุชกับอรชามองหน้ากันอย่างชั่งใจ อรชาพยักหน้าให้อนุชพูด
“นุชกับพี่อรสงสัยว่าคุณกร้าวร่วมมือกับพี่ลิต้า ยึดสมบัติวิชเวทย์”
อสิตไม่พอใจ
“เป็นไปไม่ได้”
อนุชพยายามอธิบาย
“แต่นุชได้ยินพี่ลิต้าพูดกับหู”
อสิตไม่เชื่อเริ่มรำคาญ
“เหลวไหล แล้วลิต้าจะทำอย่างนั้นทำไม”
อนุชกับอรชามองหน้ากันอึกอักไม่กล้าบอกอสิตเรื่องที่ลลิตาคบชู้ อสิตไม่พอใจ
“ตอบไม่ได้...เลิกมองลิต้าในแง่ร้ายได้แล้ว”
อรชายืนยัน
“แต่นุชพูดความจริงนะคะพี่สิต อรก็เอะใจอะไรหลายๆอย่าง โดยเฉพาะคุณกร้าว ไม่รู้ว่าเขาจะช่วยเราทำไม”
อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 9/4 วันที่ 4 มี.ค. 56
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager