อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 13/5 วันที่ 16 มี.ค. 56

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 13/5 วันที่ 16 มี.ค. 56

“ฉันไม่อยากได้ยินคำแก้ตัวจากเธอ”
ลลิตารู้ว่าหากไม่ใช้มารยาต้องไม่รอดแน่ ตะกายเข้ามากอดขาเขา
“ใช่ ลิต้าผิดต่อคุณ ฆ่าลิต้าเถอะค่ะ ยังไงตนนี้ลิต้าก็ไม่เหลืออะไรแล้ว คุณกร้าวหลอกลิต้าให้ร่วมมือโกงบริษัทของคุณ แล้วเขาก็หักหลังลิต้า...ถ้าลิต้าจะผิดก็เพราะลิต้ากลัวความจน ลิต้าไม่อยากกลับไปอยู่ในสภาพนั้นอีก...”

ลลิตาทำเป็นร้องไห้สะอึกสะอื้น อสิตทำใจแข็ง สะบัดขาออก ลลิตาเสียหลักลงกับพื้น

“ความโลภมันตา จนถึงกับทำให้เธอฆ่าผัวอย่างฉันเลยเหรอ!”
“ลิต้าไม่เคยคิดจะฆ่าคุณ ที่ลิต้าต้องทำ เป็นเพราะคำสั่งของคุณกร้าว!”
อสิตตวาด
“โกหก!”
“ลิต้าพูดจริงนะคะ!”
“ถ้าไอ้กร้าวมันอยากให้ฉันตาย มันทำไปนานแล้ว...แต่ที่มันไม่ทำ เพราะมันอยากให้ฉันตายทั้งเป็น!”
ลลิตาประหลาดใจ
“สิตหมายความว่าไงคะ”
“ไอ้กร้าวมันแค้นที่พ่อฉันเคยโกงพ่อมัน กดขี่ข่มเหงแม่มัน ที่มันทำทั้งหมดเพื่อแก้แค้นวิชเวทย์!”
ลลิตาเพิ่งรู้เรื่องทั้งหมด อึ้งไป
“ส่วนไอ้ที่จะฆ่าฉัน มันเป็นความต้องการของเธอเองล้วนๆ ที่ผ่านมาฉันมันโง่เองที่รักเธอ หลงเธอ... แต่ตอนนี้ ฉันตาสว่างแล้ว!”
อสิตยกปืนขึ้นมา ลลิตาตกใจกลัวตาเหลือก
“สิต อย่าทำอะไรโง่ๆนะ คิดถึงอนาคตตัวเองบ้าง”
อสิตยิ้มอย่างหมดอาลัย
“ไม่ต้องห่วง ลิต้า...อย่างน้อย ฉันก็แค่ตายตามเธอไป”
อสิตยกปืนขึ้นเล็ง ลลิตารีบบอก
“แล้วอรกับนุชล่ะ! อรกับนุชจะอยู่ยังไงถ้าไม่มีสิตคิดถึงน้องๆบ้างสิ!”
อสิตชะงักไป ลลิตาได้ที หาทางเอาตัวรอด เหลือบเห็นแจกันใบใหญ่ เธอพยายามหว่านล้อมเขาขณะลุกเนียนๆ เดินไปที่แจกัน
“ถ้าสิตต้องตาย หรือต้องติดคุก อรกับนุชจะยิ่งลำบากกว่านี้แค่ไหน”
อสิตเหม่อคิดไป มือที่ถือปืนค่อยๆลดลง
“อย่าทำอะไรโง่ๆเลยนะสิต”
“ถึงจะโง่ แต่อย่างน้อยฉันก็ได้กำจัดนางมารอย่างเธอ ไม่ให้มายุ่งกับน้องฉัน”
อสิตตัดสินใจจะยิงลลิตาเป็นจังหวะเดียวกับที่ลลิตาคว้าแจกันมาได้ ฟาดใส่อสิตเต็มแรงจนเขาหมดสติล้มลง เธอกลัวๆ เอามือมาอังที่จมูก...แล้วถอนใจโล่งเมื่อเขายังไม่ตาย ลลิตารีบลุกไปโทรศัพท์
“ช่วยเรียกยามขึ้นมาที่ห้องฉันทีค่ะ มีคนบ้าบุกเข้ามาที่ห้องฉัน!...อย่าค่ะ อย่าแจ้งตำรวจ แค่มาลากตัวมันออกไปก็พอ!”

นางมารร้ายลลิตาเหลือบเห็นปืนที่กระเด็นตกอยู่ เธอวางสายแล้วเข้าไปหยิบปืนมาเก็บไว้
อนุชจัดเสื้อผ้าเข้าตู้ กร้าวเปิดประตูเข้ามา

“เดี๋ยวเสร็จแล้วลงไปที่ไร่ เลือกองุ่นสวยๆ มาคั้นน้ำให้หน่อย”
อนุชชะงัก แต่ก็พยักหน้ารับ พร้อมยกถาดน้ำเข้ามาให้อนุช พอดีได้ยินเข้า
“ป้าคั้นน้ำองุ่นไว้พอดีค่ะ เดี๋ยวป้าไปเอาให้นะคะ”
“ไม่ต้องป้าพร้อม ผมอยากได้แบบที่คั้นสดๆ”
“แต่ป้าเพิ่งคั้นเมื่อเช้าเองนะคะ”
“ผมอยากได้สดกว่านั้น”
พร้อมสงสารอนุช
“แต่คุณนุชมาเหนื่อยๆ...”
นุชขัดขึ้น
“ไม่เป็นไรจ้ะป้าพร้อม นุชไม่เหนื่อย เดี๋ยวนุชจัดการเอง”
อนุชจัดของเสร็จ เอากระเป๋าไปเก็บแล้วเดินออกไป กร้าวนิ่งมอง พร้อมแอบหนักใจ

อนุชออกมาใส่รองเท้า หิวตะกร้าใส่กรรไกรตัดกิ่งออกไป กร้าวออกมา ยืนมอง ชาติเข็นรถเข้ามาหยุดด้านหลัง
“แกกำลังจะทำอะไรอีก”
กร้าวชะงัก หันมองชาลุง
“แกได้ทุกอย่างแล้ว ทำลายจนสามพี่น้องบ้านแตกสาแหรกขาดหมดเนื้อหมดตัว อยู่กันไม่เป็นสุข ขนาดนี้แล้ว ยังไม่พออีกเหรอกร้าว”
กร้าวส่ายหน้า
“นั่นมันแค่เริ่มต้นครับ”
“แล้วแค่ไหนแกถึงจะพอ!”
“ที่สามพี่น้องนั่นเจอ ยังเทียบไม่ได้กับความทุกข์ทรมานของแม่ชื่น”
“แล้วแกไม่เห็นเหรอ ว่าผลจากการแก้แค้นน่ะ มันทำให้ลุงเป็นยังไง”
ชาติชี้ที่ขาทั้งสองข้างของตัวเอง

ในอดีตชาติขับรถจะชนประสิทธิ์
“ไอ้ประสิทธิ์ แกฆ่าน้องฉัน แกตาย!”
ประสิทธิ์วิ่งหนี ชาติเกิดเสียหลัก รถไถลชนต้นไม้ เขาหมดสติไป

ชาติเจ็บปวดเมื่อนึกถึงเรื่องในอดีต จึงอยากเตือนหลานชาย
“ชีวิตบนรถเข็นทำให้ลุงคิดได้ว่าความแค้นไม่ได้ทำลายแค่คนที่เราต้องการแก้แค้น แต่มันทำลายชีวิตเราทั้งเป็นด้วย ลุงไม่อยากให้กร้าวพบจุดจบอย่างลุง”
กร้าวสะท้อนใจ แต่ทำใจแข็ง
“ต่อให้ต้องตกนรกหมกไหม้ผมก็ต้องทำ...ไม่งั้นผมคงรู้สึกผิดไปชั่วชีวิต ที่ไม่แก้แค้นแทนพ่อกับแม่”
กร้าวเดินออกไป ชาติมองตามอย่างหนักใจ

อนุชเลื่อนแก้วน้ำองุ่นมาตรงหน้า กร้าวเหลือบมอง หน้านิ่ง
“ผมรอไม่ไหว เลยดื่มน้ำองุ่นของป้าพร้อมไปแล้ว”
อนุชชะงัก จ้องหน้า
“เอาอย่างนี้แล้วกัน ขอเปลี่ยนเป็นพายองุ่นดีกว่าทำได้ใช่ไหม”
พร้อมเข็นรถชาติเข้ามา ชาติไม่พอใจ
“ทำอย่างนี้มันจงใจหาเรื่องกันชัดๆนะเจ้ากร้าว”
กร้าวไม่สนสั่งอนุช
“ทำเผื่อพวกคนงานด้วย”
ชาติเสียงเข้ม
“เจ้ากร้าว...”
กร้าวไม่สนอีก
“ไม่ใช่แค่พาย จัดอาหารคาวให้ครบ ผมจะเลี้ยงพวกคนงาน”
ชาติกับพร้อมอึ้งไป อนุชเจ็บใจ แต่ต้องก้มหน้ารับคำ กร้าวหันไปที่ชาติกับพร้อม
“มีใครอยากจะพูดอะไรช่วยอนุชอีกไหมครับ”
ชาติกับพร้อมมองหน้ากันอย่างหนักใจ ยิ่งพูดกร้าวยิ่งเพิ่มงานให้อนุชมากขึ้น

อนุชเตรียมอุปกรณ์และวัตถุดิบเพื่อทำขนม พร้อมกับขำแอบเข้ามา คอยมองว่ากร้าวจะมาเห็นไหม
พร้อมพูดเบาๆ
“คุณนุช พวกป้ามาช่วยค่ะ”
“อย่าเลยค่ะป้าพร้อม เดี๋ยวคุณกร้าวมาเห็นเข้าจะพลอยโกรธพวกป้าไปด้
วย”
ขำแย้ง
“แต่คุณนุชจะทำคนเดียวไหวยังไงล่ะคะ”
พร้อมตัดบท
“คุณนุชทำพายไปนั่นแหละค่ะ ส่วนอาหารที่เหลือเป็นหน้าที่ป้ากับขำเอง”
กร้าวเข้ามายืนกอดอกที่ทางเข้าครัว
“ระวังนะครับ ถ้าไม่ได้รสที่อนุชทำ ผมคงต้องให้เขามาทำใหม่”
พร้อมกับขำหน้าเจื่อนไป อนุชถอนใจ หันมาที่พร้อมกับขำ
“ป้าพร้อมกับขำออกไปเถอะจ้ะ นุชจัดการเองได้”
พร้อมกับขำมองอนุชอย่างขอโทษ อนุชยิ้มให้กำลังใจ พร้อมกับขำจำต้องก้มหน้าออกไป อนุชหันไปเห็นกร้าวยังไม่ไปไหน แต่ก็ทำไม่สนใจ หันมาเตรียมข้าวของทำอาหารต่อไปอนุชลงมือทำพาย ตวงแป้ง ร่อนแป้งตวงส่วนผสม น้ำตาล เกลือต่างๆ กร้าวกอดอกมอง...อนุชเคี่ยวองุ่น เติมน้ำตาล แล้วมือพลาดไปโดนหม้อร้อนสะดุ้งเฮือก กร้าวขยับตัว เหมือนจะเข้าไปดู แต่แล้วก็ทำใจแข็งยืนมองเฉยอยู่ อนุชจะเหลือบมองกร้าว แต่ก็รู้ว่าเขาไม่สนใจ จึงเศร้าไป

ค่ำนั้น กร้าวกับพวกคนงานนั่งกินข้าวกันอย่างครื้นเครง อนุชยกกับข้าวออกมาเติมให้ กร้าวหันมาสั่ง
“อนุช ยกพายออกมาเสิร์ฟเลยนะ”
“นุชยกออกมาแล้วค่ะ อยู่ที่โต๊ะด้านนั้น...ต้องการอะไรอีกไหมคะ”
ลูกน้องคนหนึ่งเข้ามาพูดกับหัวหน้าคนงาน
“ห้องน้ำน้ำไม่ไหล”
“รองน้ำข้างนอกเข้าไปทำความสะอาดสิวะ”
ลูกน้องคนนั้นจะออกไปทำความสะอาดห้องน้ำ กร้าวสั่งเสียงเข้ม
“ไม่ต้อง”
ลูกน้องหันกลับมา กร้าวหันไปหาอนุช
“ได้ยินแล้วใช่ไหม ว่าต้องทำอะไร”
อนุชหน้าชา หันไปมองพวกคนงาน ทุกคนมองอนุชเป็นตาเดียว ต่างก็แปลกใจที่กร้าวใช้ภรรยาตัวเองขนาดนี้
“อนุชเขาไม่ถือสาหรอก เขาติดดินจะตายใช่ไหม อนุช”
อนุชน้ำตารื้น
“ฉันจะไปจัดการให้เดี๋ยวนี้ค่ะ”

อนุชออกไป กร้าวกำช้อนในมือแน่น ระงับใจตัวเองให้แข็งใจเข้าไว้ต้องทำร้ายจิตใจอนุชจนถึงที่สุด

อนุชหิ้วถังน้ำเข้ามา ทั้งหนักทั้งเหนื่อยแต่ที่เจ็บปวดที่สุดคือเจ็บใจ ในที่สุดเธอก็ทนเข้มแข็งต่อไปอีกไม่ไหว ยืนพิงประตูก้มหน้าร้องไห้อย่างน่าสงสาร
เช้าวันใหม่...อนุชหลับสนิทเพราะความเหนื่อยอ่อนล้า มือข้างหนึ่งเข้ามาดึงเธอ อนุชตกใจตื่น ผวาแล้วจึงเห็นว่ากร้าวเข้ามาดึง

“ตื่นได้แล้ว คุณมีงานต้องทำ”

อนุชเปลี่ยนชุดแล้ว เดินตามกร้าวเข้ามา
“ผมอยากให้คุณทำความสะอาดห้องนี้ทั้งหมด วันนี้จะมีแขกมา”
ชาติเข็นรถเข้ามา
“ใครกัน แขกของแก”
กร้าวอึกอัก
“คณิต”
“เฮอะ! เจ้าคณิตมันเป็นแขกของแกตั้งแต่เมื่อไหร่!”
“ก็ตั้งแต่วันนี้แหละครับ”
กร้าวออกไป ชาติมองตามอย่างหัวเสีย แล้วเข็นรถมาใกล้อนุช
“ไม่ต้องไปทำตามที่มันสั่ง ห้องนี้สะอาดอยู่แล้ว พร้อมเขาทำอยู่ทุกวัน”
อนุชชะงัก
“แต่คุณกร้าว...”
“มันร้ายมา เราก็เจ้าเล่ห์กลับไปบ้าง แกล้งทำตอนที่มันมาดูเท่านั้น แล้วหาโอกาสพักบ้าง”
ชาติยิ้มให้ อนุชอมยิ้มตอบ รู้สึกอุ่นใจที่มีชาติ

อนุชเช็ดถูตู้กระจก พร้อมเข้ามากับขำที่ยกถ้วยขนมหวานเข้ามาด้วย
“คุณนุชขา พักก่อนเถอะค่ะ ไม่ได้ทานอะไรตั้งแต่เช้า เดี๋ยวเป็นลมเป็นแล้งไป” พร้อมเข้ามาบอก
“ไม่ได้หรอกจ้ะป้า เดี๋ยวคุณกร้าวมาเห็นเข้า นุชจะโดนหนัก”
ขำสงสัย
“ทำไมคุณกร้าวต้องแกล้งคุณนุชขนาดนี้ด้วย”
อนุชชะงัก สะท้อนใจ พร้อมเป็นคนเก่า พอรู้เรื่องอยู่บ้าง
“พูดมากนะนังขำ เอาขนมให้คุณนุชซี่!”
พร้อมดึงผ้าเช็ดตู้จากอนุช ขำส่งถ้วยขนมให้ พร้อมส่งผ้าให้ขำ อนุชไม่สบายใจ ทันใดนั้นเสียง กร้าวดังขึ้น
“งานแค่นี้ทำไม่ได้เหรอ ถึงต้องใช้คนอื่นต่อ”
อนุช พร้อมและขำต่างตกใจ อนุชพูดไม่ออก
“ป้าผิดเองค่ะคุณกร้าว ป้าเห็นคุณนุชยังไม่ได้ทานอะไรตั้งแต่เช้าเลยให้เธอพักทานขนมรองท้องก่อน”
“ป้าพร้อมน่าจะรู้นะ ป้าพร้อมขัดคำสั่งผมแบบนี้ อนุชจะต้องเจออะไร”

อนุชเงยหน้ามองพัดลมเพดานที่เธอจะต้องปีนขึ้นไปทำความสะอาด เธอหน้าซีดจากความอ่อนล้า
กร้าวกอดอกมอง พร้อมมองอนุชอย่างรู้สึกผิด ขำยกบันไดเข้ามา กร้าวสั่งเสียงเข้ม
“จัดการให้เรียบร้อย”
กร้าวจะออกไป แต่หันกลับมากำชับพร้อมกับขำ
“ใครอยากจะช่วยอนุชอีกก็ลองดู”
กร้าวออกไป พร้อมรู้สึกผิดมากๆ
“ป้าขอโทษนะคะคุณนุช ป้าเอาความเดือดร้อนมาให้คุณนุชแท้ๆ”
อนุชจับมือพร้อม
“ป้าไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย นอกจากหวังดีและเป็นห่วงนุช”
ขำเป็นห่วง
“คุณนุช ไหวไหมคะ”
“ไม่ไหวก็ต้องไหว จริงไหม ป้าพร้อมกับขำมีอะไรก็ไปทำเถอะจ้ะ ไม่ต้องห่วง”
พร้อมกับขำมองหน้ากัน จำต้องออกไป อนุชปีนขึ้นบันไดไป

ชาตินั่งกินข้าวต้มอยู่ กร้าวเข้ามานั่ง ครู่หนึ่ง พร้อมกับขำตามเข้ามา กร้าวหันมาถาม
“ตกลงจะมีใครตักข้าวต้มให้ผมกินบ้างไหมเนี่ย”
พร้อมกับขำงอนกร้าวที่ใจร้ายกับอนุช แต่ก็ต้องรีบทำหน้าที่ พร้อมตักข้าวต้ม ขำเตรียมน้ำดื่ม ชาติหันมาถาม
“หนูนุชล่ะ ทำไมไม่ตามมากินข้าวด้วยกัน”
“เห็นบอกว่าจะทำงานให้เสร็จก่อนน่ะครับ ลุงไม่ต้องห่วง เดี๋ยวเขาก็มากินเอง”
พร้อมแอบค้อนกร้าว ชาติชักสงสัย

อนุชอยู่บนบันได เงยหน้าเช็ดพัดลมแต่แล้วอยู่ๆก็หน้ามืด เธอรีบเกาะบันไดไว้ พยามสะบัดหัวเรียกความสดชื่น ก่อนจะเงยหน้าจะเช็ดใหม่ แต่ตาลายมากขึ้นแล้วร่วงตกจากบันได

ชาติเช็ดปากเตรียมจะไปดูอนุช กร้าวนั่งกิน พร้อมกับขำยืนคอยรับใช้ เสียงอนุชร้องดังเข้ามา
พร้อมตกใจ
“คุณนุช!”
กร้าววิ่งออกไปก่อนใคร

อนุชร้องเจ็บแขนอยู่ที่พื้นเพราะไหล่หลุด คณิตที่เพิ่งมาถึงวิ่งเข้ามาประคอง
“คุณนุช เป็นยังไงบ้าง”
พอคณิตโดนแขน อนุชยิ่งร้องเจ็บ
“โอ๊ย!! ข...แขน...แขนนุช!”
กร้าววิ่งเข้ามา
“นุช เป็นอะไร”
พร้อมวิ่งเข้ามาพร้อมกับขำที่เข็นรถชาติเข้ามา ชาติมองบันไดก็เดาออก
“หนูนุช นี่หนูตกบันไดลงมาเหรอ”
คณิตจับดู รู้ว่าไหล่หลุด
“นุชไหล่หลุด! ประคองไปนั่งตรงนั้นก่อน”

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 13/5 วันที่ 16 มี.ค. 56

ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager