อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 15/3 วันที่ 20 มี.ค. 56

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 15/3 วันที่ 20 มี.ค. 56

ลลิตากับกรวิกวิ่งออกมาดู ต่างก็หัวเราะเยาะเย้ยอนุช แต่พอทั้งสองเหลือบมามองหน้ากันก็ชะงัก ต่างแยกกันรีบเข้าไปทำคะแนนกับกร้าว
“อากร้าวไม่เป็นไรใช่ไหมคะ นกเป็นห่วงอากร้าว”
“คุณกร้าวไปจับควายป่ามาได้ด้วยเหรอคะ”
กร้าวไม่สนใจฟัง ลากอนุชเข้ามา อนุชหมั่นไส้ลลิตา แกล้งเข้ามาเหยียบเท้า ลลิตาเซไปชนกรวิก
“โอ๊ย นังนุช”

กรวิกผลักลลิตา
“ยัยบ้า ล้มมาโดนฉัน”
ทั้งสองผลักกัน เหมือนจะมีเรื่องกันอีก กร้าวไม่สนใจ ลากอนุชเข้าบ้าน ลลิตากับกรวิกเห็นกร้าวไม่สนใจก็รีบตาม

“คุณกร้าว...”
กร้าวตวาด
“อย่าตามมา”
ลลิตากับกรวิกชะงักกึก กร้าวดึงอนุชเข้าบ้านไป กรวิกหันมาว่าลลิตา
“รู้ตัวรึยังว่าน่ารำคาญ”
ลลิตาย้อน
“ใครกันแน่ไม่รู้ตัว”
“อย่ามาทำปากดีนะนังลิ้นสองแฉก ฉันรู้นะว่าหล่อนทำอะไรไว้”
ลลิตาชะงัก
“แกรู้อะไร”
กรวิกยิ้มอย่างเป็นต่อ
“ก็รู้เรื่องชั่วๆของใครบางคน...แล้วถ้าอากร้าวรู้ต้องสนุกแน่”
กรวิกเดินยิ้มออกไป ลลิตามองตามอย่างระแวง

กร้าวลากอนุชเข้ามาในโถงบ้าน ชาติ พร้อม ขำต่างก็ออกมาดูด้วยความตกใจ
“กร้าว นี่มันอะไรกัน” ชาติถาม
“พาคนก่อเรื่องมารับโทษไงครับ”
“โธ่ คุณกร้าว ทำไมต้องทำรุนแรงอย่างนี้ด้วย”
พร้อมจะเข้ามาแก้เชือกให้อนุช กร้าวดุ
“อย่านะป้าพร้อม ใครจะปล่อยอนุชไม่ได้ นอกจากผม”
กร้าวทั้งดึงทั้งกระชากอนุชเข้าบ้าน
“ไป”
อนุชร้องเจ็บ ชาติไม่พอใจ
“มันจะมากไปแล้วนะไอ้กร้าว ปล่อยอนุชเดี๋ยวนี้”
กร้าวไม่ฟังเสียง ลากอนุชเข้าไปในบ้าน

ประตูห้องเปิดออก กร้าวดึงอนุชเข้ามา
“คุณกร้าว คุณมันบ้าไปแล้ว ปล่อยนะ คุณทำอย่างนี้กับฉันไม่ได้”
“ไม่ได้เหรอ”
กร้าวอุ้มอนุชมาโยนลงบนเตียง
“โอ๊ย จะบ้าเหรอ จะทำอะไร”
กร้าวรวบขาเธอแล้วมัดด้วยปลายเชือกอีกด้าน อนุชดิ้นไม่ยอม แต่สู้แรงเขาไม่ได้
“ฉันไม่ใช่นักโทษคุณนะ ปล่อย”
“อยู่อย่างนี้แหละ จะได้ไม่ไปก่อเรื่องอีก”
กร้าวออกไป อนุชพยายามดิ้นรนแก้เชือก

กร้าวออกมาจากห้อง ชาติเข็นรถเข้ามา
“แกทำเกินไปแล้วนะกร้าว ปล่อยนุชซะ”
“ผมเหรอทำเกินไป” เขาชี้ไปที่ห้อง “เขาต่างหากทำเกินไป เขาเผาไร่ของลุง ทั้งที่เป็นหนี้บุญคุณลุงทุกอย่าง”
“ฉันนี่แหละเจ้ากร้าว ที่เป็นคนทำ”
กร้าวอึ้งไป รู้สึกผิดหวัง
“ลุงรู้เห็นเรื่องที่ไร่โดนเผา...”
ชาติตัดสินใจยอมรับ
“เป็นแผนของฉันที่จะให้หนูนุชหนีไปจากที่นี่”
กร้าวผิดหวังน้ำตารื้น
“ลุงให้คนเผาไร่ที่ผมตั้งใจฟื้นฟูเพื่อลุง แต่ลุงกลับไม่เห็นค่า ยังเผาทิ้งเพื่อศัตรูอย่างนี้เหรอครับ”
“ชีวิตคนมีค่ากว่าทรัพย์สมบัตินะกร้าว ทำไมแกไม่เห็นหัวจิตหัวใจหนูนุชบ้าง”
“ถ้าการเห็นใจ หมายถึงผมต้องลืมสิ่งที่พ่ออนุชทำกับพ่อแม่ผม ผมก็จะไม่เห็นใจใครทั้งนั้น”
กร้าวโมโหออกไป รู้สึกเสียใจอยู่ลึกๆ ชาติจะเปิดประตูเข้าไป แต่ประตูล็อคจากด้านใน เขาทุบประตู

“หนูนุช เป็นอะไรรึเปล่า หนูนุช เปิดประตูให้ป๋า”
อสิตนั่งรอหน้าเครียดอยู่ในบ้าน ได้ยินเสียงรถ เขาพยายามจะลุกไปด้วยความยากลำบาก สักครู่ปรารภก็ประคองอรชาเข้ามา อสิตรีบถามอย่างห่วงใย

“อร...อรเป็นยังไงบ้าง”
ปรารภพาอรชาเข้ามานั่ง สภาพบาดเจ็บฟกช้ำ อสิตสงสารน้อง
“โธ่ อร...”
“อรไม่เป็นไรค่ะ...แต่นุช...”
ปรารภหันมาบอกอสิต
“เราช่วยนุชออกมาไม่ได้ครับ”
อสิตได้ยิน ก็เศร้าใจ ผิดหวัง

ชายธงใส่แจ็คเก็ตเพื่อปิดบังแผลที่โดนยิง เขามีอาการเจ็บแผล แต่กัดฟันทนเดินเข้าไปในบ้านเห็นเธียรนั่งอยู่กับธารินก็ชะงักไป ธารินรีบลุกไปหา
“พี่ชายธง”
เธียรหันมองลูกชายหน้าตาไม่พอใจ
“ไปไหนมา ชายธง”
“ยังไงผมก็กลับมาแล้ว พ่อจะรู้ทำไมครับ ว่าผมไปไหนมา”
เธียรบ่นอย่างหัวเสีย
“เอ๊ะ ไอ้ลูกคนนี้”
ชายธงรีบเส เดินกลับห้อง ธารินเดินตาม แต่เห็นอะไรบางอย่างที่พื้น เธอก้มลง เอานิ้วแตะขึ้นมาดูเห็นว่าเป็นเลือด เธออึ้งไปด้วยความตกใจ เธียรหันมาเห็น
“มีอะไรรึเปล่า หนูริน”
“ป...เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร รินขอไปดูพี่ชายธงหน่อยนะคะ”
ธารินรีบตามชายธงไป

ชายธงเข้ามาในห้อง จะถอดแจ็คเก็ต แต่เจ็บแผล ต้องกลั้นใจไม่ร้องออกมา ธารินตามเข้ามา
“พี่ชายธง พี่เป็นอะไรรึเปล่า”
ชายธงกลั่นใจส่ายหน้า
“ป...เปล่า พี่ไม่เป็นอะไร”
“หน้าซีดอย่างเนี้ย อย่ามาหลอกรินนะ”
ธารินเข้ามาจับแขนของเขาคาดคั้น เลยโดนเอาแผล
“โอ๊ย”
ธารินตกใจ
“พี่ชายธงเป็นอะไร”
เธอรีบช่วยเขาถอดแจ็คเก็ตเห็นแผลที่โดนยิงที่มีผ้าพันไว้ เลือดไหลซึมมาก ธารินยิ่งตกใจ
“พี่ชายธงเป็นอะไร ทำไมเลือดออกขนาดนี้”
“อย่าเสียงดังสิริน เดี๋ยวคุณพ่อได้ยิน”
ธารินทั้งห่วงทั้งโมโห
“พี่ชายธง เล่ามาเดี๋ยวนี้”
“พี่ถูกยิง”
ธารินตาเบิกโพลง
“ห๋า...พี่ชายธง มันเกิดอะไรขึ้น”
“แล้วพี่จะเล่าให้ฟัง รินช่วยเอาผ้ามาพันแผลให้พี่ใหม่ที”
“รินว่าพันไม่อยู่หรอก พี่ชายธงไปหาหมอเถอะ”
“ไม่ได้นะริน คุณพ่อจะรู้เรื่องนี้ไม่ได้ เดี๋ยวจะไปกันใหญ่”
ธารินเป็นห่วงเขาได้แต่หนักใจ

ขำวิ่งเข้ามาที่ชาติกับพร้อมรออยู่ พร้อมเร่ง
“เร็วสินังขำ”
ขำรีบนำกุญแจมาไขห้อง...อนุชพยายามแก้มัดอยู่ ชาติ พร้อม ขำเข้ามา เห็นสภาพก็ตกใจ พร้อมร้องออกมา
“ตายแล้ว คุณนุช”
ขำอึ้งไป
“ทำไมคุณกร้าวทำกับคุณนุชอย่างนี้คะ”
ชาติถอนใจเครียด
“ไม่ต้องถาม รีบไปแก้เชือกให้หนูนุช”
พร้อมกับขำไปช่วยกันแก้เชือก อนุชร้องเจ็บ
“โอ๊ย...”
“เบามือสินังขำ”
พร้อมเห็นข้อมืออนุชแดงและมีรอยเชือกบาดก็มองอย่างสงสาร
“โถ...คุณนุชของป้า คุณนุชโดนเชือกบาดแดงหมดเลยค่ะคุณท่าน เดี๋ยวพร้อมไปเอายาก่อนดีกว่า”
ชาติเป็นห่วง
“ไป รีบไป”
พร้อมออกไป มืออนุชหลุดจากเชือก ช่วยกันกับขำแก้เชือกที่ข้อเท้า ขำบ่นๆ
“ผูกซะแน่นเลยค่ะ”
ทันใดนั้นไม่ กร้าวก็กลับเข้ามาพร้อมโซ่เส้นหนึ่ง อนุชเพิ่งแก้เชือกเสร็จ กร้าวเอาโซ่คล้องแทน อนุชดิ้นหนี กร้าวจับขาขวาอนุชไว้
“อย่านะคุณกร้าว”
ขำตกใจ ทำอะไรไม่ถูก ชาติตวาด
“ไอ้กร้าว พอที แกบ้าไปแล้วเหรอ”
กร้าวไม่ฟังเสียงใคร คล้องกุญแจล่ามโซ่ อนุชร้องลั่น
“โอ๊ย คุณกร้าว ปล่อยฉันนะ”
ชาติพยายามเข็นรถเข้ามาดึงกร้าว
“หยุดเดี๋ยวนี้ ไอ้กร้าว”
กร้าวเอาโซ่อีกด้านไปคล้องกับเตียง อนุชตามมาทุบตี
“ปล่อยนะคุณกร้าว อย่าทำกับฉันแบบนี้ ฉันไม่ใช่สัตว์นะ”
ชาติเข้ามาช่วยดึงกร้าว
“หยุดทำบ้าๆซะที”
กร้าวไม่สะเทือน ไม่ฟังเสียงใคร ล็อคกุญแจเสร็จ อนุชโดนล่ามขากับเตียง กร้าวหันมาบอกชาติแบมือ เห็นกุญแจอยู่ในมือ
“อยากปล่อยอนุชก็มาฆ่าผม แล้วเอากุญแจไป”
กร้าวเดินออกไป ชาติโมโหมาก
“ไอ้กร้าว กลับมานะ กลับมา”
กร้าวไม่ฟังเสียง เดินออกจากห้องแล้วปิดประตู

อนุชพยายามถอดโซ่ ขำเข้ามาช่วย
กร้าวออกมา เจอพร้อมที่วิ่งนำขวดยาใส่แผลกับห่อสำลีเข้ามา พร้อมชะงักไป กร้าวเห็นยาใส่แผลก็ยึดไว้ พร้อมอึ้ง

“คุณกร้าว”
“อนุชทำตัวเอง ป้าพร้อมไม่จำเป็นต้องไปดูแลเขา”
“แต่ที่ป้าเห็น คุณกร้าวเป็นคนทำคุณนุชนะคะ”
“ถ้าเขายอมกลับมาดีๆก็ไม่ต้องเจ็บ”
“ยอมกลับมาโดนทรมานอย่างนี้ใครจะยอมมาคะ อย่างน้อยทำเขาเจ็บแล้วก็น่าจะยอมให้ป้าใส่ยาเขา”
กร้าวฉุน
“ทุกคนทำดีกับอนุช เป็นห่วงแต่ศัตรู ลืมแล้วเหรอครับว่าพ่อเขาเคยทำอะไรกับพ่อแม่ผม”
กร้าวน้ำตารื้น พร้อมพูดไม่ออก กร้าวขว้างขวดยาทิ้งแล้วเดินออกไป

อนุชไม่สามารถถอดโซ่ออกได้ ขำเป็นห่วง
“พอเถอะค่ะคุณนุช ข้อเท้าคุณนุชแดงหมดแล้ว”
อนุชถอดใจ พร้อมเข้ามา
“คุณกร้าวไม่ยอมให้เอายามาค่ะ”
“ไม่เป็นไรจ้ะป้าพร้อม นุชไม่ได้เป็นอะไรมาก”
ชาติโกรธมาก
“ไอ้กร้าวมันไม่น่าทำขนาดนี้”
“ช่างเถอะค่ะป๋า เราทำอะไรไม่ได้แล้ว”
“พร้อม ขำ ไปหาอะไรร้อนๆมาให้คุณนุชทานไป”
พร้อมกับขำรับคำแล้วออกไป อนุชเห็นสองคนออกไปแล้วก็หันมาถามชาติ
“ป๋าคะ...พ่อนุช...โกงพ่อคุณกร้าวจริงๆเหรอคะ”
ชาตินิ่งไป ก่อนจะพยักหน้ารับ ถอนใจเล่า
“ตอนนั้นกร้าวยังไม่สิบขวบดี แต่ต้องมาเห็นสภาพของพ่อแม่ที่หัวใจบอบช้ำ แทบไม่เป็นผู้เป็นคน...หัวใจของเด็กสิบขวบที่ต้องมาเห็นแม่ฆ่าตัวตาย ทนอยู่กับพ่อที่มีสภาพเหมือนไร้วิญญาณ”
อนุชฟังชาติเล่า อย่างคาดไม่ถึง
“เขาอยากประคับประคองครอบครัว แต่ด้วยวัยที่ยังเด็กนักก็เลยทำอะไรไม่ได้ สุดท้ายก็ได้แต่เห็นพ่อตัวเองตรอมใจกับความทุกข์สาหัส ก่อนที่จะตายตามแม่ไป หัวใจของเจ้ากร้าว มันอ่อนแอกว่าที่เห็นภายนอกมากนัก”
อนุชได้ยินเรื่องวัยเด็กของกร้าว นึกสะท้อนใจ ชาติหันมองอนุช
“เจ้ากร้าวมันรักหนูนะ”
อนุชอึ้ง
“อ...อะไรนะคะ”
“ที่เขาทำร้ายหนู ก็เพราะเขารักหนู จนรู้สึกผิดต่อพ่อแม่”
อนุชส่ายหน้าไม่เชื่อ
“ไม่จริงค่ะป๋า ที่เขาทำ เพราะเขาเกลียดนุช”
“หนูลองคิดดูสิ ทำไมเขาเลือกที่จะแต่งงานกับหนู เลือกที่จะจับตัวหนูมา แทนที่จะเป็นหนูอร”
“เพราะเขาเกลียดนุชมากกว่าพี่อรน่ะสิคะ นุชไม่เชื่อหรอกค่ะว่าคุณกร้าวจะมีหัวใจไว้รักใคร เขาทำเพราะความแค้น นุชขอให้เขาระบายความโกรธ เกลียดลงที่นุชให้หมด เรื่องนี้จะได้จบเสียที”
ชาติมองอนุชอย่างหนักใจ

ธารินทำแผลให้ชายธงเสร็จแล้ว ประคองเขาลงนอน เขาจับมือเธอไว้
“ริน เป็นอะไรรึเปล่า ทำไมมือสั่น”
ธารินเสียงสั่น
“ริน...รินกลัวพี่ชายธงเจ็บ...ริน กลัวเลือด ริน...อยากอาเจียน”
ชายธงพยุงตัวลุกขึ้น เอื้อมไปที่กล่องยา
“พี่ชายธงจะเอาอะไร บอกรินสิ”
ชายธงหยิบยาดมออกมาส่งให้
“พยาบาลจะเป็นลมซะละ ดมยาดมก่อน”
ธารินรับไปเปิดดม มองหน้าเขา แล้วทั้งสองก็หัวเราะกันเบาๆ

เช้าวันใหม่...กร้าวออกมาจากในบ้าน ลลิตาวิ่งตามมา
“คุณกร้าว จะไปไหนคะ ลิต้าไปด้วย”
“ผมจะไปดูที่เกิดเหตุเมื่อวานหน่อย เผื่อเจอร่องรอยเบาะแสอะไรมากขึ้น”
ลลิตาหน้าตื่น หาทางโยนความผิด

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 15/3 วันที่ 20 มี.ค. 56

ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager