อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 10/4 วันที่ 7 มี.ค. 56

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 10/4 วันที่ 7 มี.ค. 56

“ค่ะ ตอนนี้แฟนฉันแอบเฝ้าภรรยาคุณอยู่หน้าบ้าน...คุณน่าจะปราม ภรรยาคุณบ้าง ถ้าเจ้าตัวเขาไม่อายก็น่าจะเห็นแก่หน้าคุณ”
กร้าวไม่พอใจที่มาว่าอนุช
“ผมว่าคุณบอกแฟนคุณดีกว่า อย่ามายุ่งกับภรรยาผม”
ธารินเน้น
“แต่ของอย่างนี้ตบมือข้างเดียวไม่ดังนะคะ ยิ่งถ้าเป็นของฟรีคงไม่มีผู้ชายหน้าไหนปฏิเสธหรอกจริงมั้ยคะ”
กร้าวอึ้งไป

กร้าวยืนแอบมองชายธง ที่นั่งเฝ้าอนุชอยู่ในรถด้วยความเป็นห่วง

“จะทำอะไรของมัน”
กร้าวครุ่นคิดด้วยความสงสัย...กร้าวเดินหน้าเครียดเข้ามาในบ้าน ทันใดนั้นได้ยินเสียงมือถือของอนุชที่ตกอยู่ใต้ตู้ดังขึ้น เขาชะงักหันมองตามเสียงเห็นแสงสว่างจากหน้าจอมือถือสว่างขึ้นอยู่ใต้ตู้ มือถืออนุชในมือกร้าว เห็นเป็นชื่ออรชาเขากดรับสาย...อรชาที่รอฟังข่าวอยู่ พูดสายอย่างร้อนใจ
“เป็นไงนุช แผนปั่นหัวสองคนนั่นสำเร็จหรือเปล่า”
กร้าวอึ้ง ไม่ตอบ อรชาแปลกใจ ที่ไม่มีเสียงตอบ
“ว่าไงนุช ได้ยินพี่มั้ย นุช นุช”
“ตัวแสบ!”
กร้าวเจ็บใจที่รู้ว่าถูกหลอก

ลลิตาเดินเข้ามาในโรงพยาบาลจะไปห้องพักไข้ของอสิตด้วยความโกรธ พยาบาลเวรเข้าไปห้าม
“เข้าไปไม่ได้นะคะคุณ หมดเวลาเยี่ยมแล้ว”
ลลิตาเดินไปไม่ไม่สนใจ
“ฉันมีธุระสำคัญต้องคุยกับคุณอสิต”
พยาบาลเวรได้แต่ยืนมองงง ๆ

อรชาประคองอสิตให้นอน ท่าทางร้อนรน เพราะติดต่ออนุชไม่ได้ อสิตเห็นก็สงสัย
“มีอะไรหรือเปล่า เห็นท่าทางแปลกๆ ตั้งแต่เมื่อเย็นแล้ว”
“เปล่าค่ะ”
“ถ้ามีอะไรก็ไปทำเถอะ ไม่ต้องมานอนเป็นเพื่อนพี่ก็ได้”
อรชายิ้มอ่อนโยน
“อรเต็มใจค่ะ จะได้ประหยัดค่าพยาบาลพิเศษ อีกอย่างอรนอนอยู่บ้านคนเดียวก็เหงา”
“จริงสินะ ยัยนุชย้ายไปอยู่กับคุณกร้าวแล้ว...”
ลลิตาเดินมาหยุดหน้าห้อง เคาะประตูห้อง อรชาที่กำลังจัดแจงให้อสิตนอนชะงัก หันมองดีใจ คิดว่าแผนสำเร็จ อสิตหันไปบอก
“เข้ามาได้”
อลลิตาจับลูกบิด จะผลักประตูเข้าไปในห้อง ทันใดนั้นกร้าวก็เข้ามากระชากตัวลลิตาไปจูบ อสิตไม่เห็นมีใครเข้ามาก็แปลกใจ
“ใครมา ไปดูซิอร”
ลลิตาดิ้นสู้ ไม่ยอมกร้าว เสียงเบาอู้อี้
“ปล่อยนะ ฉันบอกให้ปล่อย”
อรชาค่อยๆ เดินมาที่ประตูสงสัยว่าใครมา ขณะเดียวกัน กร้าวดันตัวลลิตาจนหลังติดฝาหนีไปไหนไม่ได้
“อยากนอนกับผมไม่ใช่เหรอ”
กร้าวดันตัวจูบลลิตาอย่างร้อนแรง อรชาหยุดมองผ่านหน้าช่องประตูนิดหนึ่งไม่เห็นใคร นึกสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น
กร้าวจูบลลิตาอย่างร้อนแรง จนเธอมือไม้อ่อน อรชาหยุดชั่งใจ ค่อยๆเอื้อมมือไปที่ลูกบิดเปิดประตูออก อรชาชะโงกหน้าออกมาดูหน้าห้อง ซ้ายขวาไม่เห็นใคร ก็นึกแปลกใจ
“หรือว่าหูฝาด”

อรชา มองตามด้วยความสงสัย
อนุชก้มลงเอามือควานหามือถือที่ตกอยู่ใต้ตู้แต่ไม่เจอ

“อยู่ไหนนะ”
เสียงโทรศัพท์ในบ้านกร้าวดังขึ้น อนุชตกใจ...อนุชเดินไปที่โทรศัพท์ชั่งใจว่าจะรับดีหรือไม่ดี ในที่สุดก็ตัดสินใจรับ
“สวัสดีค่ะ”
อรชาจำเสียงอนุชได้ก็ดีใจ
“ยัยนุช ยัยนุชใช่มั้ย ทำไมพี่โทรเข้ามือถือไม่รับสาย”
“นุชทำมือถือหายค่ะพี่อร ไม่รู้อยู่ไหน”
“แต่ว่าเมื่อกี๊พี่โทรเข้าเครื่องนุช มีคนรับสายแต่ไม่ยอมพูดอะไร หลังจากนั้นก็ติดต่อไม่ได้”
“เป็นไปไม่ได้ หรือว่า...”
อนุชตกใจ เมื่อรู้ว่ากร้าวรู้ตัวแล้ว

รถกร้าวเลี้ยวออกจากที่จอดรถของโรงพยาบาล อีกด้านปรารภขับรถมาถึงหน้าโรงพยาบาลก็จอดซุ่มรออยู่ในรถ คุยมือถือกับอรชาด้วยความแปลกใจ
“ว่าไงนะครับ คุณกร้าวรู้ตัวแล้ว”
อรชา คุยมือถือกับปรารภแอบไม่ให้อสิตที่นอนแล้วได้ยิน
“ค่ะ อรว่าเรากลับมาตั้งหลักกันก่อนเถอะค่ะ”
“ครับ”
ทันใดนั้นปรารภก็เห็นรถกร้าวเลี้ยวออกมาจากโรงพยาบาล เขาตกใจ
“เดี๋ยวก่อนนะครับคุณอร ผมเจอรถคุณกร้าวแล้ว”
อรชามีความหวังขึ้นมา
“จริงเหรอคะ บางทีถ้าพี่สิตรู้ว่าสองคนนั่นมีอะไรกัน อาจจะเชื่อที่เราพูดก็ได้”
รถกร้าวออกไป ปรารภออกรถตามไป...กร้าวขับรถมา มีลลิตาเคล้าคลอเคลียอยู่ข้างๆ รถกร้าวแล่นผ่านไฟแดงไปได้ แต่รถปรารภที่ตามหลังมาติดไฟแดงจึงตามรถกร้าวไม่ทัน เขาทุบพวงมาลัยด้วยความเจ็บใจ
“รอดไปจนได้...”

อรชาเดินคุยมือถือออกมาจากโรงพยาบาล ถามปรารภอย่างร้อนใจ
“แล้วคลาดกันแถวไหนคะ”
ปรารภยืนอยู่ข้างถนน ข้างๆรถที่จอดไว้ มองซ้ายมองขวาบอกอรชา

อนุชคุยโทรศัพท์บ้านกับอรชา
“นั่นมันทางไปคอนโดคุณกร้าวนี่คะ”
“แล้วคุณกร้าวจะพาพี่ลิต้าไปที่คอนโดทำไม หรือว่า...” อรชาตกใจ “คุณกร้าวจะปิดปากพี่ลิต้า”
อนุชร้อนใจ
“พี่อรไม่ต้องห่วงนะคะ เดี๋ยวนุชจัดการเอง”
อนุชวางสาย สั่งแตงที่เดินผ่านมาพอดี
“แตง ขอกุญแจสำรองคอนโดคุณกร้าวให้ฉัน”

ชายธงยังคงรออยู่ในรถนอกรั้วบ้านกร้าว เขาเคลิ้มหลับไป แล้วสะดุ้งตื่น เห็นอนุชออกมาเรียกรถหน้าบ้าน ก็รู้ว่าเกิดเรื่องไม่ดี รีบเปิดประตูรถ...อนุชมองหารถแท็กซี่ ชายธงเข้ามาถามด้วยความร้อนใจ
“จะไปไหนนุช”

กร้าวพาลลิตามาที่คอนโด เขาเปิดประตูห้องกอดจูบกันเข้ามาอย่างร้อนแรง ลลิตาโยนกระเป๋าถือกองกับพื้น กร้าวถอดเสื้อตัวนอกออก ก่อนจะอุ้มเธอเข้าไปในห้องนอน...ที่โถงทางเดินหน้าห้องด้านนอก อนุชกับชายธง วิ่งมาตามโถงทางเดินอย่างร้อนใจ ชายธงเคาะประตูห้องเรียก
“คุณกร้าว คุณกร้าวเปิดประตูเดี๋ยวนี้”
“ไขเข้าไปเลยดีกว่าค่ะ”
อนุชกับชายธงเปิดประตูเข้ามาในห้องแต่ต้องชะงักไป เมื่อเห็นกระเป๋าและรองเท้าลลิตา เสื้อตัวนอกของกร้าว ชุดลลิตา เสื้อกล้าม กางเกงกร้าว ถูกถอดทิ้งเป็นทางไปจนถึงห้องนอน อนุชโกรธ รีบเดินเข้าไปหาในห้อง
กร้าวกอดจูบลลิตาอย่างร้อนแรงอยู่ในผ้าห่ม อนุชกับชายธงเปิดประตูห้องเข้ามา กร้าวกับลลิตาตกใจผละออกจากกัน อนุชร้องบอกชายธง
“ถ่ายให้หมดเลยชายธง ฉันจะได้เป็นหลักฐานฟ้องหย่า แล้วพี่สิตจะได้ตาสว่างซะที”
ชายธงที่ถือมือรออยู่ ยกขึ้นถ่ายคลิป
“จะบ้าอะไรของแก หยุดเดี๋ยวนี้”
กร้าวรีบใส่บ็อกเซอร์ กระโจนจากผ้าห่ม ต่อยชายธงที่กำลังถ่ายคลิปอยู่ ลลิตาที่อยู่ใต้ผ้าห่มร้องวี้ดว้าย ด้วยความตกใจทำอะไรไม่ถูก...กร้าวต่อยชายธง จนมือถือกระเด็นไป อนุชที่วิ่งตามออกมาร้องห้าม
“อย่าคุณกร้าว อย่าทำชายธง”
ชายธงเป็นห่วง
“ถอยไปนุช อย่าเข้ามา”
ชายธงซัดกลับ กร้าวเจ็บใจที่เห็นเขาเป็นห่วงกัน
“เป็นห่วงกันมากใช่มั้ย”
สองหนุ่มซัดกันนัวเนีย อนุชทนดูต่อไปไม่ได้ เข้าไปแยก
“หยุดทำตัวเป็นอันธพาลเดี๋ยวนี้คุณกร้าว ฉันบอกให้หยุด หยุดเดี๋ยวนี้”

อนุชเข้าไปดึงตัวกร้าวออกมา ปกป้องชายธง
ด้านลลิตาที่ใส่ซับในตัวยาวเรียบร้อยแล้ว ออกมาเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดพอดีก็ไม่พอใจ รีบเข้าไปช่วยกร้าว

“แกจะทำอะไรคุณกร้าว ปล่อยคุณกร้าวเดี๋ยวนี้”
ลลิตากระชากตัวอนุชมาตบ อนุชไม่ทันระวังตัวล้มลง กร้าวตกใจ เข้าไปปกป้องอนุช
“เธอไม่มีสิทธิ์ทำอย่างนี้กับอนุช”
กร้าวผลักลลิตาล้มลง ลลิตาร้องกรี๊ดๆด้วยความเจ็บใจ กร้าวเข้าไปกระชากตัวอนุชลุกขึ้นมา คว้าเสื้อกางเกงที่ถอดทิ้งไว้ ลากอนุชออกจากห้องไป
“ไปกับผม”
กร้าวสวมเสื้อผ้าอย่างลวกๆ แล้วฉุดตัวอนุชออกมาที่ลานจอดรถ อนุชดิ้นสู้ ไม่ยอมไปดีๆ ชายธงวิ่งตามออกมา
“จะทำอะไรนุช ปล่อยนุชเดี๋ยวนี้”
ชายธงจะเข้าไปห้าม กร้าวชี้หน้าท่าทางเอาเรื่อง
“เรื่องผัวเมีย อย่ายุ่ง”
กร้าวกระชากตัวอนุชออกไป ชายธงจะตามเข้าไปช่วย อนุชร้องห้ามไม่ให้เข้ามา
“อย่าชายธง อย่าเข้ามา นุชขอร้อง ให้เราเคลียร์กันเอง เดี๋ยวเรื่องจะยิ่งไปกันใหญ่ ไม่ต้องเป็นห่วง”
ชายธงฮึดฮัดเป็นห่วงอนุชแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยืนมองกร้าวพาตัวอนุชออกไป

กร้าวฉุดตัวอนุชเข้ามาในบ้าน อนุชสะบัดแขนออก
“ปล่อยนะ ฉันเจ็บ”
“คุณทำผมเจ็บแสบมาก ร่วมหัวกับไอ้ชู้รักเสาธงแบ็คเมล์ผม”
“ฉันไม่ได้แบ็คเมล์ แล้วก็เลิกเรียกชายธงว่าชู้รักฉันซะที”
“ทำไมผมจะเรียกไม่ได้ หรือว่าแทงใจดำ”
“แล้วที่คุณไปนอนกับพี่ลิต้าล่ะ จะเรียกว่าอะไร”
“อย่าบอกนะว่าคุณหึงผม”
อนุชอึกอัก กล้วกร้าวรู้ว่าตัวเองต้องการเปิดโปงเรื่องแผนควบคุมกิจการทั้งหมดของเขา จึงรับสมอ้าง
“ใช่ ฉันหึงคุณ”
กร้าวไม่เชื่อ
“งั้นก็นอนกับผมซะสิ”
กร้าวเข้าไปฉุดตัว อนุชดิ้นสู้
“อย่านะ ปล่อยฉัน ฉันบอกให้ปล่อย”
“ไหนว่าหึงผม”
อนุชอึ้งไป
“ก็ฉัน...ฉัน...”
กร้าวคาดคั้น
“คุณทำอย่างนี้ต้องการอะไรกันแน่” กร้าวจับแขนเขย่าคาดคั้นความจริง “บอกผมมาสิว่าคุณทำอย่างนี้ต้องการอะไร”
อนุชเจ็บ
“งั้นคุณก็บอกมาสิว่าคุณทำร้ายครอบครัวฉันทำไม วิชเวทย์ทำอะไรให้คุณเดือดร้อน คุณถึงเกลียดฉันนัก”
“ทำอะไรงั้นเหรอ”
กร้าวกระชากตัวมาปล้ำจูบ อนุชดิ้นสู้ ผลักอกเขาออกไป ก่อนจะตบหน้าอย่างแรงแล้วร้องไห้ออกมา
“คุณมันพวกฉวยโอกาส เห็นแก่ได้ ดีแต่รังแกคนไม่มีทางสู้ ฉันเกลียดคุณ ได้ยินมั้ยฉันเกลียดคุณ ฉันเกลียดคุณ”

อนุชวิ่งออกไป กร้าวหงุดหงิด ไม่เข้าใจอนุช ไม่เข้าใจตัวเอง
อนุชล็อกประตูห้องเข้ามานอนฟุบหน้าร้องไห้กับตัวเอง

“ถ้าคุณโกรธฉัน เกลียดฉัน จะด่าจะว่ายังไงก็ได้ แต่ทำแบบนี้กับฉัน ทำไม...ทำไม”
อนุชนอนร้องไห้ด้วยความสับสน ไม่เข้าใจสิ่งที่กร้าวกระทำกับตัวเอง

ลลิตาเดินมาเก็บเสื้อผ้าที่กองอยู่อย่างกระฟัดกระเฟียด
“โอ๊ย เซ็ง หมูเค้าจะหาม...ดันมีหมาคาบไปกิน”
ทันใดนั้นเธอก็เห็นมือถือของอนุชที่กร้าวเก็บได้ ตกลงมาจากกองเสื้อผ้าบนพื้น
“ของใคร...”
ลลิตา เปิดดูข้อมูลในเครื่อง เห็นว่าเป็นของอนุช
“ของนังนุชนี่”
ลลิตาคิดได้รีบเปิดเข้าไปในโฟรเดอร์วีดีโอ คลิปวีดีโอในมือถือ เป็นภาพตอนที่เธอบุกไปขู่กร้าวที่บ้าน ลลิตาครุ่นคิด
“มันคิดจะทำอะไรของมันกันแน่...” ลลิตาคิดได้ “นังสารเลว”
ลลิตาเจ็บใจที่เสียรู้อนุช

กร้าวดื่มเหล้าอยู่ในอาการตึงๆ เขากระดกแก้วเข้าปาก พอเห็นว่าเหล้าหมด ก็ร้องโวยวาย
“เหล้าอยู่ไหน ไปเอาเหล้ามา”
แตงรับคำกลัวลานลาน
“ค่ะๆ”
สาวใช้จะไปเอาเหล้าให้ ลลิตาเดินเข้ามาอย่างร้อนใจ
“ไม่ต้อง ฉันจัดการเอง”
สาวใช้ถอยออกไป ลลิตาเข้าไปประคอง
“พอเถอะค่ะ คุณเมามากแล้ว”
กร้าวพอเห็นหน้าลลิตาก็โกรธ
“สาแก่ใจคุณแล้วใช่มั้ยที่เป็นแบบนี้”
ลลิตาโมโห
“ทำไมมาโทษกันแบบนี้ล่ะ เรากำลังถูกเด็กนั่นปั่นหัว ยังไม่รู้ตัวอีก”
“ผมเบื่อจะฟังเรื่องนี้เต็มทนแล้ว เชิญคุณกลับไปได้แล้ว”
ลลิตาพยายามอธิบาย
“คุณต้องฟังฉันก่อนทุกอย่างจะพัง”
“ผมบอกให้ไสหัวออกไป ไม่ได้ยินหรือไง”
กร้าวเข้าไปฉุดแขนลลิตาจะลากออกไป ลลิตาโกรธ ตบหน้าเขาอย่างแรง
“ถ้าคิดจะทำงานด้วยกัน อย่าทำเหมือนฉันเป็นกระดาษชำระ อยากจะเช็ดก็เช็ด เช็ดเสร็จแล้วก็ทิ้ง ดูนี่ซะ”
ลลิตายัดมือถือของอนุชใส่มือ กร้าวได้สติ รับมือถืออนุชมาดูงง ๆเปิดภาพที่คลิปมือถือ เห็นเป็นภาพแอบถ่ายตอนเขาอาบน้ำ...ลลิตาเล่าเรื่องทุกอย่างให้กร้าวฟัง
“ยัยนุชส่งคลิปนี่มาให้ฉัน...”
กร้าวตอบส่งๆไป
“นุชคงไม่พอใจที่เห็นเราสองคนสนิทสนมกัน”
“คุณคิดว่ายัยนุชหึงคุณงั้นเหรอ ทั้งๆที่ตัวเองสนิทสนมกับผู้ชายอื่น”
กร้าวรู้ ไม่พอใจที่พูดถึงชายธง
“เขาคงอยากให้เราเลิกติดต่อกัน”
“แล้วทำไมไม่หาหลักฐานมาเล่นงานเรา ส่งคลิปนี้มายั่วประสาทฉันทำไม”
กร้าวเริ่มเอะใจ
“อนุชอยากให้เราทะเลาะกัน”
“ใช่ ! ฉันจะได้เปิดโปงคุณไง”
กร้าวแปลกใจ
“แล้วอนุชรู้เรื่องนี้ได้ยังไง”

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 10/4 วันที่ 7 มี.ค. 56

ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager