อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 11/5 วันที่ 11 มี.ค. 56

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 11/5 วันที่ 11 มี.ค. 56

“ฉันจะบอกให้เอาบุญ เผื่อแกจะหายโง่ก่อนตาย เอกสารที่แกเซ็นเมื่อวันก่อน เป็นเอกสารยกบ้านหลังนี้ให้ฉันพร้อมใบมอบอำนาจ แล้วแกยังโง่เซ็นสัญญากู้เงินร้อยล้านจากคุณกร้าว”
อสิตตกใจ
“ร้อยล้าน”
“ก็เงินสินสอดนั่นไง คุณกร้าวเขาไม่ได้ให้ฟรีๆ อย่างที่พวกแกคิดหรอก”
อสิตช็อค
“ไม่จริงใช่มั้ย”

“ตอนนี้แกหมดตัว ไม่มีบริษัท ไม่มีที่ซุกหัวนอนแถมยังเป็นหนี้คุณกร้าวร้อยล้าน แกก็เลยไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไป กินยาฆ่าตัวตายหนีหนี้ สมเหตุสมผลดีมั้ย”

อสิตตกใจ โกรธมาก พยายามจะจับตัว ลลิตาขยับหนี
“แต่ไม่ต้องห่วง พอแกตาย น้องๆ ของแกก็ต้องใช้หนี้แทนแก”
“เลว นังสารเลว ฉันไม่น่าไว้ใจงูพิษอย่างแก”
อสิตคลื่นไส้ จะอาเจียนเพราะฤทธิ์ยา ทรมาน ลลิตาหัวเราะ
“อย่าโกรธฉันเลย ถ้าจะโกรธ ก็โกรธความโง่ของตัวเองเถอะ”

สายตาอสิตเห็นภาพลลิตาพร่ามัวเต็มที เขาเอื้อมมือจะจับขาลลิตาไว้ นางมารร้ายเตะมือออกแล้วเดินหนีไปจากห้องอย่างไม่แยแส
ครู่ต่อมา ลลิตานั่งยืดวางมาดนางพญา อยู่บนโซฟาในห้องรับแขก มองไปรอบๆ

“ทั้งบ้าน...ทั้งบริษัท...และคุณกร้าว เป็นของฉันคนเดียว”
ลลิตาสะใจ เชิดเข้ามา
“ได้ดีแล้วไม่คิดจะแบ่งกันรึไง”
ลลิตาตกใจ
“ไอ้เชิด”
“รวยแล้วคิดจะทิ้งกันง่ายๆ แกฝันไปเถอะ”
ลลิตาจะหนี เชิดจิกผม
“โอ๊ย ปล่อยฉันนะ ทุกอย่างเป็นของฉัน แกไม่เกี่ยว”
“ไม่เกี่ยวได้ไง ฉันช่วยแกทุกอย่าง จนตอนนี้ตำรวจกำลังตามล่าตัวฉัน ฉันต้องหนีหัวซุกหัวซุน ฉันไม่ยอมให้แกเสวยสุขคนเดียวหรอก”
เชิดคว้ากระดาษเปล่ามาแผ่นหนึ่ง
“แกเซ็นยกบ้านวิชเวทย์ให้ฉันเดี๋ยวนี้”
“ไม่”
“ไม่ยอมเหรอ”
เชิดตบลลิตาหลายฉาด
“โอ๊ย”
ลลิตาล้มไปมุมหนึ่ง คว้าของได้ ก็ฟาดใส่ เชิดเจ็บ พลาดท่า ลลิตารีบหนีออกไป เชิดตามไป

อสิตเปิดประตูออกมาจากห้องและล้มลงกับพื้น มีอาการคลื่นไส้ อาเจียน ปวดท้อง ทรมานเพราะฤทธิ์ยา
“โอ๊ย ช่วยด้วย ใครก็ได้ ช่วยด้วย”
แหวนได้ยินเสียง เข้ามา เห็นอสิตก็ตกใจกลัว
“ว้าย”
แหวนกลัวอสิตตาย วิ่งหนีออกไป
“ช่วยด้วย”

เชิดตามทัน จับลลิตาโขกศีรษะกับกำแพงหลายครั้ง ลลิตาเจ็บ ศีรษะแตก เป็นแผล เชิดเอาปากกายัดใส่มือลลิตา
“เซ็นเดี๋ยวนี้”
ลลิตาเอาปากกาแทงมือเชิดแล้วสะบัดหนีไป

อรชา ปรารภและชายธงเข้ามา ทั้งสามเห็นอสิตหมดสติอยู่ที่หน้าห้อง อรชาร้องลั่น
“พี่สิต!”
อรชา ปรารภและชายธงเข้ามาประคองอสิตที่หมดสติไปแล้ว ชายธงตะลึง
“ทำไมเป็นแบบนี้”
ปรารภร้อนใจ
“เรียกรถพยาบาลเถอะ”

เชิดตบลลิตาล้มลงบนโซฟา
“ขอกันดีๆ ไม่ให้ แกลืมไปแล้วเหรอว่าฉันก็เป็นผัวแกเหมือนกัน ฉันจะเตือนความจำแก”
เชิดจะปลุกปล้ำ ลลิตากรี๊ดลั่น
“อย่านะ ปล่อยฉัน”
เสียงไซเรนรถพยาบาลดังขึ้น เชิดตกใจ คิดว่ารถตำรวจ รีบหนีไป ลลิตาเจ็บไปทั้งตัว

อสิตถูกส่งตัวเข้าห้องฉุกเฉิน หมอและพยาบาลล้างท้องช่วยชีวิตอสิตที่หมดสติ ไม่รับรู้เรื่องราว
ตอนเย็นของวันเดียวกันนั้น กร้าวอยู่ในห้องทำงานที่ออฟฟิศ กำลังดูเอกสารสัญญา ที่ลลิตาหลอกให้อสิตเซ็น และหวนคิดนึกถึงคำพูดของลุงชาติ ที่เคยเตือนสติ

“คิดบ้างมั้ยว่าหลังจากแก้แค้นสำเร็จแล้ว ชีวิตของหนูนุชจะเป็นยังไงต่อไป”
กร้าวเครียดจัด รู้สึกผิดต่ออนุชเอามากๆ

ขณะเดียวกันอนุชกระวนกระวายรอกร้าวอยู่ในห้องนั่งเล่น ไม่สบายใจเรื่องที่ลลิตาพูด
กร้าวเดินเข้ามา เพิ่งกลับมาถึง อนุชเห็นรีบเข้าไปหากร้าว
“วันนี้พี่ลิต้ามา พี่ลิต้าบอกว่าคุณแต่งงานกับฉันเพื่อผลประโยชน์ เมื่อหมดประโยชน์ ก็จะเลิกกัน คุณวางแผนอะไรไว้กันแน่”
กร้าวบ่ายเบี่ยง
“ลิต้าก็แค่อยากให้เรามีปัญหากัน”
อนุชไม่เชื่อ
“ฉันอยากคุยกับพี่สิตและพี่อร เอาโทรศัพท์มาให้ฉัน”
“จะโทร.บอกให้พี่สาวคุณพาตำรวจมาจับผมอีกเหรอ”
“ฉันแค่เป็นห่วงพี่สิต ฉันยอมอยู่ที่นี่ แลกกับความปลอดภัยของพี่สิต ฉันอยากจะแน่ใจว่าคุณรักษาสัญญา”
กร้าวพูดใส่หน้าอนุช “ไม่ต้องห่วง อสิตยังต้องใช้กรรมอีกนาน ไม่ตายง่ายๆ หรอก”
“คุณกร้าว!”
อนุชโกรธ รีบเดินหนีออกไปทันที กร้าวไม่สบายใจ รีบตามไป

อนุชตรงดิ่งเข้ามาในครัว คว้ามีดจะทำร้ายตัวเอง กร้าวตามมาเห็น รีบมาห้าม
“หยุดนะ”
“ปล่อยฉัน ฉันอยากจะรู้ว่าถ้าฉันใกล้ตาย คุณจะยอมให้ฉันออกไปจากบ้านนี้มั้ย”
กร้าวกับอนุชยื้อยุดกันไปมา
“อย่าทำบ้าๆ นะ”
“ปล่อย”
กร้าวแย่งมีดไปได้ โกรธที่อนุชคิดจะทำร้ายตัวเอง กร้าวลากอนุชออกไป
“มานี่”

กร้าวลากอนุชเข้ามาในห้องนอน พร้อมเชือกในมือ อนุชดิ้นรนขัดขืน
“จะทำอะไร ฉันจะไปหาพี่สิตกับพี่อร คุณไม่มีสิทธิ์ขังฉันแบบนี้”
กร้าวจับอนุชมัดมือสองข้างไว้กับเตียงนอน มัดมือไว้ด้วยกัน ไม่ได้มัดแยกกัน
“อยู่อย่างนี้แหละจะได้ไม่ทำร้ายตัวเองอีก”
อนุชดิ้นรน
“ปล่อยฉัน คนบ้า ฉันเกลียดคุณ เกลียดๆๆๆ”
อนุชโกรธกร้าวมาก
กร้าวออกมาจากห้อง ปิดประตูแล้วยืนพิงประตูอยู่อย่างนั้น ไม่สบายใจที่ต้องทำถึงขนาดนี้

ส่วนอนุชพยายามจะแก้เชือกแต่แก้ไม่ได้ อนุชเจ็บมือและท้อ ซุกหน้าลงกับมือที่ถูกมัด
อนุชใจไม่ดี ห่วงอสิตและอรชา
“โธ่ พี่สิต...พี่อร”
อนุชร้องไห้ กังวลใจเรื่องพี่ทั้งสองคน

ค่ำคืนนั้นอรชาเดินกระวนกระวายอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน ห่วงอสิต
“ตั้งนานแล้วหมอยังไม่ออกมา ไม่รู้พี่สิตเป็นยังไงบ้าง อรใจคอไม่ดีเลยค่ะ”
“คุณอร ใจเย็นๆก่อนนะครับ” ปรารภปลอบ
“อรเย็นไม่ไหวหรอกค่ะคุณรภ ถ้าพี่สิตเป็นอะไรไปอรจะทำยังไง”
ปรารภเข้ามากุมมืออรชา “คุณสิตต้องไม่เป็นอะไรครับ”
ด้านชายธงเห็นอรชาและปรารภให้กำลังใจกัน จึงเดินเลี่ยงออกไป ปล่อยให้ทั้งสองได้อยู่ด้วยกันตามลำพัง ปรารภจูงมืออรชามานั่ง
“เรามาช่วยกันภาวนาให้คุณสิตปลอดภัยนะครับ ตอนนี้เราคงทำอะไรไม่ได้มากกว่านี้”
อรชาสบตาปรารภ รับรู้ถึงความห่วงใย จึงรู้สึกอบอุ่น และสงบลงได้บ้าง

ชายธงเดินเข้ามาอีกมุม ไม่สบายใจกับเรื่องวุ่นวายที่เกิดขึ้น ชายธงนึกถึงธาริน หยิบโทรศัพท์มากดไล่ดูรายชื่อ ไปหยุดที่ชื่อธาริน ซึ่งมีรูปธารินด้วย
ชายธงคิดหนักว่าจะโทรหาธารินดีหรือไม่ เมื่อนึกถึงคำพูดของธาริน
“พี่ชายธงไม่เคยบอกรินสักคำว่าพี่ชายธงคิดอะไร ทำอะไร พี่ชายธงไม่เคยให้ความสำคัญกับริน”
ชายธงพิมพ์ข้อความส่งให้ธาริน ความรู้สึกของชายธงยามนั้น เคยชินกับการที่ไปไหนทำอะไรก็มีธารินอยู่ข้างๆ พอธารินไม่อยู่ก็เริ่มคิดถึง

ธารินนั่งเศร้าอยู่ที่บ้าน เสียงโทรศัพท์ดังเตือนว่ามีข้อความส่งมา จึงเปิดอ่านข้อความ แต่ต้องตกใจ
“อยู่โรงพยาบาล”
ธารินรีบโทรหาชายธง ห่วงจนลืมว่าโกรธกัน
พอชายธงรับสาย ธารินถามเป็นชุด
“พี่ชายธงเป็นอะไรคะ ทำไมต้องไปโรงพยาบาล พี่ชายธงอย่าตายนะ”
ชายธงขำ
“พี่ไม่ได้เป็นอะไร”
ธารินโล่งอก
“เกิดเรื่องกับพี่สิต พี่ชายของนุช พี่ก็เลยมาช่วย”
ธารินหมั่นไส้ ออกอาการงอน
“นุชอีกแล้วเหรอคะ เมื่อไรจะเลิกยุ่งกับบ้านนี้ซะที”
ชายธงชักหงุดหงิด “ไหนบอกว่ามีอะไรให้บอกไง พอบอกความจริงก็งอนอีก จะเอายังไงกันแน่ พี่ทำตัวไม่ถูก ถ้าบอกแล้วมีปัญหา วันหลังจะได้ไม่บอก”
ธารินเจื่อน
“รินขอโทษค่ะ”
“พี่ก็ขอโทษด้วยที่ผ่านมามีอะไรไม่เคยบอก ต่อไปนี้พี่จะบอก รินจะได้สบายใจ เราจะได้ไม่ต้องทะเลาะกัน”
ธารินรู้สึกดีขึ้น
“ขอบคุณค่ะ”
ชายธงยิ้ม
“แล้วก็...พี่ดีใจที่รินเป็นห่วงพี่”

วินาทีนั้นชายธงรู้สึกดีอย่างประหลาดที่รู้ว่ามีคนๆ หนึ่งที่คอยเป็นห่วงเขาอยู่เสมอ
ครู่ต่อมาหมอเจ้าของไข้เดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน อรชาและปรารภรีบลุกไปหา ชายธงเดินกลับมารีบเข้าไปฟังอาการ

“คุณหมอคะ พี่ชายดิฉันเป็นยังไงบ้าง”
“คนไข้ปลอดภัยแล้วครับ”
“คุณอสิตเป็นอะไรครับคุณหมอ” ปรารภซัก
“เกิดจากการได้รับยาเกินขนาดครับ โชคดีที่พวกคุณพาคนไข้มาทันเวลา ถ้าช้ากว่านี้อีกนิดเดียว คนไข้อาจเสียชีวิตได้”
อรชาใจหายวาบ “พี่สิต... ใครเอายาอะไรให้พี่สิตกิน! หรือว่าจะเป็น...”

ไม่นานหลังจากนั้น ทุกคนอยู่ที่บ้านวิชเวทย์แล้ว อรชาโกรธจัดเขย่าตัวลลิตา อาละวาดโวยใส่ลลิตา
“พี่สิตไปทำอะไรให้ ทำไมพี่ลิต้าต้องวางยาพี่สิตด้วย”

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 11/5 วันที่ 11 มี.ค. 56

ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager