อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 18 วันที่ 25 มี.ค. 56

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 18 วันที่ 25 มี.ค. 56

“มันชื่อเชิด เป็นสามีเก่าลิต้า”
อสิตแปลกใจ “ทำไมผมไม่เคยรู้เรื่องนี้”
“เค้าไม่ได้จดทะเบียนกัน แล้วก็เลิกกันตั้งนานก่อนมาเจอคุณ” ปรารภแปลกใจ “ผมไม่คิดว่าลิต้าจะยังติดต่อมันอยู่”
อรชาพูดบอกเสียงเบาไม่อยากให้อสิตสงสัย “ใช่คนเดียวกับคนที่เราเจอที่ไร่หรือเปล่า”
“ใช่ครับ”

“อรเคยเจอมันด้วยเหรอ” อสิตแปลกใจ
อรชาอึกอักไม่กล้าตอบ กลัวอสิตเป็นห่วงอนุชและเกรงใจปรารภ ปรารภพยักหน้าให้อรชาบอกอสิต

อรชาบอกเสียงอ่อย กลัวความผิด “ค่ะพี่สิต นายคนนี้พยายามฆ่ายัยนุชตอนอยู่ที่ไร่ แต่โชคดียัยนุชไม่เป็นไร”
อสิตไม่พอใจ “เรื่องสำคัญแบบนี้ทำไมถึงไม่บอกพี่”
“ตอนนั้นอรกลัวพี่สิตเป็นห่วงนี่คะ”
อสิตเอามือกุมขมับ พูดไม่ออก ทันใดนั้นเสียงมือถือดังขึ้น

อสิตรับสายคุยโทรศัพท์อย่างตื่นเต้น
“ว่าไงนะครับ ได้เบาะแสคนร้ายที่ทำร้ายนุชแล้ว”
อรชา ปรารภที่ยืนฟังอยู่ด้วย ยิ้มออกมาด้วยความดีใจ
อสิตอสิตกดตัดสาย “คราวนี้แกดิ้นไม่หลุดแน่ไอ้กร้าว”
อสิตพูดด้วยความเคียดแค้น ชิงชังกร้าว

ทางด้านกร้าวกับกรวิกยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์ในร้านขายปืน คนขายดูปืนที่กร้าวเจอที่บ้าน
“ปืนไทยประดิษฐ์ ไม่มีทะเบียน” แล้วส่งปืนคืนกร้าว “คงตามหาเจ้าของยาก”
“คุณพอจะรู้จักไหม ใครที่ทำปืนแบบนี้บ้าง”

สามคนเดินทางมาที่โรงพักในเวลาต่อมา กำลังดูภาพจากกล้องวงจรปิดในห้องสอบสวน เป็น ช่วงเวลาที่อนุชถูกทำร้าย แต่เป็นภาพมุมสูงระยะไกล ทางเลี้ยวไปห้องอนุช (ไม่ได้เห็นคนเข้า และเห็นหน้าคนในวีดีโอไม่ค่อยชัด
ดูเสร็จตำรวจถามอสิต อรชา ปรารภ ที่นั่งดูภาพจากกล้องวงจรปิดนั้นอยู่
“เป็นไงครับ เห็นใครผิดสังเกตหรือเปล่า”
อรชาและปรารภเห็นหมอพยาบาลเดินผ่านไปมา ก่อนจะเห็นอสิตเดินออกมา ทุกอย่างดูปกติ
“นั่นพี่สิตใช่มั้ยคะ”
อสิตเห็นภาพตอนตัวเองเดินออกมา ก็จำได้
“ใช่ ตอนนั้นลิต้าโทร.บอกพี่ว่ามันมา” อสิตหมายถึงกร้าว ก่อนจะบอกกับตำรวจ “ฟอร์เวิร์ดไปตอนที่มันเข้ามาเลยครับคุณตำรวจ”
ตำรวจกดฟอร์เวิร์ดไปตอนที่กร้าวเข้ามา
“นั่นไง หลักฐานชัดเจนขนาดนี้ยังจะปากแข็งอีก”
หลังจากนั้นไม่นาน ก็เห็นพยาบาลพาตัวอนุชออกจากห้องมา กร้าว ชายธง กรวิกตามหลังมาด้วยความเป็นห่วง
ปรารภ สงสัย “แล้วผู้หญิงคนนั้นใครครับ”
ทุกคนดูภาพในกล้อง เห็นผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งทุกคนไม่รู้ว่าที่แท้เป็นลลิตา เดินออกมาจากห้องอนุช แต่เห็นหน้าไม่ชัด
“เข้าไปตั้งแต่เมื่อไหร่”
ตำรวจกดฟอร์เวิร์ดกลับไปหลังจากอสิตออกไปไม่นาน เห็นลลิตาเดินมาหยุดมองซ้ายมองขวา ก่อนจะหยิบผ้ามาคลุมผม เดินเลี้ยวไปทางห้องอนุช
อรชาตกใจ “ก่อนคุณกร้าวจะมา”
“ไม่มีภาพชัดกว่านี้เหรอครับคุณตำรวจ” ปรารภถามตำรวจ
“กล้องตัวนี้ใกล้ทางเดินที่สุดแล้วครับ”
อสิตสะดุดใจนึกสงสัย “ช่วยย้อนภาพกลับไปหน่อยได้มั้ยครับ”
ตำรวจกดย้อนภาพกลับไปที่ผู้หญิงคนนั้นหยุดมองซ้ายมองขวา ก่อนจะหยิบผ้ามาคุลมผม แล้วเดินเลี้ยวไป
ภาพลลิตาเดินมาหยุดตรงอสิตซ่อนตัวอยู่ เอาผ้ามาคุลมผม แล้วเดินออกไป ผุดขึ้นมาในหัว อสิตเอ่ยขึ้นอย่างมั่นใจ
“ผมรู้แล้วว่าใคร”

ฝ่ายกร้าวยังเดินเข้าออกร้านขายปืนเถื่อนกับกรวิก คนขายอีกร้านหนึ่งมองปืนที่กร้าวนำมา เงยหน้ามองกร้าวอย่างชั่งใจ กร้าวรู้ทันรีบพูดสำทับ

“ผมแค่อยากได้ข้อมูล ไม่คิดจะทำให้คุณเดือดร้อน”
คนขายตัดสินใจบอก “ครับ ปืนนี่ผมทำเอง”
“คุณขายให้ใคร” กร้าวตื่นเต้น
คนขายอึกอัก กร้าวหยิบเงินห้าพันออกมาถือไว้ คนขายเห็นเงินก็ตาโต
“เป็นผู้หญิง สวยๆ”
กรวิกบอกกับกร้าวทันที “นังหมาบ้าลิต้าแน่!
กร้าวมองหน้ากับกรวิก แล้วหยิบเงินออกมาอีก
“ขายไปเมื่อไหร่” กร้าวถาม
คนขายมองเงิน “สองสามวันก่อน”
กร้าวส่งเงินให้แล้วรับปืนกลับคืนมา
“เป็นช่วงเดียวกับที่นุชกินยาฆ่าตัวตายพอดีนะคะอากร้าว”
“หรือนุชโดนบังคับให้กิน” กร้าวตั้งข้อสังเกต

เหตุการณ์ที่โรงพยาบาล หมอถอดเครื่องช่วยหายใจให้อนุช ชายธงดีใจมาก ถามหมอ
“นุชไม่ต้องใช้เครื่องช่วยหายใจแล้วเหรอครับ”
“ร่างกายคนไข้ฟื้นตัวเร็ว ไม่กี่วันก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้วล่ะครับ”
ชายธงไหว้ “ขอบคุณครับหมอ”
หมอรับไหว้แล้วเดินออกไปกับพยาบาล ชายธงตรงเข้ามาหาอนุช
“จะได้กลับบ้านแล้วนะนุช”
อนุชพยายามพูด “ขอบใจมากนะชายธง”
“นุชไม่ต้องกลัวว่าไอ้กร้าวมันจะมาทำร้ายนุชอีกแล้วนะตอนนี้พี่สิตกับพี่อรแจ้งจับไอ้กร้าว ข้อหาพยายามฆ่าแล้ว”
อนุชตกใจ “อะไรนะ!”
“ก็ไอ้กร้าวมันพยายามฆ่านุชครั้งแล้วครั้งเล่า” ชายธงพูดอย่างแค้นใจ
“คุณกร้าวอาจจะทำร้ายนุช แต่เขาไม่เคยคิดจะฆ่านุชคนที่จะฆ่านุชคือพี่ลิต้า” อนุชบอก
“สองคนนั้นคงร่วมมือกัน” ชายธงไม่วายคิดร้ายกับกร้าว
“ไม่จริงชายธง! คุณกร้าวไม่มีทางทำอย่างนั้น ชายธงช่วยโทร.บอกพี่สิตกับพี่อรหน่อย นุชกลัวว่าพี่ลิต้าจะย้อนมาทำร้ายทุกคน”
ชายธงพยักหน้ารับ “ได้...เดี๋ยวเรามานะ” ชายธงเดินออกไปเอาที่ชาร์จแบตในรถ

ตรงมุมหน้าห้องพักอนุชในโรงพยาบาล แหวนเปิดประตูห้องเดินออกไปอย่างรีบเร่ง ลลิตาที่ซุ่มแอบดูอยู่อย่างสิ้นหวังด้วยความกลัว พึมพำออกมาด้วยความเจ็บใจ
“คราวนี้แกไม่รอดแน่”
ลลิตาเดินตรงไปที่หน้าห้องอนุช

อนุชนึกขึ้นได้ว่าชายธงให้ไอแพดตนไว้ จึงพยายามเอื้อมมือหยิบไอแพดที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียงนอน มาเปิดวิดีโอคอลหาอสิต อรชา

สามคนอยู่ในรถที่กำลังขับมาตามทาง สักครู่หนึ่งจึงเห็นวิดีโอคอลรูปหน้าอนุชในมือถืออรชา อรชาร้องบอกอสิต อย่างดีใจ ปรารภ ซึ่งขับรถอยู่ ดีใจด้วย
“ยัยนุชโทรมา...” อรชารีบพูดกับอนุช “หมออนุญาตให้ถอดเครื่องช่วยหายใจแล้วเหรอจ๊ะ”
อนุชยิ้มตอบ “ค่ะพี่อร...แต่นุชมีเรื่องสำคัญกว่านั้นจะบอก”
อรชาแปลกใจ “เรื่องอะไรเหรอ”
“พี่ลิต้า” อนุชไอแค่กๆ
“พี่ลิต้าทำไมนุช”
อรชาถามด้วยความแปลกใจ

ขณะที่อนุชกำลังจะตอบอรชา แต่ได้ยินเสียงลลิตาดังมาเสียก่อน
“แหม หายใจได้แล้วเหรอจ๊ะนุช”
อนุชตกใจหันขวับไปเห็นลลิตายืนยิ้มอยู่หน้าประตูห้อง หน้าตาท่าทางไม่เป็นมิตร
“พี่ลิต้า”
อนุชค่อย ๆ วางไอแพดลงบนโต๊ะหัวเตียงโดยยังไม่ได้ปิดโปรแกรม

อรชาเห็นภาพลลิตาเดินเข้ามาข้างเตียง ก็ร้องบอกอสิตด้วยความตกใจ
พูดเสียงเบา กลัวเสียงเข้าเครื่อง “พี่ลิต้ามา”
อสิตตกใจรีบหันมาดูภาพในมือถืออรชา

ฝ่ายลลิตาเดินนวดนายเข้ามาหาอนุช
“ใช่ !!! พี่เอง คิดว่าสมองขาดออกซิเจนจนจำอะไรไม่ได้ซะอีก”
“ทำอย่างนี้ ต้องการอะไร”
ลลิตายิ้มร้ายหน้าตาน่ากลัว “ชีวิตแกไง”
อนุชถอยหนี กลัวจริงๆ “อย่าเข้ามานะคะ”
“แหม พี่ล้อเล่นนิดเดียวเอง”

ลลิตายิ้มหวาน ขณะเดินเข้าไปกระชากตัวอนุชกลับมาเต็มแรง
อสิตอยู่ในรถเห็นภาพเหตุการณ์ในมือถืออรชา ลลิตากำลังจับตัวอนุชให้นอนลง

“อย่าทำอะไรนุชนะพี่ลิต้า”
ทันใดนั้นภาพหน้าจออรชาก็ค้าง สัญญาณไม่ดี
อรชาใจเสียเอามือถือเคาะกับสันมือ “พี่ลิต้า พี่ลิต้า”
อสิตใจเสียร้องบอกปรารภ
“ขับเร็ว ๆ สิรภ”
รถที่ปรารภขับเลี้ยวขึ้นลานจอดรถของโรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว

ฝ่ายอนุชพยายามแข็งขืน แต่สู้แรงลลิตาไม่ได้เพราะร่างกายยังอ่อนเพลียอยู่
“ปล่อยนุช”
“จะดิ้นทำไม เดี๋ยวไม่มีแรงหายใจหรอก”
อนุชหยุดดิ้น กลัวจนร้องไห้ออกมา “พี่ต้องการอะไร จากนุชกันแน่”
ลลิตาประคองอนุชนอนลงบนเตียง แล้วค่อย ๆบรรจงห่มผ้าให้ หน้าตาท่าทางเหมือนพวกโรคจิต
“ต้องการอะไรเหรอ พี่แค่สำนึกผิดที่ทำไม่ดีกับนุช อยากกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดี กลับมาอยู่กับพี่ชายของเธอ”
“แล้วคุณกร้าวล่ะ”
“พี่มันก็แค่เครื่องมืออำนวยความสะดวก ไม่ต่างอะไรกับหม้อหุงข้าว หรือว่าเครื่องดูดฝุ่นของเค้า ให้โอกาสพี่อีกครั้งนะจ๊ะ”
อนุชใจดีสู้เสือ “นุชไม่เชื่อ พี่มันงูพิษ ไม่รู้จะแว้งกัดอีกเมื่อไหร่”
ลลิตาหันขวับมาหน้าตาดุดัน อนุชตกใจ ลลิตายิ้มหวาน
“ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะ หรือว่าไม่อยากหายใจแล้ว งั้นพี่สงเคราะห์ให้”
อย่างไม่ทันตั้งตัว ลลิตากระชากหมอน กดหน้าอนุชตั้งใจให้ขาดอากาศหายใจ อนุชพยายามดิ้นสู้ แต่สู้แรงลลิตาไม่ได้

สามคนลงจากรถ จู่ๆ ภาพที่วีดิโอคอลในมืออรชาที่ค้างอยู่ติดขึ้นมาอีก เห็นลลิตาเอาหมอนกดหน้าอนุช อรชาร้องด้วยความตกใจ
“อย่าค่ะพี่ลิต้า อย่าทำนุช”
ทันใดนั้น ภาพหน้าจอมือถืออรชาก็ค้างอีก สัญญาณไม่ดี อรชาเอามือถือเคาะกับสันมือ
อสิตทนดูไม่ได้ร้องบอกปรารภ
“โทรเรียกรปภ. รภ โทรเรียกรปภ.”
ปรารภรีบกดมือถือเรียกรปภ. ก่อนทั้งสามจะกึ่งเดินกึ่งวิ่งที่ห้องอนุช

ลลิตาตะคอกอนุช ที่ถูกหมอนกดหน้าอยู่
“ฉันมาขอโอกาสแกดี ๆ แต่แกกลับผลักไสฉัน อยากให้ฉันถูกจับมากใช่มั้ย ได้ ! ฉันอยากจะรู้นัก ถ้าแกเหลือแต่ร่างไม่มีลมหายใจ ใครหน้าไหนจะสนใจแก”
ลลิตากดหมอนกับหน้าอนุชแรงขึ้นอีก อนุชพยายามดิ้นสู้ แต่สู้แรงลลิตาไม่ได้ ก่อนที่มือไม้จะค่อยๆ อ่อนลง แล้วแน่นิ่งไป
อสิต อรชา และปรารภ เดินกึ่งวิ่งมาตามทางเดินในโรงพยาบาล
ปรารภที่โทร.มือถืออยู่ หันมาบอกอสิต
“สายไม่ว่างเลยครับ”
อสิตเจ็บใจ รีบวิ่งไปช่วยน้องไม่คิดชีวิต

ลลิตาเห็นอนุชแน่นิ่งไป รีบเปิดหมอนออก เอามืออังดูลมหายใจ
“ยังไม่ตาย” ลลิตาเริ่มลนลาน หวาดกลัว “ทำยังไงดี”
ลลิตาวิ่งไปที่หน้าต่าง เห็นว่าเปิดออกไปข้างนอกได้ เมื่อได้ความคิดจึงรีบกลับมาที่ร่างอนุชที่นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียง
“ถ้าฉันจับแกโยนไป ก็ไม่มีใครรู้ว่าฝีมือฉัน เค้าคงคิดว่าแกฆ่าตัวตายแน่ๆ”

บนหน้าจอมือถืออรชาที่ค้างอยู่ เกิดติดขึ้นมาอีก อรชาเห็นลลิตากำลังจะลากตัวอนุชโยนหน้าต่าง
อรชาที่วิ่งตามหลังอสิตปรารภมากรีดเสียงดัง
“อย่าทำอะไรนุช พี่ลิต้า”
อรชาเข่าอ่อนทรุดลง อสิตชะงักหันไปมอง ปรารภตกใจรีบวิ่งเข้าไปดู
“คุณอร”
แหวนพยายามโทร.หาอสิต แต่โทร.ไม่ติด เดินเข้ามาพอดี แหวนดีใจ
“แหวนกำลงจะโทรหาคุณพอดี” พอเห็นอรชาร้องไห้ก็งง “มีอะไรกันเหรอค่ะ”

อสิตไม่สนใจรีบวิ่งไปดูอนุช แหวนมองตามงง ๆ
ขณะที่ลลิตาที่กำลังจะลากอนุชไปโยนหน้าต่าง ได้ยินเสียงอรชากรีดร้องหันขวับมาตามเสียง หันมองไปรอบๆ ห้อง ก่อนจะเห็นไอแพดวางอยู่ จึงวางตัวอนุชลง หยิบไอแพดขึ้นมาดู

อรชาร้องบอกลลิตา
“อย่าทำอะไรนุชนะคะพี่ลิต้า อยากได้อะไรอรให้ทุกอย่าง”

ลลิตาเห็นภาพอรชาในไอแพดก็รู้ว่าทุกคนเห็นภาพทั้งหมดแล้วก็รับไม่ได้
“ไม่จริง”
และเห็นภาพอสิตบนหน้าจอไอแพด
“ปล่อยตัวนุช เดี๋ยวนี้ลลิต้าไม่อย่างนั้น เจอดีแน่”

อสิตรีบวิ่งไปที่ห้องอนุช

“เป็นไปไม่ได้”
ลลิตาร้องลั่น ตกใจรีบทิ้งไอแพดลง ลลิตาหันรีหันขวางจะหนีไปทางไหน แต่ไม่มีทาง ตัดสินใจวิ่งออกไปที่ประตู แต่พอเปิดประตูเป็นจังหวะเดียวกับที่อสิตพุ่งเข้ามาพอดี ลลิตากรีดร้องเสียงดัง ด้วยความรู้สึกตกใจกลัวสุดขีด
“อย่าทำอะไรลิต้า ลิต้ากลัวแล้ว ลิต้ากลัวแล้ว”
ปรารภ อรชาเห็นอนุชที่นอนแน่นิ่งอยู่ก็ตกใจ รีบเข้าไปช่วย
“นุช!!”
ปรารภ อรชา รีบวิ่งเข้าไปดูอนุชที่นอนไม่ได้สติอยู่

อสิตลากตัวลลิตาออกมา ลลิตาร้องไห้ด้วยความกลัว
“คุณกร้าวเป็นคนใช้ลิต้ามา หลอกให้ลิต้าแก้แค้นแทน ปั่นหัวเราสองคนให้ทะเลาะกัน แต่ตอนนี้ลิต้าสำนึกผิดแล้ว ให้โอกาสลิต้าอีกครั้งนะคะสิต”
“พูดแต่เรื่องเดิมๆ จะโกหกผมไปถึงไหน”
“ลิต้าไม่ได้โกหก แต่เราสองคนกำลังจะตกเป็นเหยื่อนะคะ”
เสียงกร้าวดังแทรกเข้ามา “เหยื่ออะไร”
ลลิตาหันไปเห็นกร้าวเดินเข้ามาก็ตกใจ
“คุณกร้าว”
“ผมถามว่าเหยื่ออะไร”
ลลิตาแกล้งทำเป็นสำนึก “ก็เรื่องที่คุณปั่นหัวลิต้าให้เกลียดสิต ทำร้ายนุชนี่ไงคะ”
“คุณพูดอะไรออกมาลิต้า” กร้าวเดือดดาล
“ความจริงยังไงคะคุณต้องการให้สิตเกลียดลิต้า ทำร้ายลิต้า เพราะอยากให้สิตตรอมใจตายเหมือนพ่อคุณ”
“ถ้าผมจะทำผมทำเอง ไม่จำเป็นต้องใช้นกสองหัวอย่างคุณ” กร้าวพูดใส่หน้า
ลลิตาเยาะ “พอหมดประโยชน์ก็เฉดหัวทิ้ง”
กร้าวรู้ทันกวนกลับ “ช่วยไม่ได้โง่เอง”
ลลิตากรี๊ดแตก “เห็นมั้ยค่ะสิต มันยุพวกเราให้แตกกัน” ลลิตาหันมาฉอเลาะกับอสิต “อย่าหลงกลมันนะคะ ลิต้ารักสิตค่ะ ลิต้ารักสิต”
ลลิตาเข้าไปกอดจูบอสิต อสิตปัดป้องด้วยความรำคาญ
“หยุดเดี๋ยวนี้นะลิต้า”
“ทำไมล่ะคะ ลิต้ารักสิตคนเดียว”
อสิตพยายามแก้ออกอย่ารำคาญ “ผมบอกให้หยุด”
ลลิตาพูดรัวเร็ว เริ่มสติแตก “เราจะมีลูก สร้างครอบครัวเล็ก ๆ ด้วยกันฟื้นฟูวิชเวทย์ให้กลับมายิ่งใหญ่”
อสิตหมดความอดทน ตะคอกเสียงดัง “พอได้แล้ว”
ลลิตาหยุดกึก ทันใดนั้นก็เห็นตำรวจสองนายเดินเข้ามา
“เชิญไปโรงพักครับ”
ลลิตากรี๊ดสติแตก “แอร๊ย... ฉันไม่ไป ฉันไม่ไป”
ลลิตาพยายามดิ้นสู้ แต่สู้แรงตำรวจไม่ได้

ครู่ต่อมาตำรวจหิ้วปีกลลิตาที่ร้องไห้สติแตกด้วยความกลัว
“ฉันก็วิชเวทย์คนนึงเหมือนกัน สมควรได้รับการปฏิบัติอย่างมีเกียริติ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ฉันบอกให้ปล่อย ปล่อย”

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 18 วันที่ 25 มี.ค. 56

ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager