อ่านละคร บ่วงบาป ตอนที่ 15/7 วันที่ 17 มี.ค. 56

อ่านละคร บ่วงบาป ตอนที่ 15/7 วันที่ 17 มี.ค. 56

“มีแต่เลือดกับหนอนเจ้าค่ะ”
รำพึงหันขวับมองจวงทันที จวงสะดุ้ง ทุกคนแปลกใจ
คุณพระเกิดตรวจดูอาการของระพี คุณพระไวมีหน้าตาเป็นห่วงลูกสาวอย่างเห็นได้ชัด คุณพระเกิดตรวจชีพจร และเปิดเปลือกตาระพีดู แล้วจังหวะนั้นระพีก็ลืมตาโพลง และสำรอกเลือดใส่หน้าคุณพระเกิดและบีบคอคุณพระเกิดในทันที

“ไอ้ผีบ้า ออกไป ออกไป”
คุณพระไวต้องเข้าไปแยกระพีออก
“ระพี นี่พ่อนะลูก พ่อของลูก...ระพีเป็นอะไร ใครทำลูก บอกพ่อสิ”
ระพีนิ่ง หน้าตึง ตาขวางไม่ตอบ สิ่งที่คุณพระเกิดเห็น คือ ดวงตาของระพีเหม่อลอย ไม่มองใคร

“การเต้นของชีพจรก็เป็นปกติ ไม่มีไข้”
คุณพระเกิดเปิดเปลือกตาระพี เห็นแต่ตาขาว
“แต่การรับรู้ดูจะไม่ตอบสนอง แถมมีอาการเพ้อคลั่ง อาการแบบนี้ผมไม่เคยพบที่ไหนมาก่อน คงต้องขอเวลาสักหน่อยเพื่อวินิจฉัยว่า อะไรที่ทำให้หนูระพีเป็นแบบนี้”
คุณพระไวจับมือลูกสาวอย่างห่วงใย รำพึงกำหมัดแน่น โกรธแค้นหมอไสย์

เช้าวันใหม่ ที่โถงเรือนพระยาสุริน เทิดจับแผลที่ท้องด้วยความเจ็บใจ พระยาสุรินนั่งเฝ้าลูกชายอยู่ใกล้ๆ
“ไอ้ทัด! ลูกจะฆ่ามัน ลูกต้องฆ่ามันให้ได้ ...โอ๊ย!”
พระยาสุรินเห็นสภาพลูกตัวเองยิ่งโกรธทัดหนัก
“ไอ้ทัด...เอ็งเกิดมาเพื่อทำลายครอบครัวข้า ข้าไม่เอาเอ็งไว้แน่”

ภายในห้องนอนระพี คุณพระไวนั่งจับมือและลูบหัวระพีที่นอนหลับอยู่ รำพึงนั่งอยู่ด้วย
“พี่จะส่งระพีไปรักษาตัวที่พระนคร”
“น้องไม่เห็นด้วยค่ะ”
“แต่...”
รำพึงตัดบททันที
“คุณพระเกิดมีฝีมือ น้องเชื่อว่าคุณพระเกิดต้องช่วยรักษาระพีให้หายได้ค่ะ”
คุณพระไวก็ยังห่วงระพีอยู่ดี
เสียงเคาะประตูดังขึ้น จวงเดินเข้ามา
“คุณพระไวเจ้าคะ ท่านพระยาสุรินสั่งให้คนมาเชิญคุณพระไปพบเจ้าค่ะ”
คุณพระไวเดินออกจากไปห้อง จวงรอจนประตูปิดแล้วรีบคลานเข่าเข้าไปกระซิบรำพึง
“คุณรำพึงเจ้าขา อย่าหาว่าจวงปากมากเลยนะเจ้าคะ จวงว่าอาการคุณระพีคล้ายคนโดนของต่ำเข้าตัวเลยนะเจ้าคะ”
รำพึงถอนใจหนัก เพราะรู้อยู่แก่ใจ
“ใช่”
จวงงง
“ถ้าคุณระพีโดนของ แล้วเมื่อคืนคุณรำพึงให้จวงไปตามคุณพระเกิดมาทำไมล่ะเจ้าคะ”
“หรือเอ็งจะให้ข้าสั่งเอ็งไปตามไอ้หมอไสย์มาแทนล่ะ ความลับของข้าจะได้แตกกันพอดี”
“หมอไสย์ ไอ้หมอไสย์ที่มันเคย....”
“ใช่ ข้าเห็นระพีใช้หุ่นราณีกำหนัดของไอ้หมอไสย์”
“หา ! อกอีจวงจะแตก แต่มันตายไปแล้วนี่เจ้าคะ”
“ก็ทีคุณพี่กับนังชุ่มที่เราคิดว่าตาย มันยังฟื้นกลับมาได้ แล้วนับประสาอะไรกับไอ้หมอไสย์ ข้าเชื่อว่าไอ้หมอไสย์มันต้องอยู่แถวนี้แน่ เอ็งต้องรีบไปตามหามันให้พบ ก่อนที่อะไรมันจะสายเกินไป”

ระพียังนอนแน่นิ่งบนเตียง
เวลากลางวัน นวลถือตะกร้าใส่อาหารมาที่กระท่อม พอเปิดกระท่อมเข้าไปก็หยุดยืนมองอย่างอึ้งๆ ที่
เห็นคุณพระเกิดกำลังทำแผลให้ทัดด้วยสีหน้าเย็นชา
“ทำไมแม่นวลต้องทำหน้าแบบนั้น”
“ดิฉันไม่คิดว่าจะพบคุณพี่ที่นี่”
“พี่เป็นหมอมีหน้าที่รักษาคนเจ็บ ในเมื่อที่นี่มีคนเจ็บ พี่ก็ต้องมารักษา ไม่ว่าเขาจะเป็นใครก็ตาม”
“ขอบคุณคุณพี่มากนะคะ”
“เปลี่ยนจากคำขอบคุณเป็นอย่างอื่นได้ไหม”
นวลนิ่งรอฟังต่อ
“แบ่งความรักของเจ้ามาให้พี่บ้าง เพียงเศษเสี้ยวก็ยังดี”
นวลน้ำตารื้นด้วยความสงสาร จนรู้สึกอึดอัด คุณพระเกิดจ้องตานวลที่น้ำตาคลอ เขาก้าวเข้าไปหานวล ยกมือจะแตะแก้มเธอ
“ได้ไหมนวล”
ทัดร้องโอ๊ยเพราะเจ็บแผล นวลปราดเข้าไปหาทัดทันที
“ท่านขุน !”
คุณพระเกิดยกมือค้างแล้วลดมือลง พร้อมกับหันไปมองนวลที่กำลังประคองทัด นวลกับทัดสบตากันด้วยความรัก คุณพระเกิดมองภาพนั้นอย่างเจ็บช้ำใจ มือกำแน่นราวกับจะระงับความเจ็บปวดในหัวใจของเขา !

ภายในห้องนอน ระพีที่หลับอยู่ จู่ๆก็ลืมตาปึง ! อัฐนั่งอ่านหนังสืออยู่ใกล้ๆ เห็นระพีฟื้นขึ้นก็รีบเข้าไปหา
“ระพี ระพีเป็นยังไงบ้าง”
ระพีมองอัฐนิ่ง
“ระพี...จำพี่ได้ไหม”
ภาพในหัวระพีเห็นแต่หุ่นราณีกำหนัด และเลือดพลุ่งพล่านเข้ามาในความคิด ระพีร้องกรี๊ดแล้วผลักอัฐกระเด็นไปกองบนพื้น ระพีตามไปขึ้นคร่อมบีบคออัฐ
“ระพี อย่า...”
อัฐจะดึงมือระพีออก แต่สู้แรงไม่ได้ ระพีพึมพำมองตาขวาง
“ตัวเป็นของกู ใจเป็นของกู เสพสมกายกู เสน่หาเพียงกู”
อัฐตาเหลือก หน้าแดง หายใจไม่ออกไม่ได้ฟังสิ่งที่ระพีพึมพำ
รำพึงเปิดประตูเข้ามาพอดี
“ระพี !”
รำพึงเข้าไปดึงร่างระพีออก อัฐไอโขลก รำพึงเขย่าร่างระพีอย่างแรง
“ระพีหยุดเดี๋ยวนี้ ตั้งสติให้ดีๆ ระพี !”
ระพีร้องกรี๊ดดังลั่นแล้วเป็นลมล้มพับ อัฐรับร่างระพีไว้ได้ทัน ก่อนที่ร่างระพีจะถึงพื้น
“ระพี ระพี”
ระพีสลบไปแล้ว
“ทำไมระพีเป็นแบบนี้ครับคุณแม่”
“เพราะแม่เอง เพราะแม่เอง...”
รำพึงน้ำตาคลอเบ้า แต่อัฐไม่เข้าใจ

ภายในตลาด จวงเดินหิ้วตะกร้าเข้ามาเลือกซื้อผักกับแม่ค้า จวงส่งเงินให้แม่ค้าแล้วกระซิบถาม
“เออ...แม่ค้าจ๋า ถามหน่อยสิ แถวนี้มีหมอทำเสน่ห์บ้างไหม”
“มีสิ มีตั้งหลายคน อยากได้แบบไหน”
จวงคิดไม่ออกไม่รู้จะพูดยังไง
“เอ่อ...เอาแบบ”
“สารรูปอย่างเอ็งต้องเอาหมอเก่งๆ ผู้ชายถึงจะหลงได้ งั้นต้องคนนี้เลย พวกชาวบ้านลือว่าท่านเก่งมาก เพิ่งมาใหม่ อยู่ที่เรือนร้างชายป่าโน้น”
จวงยิ้มสมใจ

พระยาสุรินสั่งคุณพระไวด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด
“ตามล่าหัวไอ้ทัดมาให้ได้ ข้าจะเอาเลือดมันมาล้างตีนลูกข้า!”
“ตอนนี้มันคงไหวตัวแล้วขอรับ ไม่น่าจะอยู่ที่เรือนคุณพระเกิด แต่กระผมจะไปดูให้แน่ใจอีกที!”
“ต้องพลิกแผ่นดิน คุณพระก็ต้องหามันให้เจอ!”
“ไม่ต้องห่วงขอรับ เพราะกระผมยังต้องมีเรื่องต้องสะสางกับมัน !”
คุณพระไวดวงตาวาวโรจน์

อัฐเดินเร็วๆ มุ่งหน้าไปทางเรือนคุณพระเกิด แต่ต้องชะงักเมื่อเห็นน้อยถือห่อยาออกมาจากเรือน
น้อยมองอัฐด้วยความน้อยใจ
“คุณน้อยจะไปไหนเหรอครับ”
“เอายาไปให้ลุงทัดค่ะ ลุงทัดโดนทำร้าย”
“นายทัดเป็นคนเลว ทำไมคุณน้อยต้องช่วยเขาด้วย”
“ลุงทัดไม่ใช่คนเลว ลุงทัดเป็นคนดี พี่อัฐจะเชื่อยังไงก็แล้วแต่พี่อัฐเถอะค่ะ แต่สำหรับน้อย ลุงทัดเป็นผู้มีพระคุณของน้อยกับแม่นวล น้อยจะปกป้องลุงทัดจนถึงที่สุด !”
ระหว่างนั้นคนใช้เดินออกมา
“คุณอัฐมาพบคุณพระเกิดหรือเจ้าคะ คุณพระเกิดอยู่ที่ศาลาหลังบ้านกับ...”
น้อยพูดแทรกขึ้นทันที
“คุณพ่อไม่อยู่ค่ะ ออกไปรักษาคนเจ็บตั้งแต่เช้าแล้ว”
อัฐรู้ว่าน้อยไม่อยากให้ตัวเองเข้าไปบนเรือนจึงเดินกลับไป น้อยมองตามอย่างโกรธๆ คนใช้งง

“เมื่อกี้พี่แดงบอกว่าคุณพ่ออยู่ที่ศาลาหลังบ้านกับใคร”
ที่ศาลาคุณพระไวกับคุณพระเกิดคุยกัน
“คุณพระไว มีธุระอะไรเหรอครับ”
“ผมอยากมาดูให้แน่ใจว่าเรือนคุณพระมีไอ้ทัดอยู่รึเปล่า”
“นายทัดไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว คุณพระตามหานายทัดทำไม”
ที่มุมหนึ่งน้อยเข้ามาแอบฟังอยู่
“ไอ้ทัดเป็นฆาตกรฆ่าคุณเกลียวและทำร้ายพ่อเทิด มันต้องได้รับโทษ ถ้าคุณพระทราบว่าไอ้ทัดมันอยู่ที่ไหนช่วยแจ้งให้ผมทราบด้วย หวังว่าคุณพระคงไม่ปกป้องคนผิด”
คุณพระเกิดคิดนิดหนึ่งก่อนตัดสินใจตอบ
“ผมไม่ทราบจริงๆ”
คุณพระไวรู้สึกได้ว่าคุณพระเกิดมีอะไรปิดบัง แต่คิดว่า ตอนนี้ขืนตื้อไปคงไม่เป็นผล
“ถ้าอย่างนั้น...ผมขอตัวก่อนนะครับ”
คุณพระไวหันหลังเดินไป คุณพระเกิดคิดถึงภาพนวลกับทัดที่สนิทสนมกัน

“แบ่งความรักของเจ้ามาให้พี่บ้าง เพียงเศษเสี้ยวก็ยังดี”
นวลน้ำตารื้นด้วยความสงสาร จนรู้สึกอึดอัด คุณพระเกิดก้าวเข้าไปหานวล ยกมือจะแตะแก้มเธอ
“ได้ไหมนวล”
ทัดร้องโอ๊ยเจ็บแผล นวลปราดเข้าไปหาทัดทันที
“ท่านขุน !”
พระเกิดยกมือค้าง พร้อมกับหันไปมองนวลที่กำลังประคองทัด

คุณพระเกิด ตัดสินใจ
“เดี๋ยวครับ!”
คุณพระไวยิ้มมุมปาก ก่อนหันไปหาคุณพระเกิด
“คุณพระมีอะไรจะบอกผมใช่ไหมครับ”
คุณพระเกิดนิ่งไปนิด แล้วบอก
“นายทัดอยู่ที่เรือนเก็บสมุนไพรท้ายสวนของผม!”
น้อยยืนอึ้งที่เห็นคุณพระเกิดบอกความลับเรื่องทัด
“คุณพ่อ !”
น้อยคิดหาทางว่าจะทำยังไง ก่อนที่รีบวิ่งออกไป
คุณพระไวยิ้มเย็นบอก
“ขอบคุณคุณพระมากครับ ไอ้ทัดคือตัวอันตรายของทุกคน มันสมควรแล้วที่จะต้องตาย”
คุณพระเกิดไม่รู้ว่าตนทำอะไรลงไป

ในเวลาต่อมา คุณพระไวกับลูกน้องเดินฉับๆ มุ่งหน้าไปที่กระท่อมเก็บสมุนไพร
ภายในกระท่อมสมุนไพร นวลกำลังป้อนข้าวให้ทัด น้อยวิ่งหน้าตื่นเข้ามา
“คุณแม่ รีบพาลุงทัดหนีเร็วค่ะ”
นวลกับทัดตกใจ

ลูกน้องถีบประตูกระท่อมสมุนไพร แต่ไม่พบใคร มีแต่ข้าวของเครื่องใช้ คุณพระไวหยิบจานข้าวที่ยังสดๆ ใหม่ขึ้นมาดู จึงแน่ใจว่า ทัดเพิ่งหนีไป คุณพระไวปาจานลงพื้นแล้วสั่งลูกน้อง
“ตามหามันให้เจอ !”
ทุกคนออกไปจากเรือน
นวลกับน้อยหิ้วปีกทัดหนี แต่ผู้หญิงสองคนรับน้ำหนักผู้ชายไม่ไหว จึงทรุดล้มลงกับพื้น
ทัดร้องเพราะเจ็บปวดแผล
“ท่าน...เอ่อ” นวลจะเรียกท่านขุนอย่างเคยปาก แต่เกรงใจน้อย จึงเลี่ยงเป็นเรียกชื่อทัด
“นายทัด...อดทนหน่อยนะ”

อ่านละคร บ่วงบาป ตอนที่ 15/7 วันที่ 17 มี.ค. 56

ละครเรื่อง บ่วงบาป บทประพันธ์ : อัจฉรียา
ละครเรื่อง บ่วงบาป บทโทรทัศน์ : พอวาสน์-นันทพร
ละครเรื่อง บ่วงบาป กำกับการแสดง : กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง บ่วงบาป แนวละคร : ดราม่า
ละครเรื่อง บ่วงบาป ผลิต : บ้านละคอนโดย อรพรรณ วัชรพล
ละครเรื่อง บ่วงบาป ออกอากาศทุกวันพุธและพฤหัสบดี เวลา 20.15 น.
ระยะเวลาออกอากาศ : เริ่ม กุมภาพันธ์ ทางไทยทีวีสีช่อง3
ที่มา manager