อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 18/2 วันที่ 25 มี.ค. 56

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 18/2 วันที่ 25 มี.ค. 56

ครู่ต่อมาตำรวจหิ้วปีกลลิตาที่ร้องไห้สติแตกด้วยความกลัว
“ฉันก็วิชเวทย์คนนึงเหมือนกัน สมควรได้รับการปฏิบัติอย่างมีเกียริติ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ฉันบอกให้ปล่อย ปล่อย”
ลลิตาใช้แรงเฮือกสุดท้ายสะบัดตำรวจออก ก่อนจะวิ่งออกไปกลางถนน ทันใดนั้นก็ถูกรถคันหนึ่งที่แล่นมาเฉี่ยวชนอย่างรุนแรง ร่างลลิตากระเด็นไป

อรชา ปรารภที่ตามมาออกมาเห็นอย่างนั้นก็ตกใจรีบเข้าไปดู
“ลิต้า”
ลลิตาที่นอนฟุบหน้าอยู่ริมถนน ค่อยๆ ขยับตัว ลุกขึ้นมา พอเห็นว่าเลือดเต็มตัวก็เอามือจับหน้า และเห็นว่าใบหน้าข้างหนึ่งเป็นแผลเหวอะหวะดูน่ากลัว ลลิตากรีดร้องราวกับคนเสียสติ

อรชา ปรารภมองจุดจบของลลิตาด้วยความสังเวชใจ
ค่ำนั้น อรชา กับปรารภยืนคุยกับตำรวจอยู่ที่มุมหนึ่งในโรงพยาบาล ชายธงเดินเข้ามาเห็นก็ตกใจ

“พี่อร คุณรภ เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ”
อรชาบอกกับตำรวจ
“ขอบคุณนะคะคุณตำรวจ”
ตำรวจทำความเคารพแล้วเดินออกไป อรชาหันมาบอกชายธง
“นุชโดนลอบทำร้ายอีกแล้ว” อรชานึกแล้วหวั่นกลัวจนเกือบจะร้องไห้ “นุชเกือบจะโดนจับโยนลงมาจากตึกแล้ว ชายธง”
ปรารภเห็นอรชาท่าทางหวาดกลัวก็ปลอบ
“ตอนนี้นุชปลอดภัยแล้ว ไม่ต้องกลัวแล้วนะครับคุณอร”
ชายธงแค้น
“ไอ้กร้าว”
“ไม่ใช่คุณกร้าวหรอก แต่เป็นพี่ลิต้า...แล้วโทษทัณฑ์ก็ตามเขาทันแล้วด้วย”
“เกิดอะไรขึ้นครับ”
ปรารภหันมาบอก
“ลิต้าหนีตรวจออกไปแล้วโดนรถชน...ไม่ได้บาดเจ็บมากเท่าไหร่ แต่หน้าครูดกับถนนเป็นแผลเหวอะเลย...หน้าสวยๆ ที่เขาเคยใช้เพื่อหลอกล่อใครๆ ให้หลงเสน่ห์ ตอนนี้คงไม่เหลือแล้ว”
“แล้วตอนนี้นุชเป็นไงบ้าง”
“หมอตรวจอาการอยู่ในห้องฉุกเฉิน”

ในห้องฉุกเฉิน...อนุชค่อยๆ ลืมตาตื่น หมอดูอาการอยู่
“รู้สึกยังไงบ้างครับ”
“ยังมึนหัวนิดหน่อยค่ะ”
กร้าวผลักประตูเข้ามา
“คุณหมอ ภรรยาผมเป็นไงมั่ง”
พยาบาลเข้ามากันไว้
“ญาติคนไข้รอข้างนอกนะคะ”
หมอหันไปบอก
“ไม่เป็นไร...ภรรยาคุณปลอดภัยแล้วครับ”
อนุชเหลือบมองกร้าว แล้วเบือนหน้าหนี กร้าวเข้ามากุมมือไว้ หมอกับพยาบาลออกไปจากห้อง
“นุช ไม่เป็นอะไรแล้วนะ”
อนุชน้อยใจ น้ำตารื้น
“คุณห่วงด้วยเหรอ”
“คุณไม่รู้หรอกว่าผมห่วงคุณมากแค่ไหน ตอนที่ผมเห็นคุณกับไอ้ขวดยานั่น ผมคิดว่าคุณโกรธเกลียดผมจนถึงกับฆ่าตัวตาย ไม่มีใครรู้เลยว่าเป็นฝีมือลิต้า...แต่ตอนนี้คุณไม่ต้องกลัวแล้วนะลิต้าโดนตำรวจจับไปแล้ว”
“พี่ลิต้าโดนตำรวจจับไป แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าคุณยังมีใครอีกกี่คนที่อยากจะกำจัดฉัน...ทำไมคุณไม่ปล่อยฉันไป หรือการให้ผู้หญิงของคุณมาทำร้ายฉันก็อยู่ในแผนของคุณด้วย” อนุชตัดพ้อต่อว่า
“ผมไม่เคยคิดอย่างนั้นเลยนะ...ผมไม่ได้มีใคร...ผม...”
กร้าวอยากบอกว่ารัก แต่ก็ปากแข็งพูดไม่ออก อนุชดึงมือออกจากมือเขา
“คุณออกไปเถอะ ต่อไปนี้ คุณกับฉันอย่าเจอหน้ากันอีกเลย”
อนุชเบือนหน้าหนีอีกครั้ง กร้าวอึ้งไป
“นุช...”
ชายธง อรชา และปรารภเข้ามา เห็นกร้าวอยู่กับอนุชก็โมโห
“ไอ้กร้าว”
ชายธงกระชากกร้าวมาต่อยอย่างแรง กร้าวเซไปทุกคนตกใจ อนุชเป็นห่วงกร้าว
“คุณกร้าว”
ชายธงจะเข้าไปซ้ำ ปรารภดึงไว้
“อย่า ชายธง”
กร้าวหันมา เห็นเลือดซิบๆ ที่มุมปาก อนุชมองอย่างเป็นห่วง อรชาบอกกับกร้าว
“คุณไปซะเถอะค่ะ อย่าทำร้ายนุชไปมากกว่านี้อีกเลย ถือว่าฉันขอร้อง”
กร้าวมองอนุช เธอทำใจแข็ง เบือนหน้าหนี กร้าวสะท้อนใจ จำต้องออกจากห้องไป พวกอรชารุมเข้าหาอนุชอย่างเป็นห่วง ชายธงถามอย่างยังโกรธไม่หาย
“มันไม่ได้ทำอะไรนุชใช่ไหม”
อนุชส่ายหน้า อรชาถาม
“นุช...ไม่เป็นไรแล้วนะ”
อนุชฝืนยิ้มให้พี่สาว แต่ก็อดเหลือบมองทางกร้าวไม่ได้

กร้าวอยู่ในบ้าน กรวิกจะทายาใส่แผลให้ แต่เขาเบือนหน้าหนี
“ไม่เป็นไรนก อาไม่ได้เป็นอะไร”
กรวิกขัดใจ
“ทำไมอากร้าวต้องยอมให้ชายธงต่อยด้วย อากร้าวตัวใหญ่กว่า นกรู้ว่าเอาเข้าจริงชายธงก็สู้อากร้าวไม่ได้”
“นุชนอนป่วยอยู่ตรงนั้น จะให้อาไปมีเรื่องชกต่อยต่อหน้าเขาได้ยังไง”
“อ๋อ...ที่แท้ก็ห่วงนุช”
“อาเกือบเสียเขาไปตั้งหลายครั้ง มันทำให้อารู้ใจตัวเอง”
กรวิกตกใจ
“อากร้าวรักนุชเหรอคะ”
กร้าวรู้ตัวกลบเกลื่อน
“รู้ว่าอาไม่ได้แค้นพวกวิชเวทย์ขนาดจะให้ตาย แค่นั้น เข้าใจไหมนก”
กร้าวโมโหกลบเกลื่อน หน้าเครียดออกไป กรวิกมองตาม

กรวิกปรึกษาชาติที่มุมหนึ่งของบ้าน โดยมีพร้อมอยู่ด้วย
“จนถึงตอนนี้อากร้าวก็ยังโกหกตัวเองว่าไม่ได้รักนุช...นกอ่อนใจจริงๆค่ะ ไม่รู้จะช่วยอากร้าวยังไง คุณลุงช่วยพูดกับอากร้าวหน่อยสิคะ”
“ในเมื่อมันไม่ฟังเสียงหัวใจตัวเอง แล้วมันจะฟังลุงเหรอ”
พร้อมขัดขึ้น
“แต่จะปล่อยคุณกร้าวไว้อย่างนี้เหรอคะ”
ชาติถอนใจ
“ใครเรียนผูกก็ต้องเรียนแก้เอาเอง เจ้ากร้าวเองก็ต้องได้รับบทเรียนบ้าง”
พร้อมกับกรวิกมองหน้ากันอย่างหนักใจ ไม่รู้จะช่วยกร้าวยังไง

เช้าวันใหม่...กรวิกกับคณิตเดินคุยกันมา
“ผมรู้มานานแล้วครับว่าไอ้กร้าวมันรักคุณนุช ถึงได้พยายามบอกให้คุณตัดใจ”
“ก็ฉันไม่รู้นี่ คิดว่าอากร้าวแค่หลงยัยนุช เพราะโดนยัยนุชปั่นหัว ไม่รู้ว่าอากร้าวจะรักนุชจริงๆ”
คณิตแซว
“แล้วตกลงจะยอมตัดใจ ลองมองคนอื่นบ้างได้รึยังครับ”
คณิตยื่นหน้าเข้ามาใกล้อย่างล้อเล่น กรวิกตีแขนคณิต
“นี่คุณ ไม่ใช่เวลามาล้อเล่นนะ คนกำลังเครียดๆอยู่”
“จะเครียดทำไมละครับ เดี๋ยวหน้าแก่ไม่รู้ด้วย”
กรวิกค้อน
“คุณ”
“ล้อเล่น...เอ้า ไม่เล่นแล้วก็ได้ คุณอยากทำอะไร”
“ฉันอยากให้อากร้าวได้เจอนุช อยากให้กร้าวเปิดใจกับนุชซักที”
“ถ้าแค่นี้...ผมพอจะช่วยได้”
“จริงนะ”

คณิตพยักหน้ายิ้มๆ
กร้าวนั่งหน้าเครียด มีกองเอกสารวางตรงหน้า แต่เขาเหม่อมองออกไปที่อื่น คณิตเข้ามา เห็นท่าทางเพื่อนแล้วแกล้งแหย่

“หน้าตาเครียดๆ มีปัญหาอะไรรึเปล่า มีเพื่อนเป็นหมอ ปรึกษาได้นะ”
กร้าวแกล้งทำเป็นขึงขังกับงาน
“ไม่มี แล้วก็ไม่มีเวลาคุยกับแกด้วย งานยุ่ง”
คณิตไม่เชื่อ
“จริงอ่ะ”
กร้าวหันมองหน้า
“นี่ไง ไม่เห็นเหรอ”
คณิตกวน
“แต่เท่าที่รู้จากเลขาแก เขาว่าแกงดประชุม ไม่เข้าบริษัทหลายวัน เอาเอกสารมาให้ที่บ้านก็ดองไว้ ไม่ยอมเซ็น”
“แกจะหาเรื่องอะไรเนี่ย ถ้าไม่มีอะไรฉันไปล่ะ”
กร้าวลุกออกไป คณิตรีบพูดขึ้น
“ฉันมีวิธีให้แกเจอคุณนุช”
กร้าวชะงัก หันมอง คณิตยิ้มๆ แล้วอธิบาย
“ช่วงสายๆของทุกวัน หมอเจ้าของไข้จะเข้ามาตรวจคุณนุช ช่วงนั้นคุณอรกับคุณรภจะออกไปกินข้าว แกจะมีเวลาประมาณครึ่งชั่วโมง ก่อนที่คุณอรจะกลับมา ใช้เวลานั้นให้เป็นประโยชน์ เคลียร์กับคุณนุชซะ”

ในห้องพักโรงพยาบาล...อนุชนอนเอนหลังอยู่ที่เตียง มองออกไปที่ระเบียง ได้ยินเสียงประตู เธอหันไปมอง
“ลืมอะไรเหรอคะคุณหมอ”
กร้าวเข้ามา อนุชเห็นกร้าวก็อึ้งไป ปั้นหน้าเย็นชา
“คุณมาที่นี่อีกทำไม”
“ผมเป็นห่วง อยากรู้ว่าคุณเป็นยังไงบ้าง”
“เห็นแล้วนี่ว่าฉันยังไม่ตาย กลับไปได้แล้ว”
กร้าวเข้ามาจับมืออนุช
“เราคุยกันดีๆไม่ได้เหรอนุช”
อนุชดึงมือออก
“ฉันก็เป็นแบบนี้แหละ อยากคุยดีๆ ทำไมไม่ไปคุยกับพี่ลิต้าล่ะ”
“ทำไมต้องไปพูดถึงเขา...หรือว่า คุณหึงลิต้า”
“อย่าหลงตัวเองหน่อยเลย”
“ผมไม่ได้หลงตัวเอง แต่คำพูดคุณมันฟ้อง ผมอยู่กับภรรยาคนสวยของผม ทำไมต้องไล่ผมไปคุยกับคนอื่น”
เขาจับมือเธอมากุมไว้อีก
“หึ ถ้าพี่ลิต้าเป็นคนอื่นสำหรับคุณ ฉันคงยิ่งห่างไกลคำว่าภรรยาของคุณ”
อนุชดึงมือออกสะบัดหน้าหนี กร้าวมองอย่างหนักใจ ไม่รู้จะง้อยังไง

คณิตกับกรวิกคอยดูต้นทางให้กร้าว กรวิกหันไปเห็นอรชากับปรารภเดินกลับมา
“ตายแล้วคุณ พี่อรกลับมาแล้ว อากร้าวยังไม่ออกมาเลย เอาไงดี”
คณิตคิดหนัก
“ไปถ่วงเวลาไว้ก่อน”
คณิตกับกรวิกรีบออกไปดักทางอรชากับปรารภ
“สวัสดีครับคุณอรชา คุณปรารภ...บังเอิญจังนะครับ”
กรวิกเสริม
“ค่ะ บังเอิ๊นบังเอิญ”
อรชากับปรารภแปลกใจท่าทางคณิตกับกรวิก
“มาเยี่ยมนุชเหรอคะ”
คณิตกับกรวิกมองหน้ากันอึกอัก ก่อนจะหันไปตอบพรอมกัน
“เปล่าค่ะ บังเอิญนก...”
“ครับ มาเยี่ยม...”
ทั้งสองดันตอบไม่ตรงกัน หันมองตำหนิกันเอง คณิตรีบบอก
“บังเอิญคุณนกมาหาผม บังเอิญผมมาเยี่ยมคุณนุช ก็เลยบังเอิญมาเจอคุณอรกับคุณรภน่ะครับ”
กรวิกรีบเสริม
“เห็นไหมคะ บังเอิ้นบังเอิญ”
คณิตกับกรวิกแกล้งหัวเราะกลบเกลื่อน อรชากับปรารภมองหน้ากันงงๆ

กร้าวยังง้ออนุชอยู่ในห้อง
“ทำไมคุณพูดอย่างนั้นล่ะนุช คุณเป็นภรรยาผมนะ”
“ฉันต่างจากพี่ลิต้าตรงแค่มีทะเบียนเท่านั้น”
“หมายความว่าไง...คุณคิดว่าผมกับลิต้า...”
อนุชเบือนหน้าหนี
“ไม่จริงเลยนะนุช ผมกับลิต้าไม่เคยมีอะไรกัน”
อนุชแกล้งประชด
“ฉันไม่แคร์หรอกนะว่าคุณจะมีอไรกับเขารึเปล่า”
“คุณแคร์ ถ้าไม่แคร์คุณจะโกรธผมเหรอ...นุช ลิต้าหลอกคุณ เขาแค่ต้องการทำร้ายคุณ”
“แต่สิ่งที่เขาทำไม่เจ็บเท่าที่คุณทำกับฉัน คุณออกไปได้แล้ว”
“ไม่...ผมไม่ไปไหนทั้งนั้น จนกว่าเราจะคุยกันให้รู้เรื่อง”
“ได้...คุณไม่ไป ฉันไปเอง”
อนุชลุกออกไป กร้าวเข้ามารวบตัวกอดไว้
“ผมไม่ให้คุณไป”
อนุชดิ้น
“ปล่อยฉันนะ”
กร้าวกลับยิ่งกอดแน่น
“นุช...เรากลับไปอยู่ด้วยกันเหมือนก่อนได้ไหม...นะ”

อรชา ปรารภ คณิต กรวิก ทั้งสี่ยังคุยกันอยู่ ปรารภมองคณิตกับกรวิก
“ตกลงว่าคุณสองคนมาเยี่ยมนุชเหมือนกัน”
“ค่ะ...ใช่ค่ะ” กรวิกหันไปหาคณิต “ใช่ไหมคุณ”
“ครับๆ”
“งั้นจะเสียเวลายืนคุยกันทำไมล่ะครับ เข้าไปเยี่ยมนุชสิ ไปครับคุณอร”
อรชากับปรารภชักชวนกันไป กรวิกกับคณิตหน้าตื่น กรวิกรีบขวาง
“ไม่ได้นะคะ ยังไปไม่ได้”
อรชาแปลกใจ
“ทำไม”
กรวิกอึกอัก
“เอ่อ...คือว่านกอยากให้เราอยู่คุยกันก่อน”
อรชามองหน้า
“จะคุยอะไรงั้นก็คุยสิคะ”
“เอ่อคือว่า...”
ปรารภชักสงสัย
“มีอะไรหรือเปล่าครับ เห็นท่าทางแปลก ๆ ตั้งแต่เมื่อกี๊แล้ว”
คณิตอึกอัก
“ผม...เอ่อ...”
อรชาเอะใจ
“อย่าบอกนะคะ ว่ากำลังเล่นตลกอะไร” อรชาหันไปหาปรารภ “คุณรภ รีบกลับไปดูยัยนุชเถอะค่ะ”

อรชากับปรารภผละออกไป คณิตกับกรวิกหน้าเครียดกลัวแผนแตก
เวลานั้นกร้าวกอดอนุชแน่นไม่ยอมให้ไปไหน อนุชชะงักอยู่ในอ้อมแขนของเขา แต่ครู่หนึ่งก็ดิ้นขึ้นมาอีก

“ไม่ ฉันจะไม่กลบไปอีกแล้ว ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้”
“ผมไม่ปล่อย จนกว่าคุณจะกลับไปอยู่กับผม...นะครับ ผมขอร้อง ผมไม่อยากตื่นขึ้นขึ้นมาโดยไม่มีคุณ” กร้าวอ้อนเสียงอ่อนเสียงหวานกระซิบข้างหู “นะครับ นะ นะครับนุช นะ”

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 18/2 วันที่ 25 มี.ค. 56

ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager