อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 15/4 วันที่ 21 มี.ค. 56
“ผมจะไปดูที่เกิดเหตุเมื่อวานหน่อย เผื่อเจอร่องรอยเบาะแสอะไรมากขึ้น”ลลิตาหน้าตื่น หาทางโยนความผิด
“เหตุการณ์มันชัดออกอย่างนั้น ยังจะหาเบาะแสอะไรอีกล่ะคะ”
กร้าวมองหน้า
“หมายความว่าไง”
“ก็ทั้งหมดมันเป็นฝีมืออนุช”
กร้าวนิ่งอึ้งไป ลลิตารีบใส่ไฟ
“อนุชคงหาทางทำทุกอย่างเพื่อหนีไปหาชายธง ถึงขนาดเผาไร่ แล้วยังจะพาพวกคนถืออาวุธเข้ามาทำร้ายใครต่อใคร”
กร้าวส่ายหน้า
“ก็คงขัดผลประโยชน์กันน่ะสิคะ”
คณิตเข้ามา จงใจกัดลลิตา
“เรื่องนี้ต้องมีคนได้ประโยชน์แน่ครับ...แต่คงไม่ใช่คุณนุช”
กร้าวหันไปหา
“แกหมายถึงใคร”
คณิตหันมอง ลลิตาอย่างมีนัย เธออึกอัก ไม่รู้ว่าคณิตรู้อะไร
กร้าว คณิต ลลิตานั่งรออยู่ในบ้าน ลลิตาร้อนใจ กรวิกเข้ามา
“อากร้าวให้ตามนก มีอะไรเหรอคะ”
“เมื่อวานนกเป็นคนบอกให้คณิตมันตามไปช่วยอาใช่ไหม”
กรวิกหวั่นใจ กลัวความผิดที่รู้เรื่องแต่ปกปิดเสียนานกว่าจะบอกคณิต เธอจำใจรับ
“ค่ะ”
คณิตมองหน้า
“คุณบอกอีกทีสิครับ ว่าคุณรู้ได้ยังไงว่าจะมีคนไปทำร้ายคุณนุช”
ลลิตาหน้าเครียด
“นกได้ยินคนสั่งการค่ะ”
กร้าวถามเสียงเข้ม
“ใคร”
กรวิกเหลือบสายตามองที่ลลิตา
“นี่ อย่ามาโยนให้ฉันนะ แกมีหลักฐานอะไร” ลลิตาโวยทันที
กรวิกยิ้มหยัน
“ใช่ ฉันไม่มีหลักฐาน ก็ใครจะเล่ห์เหลี่ยมทันเธอล่ะ”
“ถ้าไม่มีหลักฐานก็อย่ามากล่าวหากันลอยๆ”
กรวิกหันไปหากร้าว
“งั้นนกขอเล่าอะไรลอยๆอีกหน่อยนะคะอากร้าว ที่นกได้ยินมานอกจากแม่นี่จะหาทางกำจัดนุช ยึดตำแหน่งเมียอากร้าวแทนนุชแล้ว มันยังจะหาทางฮุบสมบัติอากร้าวด้วย”
“หุบปากเน่าๆของแกเดี๋ยวนี้นะ”
ลลิตาจะเข้าไปทำร้ายกรวิก แต่กร้าวดึงไว้
“ถ้าไม่ใช่เรื่องจริง ทำไมต้องร้อนตัวด้วย”
กรวิกเยาะ
ลลิตาหน้าเสียหนัก รีบเข้ามานั่งข้างกร้าว กอดแขนประจบ
“ลิต้าไม่ได้ร้อนตัวนะคะคุณกร้าว แต่ลิต้าทนไม่ได้ที่จะให้ใครมากล่าวหาลิต้าแบบนี้ คุณกร้าวคิดดูสิคะ ลิต้าเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาคนนึง จะไปหามือปืนมาจากไหน”
กรวิกสวนทันที
“สามีเก่าหล่อนไง”
ลลิตาโมโห
“นี่...ฉันทนมามากแล้วนะ ถ้าเงียบเองไม่ได้ ฉันจะตบหมาออกจากปากแก”
คณิตมองหน้าลลิตา
“ผมว่าคุณเลิกข่มขู่คุณนกซะทีดีกว่า เพราะฟังแล้วเหมือนคุณกำลังหาทางปิดปากพยาน”
“ลิต้าไม่แปลกใจหรอกนะ ที่หมอจะเข้าข้างยัยนี่ ก็เห็นหมอมองยัยนกแร้งนี่ตาเยิ้มขนาดนั้น”
กร้าวขัดขึ้น
“เลิกพาลคนอื่นซะทีลิต้า...ผมว่าคราวนี้คุณทำแรงไป”
“นี่คุณกร้าวเชื่อมันมากกว่าลิต้าเหรอคะ”
“ผมไม่ใช่เด็กอมมือนะลิต้า ใครจริงใครหลอก ผมพอดูออก”
“นี่คุณกำลังจะบอกว่าลิต้าหลอกคุณ หาทางกำจัดยัยนุชแล้วก็ฮุบสมบัติคุณจริงๆงั้นเหรอคะ”
กร้าวจ้องหน้า
“ถ้ามีโอกาส ทำไมคุณจะไม่ทำ”
กรวิกยิ้มเย้ย ลลิตาหน้าเสียทำเป็นโกรธกลบเกลื่อน
“คุณดูถูกลิต้าเกินไปแล้วนะ คุณกร้าว”
“ใช่...ผมก็ว่าผมดูไม่ผิด คุณขายบ้านมโนรมย์ ขายกิจการของรัตนกิจจนเกลี้ยง คุณหลอกสามีเก่าอย่างอสิตได้ ทำไมจะหลอกผมไม่ได้”
ลลิตายังเถียง
“เพราะลิต้ารักคุณ ลิต้าไม่เคยรักสิต”
กรวิกเบ้หน้า
“ใครเชื่อยัยคนนี้ นกว่าคงมีเขางอกออกมานะคะอากร้าว”
“ฉันหมดความอดทนกับแกแล้วนะ”
ลลิตาโผเข้าตบ กรวิกไม่ทันตั้งตัวโดนตบ เธอโกรธมากตบกลับเอาคืน สองสาวตบกัน คณิตเข้าห้าม
“อย่า คุณนก คุณลิต้า”
สองสาวไม่ฟัง ตบกันนัว คณิตห้ามไม่อยู่ กร้าวตวาดเสียงดัง
“พอซะที ทั้งสองคนนั่นแหละ”
สองสาวชะงัก
“ลิต้า ผมขอให้คุณออกไปจากที่นี่”
กร้าวเดินออกไป ลลิตาอึ้งค้าง กรวิกยิ้มสะใจ คณิตมองอย่างตำหนิ แต่กรวิกไม่สน
กร้าวเดินหนีมา ลลิตาตามง้อ
“คุณกร้าว อย่าไล่ลิต้าเลยนะคะ ลิต้าไม่มีที่ไปแล้ว”
กรวิกจะตามเข้ามา แต่คณิตดึงไว้ ให้ดูอยู่ห่างๆ
“ผมไม่ใช่พวกอาชญากรนะลิต้า คุณเล่นจ้างมือปืนเข้ามาแบบนี้ ผมรับไม่ได้”
“ทีพวกยามเฝ้าไร่คุณยังมีปืนเลย มันไม่สำคัญหรอกค่ะ แค่เรารู้ว่าเราควบคุมคนของเราได้”
“คุณยอมรับแล้วใช่ไหม ว่าคุณให้คนมาทำร้ายอนุชจริงๆ”
“แต่ลิต้ามั่นใจว่าลิต้าคุมคนของลิต้าได้ ไม่ให้มันทำอะไรคุณ”
“คำสารภาพของคุณมันเกินพอแล้ว ไปเถอะลิต้า อย่าให้ผมไล่ซ้ำเลย”
ลลิตาเข้าไปยื้อ กอดแขนเขาไว้
“คุณกร้าว อย่าไล่ลิต้าเลยนะคะ ลิต้าผิดไปแล้ว”
กรวิกกับคณิตแอบมองอยู่ กรวิกหัวเสีย จะเข้าไปจัดการคณิตดึงไว้
“อย่าให้เรื่องยิ่งบานปลายดีกว่า เขากำลังจะไปแล้ว”
“แต่นังนั่น...”
“กร้าวไม่ยอมให้เขาอยู่ที่นี่ต่อหรอก เชื่อผม”
กร้าวดึงแขนออก แต่ลลิตามือเหนียวราวหนวดปลาหมึก เขาเริ่มรำคาญ
“ลิต้า...”
“อย่าไล่ลิต้าเลยนะคะคุณกร้าว”
“ปล่อยผม”
ลลิตาไม่ปล่อย
“คุณกร้าว...”
“ปล่อย”
กร้าวสะบัดแขนออกอย่างแรง ทำให้ลลิตาเสียหลักล้มลง
“คุณกร้าว”
“คุณจะออกไปดีๆไหม”
ลลิตาโมโห
“อ๋อ...ใช่ซี่ ลิต้าหมดประโยชน์แล้ว คุณได้นังนุชมากกไว้ที่นี่ก็เลยจะเฉดหัวลิต้า”
“ถ้าคุณไม่ก่อเรื่องคุณจะโดนไล่ไหม หัดดูตัวเองบ้าง ลิต้า”
“ใช่ ลิต้ารู้สำนึกแล้วว่าดันไปแตะนังนุชของคุณ คุณเลยยกโทษให้ลิต้าได้ ที่แท้คุณก็ดันไปรักคนที่คุณจะล้างแค้น”
กรวิกถลาเข้ามา คณิตห้ามไว้ไม่ทัน
“จริงเหรอคะอากร้าว อากร้าวรักนุชจริงเหรอคะ”
กร้าวจ้องลลิตา
“เลิกเพ้อเจ้อแล้วไปจากที่นี่ซะ”
ลลิตายิ้มหยัน
“เอ้า จะรีบไล่ทำไมคะ ตอบคำถามแม่นกน้อยของคุณก่อนซี่ ว่าคุณรักนังนุชใช่ไหม”
“ผมไม่ได้รักเขา”
“ไม่รักแล้วทำไมลิต้าแตะต้องไม่ได้ ลิต้าฆ่ามันก็เท่ากับกำจัดศัตรูของคุณ แล้วทำไมคุณต้องโกรธลิต้า”
“เพราะอนุชเป็นหนี้แค้นผม ผมคนเดียวมีสิทธิแก้แค้น คนอื่นจะทำอะไรอนุชไม่ได้”
“เหตุผลฟังขึ้นนะคะ แก้แค้นโดยการใช้หนี้ร้อยล้านให้พามาเลี้ยงดู ให้อยู่ใกล้ชิด...เมื่อไหร่คุณจะล้างแค้นลิต้าบ้างคะ”
กรวิกหน้าเสีย
“นี่หมายความว่าอากร้าวรักนุชจริงๆใช่ไหมคะ”
กร้าวยิ่งรู้สึกเสียหน้า กรวิกมองอย่างใจเสีย คณิตเองก็สงสัย กร้าวทนไม่ได้
“บอกว่าไม่ได้รักก็ไม่ได้รักสิ เลิกถามเซ้าซี้ซะที”
ลลิตายิ้มเย้ย
“ไงคะ โดนจี้ใจดำ ต้องถึงกับโมโหกลบเกลื่อนเลยเหรอคะ”
กร้าวหมดความอดทน ดึงลลิตาออกไป
“พอกันที”
“โอ๊ย คุณกร้าว จะพาลิต้าไปไหม ลิต้าเจ็บนะ”
กรวิกกับคณิตรีบตามออกไป
กร้าวทั้งดึงทั้งลากลลิตาออกมาหน้าบ้าน แล้วจับเหวี่ยงออกไป จนลลิตาเซถลาล้มลงที่พื้น
“ออกไปจากที่นี่”
“ลิต้าไม่ไป”
ลลิตาจะวิ่งกลับเข้ามา กร้าวรวบตัวไว้ ลลิตาดิ้น
“ลิต้าไม่ไปไหนทั้งนั้น ปล่อยลิต้านะ”
กรวิกกับคณิตตามออกมาดู กรวิกด่าทอลลิตา
“หน้าด้าน เขาไล่แล้วไม่ไป”
“เออ ฉันหน้าด้าน ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น”
กร้าวตะโกนเรียก
“ใครอยู่แถวนี้ มาเอาตัวแม่นี่ออกไป”
พร้อมเข็นรถชาติออกมาดู
“เอะอะโวยวายอะไรกัน”
กรวิกสะใจ
“อากร้าวกำลังไล่หมาบ้าออกจากบ้านน่ะค่ะ”
พร้อมถากถาว
“ก็ดีนะคะ หมาบางตัวเลี้ยงไว้ยังได้ใช้ประโยชน์ แต่หมาบ้ามันกัดไม่เลือก ไล่ออกไป บ้านจะได้สงบขึ้นบ้าง”
พวกคนงานกับยามเข้ามา กร้าวสั่งเสียงเข้ม
“เอาตัวออกไป”
กร้าวส่งตัวลลิตาให้คนงานกับยาม ลลิตาดิ้น ไม่ยอม
“ปล่อยฉันนะ ไอ้พวกมือสกปรก ฉันบอกให้ปล่อย”
ลลิตาเหลือบเห็นยามมีปืนพกอยู่ด้วย เธอยิ่งดิ้นแรง คนงานยื้อไม่ไหว เลยเหวี่ยงออกไป ลลิตากระเด็นออกมา ล้มฟุบนิ่งอยู่ที่พื้น ชาติเป็นห้วง
“เป็นอะไรรึเปล่า”
พวกคนงานเข้าไปพยุง ทันใดนั้นลลิตาลืมตาขึ้นมา เข้าแย่งปืนพกที่เอวยามแล้วเล็งปืนกราดไปทั่ว
“อย่าเข้ามานะ”
ทุกคนชะงักตกใจ คาดไม่ถึง ลลิตาวิ่งสวนกลับเข้ามาในบ้าน ผลักรถเข็นชาติล้ม พร้อมตกใจ
“คุณท่าน”
“คณิต ฝากดูลุงชาติด้วย”
กร้าววิ่งตามลลิตาเข้าไป
“ลิต้า จะทำอะไร”
ลลิตายิงขู่ไปหนึ่งนัด
“อย่าตามมานะ”
อนุชได้ยินเสียปืนก็ตกใจ
“เสียงอะไร”
ไม่ทันขาดคำ ลลิตาก็ผลุบเข้ามาในห้อง กร้าวตามมาดันประตูไว้ ลลิตาจะดันปิด แต่สู้แรงเขาไม่ได้ อนุชเห็นปืนในมือลลิตาก็ตกใจ
“พี่ลิต้า...”
กร้าวกระแทกอย่างแรง ลลิตากระเด็นออกมา ปืนหลุดมือ ตกอยู่ที่พื้น อนุช กร้าว และลลิตามองปืนเป็นตาเดียวกัน อนุชได้สติก่อน โผเข้าแย่งปืน ลลิตาตามมายื้อไว้ได้ กร้าวจะเข้ามาช่วย ปืนลั่นหนึ่งนัด เขากระโดดหลบแล้วตั้งตัวได้ จะโผเข้าไปดึงแต่ช้าไป ลลิตาแย่งปืนจากอนุชมาได้ ล็อคคอไว้
“อย่าเข้ามานะ”
กร้าวชะงัก อนุชหน้าตื่น
“พี่ลิต้าจะทำอะไร”
ลลิตาตวาด
“หุบปากนะนังนุช แกไม่มีสิทธิมาคุยกับฉัน”
กร้าวพยายามห้าม
“ลิต้า อย่าทำอะไรโง่ๆนะ”
“คุณบีบให้ลิต้าจนตรอกเองนะคุณกร้าว”
“นี่เป็นเรื่องระหว่างคุณกับผม อนุชไม่เกี่ยว”
“ไม่เกี่ยวเหรอ นังนี่น่ะ ตัวดีเลย ถ้าลิต้าไม่จ้างคนมาทำร้ายมันมีเหรอคุณจะโกรธจนไล่ลิต้าออกจากบ้าน”
อนุชได้ยินก็อึ้งไป หันมองสบตากับเขา กร้าวพูดไม่ออก ลลิตาแค้นใจ
“คุณยิ่งห่วงมัน ลิต้ายิ่งอยากให้มันตาย”
“ผมไม่ได้ห่วง ผมบอกคุณแล้ว แก้แค้นวิชเวทย์เป็นหน้าที่ผม คนอื่นไม่เกี่ยว”
“คุณโกหกใครอยู่กันแน่ โกหกอนุช หรือโกหกตัวเอง”
กร้าวนิ่งอึ้งไป อนุชสวนขึ้น
“พี่ลิต้าจะหึงหวงคนอย่างเขาก็ตามสบาย ทำไมต้องดึงนุชเข้ามาเกี่ยวด้วย”
“เพราะเขารักแกไงนังนุช ถ้าไม่มีแกสักคนทุกอย่างก็ต้องรวมทั้งตัวคุณกร้าวด้วย”
“ผมขอบอกว่าคุณเข้าใจผิดอย่างแรง ผู้หญิงคนนี้ไม่มีผลกับความรู้สึกผมแม้แต่น้อย”
อนุชได้ยิน อึ้งไป รู้สึกเสียใจลึกๆ กร้าวมองลลิตา
“แต่ถ้าคุณอยากดับอนาคตตัวเองด้วยเรื่องโง่ๆ ผมก็ห้ามไม่ได้ จะทำอะไรก็เชิญตามสบาย”
กร้าวแกล้งหันหนี ทำไม่สนใจ ลลิตางงว่าจริงหรือหลอก
อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 15/4 วันที่ 21 มี.ค. 56
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager