อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 9/2 วันที่ 2 มี.ค. 56

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 9/2 วันที่ 2 มี.ค. 56

“ฉันเกลียดสิ่งที่พวกวิชเวทย์ทำ โดนเฉพาะเพื่อนตัวดีของแกเป็นผู้หญิงยิงเรือกลับให้ผู้ชายคนโน้นลากไปทีคนนี้ลากไปที”
“พ่อเข้าใจผิดไปกันใหญ่แล้ว”
“ฉันอาบน้ำร้อนมาก่อนแก ย่อมรู้ดีว่าอะไรถูกอะไรควร แกจะทำอะไรก็ให้คิดถึงชื่อเสียงวงศ์ตระกูล คิดถึงความรู้สึกของหนูรินบ้าง อย่าให้ฉันต้องอับอายขายขี้หน้า”

“คนที่ควรคิดถึงความรู้สึกคนอื่นคือพ่อ ส่วนธารินจะคิดยังไงผมไม่สนใจ เพราะผมไม่ได้รักเขา ผมรักอนุช ไม่มีวันที่ธารินหรือใครจะมาแทนที่ได้”
จานคุกกี้ตกกระแทกพื้น ชายธงกับเธียรหันไปเห็นธารินที่ถือมายืนมองอยู่ทั้งน้ำตา

“รินไม่เคยคิด เวลาแค่ไม่กี่ปี ผู้หญิงคนนั้นทำให้พี่เปลี่ยนไปขนาดนี้”
ธารินวิ่งออกไปทั้งน้ำตา ชายธงตกใจ
“เดี๋ยวก่อนริน...ริน...”
ชายธงรีบวิ่งตามธารินไป

อนุช กำลังจะออกจากบ้าน แหวนส่งกระเป๋าถือให้ อนุชรับมาแล้วบอกแหวน
“อย่าลืมดูแลเรื่องอาหารการกินพี่สิตด้วยนะ”
แหวนรับคำ อนุชเดินออกมาเห็นกรวิกเข้าเข้ามาพอดี
“นก !”
กรวิกเข้าไปกระชากแขนถามอย่างไม่พอใจ
“บอกฉันมาเดี๋ยวนี้เธอกับครอบครัวทำอะไรอากร้าว อากร้าวถึงอยากให้เธอชดใช้นัก”
อนุชแปลกใจ
“ชดใช้งั้นเหรอ นกพูดเรื่องอะไร”
“ไม่ต้องมาทำไขสือตีหน้าซื่อเลย” กรวิกหลอกถาม “อากร้าวบอกความจริงฉันหมดแล้ว แต่ฉันอยากได้ยินจากปากเธอ เธอกับอากร้าวตกลงอะไรกัน” เธอกระชากแขนอนุชเขย่างคาดคั้น “บอกฉันมาเดี๋ยวนี้”
“ฉันเจ็บนะนก ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าเธอหมายถึงอะไร”
“โกหก ! แล้วที่อากร้าวต้องใช้หนี้แทนเธอ แล้วไหนจะค่าผ่าตัดพี่ชายเธออีก แบบนี้หมายความว่าอะไร เธอกับครอบครัววางแผนปอกลอกอากร้าวใช่มั้ย ใช่มั้ย”
อนุชร้องไห้
“เรื่องนั้นฉันไม่รู้จริงๆนะนก แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าอากร้าวของเธอทำแบบนี้ทำไม จะให้ฉันไปสาบานที่ไหนก็ได้”
กรวิกชะงักไป
“แน่ใจนะ”
“ฉันไม่รู้จริงๆ”
“งั้นพิสูจน์สิ หย่ากับอากร้าวซะ!”
อนุชนึกถึงข้อตกลงที่ให้ไว้กับกร้าว
“ฉันทำอย่างนั้นไม่ได้”
“ทำไมจะทำไม่ได้ ในเมื่อเธอได้ทุกอย่างไปหมดแล้ว จะทนหน้าด้านอีกทำไม”
อนุชขมขื่น
“ฉัน...ฉัน...ฉันบอกเธอไม่ได้ อย่าบีบคั้นฉันอีกเลย”
อนุชทนแรงกดดันไม่ไหว วิ่งหนีออกไปทั้งน้ำตา
“จะหนีไปไหน ยังไงวันนี้เราก็ต้องคุยกันให้รู้เรื่อง”

กรวิกวิ่งตามออกไป
อนุชเดินมา เป็นจังหวะเดียวกับที่ธารินเดินเข้ามาพอดี อนุชชะงัก ตกใจ

“แกนังสารเลว”
ธารินไม่พูดพล่ามทำเพลงตบหน้าทันที อนุชไม่ทันตั้งตัวล้มลง กรวิกเข้ามาถึงพอดีเห็นเพื่อนถูกตบก็ถามด้วยความไม่เข้าใจ
“นี่มันเรื่องอะไรกัน”
ธารินไม่สนใจกรวิกด่าอนุช
“ไหนแกรับปากว่าจะเลิกยุ่งกับพี่ชายธง ทำไมถึงยังปั่นหัวเขาไม่รู้จักจบจักสิ้น”
ธารินไม่พูดพล่ามทำเพลงตรงเข้าไปตบอนุชซ้ำ อนุชไม่ทันตั้งตัวได้แต่ปัดป้องตัวเอง
“โอ๊ย อย่า อย่า ฉันไปปั่นหัวชายธงตอนไหน”
กรวิกสะใจด่าซ้ำ
“คิดว่าเรื่องอะไร ที่แท้เธอมันก็พวกจับปลาสองมือ คิดจะปอกลอกผู้ชายอย่างที่ฉันคิดไว้จริงๆ”
กรวิกยิ้มเยาะไม่ช่วย ธารินตบไม่ยั้ง
“ยังจะมีหน้ามาถามอีก พ่อลูกตีกันเกือบตาย แถมพี่ชายธงยังเกลียดฉัน ถ้าไม่ใช่เพราะแกแล้วจะเพราะใคร”
อนุชได้แต่ปัดป้อง
“ฉันไม่รู้เรื่องจริงๆ ส่วนเรื่องพี่ชายธงเธอควรพิจารณาตัวเองมากกว่าว่า ไปทำอะไรเขาถึงเกลียด”
ธารินตะคอกอย่างเอาเรื่อง
“นี่แกย้อนฉันเหรอ”
“ไม่ได้ย้อน ถ้าพูดกันดีๆไม่รู้เรื่องก็ไม่ต้องพูด”
อนุชฮึดสู้ จับมือธารินไว้ได้ก่อนจะเหวี่ยงธารินไปชนกับกรวิกที่ยืนเยาะเย้ยอยู่โดยไม่ช่วย สองสาวล้มกลิ้งไปด้วยกัน อนุชเห็นอย่างนั้นก็ตกใจเข้าไปดูเพื่อน
“นก !”
ธารินได้จังหวะจิกหัวตบอนุช กรวิกโกรธเพราะคิดว่าอนุชตั้งใจทำร้ายรี่เข้าไปผลักอนุช กร้าวและชายธงมาหาอนุช แหวนกำลังจะพาเข้าไปในบ้านเดินผ่านมาเห็นเหตุการณ์นั้นพอดี
“อนุช !”กร้าวตกใจ
กร้าวกับชายธงรีบเข้าไปช่วยอนุช ส่วนแหวนรีบวิ่งเข้าไปบอกอรชาในบ้าน

อรชานั่งคุยอยู่กับปรารภในห้องนั่งเล่น ผุดลุกขึ้นด้วยความตกใจ หลังจากรู้เรื่องทั้งหมดจากแหวน
“ว่าไงนะยัยนุชถูกทำร้าย...”
ปรารภร้อนใจ
“แล้วตอนนี้คุณนุชอยู่ไหน”

กร้าวแยกตัวกรวิกออกมา ส่วนชายธงแยกตัวธาริน
“อย่านก อาบอกให้พอได้แล้ว พอแล้ว”
“หยุดเดี๋ยวนี้นะริน ผมบอกให้หยุด หยุด”
กร้าวเคลียร์ตัวกรวิกออกมาได้รีบถามอนุชด้วยความเป็นห่วง
“เป็นยังไงบ้างนุช”
อนุชตอบห้วนๆ
“ฉันไม่เป็นไร”
กร้าวไม่พอใจ
“ไม่เป็นไรได้ไง ถูกทำร้ายขนาดนี้” กร้าวหันไปโวยชายธง “นายดูแลคนของนายยังไงปล่อยให้มาเอะอะระรานคนอื่น”
ชายธงย้อน
“แล้วคุณดูแลนกยังไงถึงปล่อยให้มาทำร้ายนุช”
กรวิกไม่พอใจ
“อย่ามาว่าอากร้าวนะชายธง เรื่องนี้อากร้าวไม่เกี่ยว”
ธารินโมโห
“แล้วแกมาเกี่ยวอะไรด้วย ถึงมาขึ้นเสียงกับพี่ชายธง”
อนุชเบื่อหน่าย
“พอเถอะค่ะ ฉันขอร้องอย่ามีเรื่องกันเลย”
กร้าวไม่พอใจ
“นี่คุณเข้าข้างมันเหรอ อย่าลืมสิว่าคุณแต่งงานแล้ว”
“แต่งแล้วก็เลิกได้ จะไปทนอยู่กับมันให้คนเขาดูถูกทำไมนุช” ชายธงโวย
“ไอ้สารเลว”
ขาดคำกร้าวต่อยชายธงหน้าหงายไป ชายธงไม่ยอมแพ้ต่อยกร้าวคืน สองหนุ่มตะลุมบอนกัน สามสาวร้องวี้ดว้ายด้วยความตกใจ ปรารภ อรชา แหวนมาถึงพอดี
“มีเรื่องอะไรกัน...” ปรารภเห็นสองหนุ่มต่อยกันก็ตกใจ “หยุดเดี๋ยวนี้นะคุณกร้าว ชายธง”
ปรารภเข้าไปผิดจังหวะถูกกร้าวต่อยสวนออกมา อรชาทนดูถูกไม่ได้ ตวาดเสียงดัง
“หยุดเดี๋ยวนี้ ฉันบอกให้หยุด ถ้าไม่หยุดอีก ฉันจะโทร.เรียกตำรวจ”
พอได้ยินว่าตำรวจ ทุกคนหยุดกึก อรชาสั่งต่ออย่างเกรี้ยวกราด

“แล้วก็ไสหัวออกจากบ้านฉันให้หมด ก่อนที่ฉันจะแจ้งจับข้อหาบุกรุก”
อรชาเดินเข้ามาในห้องอย่างไม่พอใจ อนุชเดินตามหลังมาพยายามอธิบาย

“เดี๋ยวก่อนสิคะพี่อร ฟังนุชก่อน มันไม่ได้เป็นอย่างที่พี่อรคิดนะคะ”
อรชาเปิดตู้เสื้อผ้า หยิบกล่องเครื่องประดับ
“เห็นอยู่ตำตาว่าผู้ชายสองคนมีเรื่องกันเพราะเธอ แถมยัยกรวิกยัยธาริน อะไรนั่นมากล่าวหาเราอีกว่าเป็นพวกไร้ยางอาย นุชจะให้พี่อยู่เฉยอีกเหรอ”
อรชาเปิดกล่องเครื่องประดับออกมา เป็นเครื่องเพชรชุดสุดท้ายที่มีอยู่
“พี่อรจะทำอะไรคะ”
“พี่จะขาย เป็นค่าผ่าตัดพี่สิต แล้วย้ายครอบครัวไปอยู่ต่างจังหวัด พี่ทนอับอายเพราะเรื่องบ้าๆนี่ไม่ได้แล้ว”
อรชารีบหนีออกไป อนุชตามไปห้าม
“หยุดนะพี่อร นี่เป็นสมบัติชิ้นสุดท้ายของคุณแม่ที่เหลืออยู่นะคะ”
“แล้วนุชจะให้พี่ทำยังไงทนให้คนดูถูกแบบนี้ต่อไปงั้นเหรอ พี่ทนไม่ได้ พี่ไม่ใช่นุชนะ!”
อนุชตกใจคิดไม่ถึง
“พี่อร!”
อรชาผิดหวัง
“เสียแรงที่ไปเรียนเมืองนอกเมืองนา คิดว่าจะกลับมาช่วยกันกอบกู้ครอบครัวเรา แต่กลับทำลายศักดิ์ศรีวิชเวทย์จนป่นปี้”
อนุชร้องไห้
“คนอื่นดูถูกยังไม่เจ็บเท่าคนในครอบครัวเข้าใจผิด เราโตมาด้วยกัน พี่น่าจะรู้ว่านุชเป็นคนยังไง พี่คิดเหรอคะว่านุชอยากให้เป็นแบบนี้”
“อยากไม่อยากมันก็เป็นไปแล้ว ยังไงพี่ก็ปล่อยให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ไม่ได้”
อรชาจะออกไป
“แต่นุชไม่ยอมให้พี่ทำอย่างนี้เด็ดขาด”
อนุชเข้าไปแย่งกล่องใส่เครื่องประดับจากอรชา สองสาวยื้อยุดฉุดกระชากกัน...ลลิตาเข็นรถอสิตเข็นรถเข้ามามุมหนึ่ง ต่างตกใจ
“นุช! อร!”
อนุชกับอรชายื้อยุดกัน ลลิตากับอสิตรีบร้อนเข้ามา ลลิตาเซ็งๆ
“อ้าว ๆ ๆ พี่น้องบ้านนี้มีเรื่องอะไรกันอีก”
อสิตตกใจเข้าไปห้าม
“หยุดเดี๋ยวนี้นะยัยอร ยัยนุช”
อสิตเข้าไปขวางสองสาว ก่อนจะเสียหลักถูกลูกหลง ตกจากรถ อรชากับอนุชตกใจ
“พี่สิต!”
อนุชกับอรชารีบเข้าไปดูพี่ชายที่นอนกลิ้งอยู่บนพื้นด้วยความตกใจ

สองสาวพี่น้องช่วยกันประคองอสิตนอนลงบนเตียง ลลิตายืนมองอย่างเซ็ง ๆ อสิตขมขื่นใจ
“เจ็บตัวไม่เท่าไหร่แต่เจ็บใจยิ่งกว่า ไม่คิดว่าวิชเวทย์จะมีวันนี้ พี่น้องตีกันเกือบตายเพราะเรื่องเงิน เรื่องผู้ชาย”
อรชาหน้าเสีย
“อรขอโทษค่ะที่ดูแลน้องไม่ดี”
“ไม่ใช่ความผิดของพี่อรหรอก นุชไม่ดีเองที่นำความเสื่อมเสียมาสู่ครอบครัวเรา”
อสิตส่ายหน้าอ่อนแรง
“ไม่ใช่เพราะเธอสองคนหรอก เพราะพี่เอง ถ้าพี่ใจสู้กว่านี้สักหน่อย ไม่ทำตัวท้อแท้สิ้นหวัง วิชเวทย์ก็คงไม่มีจุดจบอย่างนี้”
อรชาร้องไห้
“ไม่มีใครรู้หรอกค่ะว่าเรื่องมันจะเป็นแบบนี้”
อนุชร้องไห้

“นุชรู้ค่ะว่าพี่สิตทำดีที่สุดแล้ว”
ลลิตาหมั่นไส้ ออกปากยุอย่างรำคาญ

“สิตต้องลุกขึ้นสู้นะคะ จะปล่อยให้วิชเวทย์เป็นอย่างนี้ต่อไปไม่ได้”
อสิตคิดได้
“จริงสินะ ผมคงต้องลุกขึ้นสู้ จะมานอนท้อแท้สิ้นหวังอย่างนี้ไม่ได้ คงต้องยอมรับความช่วยเหลือจากคุณกร้าวอีกครั้ง”
อรชาขัดขึ้น
“อรไม่ยอมให้พี่สิตไปรบกวนผู้ชายพรรค์อย่างนั้นเด็ดขาด”
ลลิตาโวย
“เอ๊ะ ยัยอร ไปว่าคุณกร้าวเขาทำไม เขามีบุญคุณกับครอบครัวเรา”
อรชามองหน้าลลิตา
“ไม่ต้องย้ำเรื่องนั้นอรรู้ดี แต่อรไม่อยากทำตัวน่าสมเพชแบมือขอเงินใครอีก”
ลลิตาหาเรื่อง
“แล้วจะให้ทำยังไง ให้ฉันเอาสมบัติเก่าไปขายอีกงั้นเหรอ ฉันไม่ไหวแล้วนะ ฉันก็อายเป็นเหมือนกัน หรือว่าเธอจะขายตัวกินเหมือนยัยนุช”
อนุชโกรธ
“พี่ลิต้า”
อสิตรีบสวนขึ้นมา
“พอเถอะๆ พี่ตัดสินใจแล้ว”
อสิตหันไปพูดกับอนุช
“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ขอให้นุชอดทน ดูแลคุณกร้าวให้ดี อย่าให้ใครมาว่าเราได้ ว่าทำทุกอย่างเพื่อเงินโดยไม่คิดถึงหัวใจของคนอื่น เพราะถ้าเป็นแบบนั้น เราคงไม่เหลืออะไร แม้แต่กระทั่งศักดิ์ศรีของตัวเอง”
“ค่ะพี่สิต”
อนุชรับคำพี่ชายทั้งน้ำตา อรชามองอนุชด้วยความสงสารที่น้องต้องมาแบกรับภาระนี้

เมื่อกลับมาบ้านชายธงยื่นคำขาดกับธาริน
“ถ้ารินยังไม่เลิกนิสัยอย่างนี้อีก ต่อไปนี้ก็ไม่ต้องมาเจอกัน”
“ทำไมพี่ชายธงพูดกับรินอย่างนี้คะ เพราะผู้หญิงคนนั้นเป่าหูมาใช่มั้ยคะ”
“นุชไม่ได้เป่าหู แต่เพราะพี่ไม่ชอบสิ่งที่รินทำ”
ธารินคิดไม่ถึง
“พี่ชายธง”
“ไม่มีผู้ชายคนไหนชอบผู้หญิงที่ทำตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ พร้อมจะมีเรื่องกับทุกคนหรอก”
ธารินผิดหวัง
“ทำไมพี่ชายธงพูดกับรินแบบนี้”
“เพราะพี่หวังดี ถ้ารินไม่หัดไว้ใจคนอื่น รินจะไม่มีวันความสุข”
ธารินอ้อนวอน
“แต่ที่รินทำทุกอย่างเพราะรักพี่นะคะ”
“รินไม่ได้รักพี่ แต่รินรักตัวเอง ตราบใดที่รินใช้ความรักทำร้ายคนอื่น รินจะไม่มีวันเจอรักแท้ และพี่คงจะต้องเสียใจ ที่จะบอกว่า น้องสาวที่แสนดีของพี่คนนั้นได้ตายจากพี่ไปแล้ว”
ชายธงพูดจบเดินจากไปอย่างไม่มีเยื่อใย ธารินปล่อยโฮออกมาอย่างสิ้นหวัง

อนุชกลับมาถึงบ้าน เห็นกร้าวนั่งดื่มรออยู่ เสื้อผ้ายับยู่ยี่
“คงจะมัวสั่งเสียไอ้ชู้รักอยู่ล่ะสิท่า ถึงกลับมาป่านนี้”
อนุชหันมาประจันหน้าอย่างไม่กลัว
“คนเราเป็นยังไงมักจะคิดว่าคนอื่นเป็นเหมือนตัวเอง”
กร้าวไม่พอใจ
“นี่คุณย้อนผมเหรอ”
อนุชยิ้มกวน
“ฉันพูดความจริง นี่คงสั่งเสียพี่ลิต้าไม่ได้สิคะ ถึงได้มาลงที่ฉัน”

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 9/2 วันที่ 2 มี.ค. 56

ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager