อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 14/3 วันที่ 18 มี.ค. 56
อรชารีบวิ่งไปที่ประตูห้อง จะเปิดประตูแต่กร้าวไวกว่า คว้าตัวไว้ได้ ก่อนจะปล้ำจูบ หลังพิงประตูอรชาร้องไห้ออกมาด้วยความกลัว
“อย่าทำอะไรฉันคุณกร้าว ฉันกลัวแล้ว ฉันกลัวแล้ว”
อสิตที่อยู่อีกด้านของประตูได้ยินอย่างนั้นก็รีบทุบประตูเสียงดังขึ้นร้องเรียกอรชากับกร้าว ด้วยความหวาดกลัว อนุชร้องไห้โฮ
“คุณจะทำอะไรพี่อร คุณกร้าว ปล่อยพี่อรเดี๋ยวนี้ ปล่อยพี่อรเดี๋ยวนี้”
อสิตจะร้องไห้
“คุณกร้าว ผมบอกให้เปิดประตู เปิดประตูเดี๋ยวนี้” อสิตทุบแรงขึ้นอีก “ผมบอกให้เปิด เปิด ๆ ๆ”
“แกเป็นลูกหนี้ฉัน ฉันเป็นเจ้าชีวิตแก...ฉันจะทำอะไรกับแกก็ได้”
กร้าวปล้ำจูบซ้ายขวา เธอดิ้นสู้ ก่อนจะถูกเขากระชากจนเสื้อขาด อรชาสู้แรงไม่ได้ ร้องไห้เสียงดัง
“อย่าทำอะไรฉัน ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ”
อสิตใจไม่ดี ร้องบอกน้องสาว
“ไปหาอะไรมาพังประตูเร็วนุช”
อนุชรีบวิ่งออกไปทั้งน้ำตา อสิตผลักตัวเองลงจากรถเข็น ก่อนจะใช้สองมือเหวี่ยงรถเข็น
หมายจะพังประตู
“คุณไม่มีสิทธิ์ทำอะไรน้องสาวผม เปิดประตูเดี๋ยวนี้เปิด เปิด เปิด”
ลลิตาที่นั่งมอเตอร์ไซค์ตามมาถึงพอดี เธอลงจากรถหัวกระเซิง เพราะไม่ได้ใส่หมวกกันน็อก อนุชรีบวิ่งออกมามองหาอุปกรณ์ที่พอจะใช้พังประตูได้ ลลิตาเข้ามา
“แกเอาคุณกร้าวไปไว้ไหน นังนุช”
อนุชตกใจเสียงลลิตาหันมา ไม่ทันตอบก็ถูกลลิตาตบหน้าอย่างแรง
“นี่มันเรื่องอะไรพี่ลิต้า”
ลลิตาไม่ฟังพุ่งเข้าไปตบซ้ำ
“ไม่ต้องมาทำเป็นไขสือ แกกับคุณกร้าวนัดกันมาทำอะไรที่นี่ จะหักหลังฉันใช่มั้ย ใช่มั้ย”
ลลิตาตบอนุชไม่ยั้งราวกับคนบ้า
“โอ๊ย นุชเจ็บนะ จะบ้าไปกันใหญ่แล้ว”
อนุชที่ตั้งหลักได้ ฮึดสู้ตบลลิตากลับ
ส่วนกร้าวกำลังปล้ำกอดจูบ อรชาร้องไห้ขอร้องปิ่มว่าจะขาดใจ
“ฉันขอร้อง อย่าทำอะไรฉันกับครอบครัวฉันเลย”
คำพูดของอรชา ทำให้กร้าวคิดถึงเรื่องราวในอดีต
อดีต...ชื่นพนมมือ อ้อนวอน
“ขอร้องเถอะค่ะ อย่าทำอะไรฉันกับลูกเลย”
กร้าวชะงัก คิดถึงหน้าแม่ อรชาได้ทีถีบเขาหงายหลังหัวกระแทกพื้นแล้วฉวยจังหวะนั้นรีบวิ่งไปที่ประตูบิดลูกบิด แต่ลูกบิดค้าง อรชาเหลือบมองกร้าว ที่ลุกขึ้นมานั่งอย่างงง ๆ พลางร้องด้วยความกลัว
“เปิดสิ เปิดสิ เปิดสิ”
กร้าวได้สติ เห็นอรชาพยายามเปิดประตู รีบพุ่งไปที่ประตู ก่อนที่เขาจะถึงตัวอรชาเป็นจังหวะเดียวกับที่ประตูเปิดออกมาพอดี อรชาเห็นอสิตนั่งทุบประตูอยู่หน้าห้องก็ตกใจร้องไห้โฮ
“พี่สิต”
“ไม่ต้องเป็นห่วงพี่ รีบหนีไป”
อรชาเห็นกร้าวเดินตรงมาก็รีบวิ่งหนีไปด้วยความกลัว กร้าวจะตามไปแต่ถูกอสิตรวบขาไว้ ล้มลง
“แกจะทำอะไรน้องฉัน ไอ้ชาติชั่ว ไอ้สารเลว”
อสิตปล้ำต่อยกร้าวที่นอนอยู่บนพื้น กร้าวได้แต่ปัดป้องเพราะยังไม่ทันตั้งตัว
ลลิตากับอนุชกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันนัวเนียน อนุชได้จังหวะผลักออก ตบซ้ายตบขวาก่อนจะถีบลลิตาล้มหงายหลังก้นจ้ำเบ้า ลลิตาร้องกรี๊ด ๆ อนุชหันหลังจะรีบวิ่งเข้าไปในบ้าน เห็นอรชาวิ่งออกมาพอดี
ก็รีบเข้าไปดูพี่สาว
“พี่อร พี่อรเป็นยังไงบ้าง”
อรชาร้องไห้
“พี่ไม่เป็นไรนุช พี่ไม่เป็นไร ไปช่วยพี่สิตด้วย”
“โทรแจ้งตำรวจพี่อร แล้วไปรอนุชที่รถ”
อรชารับคำน้องสาวลนลานออกไป อนุชรีบวิ่งเข้าไปในบ้าน
“จะหนีไปไหน นังตัวแสบ”
ลลิตารีบวิ่งตามอนุชเข้าไปในบ้าน
กร้าวสลัดการเกาะกุมของอสิตได้ รีบลุกขึ้นวิ่งหนี อนุชวิ่งเข้ามาในบ้านเจอกับกร้าวที่วิ่งออกมาพอดีทั้งสองชะงัก เพราะคิดไม่ถึงว่าจะเจอกัน ลลิตาที่ตามมาถึงพอดีเห็นภาพนั้นก็กรีดร้องออกมาราวกับคนเสียสติ
“คุณกร้าว คุณรวมหัวกับพวกมันทำอะไร บอกลิต้ามาเดี๋ยวนี้”
ลลิตาไม่พูดเปล่า ตรงเข้าตบตีกร้าวไม่ยั้ง ด้วยความโกรธ
“บอกลิต้ามาเดี๋ยวนี้ บอกลิต้ามาเดี๋ยวนี้”
กร้าวปัดป้อง
“โอ๊ย ผมเจ็บนะลิต้า หยุดเดี๋ยวนี้พอได้แล้ว ผมบอกให้หยุด หยุด”
อนุชเห็นอย่างนั้นรีบวิ่งเข้าไปช่วยอสิต ประคองพี่ชายออกมา ลลิตากำลังตบตีกร้าว อย่างไม่ยั้ง
เขาพยายามรวบตัวเธอไว้
“ผมบอกให้หยุด หยุด ได้ยินมั้ย”
กร้าวพลั้งมือผลักลลิตาล้มลง ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงไซเรนรถตำรวจดัง กร้าวเจ็บใจหันไปหาอนุช
“มากับผม”
กร้าวกระชากแขน อนุชพยายามดิ้นสู้ อสิตปกป้องน้องสาว
“จะทำอะไรนุช ปล่อยนุชเดี๋ยวนี้”
อสิตล้มลง
“พี่สิต”
กร้าวฉวยจังหวะรวบตัวอนุชพาดบ่า อนุชดิ้นสู้แต่สู้แรงไม่ได้
“ปล่อยนะ ฉันบอกให้ปล่อย ปล่อย”
ลลิตาเห็นอย่างนั้นจะเข้าไปห้ามกร้าวด้วยความหึงหวง
“จะพามันไปไหน ปล่อยมันเดี๋ยวนี้”
ลลิตาจะเข้าไปห้ามแต่เจ็บก้นกบ ขยับตัวไม่ได้ ก่อนจะเห็นอรชาวิ่งเข้ามามีเสียงไซเรนรถตำรวจดังจากมือถือของเธอ อรชาเห็นอสิตก็ตกใจ
“พี่สิต”
อรชาเข้าไปดูพี่ชาย
ค่ำนั้น กร้าวฉุดกระชากลากถูอนุชเข้ามาในบ้าน เธอร้องโวยวายทุบตีเขา
“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ฉันเกลียดผู้ชายเลวทรามชั่วช้าสามานย์ อย่างคุณที่สุด”
“ใช่ผมมันเลวทราม ทีหลังคุณจะได้เลิกทำตัวเป็นแผ่นเสียงตกร่อง ถามซ้ำๆ ว่าพ่อคุณทำอะไรครอบครัวผม เพราะที่คุณเจอไม่ได้เศษเสี้ยวกับที่พ่อผมแม่ผมเจอ”
“ที่แท้คุณก็แค่ขู่ให้ฉันกลัว คุณมันเลว บัดซบที่สุด”
อนุชทุบตี กร้าวปัดป้องตัวเอง
“ล้อเล่นกับความรู้สึกของคนอื่นเพื่อความสะใจของตัวเอง”
“คุณจะพูดอะไรก็พูดไปแต่ยังไงคุณก็ปฏิเสธไม่ได้ คุณเป็นลูกหนี้ผม เป็นนางบำเรอผม
หัดทำตัวให้คุ้มค่าเงินที่ผมเสียไปซะบ้าง”
กร้าวกระชากตัวเข้ามาจูบ อนุชผลักออกจะตบหน้าแต่ เขาจับมือเธอได้ กระชากตัวเข้ามาจูบอีก เธอผลักตัวเขาออกไป
“ฉันเกลียดและขยะแขยงผู้ชายอย่างคุณที่สุด”
อนุชวิ่งหนีไป กร้าวพูดไล่หลัง
“ผมก็เกลียดผู้หญิงที่คิดว่าตัวเอง วิเศษวิโสกว่าคนอื่นเหมือนกัน”
กร้าวฮึดฮัดอย่างไม่พอใจ
อนุชวิ่งหนีกร้าวมา เจอชาติที่เข็นรถเข้ามาพอดี
“มีเรื่องอะไรกันอีกหนู” ชาติเข้ามารั้งตัวอนุชไว้
“นุชไม่เข้าใจค่ะป๋า ทำไมคุณกร้าวชอบเหยียบย่ำหัวใจคนอื่น”
“เขาทำอะไรหนูเหรอ ค่อยๆเล่าให้ป๋าฟังนะ”
อนุชพูดไม่ออก
“นุช...นุช...”
“ถ้าหนูไม่ยอมเล่า แล้วป๋าจะช่วยหนูได้ยังไง”
“คือว่า...”
อนุชไม่รู้จะเล่ายังไงดี
“เรื่องบางเรื่อง ถ้าไม่รีบแก้ไข ปล่อยไว้มันจะบานปลายนะหนู อย่างที่โบราณว่าไว้ ตัดไฟแต่ต้นลม”
อนุชพยักหน้ารับ
“ก็ได้ค่ะ หนูไม่อยากให้พี่อรถูกทำร้ายจิตใจไปมากกว่านี้”
อนุชปล่อยโฮออกมา ชาติกอดปลอบ
เมื่อกลับมาที่บ้าน อรชาล้างหน้าตา เนื้อตัวอยู่หน้ากระจก นึกถึงตอนที่ถูกกร้าวปล้ำจูบ
“ทำไมต้องเป็นแบบนี้...”
อรชาร้องไห้ออกมา แต่ก็อดเป็นห่วงความรู้สึกอสิตไม่ได้
“เราต้องเข้มแข็ง”
เธอยิ่งกลั้นน้ำตายิ่งไหลออกมา อรชารีบเช็ดน้ำตาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
อรชาเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น อสิต ชายธงและปรารภคุยกันอยู่ ปรารภห่วงอรชา รีบเข้าไปหา
“คุณอร คุณเป็นไงบ้าง”
อรชาโกหก
“อรไม่เป็นไรค่ะ”
ชายธงเป็นห่วงอนุช
“แล้วนุชล่ะครับ”
“คุณกร้าวจับตัวนุชไป”
ชายธงไม่สบายใจ ห่วงอนุชมาก อสิตมองหน้าน้องสาว
“คราวนี้บอกพี่ได้หรือยังว่าเกิดอะไรขึ้น ไอ้กร้าวมันทำอะไรอร”
อรชาโกหกพยายามทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“คุณกร้าวโกรธที่อรใช้เรื่องพี่ลิต้าต่อรองให้ปล่อยตัวนุช เขาก็เลยโมโห”
“แต่ที่พี่ได้ยินไม่ใช่แบบนั้น”
“อรแค่ขอร้องเขาไม่ให้ทำร้ายทุกคน...”
หญิงสาวพยายามข่มความรู้สึกไว้ไม่ให้น้ำตาไหลออกมา อสิตงงไม่อยากเชื่อ
“แล้วทำไมเสื้อผ้าหลุดลุ่ย”
อรชาโกหกนัยน์ตาลอกแลก
“เขาไม่ยอมฟัง ก็เลยยื้อยุดฉุดกระชากกัน แล้วที่เสียงดังเพราะเขาต้องการขู่ให้อรกลัว”
อสิตไม่เชื่อคาดคั้น
“อรไม่ได้มีอะไรปิดบังพี่นะ”
อรชาฝืนเข้มแข็ง
“ไม่มีค่ะ...” เธอไม่กล้าสบสายตาพี่ชาย “อรว่าถ้าพวกเรากลัวเขาจะยิ่งได้ใจ พี่สิตอย่าคิดมากนะคะ รีบรักษาตัวให้หายนะคะ ส่วนเรื่องยัยนุชเดี๋ยวอรหาทางช่วยเอง”
ปรารภน้ำเสียงจริงจัง
“มีอะไรที่ผมช่วยได้ ขอให้บอกผม”
ชายธงบอกด้วยอีกคน
“ผมด้วยครับ”
อสิตพยักหน้ารับรู้ ไม่ค่อยอยากเชื่อเรื่องที่น้องสาวเล่าเท่าไหร่
ชาติต่อว่ากร้าวอย่างไม่พอใจ
“แกทำอย่างนี้เกินไป”
กร้าวสวนชาติกลับท่าทางเย็นชา
“ทำไม ยัยตัวแสบนั่นฟ้องป๋าแล้วเหรอ”
“นุชไม่ได้ฟ้อง แต่ป๋าเป็นคนคาดคั้นให้นุชพูดเอง ถ้าแกคิดจะแก้แค้นคนอื่น ด้วยวิธีเดียวกับที่เขาทำกับแม่แก ลุงว่ามันเกินไป”
“ใครทนไม่ได้ก็ให้มันตายไปเลย”
ชาติอึ้ง
“กร้าว”
“หรือลุงจำไม่ได้ว่าพ่อผมตายยังไง พ่อผมเจ็บปวดเสียใจที่ปกป้องแม่ไม่ได้ จนหัวใจวายตายตามแม่ไป”
กร้าวพูดจบพยายามข่มความเศร้าไว้ในใจ ไม่แสดงออกมาให้ใครเห็น
“ความแค้นกำลังหล่อหลอมให้แกกลายเป็นคนไม่มีหัวใจ ฉันต้องทำอะไรสักอย่าง”
ชาติบอกกับตัวเองอย่างเครียดๆ
วันใหม่ อรชา ปรารภและชายธงจะออกจากบ้าน อสิตเข็นรถตามมา
“พี่ไปด้วย พี่จะไปช่วยนุช”
อสิตยืนขึ้น แต่พอจะก้าวเดินก็จะล้ม อรชารีบประคอง
“พี่สิตอยู่ที่นี่เถอะค่ะ มันอันตราย”
“เพราะอันตรายน่ะสิ พี่ถึงปล่อยให้อรไปเสี่ยงไม่ได้”
“แต่ว่า...”
“หรืออรเห็นว่าพี่เป็นภาระ”
อสิตเสียใจ อรชา ปรารภและชายธงไม่สบายใจ
“อรไม่เคยคิดอย่างนั้นเลยนะคะ”
ปรารภปลอบ
“คุณสิตอยู่ที่นี่เถอะ ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมจะดูแลคุณอรอย่างดี”
ชายธงยืนยันหนักแน่น
“ผมจะพานุชกลับมาอย่างปลอดภัยครับ”
อสิตเข้าใจ แม้จะเสียใจที่ไปช่วยน้องไม่ได้ ได้แค่บอกอย่างกังวล
“ฝากอรกับนุชด้วย”
คนงานขนองุ่นขึ้นรถ อนุชแอบมองอยู่ เห็นคนงานเผลอ และรถก็ติดเครื่องอยู่ เธอย่องไปขึ้นรถ กำลังจะขับรถออกไป กร้าวมาดึงกุญแจออก
“คุณ” อนุชตกใจ
กร้าวกระชากเธอลงจากรถ
“ปล่อยฉัน”
“คิดจะหนีเหรอ”
อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 14/3 วันที่ 18 มี.ค. 56
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager