อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 15/2 วันที่ 20 มี.ค. 56

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 15/2 วันที่ 20 มี.ค. 56

ชาติ กรวิก พร้อม ขำต่างก็รออย่างกระวนกระวาย ได้ยินเสียงรถดังขึ้นที่หน้าบ้าน ทุกคนต่างก็หน้าตื่นมองไปครู่หนึ่ง คณิตเข้ามา ชาติถามอย่างร้อนใจ
“เป็นยังไงบ้างหมอ ไม่มีใครเป็นอะไรใช่ไหม”
“คนงานถูกยิงตายไปคนนึงครับ นอกนั้นก็ไม่มีใครเป็นอะไรมาก”
ทุกคนตกใจที่มีคนตาย
“ถึงขั้นยิงกันตายเลยเหรอ มันเรื่องอะไรกัน”

“มีโจรบุกเข้ามาครับ ไม่รู้ว่าพวกมันต้องการอะไร ตำรวจจับได้บางคน แต่หัวหน้ามันหนีไปได้”
ลลิตามาแอบฟังอยู่บ่นเบากับตัวเอง

“ไอ้เชิด แกทำพลาดจนได้”
ลลิตาไม่สบายใจ รีบผลุบออกไป...พร้อมหน้าตื่น
“มีโจรเข้ามาในไร่เหรอคะ ทำไมมันช่างประจวบเหมาะอย่างนี้”
“นั่นน่ะสิครับ ผมก็อยากรู้เหมือนกัน”
คณิตมองทางกรวิกอย่างจับพิรุธ กรวิกเห็นสายตาคณิตก็กระอักกระอ่วนใจ ลุกหนีออกไป ชาติโล่งใจ
“แต่กร้าวกับหนูนุชปลอดภัยก็ดีแล้ว...ขอบคุณสวรรค์”
“คุณลุงครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ”
คณิตเดินตามกรวิกออกไป

กรวิกเดินหนีออกมา ไม่สบายใจ คณิตตามออกมาเรียกไว้
“คุณนก”
กรวิกเห็นคณิตตามมาอย่างเอาเรื่องก็กลัวความผิด จะวิ่งหนี คณิตตามมาดึงมือไว้ได้
“ปล่อยนะ มาจับฉันทำไม ฉันไม่ใช่ผู้ร้ายนะ”
“แล้วคุณหนีผมทำไม”
“ฉันไม่ได้หนี”
คณิตปล่อยมือ
“งั้นก็คุยกันให้รู้เรื่อง”
กรวิกหวั่นใจ แต่ก็ไม่หนีอีก
“มีอะไรก็พูดมาสิ”
“คุณจะบอกผมได้รึยัง คุณรู้ได้ยังไงว่าจะมีคนมาทำร้ายคุณนุช พวกมันเป็นใคร จะทำร้ายคุณนุชเพื่ออะไร...ที่สำคัญ...ทำไมคุณถึงไม่พูดตั้งแต่แรก”
“นี่คุณ ฉันไม่ใช่คนที่จ้างพวกนั้นไปฆ่านุชนะ”
“ถ้าอย่างนั้นก็เล่ามาให้หมด ก่อนที่ผมจะพูดเรื่องนี้กับกร้าว”
กรวิกขอร้อง
“คุณบอกอากร้าวไม่ได้นะ ฉันไม่เกี่ยวด้วยจริงๆ ฉันแค่เผอิญได้ยินเข้า...”
“แล้วทำไมไม่คิดจะบอกตั้งแต่แรก หรือคุณก็ต้องการให้คุณนุชตายจะได้กำจัดเสี้ยนหนาม”
กรวิกตบหน้าคณิตน้ำตาคลอ
“ถ้าฉันอยากให้นุชตาย ฉันจะบอกให้คุณไปช่วยนุชเหรอ แค่นี้ฉันก็รู้สึกผิดมากพอแล้ว คุณยังต้องการอะไรจากฉันอีก”
กรวิกวิ่งร้องไห้ออกไป คณิตเป็นห่วง จะตาม แต่เสียงมือถือดังขึ้น เขากดรับสาย
“คณิตพูดสายครับ...มีเคสด่วนเหรอ...ได้ ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้”
คณิตมองทางกรวิกแวบหนึ่ง แต่ต้องตัดสินใจรีบหันกลับไป

กร้าวลากอนุชเดินกลับไร่ เธอพยายามยื้อไว้ ไม่ตามไปง่ายๆ
“คุณกร้าว คุณไม่ใช่ลูกผู้ชาย แจ้งความจับพวกพี่อรทำไม”
“ถ้าผมไม่เอาจริง คุณคงไม่ได้รับบทเรียน”
“ถอนแจ้งความ ไม่งั้นฉันจะไม่ไปกับคุณ”
กร้าวกระชากอนุชเข้ามาใกล้ กอดเอวล็อคไว้
“อย่าทำให้ผมโมโหไปมากกว่านี้”
อนุชเจ็บใจ กระทืบเท้าใส่เท้าเขา
“โอ๊ย”
กร้าวเจ็บเผลอปล่อย อนุชรีบวิ่งหนีไป กร้าวเจ็บใจ
“ยัยตัวแสบ”
กร้าวรีบตามไป...เขาวิ่งตามมาทัน กระโดดตะครุบตัวไว้ อนุชเสียหลักล้มลง แต่ยังตะกายหนี กร้าวดึงขาไว้
“ปล่อยนะ ไอ้คนบ้า ปล่อย”
กร้าวพลิกตัวกดไหล่เธอลงกับพื้น
“ฤทธิ์มากนักนะ หรือต้องให้หมดแรงก่อน ถึงจะยอมตามไปดีๆ จะได้สนองให้”
กร้าวปล้ำจูบอนุช
“อย่า ฉันยอมแล้ว ยอมแล้ว”
กร้าวชะงัก หยุด
“ฉันยอมแล้ว ยอมกลับดีๆแล้ว อย่าทำอะไรฉันเลย”
กร้าวยอมปล่อย ทั้งสองลุกขึ้นมา อนุชเห็นเขาเผลอ วิ่งหนีไปอีก กร้าวโมโห
“ยัยบ้าเอ๊ย แสบนัก”

กร้าววิ่งตามไปอีก
กร้าววิ่งเข้ามามุมหนึ่ง กวาดตามองหาพลางตะโกนขู่

“คิดว่าจะหนีพ้นเหรออนุช ออกมา ก่อนที่ผมจะโมโหมากกว่านี้”
อนุชแอบอยู่หลังต้นไม้ต้นหนึ่ง ท่าทางหวาดกลัว แต่ยังไงก็ไม่ยอมออกไป กร้าวมองหาไม่เจอ เดินออกไปทางหนึ่ง อนุชได้ยินเสียงเดิน หลบมาอีกด้านของต้นไม้ รอดพ้นสายตาเขาไปได้ กร้าวไม่เห็นอนุช เดินออกไป

ชายธงนั่งอยู่กับอรชาและปรารภบนโรงพัก ชายธงเจ็บแผลที่โดนยิง
“ไหวไหมชายธง” อรชาเป็นห่วง
ชายธงเจ็บ แต่กัดฟันทน
“ครับ...”
ตำรวจคุมตัวลูกน้องเชิดเข้ามา ชายธงเห็นก็จำได้ เข้าไปเอาเรื่อง
“แก...แกทำร้ายนุชทำไม พวกแกเป็นใคร”
ตำรวจเข้ามาล็อคตัวชายธง โดนแผลที่แขน
“อ๊าก...”
ชายธงเจ็บแผล สิ้นฤทธิ์ อรชา ปรารภรีบเข้ามา
“ชายธง”
ปรารภขอร้องตำรวจ
“คุณตำรวจครับ...ขอเถอะครับ เขาไม่ทำอะไรแล้ว”
ตำรวจปล่อยชายธง อรชากับปรารภรีบช่วยกันเข้าประคอง อรชาห่วงๆ
“ชายธง เป็นไงบ้าง”
ชายธงส่ายหน้า
“ไม่เป็นไรครับ...” ชายธงหันมาถามปรารภ “พี่รภรู้จักหัวหน้าพวกมันใช่ไหม มันเป็นใคร”
ปรารภสลดลง
“เชิด...สามีเก่าลิต้า”
อรชาชะงัก
“หมายความว่าพี่ลิต้ารู้เห็นด้วยใช่ไหม”
“ผมไม่แน่ใจ เขาเลิกกันไปนานแล้ว”
ชายธงมั่นใจ
“ผมว่ามันไม่บังเอิญขนาดนั้นหรอก พี่ลิต้าต้องรู้เรื่องนี้ พี่รภต้องบอกตำรวจ”
ปรารภพยักหน้ารับ
“แต่ก็ไม่รู้ว่าตำรวจจะเชื่อเรามากน้อยแค่ไหน เพราะเชิดหนีไปได้ ส่วนพวกเราก็มีคดีติดตัวซะแล้ว”
ทั้งสามหนักใจ

ลลิตาเดินออกมา วิตกครุ่นคิดไป
“ไอ้เชิด ไอ้กระจอก เรื่องแค่นี้ก็ทำพลาด...แต่ยังดีที่มันหนีไปได้ ไม่งั้นมันซัดทอดถึงเราแน่”
กรวิกเพิ่งร้องไห้เสร็จ เช็ดน้ำตาเดินมา ทั้งสองบังเอิญมาเผชิญหน้ากัน
“นังนกแร้ง ฉันยังไม่ได้คิดบัญชีกับแก”
“หลบไป ฉันไม่มีอารมณ์จะทะเลาะ”
กรวิกเบี่ยงตัวหนี ลลิตากระชากแขนไว้
“คิดว่าทำฉันแล้วจะหนีไปง่ายๆอย่างนี้เหรอ”
“ทำไม จะทำไมฉัน หรือว่าจะจ้างคนมาฆ่าฉัน”
ลลิตาชะงัก กรวิกพูดเหมือนรู้อะไรจ้องหน้าลลิตาอย่างเย็นชา ก่อนจะเดินเลี่ยงไป

อนุชวิ่งหนีออกมาจนเจอถนนยิ้มดีใจ ถึงแม้จะเหนื่อย เธอเห็นชาวบ้านคนหนึ่งปั่นจักรยานอยู่ไกลๆ อนุชตะโกนเรียก
“ช่วยด้วยค่ะ กลับมาก่อน ช่วยฉันด้วย...”
ไม่ทันขาดคำ มือข้างหนึ่งเข้ามาล็อดปิดปากอนุชไว้แล้วลากเธอกลับเข้าพงไป ชาวบ้านจอดจักรยาน หันกลับมา แต่ไม่เห็นใครแล้ว

อนุชโดนลากกลับเข้ามา พอดิ้นหลุด หันไปมอง ปรากฏว่าเป็นกร้าวที่กำข้อมือเธอไว้แน่น
“ผมสาบาน ถ้าคุณคิดหนีอีก ผมจะทำให้คุณเจ็บทั้งตัว เจ็บทั้งใจไปชั่วชีวิต”
อนุชเห็นสายตาดุดัน เอาจริงของเขาก็เริ่มกลัว แต่ทำใจสู้ ต่อว่าเขา
“ก็เอาซี่ คุณมันพวกชอบใช้กำลังกับผู้หญิงอยู่แล้วนี่เอาเลย ลากฉันกลับไป ดึงให้แขนหลุดไปเลย”
ไม่ทันขาดคำ กร้าวกระชากแขน ดึงกลับไปจริงๆ
“โอ๊ย ไอ้คนบ้า ฉันเจ็บนะ ปล่อยฉันนะ ไอ้คนบ้า ไอ้คนเลว”
กร้าวไม่แยแส ดึงกลับไป

ทนายของปรารภเดินออกมาจากห้องด้านใน
“คุณรภ เรียบร้อยแล้วครับ”
ปรารภพยักหน้ารับ
“คุณอร ชายธง ไปจากที่นี่กันเถอะครับ”
อรชามองเขา
“แต่เรื่องประกันตัว...”
“ผมให้ทนายเอาโฉนดบ้านกับโรงงานค้ำประกันพวกเราเรียบร้อยแล้ว”
อรชาซึ้งใจ
“คุณรภ...ขอบคุณนะคะ”
ชายธงก็ซึ้งใจเหมือนกัน
“ขอบคุณมากพี่รภ”
ปรารภยิ้มรับ

อสิตพยายามฝึกเดิน แต่พอก้าวขาออกไปก็ทรงตัวไม่ได้และล้มลง เขาทุบพื้น เจ็บใจตัวเอง
“โธ่เว้ย ไอ้อสิต ไอ้ห่วย”
อสิตนอนหมดหวัง ท้อแท้อยู่กับพื้น หมดเรี่ยวแรงที่จะลุกขึ้นสู้ เขามองไปเห็นโทรศัพท์มือถือของตัวเองที่หล่นอยู่ ที่หน้าจอเป็นรูปภาพครอบครัวมีพ่อแม่ เขาและน้องสาวทั้งสอง ภาพในอดีตแว่บเข้ามาในหัว ตอนนั้น ประสิทธิ์โอบไหล่อสิตแล้วสอน
“สิต...ลูกเป็นพี่ชายคนโต ต้องเข้มแข็ง วันหนึ่งถ้าพ่อไม่อยู่ สิตต้องดูแลน้องแทนพ่อ”
อสิตยิ้มให้พ่อ
“ครับพ่อ ผมสัญญาครับ ผมจะดูแลอรกับนุชเอง”
ประสิทธิ์ตบไหล่ ภูมิใจในตัวลูกชาย

อสิตนึกถึงสัญญาที่ให้ไว้กับพ่อ เกิดแรงฮึด ยันตัวและเกาะราวลุกขึ้นยืนอย่างยากเย็น เขาก้าวขา ทรงตัวไม่ได้ และล้มอีก แต่คราวนี้คว้าบาร์ไว้ จึงไม่ล้มไปทั้งตัว...อสิตยันตัวลุกขึ้นมาอึก พยายามก้าว ก็ล้มอีก แต่เขาไม่ยอมแพ้
“ผมจะเข้มแข็งครับพ่อ ผมต้องทำได้”
อสิตตั้งใจและก้าวเดินไปอีก เซนิดนึง จะล้ม แต่พยายามทรงตัวไว้ คราวนี้ไม่ล้ม เขาดีใจมาก

“เดินได้แล้ว ฉันทำได้แล้ว”
กร้าวดึงอนุชกลับบ้าน เข้ามาในเขตไร่ เธอพยายามดิ้นหนี

“ปล่อยนะ ฉันไม่ไปกับคุณ”
“ยังก่อเรื่องไม่พออีกเหรอ”
“คุณผิดคำพูดกับฉันก่อน ฉันไม่อยู่ที่นี่แล้ว”
“คิดว่าตัวเองมีสิทธิเลือกเหรออนุช ผมให้คุณอยู่ คุณก็ต้องอยู่”
กร้าวดึงไป อนุชยื้อไม่ไป
“ไม่...ปล่อย ปล่อยฉัน ฉันจะไปหาชายธง”
กร้าวชะงัก
“ห่วงมันมากเหรอ”
“ก็ใช่น่ะสิ เขาเอาชีวิตเข้าแลกเพื่อปกป้องฉัน”
“ผมว่ามันแส่เองมากกว่า...ตกลงว่าไอ้มือปืนนั่นมันเป็นใคร”
“ฉันจะไปรู้เหรอ”
“แน่ใจนะว่าไม่รู้ ไม่ใช่พวกชายชู้ที่มาฆ่ากันเพื่อแย่งตัวคุณ”
“ถ้าคิดได้แค่นี้ฉันก็ไม่มีอะไรจะคุยด้วย”
“ดี งั้นก็เดินไปเงียบๆ”
“ฉันบอกว่าไม่ไป”
อนุชสะบัดหลุด จะวิ่งหนี กร้าวรวบตัวไว้ได้ อุ้มพาดบ่า
“เฮ้ย...ไอ้บ้า ปล่อยฉันนะ”
คนงานเก็บทำความสะอาดไร่ที่โดนเผา เดินผ่านมา กร้าวสั่งคนงาน
“ไปเอาเชือกมา”

อนุชโดนมัดข้อมือผูกติดกันทั้งสองข้าง กร้าวดึงปลายเชือก ลากเธอเข้ามาในไร่
“ปล่อยฉัน ไอ้คนบ้า ไอ้คนป่าเถื่อน ปล่อยฉัน”
ลลิตากับกรวิกวิ่งออกมาดู ต่างก็หัวเราะเยาะเย้ยอนุช แต่พอทั้งสองเหลือบมามองหน้ากันก็ชะงัก ต่างแยกกันรีบเข้าไปทำคะแนนกับกร้าว

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 15/2 วันที่ 20 มี.ค. 56

ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager