อ่านละคร บ่วงบาป ตอนที่ 15/3 วันที่ 15 มี.ค. 56
“ต่างสิ เพราะชุ่มเป็นเมียพี่ เป็นคนที่พี่รัก แต่ที่เป็นแบบนี้เพราะเขาจำพี่ไม่ได้ พี่จะรอจนกว่าชุ่มจะจำพี่ได้ ถึงจะต้องรอไปตลอดชีวิต...พี่ก็จะรอ”ทัดล้มตัวลงนอนหันหลังให้เกลียว
“เอ็งกลับไปเถอะ ข้าวกับยานั่นเดี๋ยวพี่กินเอง อย่าให้พี่เป็นเหตุให้ท่านเจ้าคุณลงโทษเอ็งอีกเลย”
เกลียวมองหลังผู้ชายที่ไม่เคยเห็นค่าความรักของตนเลย
เกลียวเดินเร็วกึ่งวิ่งมาด้วยความรู้สึกเจ็บปวด เกลียวหยุดวิ่งแอบหอบเล็กๆพร้อมมีน้ำตา
เสียงยังคงก้องในหัว
“ในสายตาของพี่ฉันทำอะไรก็ผิดใช่มั้ย ทั้งๆที่ฉันพูดความจริง แทนที่คุณนวลจะดูแลผัวตัวเองกลับมาดูแลผู้ชายอื่น แบบนี้มันดีนักหรือไง เมียพี่ก็ไม่ต่างอะไรจากฉัน”
“ต่างสิ เพราะชุ่มเป็นเมียพี่ เป็นคนที่พี่รัก แต่ที่เป็นแบบนี้เพราะเขาจำพี่ไม่ได้ พี่จะรอจนกว่าชุ่มจะจำพี่ได้ ถึงจะต้องรอไปตลอดชีวิต...พี่ก็จะรอ”
“ถ้าคุณไม่อยากเสียนายทัดไปอย่างที่ดิฉันเคยเสียคนรัก คุณจะต้องระวังคุณนวลให้ดี”
เกลียวกำมือแน่นก่อนจะยกขึ้นมาปาดน้ำตา
“ฉันจะไม่ให้พี่มีวันเสียพี่ทัดให้กับผู้หญิงร้ายกาจแบบนั้นเป็นอันขาด”
แววตาเกลียววาวโรจน์ด้วยไฟแห่งความริษยา
บริเวณโถงรับแขก ระพีลงนั่งลงด้วยสีหน้าบึ้งตึง
“ระพีไม่ยอมนะคะคุณแม่ พี่เทิดถึงขนาดลงมือฉุดนังน้อย เป็นแบบนี้ต่อให้มีร้อยพี่ อัฐก็คงจะขวางพี่เทิดไม่ได้แล้ว”
“ระพี แกจะตีโพยตีพายให้มันได้อะไรขึ้นมา”
“ระพีก็ไม่ต่างจากคุณแม่หรอกค่ะ เวลาอยากได้อะไรก็ต้องได้ คุณแม่อยากได้ใครคุณแม่ก็ต้องได้ ไม่ว่าจะใช้วิธีไหนก็ตาม!”
ระพีมองแม่อย่างมีความนัย
“แกพูดอะไรของแก”
ระพีชะงักไป
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ระพีก็แค่พูดไปตามที่เห็น”
รำพึงจบความสงสัย หันมาเปลี่ยนเรื่องเป็นปรามระพี
“ฟังแม่นะระพี แม่น้อยนั่นออกจะจืดชืด ถ้าคนอย่างแกไม่มีน้ำยาพอจะมัดใจพ่อเทิด ก็อย่าหวังจะชนะมันได้เลย”
ระพีไม่พอใจ
“คุณแม่!”
ระพีฟึดฟัดออกไป ชนกับจวงที่วิ่งหน้าเริ่ดเข้ามา จวงล้ม
“ว้าย! .ตาเถรหกตกใจหมดเจ้าค่ะ คุณหนูระพีเป็นอะไรไปเจ้าคะทูนหัวของ บ่าว ทำไมปึงปังเหมือนโดนผีเข้าเลยเจ้าคะ”
“ผีบ้าเข้าสิงตามเคย...แล้วเอ็งวิ่งหน้าเริ่ดมามีอะไรนังจวง”
“มีคนมาหาคุณรำพึงเจ้าค่ะ”
“ใคร มาเอาป่านนี้”
“ที่คุณรำพึงวางเหยื่อล่อปลาไว้ ตอนนี้ปลาติดเบ็ดแล้วเจ้าค่ะ”
จวงยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ว่าแผนของเจ้านายชะงัดทุกที รำพึงยิ้มพอใจ
รำพึงเดินเข้ามา เกลียวยืนอยู่
“ตัดสินใจได้แล้วใช่มั้ย”
“ฉันไม่อยากเสียพี่ทัดไป”
“ถึงเวลาบอกลาคุณนวลซะที”
รำพึงเดินเข้าไปจ้องหน้าเกลียว
“ถึงเวลาที่คนอย่างนั้นจะได้รับความเจ็บปวดซะบ้าง อย่าให้ใครแย่งของรักของเราไปได้”
“ฉันต้องทำยังไง”
แววตาของรำพึงมีแผนร้าย ในขณะที่แววตาของเกลียวเต็มไปด้วยความเจ็บแค้น
ระพีทุบเตียงด้วยความโมโห
“ใครว่าคนอย่างระพีไม่มีน้ำยา”
ระพีคิดเรื่องที่เทิดดูถูกเอาไว้
เทิดผลักระพีกระเด็นล้มลงกับพื้น
“อย่าเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคุณน้อยอีก เพราะมันตลกสิ้นดี คนอย่างเธอเทียบกับคุณน้อยไม่ได้เลยสักนิด ถ้าใครได้เธอไป คนนั้นดวงตกชัดๆ”
ระพีได้ยินว่า รำพึงเคยทำเสน่ห์
“หรือเราจะพาคุณอัฐไปทำเสน่ห์ใส่คุณน้อยไปเลยดีเจ้าคะ”
“ไม่ดีหรอก”
“ไม่ดีจริงหรือเจ้าคะ ถ้าไม่ดีแล้วคุณรำพึงทำทำไม”
“คุณแม่เคยทำเสน่ห์”
ระพีคิดถึงคำพูดหมอไสย์
“ข้าเอาของดีมาประเคนให้ตรงหน้า ถ้าไม่เอาก็โง่เต็มที!”
ระพีดวงตาวาวโรจน์
“ในเมื่อไม่มีใครช่วยระพี ระพีก็จะลงมือเอง”
ไฟโหมกระหน่ำที่กระท่อมแห่งหนึ่ง ทัดถูกมัดไว้กับต้นไม้ ทัดตกใจพยายามดิ้นรนให้หลุดจากการถูกมัด แล้วนวลกับน้อยก็ค่อยๆเดินมาที่หน้ากระท่อม ทัดเห็นตะโกนเรียก
“ชุ่ม...คุณน้อย”
นวลกับน้อยยืนมองเขาน้ำตาไหล ก่อนที่จะค่อยๆเดินเข้าไปในกองไฟ
“ชุ่มอย่าเข้าไป คุณน้อย อย่าเข้าไป”
นวลจูงมือน้อย เดินเข้ากองไฟไป ทัดตะโกนลั่น
“ไม่!”
ภายในห้องนอน ทัดสะดุ้งเฮือกตื่นขึ้นมา เหงื่อเต็มกาย ร่างปะทุไปด้วยความร้อน
“ทำไมเราฝันแบบนี้”
ทัดรู้สึกไม่สบายใจ
ภายในห้องนอนคุณพระเกิด นวลนั่งปักผ้าอยู่ นวลคิดถึงคำพูดของเกลียว
“คุณนวลกลับขึ้นเรือนไปเถอะค่ะคนที่คุณนวลควรจะดูแลน่าจะเป็นคุณพระเกิดมากกว่า ไม่ใช่เหรอคะ”
คุณพระเกิดกลับเข้ามาในชุดทำงาน เห็นนวลนั่งเหม่อจึงเรียก
“แม่นวล”
นวลตกใจเข็มตำมือ!
“อุ้ย!”
คุณพระเกิดเห็นรีบเข้าไปจับมือนวลขึ้นมา เห็นเลือดที่มือนวล คุณพระเกิดดึงมือนวลขึ้นมาใช้ปากซับห้ามเลือดให้นวล
นวลมองผู้ชายตรงหน้าก่อนค่อยๆดึงมือออกมา
“ไม่เป็นไรค่ะคุณพี่ แค่เข็มตำนิดเดียว”
คุณพระเกิดมองนวลที่อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะรวบตัวนวลเข้ามากอด
“แม้เจ็บเพียงนิดเดียว พี่ก็ไม่ต้องการให้นวลเจ็บ”
นวลรู้สึกผิด คุณพระเกิดผละตัวออก
“จริงๆ พรุ่งนี้พี่ต้องไปดูสมุนไพรที่มากับเรือจากพระนคร แต่พี่คงของด ช่วงนี้มีแต่เรื่อง พี่กลัวว่านวลกับแม่น้อยจะมีอันตราย”
“อย่าให้ดิฉันกับลูกเป็นต้นเหตุให้คุณพี่ต้องเสียงานสิค่ะ ดิฉันกับลูกไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ อีกอย่างมีนายทัดอยู่ ยังไงเขาต้องปกป้องดิฉันกับลูกอยู่แล้ว”
นวลเผลอพูดออกมา คุณพระเกิดชะงักมองจนนวลรู้สึก
“เดี๋ยวนี้นายทัดเป็นคนสำคัญของเมียกับลูกพี่ไปซะแล้ว”
“ดิฉันหมายถึงว่าที่เรือนยังมีผู้ชายอยู่บ้าง ไม่ใช่มีแต่ลำพังผู้หญิง คุณพี่อย่าห่วงเลยค่ะ ไปทำงานเถอะค่ะ”
“เอาเป็นว่า ถ้าไม่มีเหตุจำเป็นจริงๆ นวลกับลูกก็อย่าออกจากเรือน รอพี่กลับมาก่อน”
“ค่ะ”
นวลรับคำสามี คุณพระเกิดเดินไป ก่อนหันมามองหลังนวลอย่างกังวล
วันใหม่ ที่โถงเรือนคุณพระไว อัฐเดินออกมาจากห้อง แต่เจอรำพึงที่นั่งจิบน้ำชาอยู่
“จะไปไหนแต่เช้าพ่ออัฐ”
“ผมจะไปเยี่ยมคุณน้อย กับคุณน้านวล ครับคุณแม่”
รำพึงทำเสียงดัง
“ทำไมต้องวันนี้”
อัฐชะงักไป รำพึงรีบหาทางแก้
“เอ่อ...คือ แม่มีหนังสือที่อยากให้ลูกอ่านให้ฟังหน่อยน่ะจ้ะ ไว้ไปหาแม่น้อยวันอื่นเถอะนะ”
อัฐคิดนึดนึง
“แต่ว่า ผมเป็นห่วง”
“แม่ว่าคุณพ่อคงกลับวันนี้ แม่อยากให้ลูกอยู่รอรับคุณพ่อกับแม่ด้วย ได้มั้ยพ่ออัฐ”
อัฐเจอไม้นี้ของรำพึงจึงจำต้องยอม
“ครับคุณแม่”
บนโต๊ะอาหารที่เรือนคุณพระเกิด นวลกำลังคนจัดสำรับ มีคนใช้เป็นลูกมืออยู่ น้อยเดินเข้ามาหานวลทางด้านหลัง
“น่ากินจังเลยค่ะคุณแม่”
“ที่มาชมแม่เนี่ย เพราะหิวล่ะสิ”
“ไม่ใช่ซะหน่อยค่ะ น้อยกำลังคิดว่าถ้าลุงทัดได้ชิมฝีมือของแม่นวล ต้องหายเร็วแน่ๆ”
ทันใดนั้นก็มีเสียง ตะโกนโหวกเหวกเรียกนวล
“แย่แล้วค่ะ คุณนวล แย่แล้ว”
เกลียววิ่งตรงเข้ามาหานวล ดูท่าทีร้อนรน
“คุณนวลคะแย่แล้วค่ะ”
“เกิดอะไรขึ้นคะคุณเกลียว”
“คุณพระเกิดถูกโจรทำร้าย ระหว่างทางไปที่ท่าเรือค่ะ”
“คุณพี่/คุณพ่อ”
บ่าวไพร่พากันตกใจ
“พอดีเจ้าหน้าที่มาแจ้งท่านเจ้าคุณ ดิฉันได้ยินก็เลยรีบเอาข่าวมาบอก”
“ตอนนี้คุณพี่อยู่ที่ไหน”
“คุณพระบาดเจ็บสาหัส ยังเดินทางกลับมาไม่ไหว คณะเลยให้พักอยู่กลางป่าค่ะ”
นวลตกใจมาก
“แม่จะไปดูคุณพ่อ แม่น้อยอยู่เรือนนะลูก อย่าไปไหน”
“ไม่ค่ะ น้อยจะไปกับแม่นวล”
เกลียวตกใจ
“ไม่ได้นะคะ แม่น้อยอย่าไปดีกว่าค่ะ มันอันตราย!”
“น้อยขอไปด้วยนะคะคุณแม่ น้อยพอรู้เรื่องสมุนไพร คงจะพอช่วยคุณพ่อได้ ให้น้อยรออยู่นี่ น้อยคงอยู่ไม่เป็นสุขแน่”
“คุณเกลียว ช่วยให้คนนำทางดิฉันกับแม่น้อยไปหาคุณพี่หน่อยนะคะ”
“แต่ว่าแม่น้อย...”
“อย่ามัวชักช้าดีกว่าค่ะ รีบไปกันเถอะ”
นวลกับน้อยรีบไป เกลียวมองตามสองแม่ลูกอย่างเย็นชา
เกลียวเดินนำนวลกับน้อยมาหยุดที่กระท่อมกลางป่า
“ที่นี่แหละค่ะ”
“ทำไมไม่เห็นมีคณะของคุณพี่อยู่เลย”
“คุณน้าเกลียวพาเรามาถูกแน่นะคะ”
เกลียวดูอยู่ไม่เป็นสุข ตอบลนลาน
“แน่สิคะ”
ทันใดนั้นลูกน้องชายร่างกำยำ 2 คนก็โผล่ออกมาจากกระท่อม นวลกับน้อยมีท่าทีระวัง
“พวกแกเป็นใคร”
ไม่มีคำพูดใดๆ ลูกน้องพุ่งเข้าจับตัว 2 แม่ลูก นวลกับน้อยวิ่งหนี แต่ไม่ทันถูกรวบตัวไว้ได้
“ปล่อยนะ /ปล่อยฉัน”
ลูกน้องคนแรกหันไปพูดกับเกลียว
“งานของคุณเกลียวเสร็จแล้ว แต่นายสั่งว่าให้คุณเกลียวรออยู่นี่ก่อน”
นวลกับน้อยตกใจหันไปมองเกลียวอย่างไม่เชื่อหู
“คุณเกลียว?!”
“น้าเกลียวทำแบบนี้กับน้อยกับแม่นวลได้ยังไง”
เกลียวเริ่มสั่นกลัว
“น้าไม่ได้ตั้งใจจะทำแม่น้อย ก็น้าบอกแล้วไม่ให้แม่น้อยมา”
“คุณเกลียว อย่าให้พวกเขาทำอะไรเราสองแม่ลูกเลยนะ ฉันขอร้อง”
“ไม่ต้องพูดมาก...ยังไงวันนี้พวกเอ็งก็ไม่รอด”
น้อยกัดมือโจร พุ่งจะไปช่วยนวล
“โอ้ย!”
“แม่น้อย...ระวัง”
โจรกระชากแขนน้อยกลับมา น้อยเจ็บ ร้องเสียงหลง นวลกระทืบเท้าโจร วิ่งจะเข้าไปหาน้อย แต่โจรอีกคนดึงนวลและจับนวลเหวี่ยงออกไป นวลล้มลงหัวไปกระแทกพื้นอย่างแรง น้อยเห็นตะโกนลั่น
อ่านละคร บ่วงบาป ตอนที่ 15/3 วันที่ 15 มี.ค. 56
ละครเรื่อง บ่วงบาป บทประพันธ์ : อัจฉรียาละครเรื่อง บ่วงบาป บทโทรทัศน์ : พอวาสน์-นันทพร
ละครเรื่อง บ่วงบาป กำกับการแสดง : กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง บ่วงบาป แนวละคร : ดราม่า
ละครเรื่อง บ่วงบาป ผลิต : บ้านละคอนโดย อรพรรณ วัชรพล
ละครเรื่อง บ่วงบาป ออกอากาศทุกวันพุธและพฤหัสบดี เวลา 20.15 น.
ระยะเวลาออกอากาศ : เริ่ม กุมภาพันธ์ ทางไทยทีวีสีช่อง3
ที่มา manager